1. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby informacje, które kierują do klientów detalicznych lub profesjonalnych lub potencjalnych klientów detalicznych lub profesjonalnych albo rozpowszechniają w sposób umożliwiający takim klientom dotarcie do tych informacji, w tym publikacje handlowe, spełniały warunki określone w ust. 2–8.
2. Firma inwestycyjna zapewnia, aby informacje, o których mowa w ust. 1, spełniały następujące warunki:
a) informacje zawierają nazwę firmy inwestycyjnej;
b) informacje są dokładne i zawsze w sposób rzetelny i wyraźny sygnalizuje się w nich wszelkie odnośne zagrożenia przy wskazywaniu potencjalnych korzyści usługi inwestycyjnej lub instrumentu finansowego;
c) informacje w części zawierającej wskazanie dotyczące odnośnych zagrożeń są przygotowane przy użyciu czcionki o rozmiarze co najmniej równym rozmiarowi czcionki wykorzystywanemu w przeważającej mierze w przekazywanych informacjach, a dodatkowo zastosowany jest układ zapewniający, że wskazanie to jest wyraźne;
d) informacje są przedstawione w sposób, który jest odpowiedni i zrozumiały dla przeciętnego przedstawiciela grupy, do której są skierowane lub do której mogą dotrzeć;
e) w informacjach nie ukrywa się, nie umniejsza ani nie przedstawia w sposób niejasny istotnych elementów, stwierdzeń lub ostrzeżeń;
f) informacje są konsekwentnie przedstawione w tym samym języku we wszystkich rodzajach materiałów informacyjnych i handlowych, które są przekazywane każdemu klientowi, chyba że klient zgodził się na otrzymywanie informacji w więcej niż jednym języku;
g) informacje są aktualne i odpowiednie do wykorzystanego środka porozumiewania się.
3. W przypadku gdy informacje zawierają porównania usług inwestycyjnych lub dodatkowych, instrumentów finansowych bądź osób świadczących takie usługi, firmy inwestycyjne zapewniają, aby spełnione były następujące warunki:
a) porównanie jest miarodajne i przedstawione w sposób rzetelny i zrównoważony;
b) podane są źródła informacji wykorzystane do porównania;
c) podane są główne fakty i założenia wykorzystane przy dokonywaniu porównania.
4. W przypadku gdy w informacjach wskazuje się wyniki osiągnięte w przeszłości z tytułu instrumentu finansowego, indeksu finansowego lub usługi inwestycyjnej, firmy inwestycyjne zapewniają, aby spełnione były następujące warunki:
a) wskazanie takie nie jest najwyraźniejszym elementem publikacji;
b) informacje o wynikach muszą być właściwe i obejmować okres ostatnich 5 lat lub cały okres, w którym oferowano dany instrument finansowy, ustalano dany indeks lub świadczono daną usługę inwestycyjną, w przypadku gdy jest to okres krótszy niż pięć lat lub też okres dłuższy, wybrany według uznania firmy; w każdym przypadku jednak takie informacje o wynikach są oparte o pełne okresy 12-miesięczne;
c) okres referencyjny i źródło informacji są jasno określone;
d) informacje zawierają wyraźne ostrzeżenie, że dane odnoszą się do przeszłości i że wyniki w przeszłości nie stanowią pewnego wskaźnika na przyszłość;
e) jeżeli wskazanie opiera się na kwotach nominowanych w walucie innej niż waluta państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę klient detaliczny lub potencjalny klient detaliczny, walutę taką podaje się wyraźnie wraz z ostrzeżeniem, że zyski inwestora mogą ulec zwiększeniu lub zmniejszeniu wskutek zmian kursu walutowego;
f) jeżeli wskazanie opiera się na wynikach brutto, ujawnia się, jak wpływają na ten wynik prowizje, opłaty i inne obciążenia.
5. W przypadku gdy informacje zawierają wzmiankę lub odniesienie do symulacji wyników osiągniętych w przeszłości, firmy inwestycyjne zapewniają, aby informacje odnosiły się do instrumentu finansowego lub indeksu finansowego oraz aby spełnione były następujące warunki:
a) symulacja wyników osiągniętych w przeszłości opiera się na rzeczywistych wynikach osiągniętych w przeszłości z tytułu jednego lub kilku instrumentów finansowych lub indeksów finansowych, które są identyczne lub zasadniczo identyczne lub stanowią podstawę instrumentu finansowego, którego informacje dotyczą;
b) w stosunku do rzeczywistych wyników w przeszłości, o których mowa w lit. a, spełnione są warunki wymienione w ust. 4 lit. a–c, e i f;
c) informacje zawierają wyraźne ostrzeżenie, że dane odnoszą się do symulacji wyników z przeszłości i że wyniki te nie stanowią pewnego wskaźnika przyszłych wyników.
6. W przypadku gdy informacje odnoszą się do przyszłych wyników, firmy inwestycyjne zapewniają, aby spełnione były następujące warunki:
a) informacje nie opierają się na symulacji wyników w przeszłości ani nie odwołują się do takiej symulacji;
b) informacje opierają się na uzasadnionych założeniach wynikających z obiektywnych danych;
c) jeżeli informacje takie opierają się na wynikach brutto, ujawnia się, jak wpływają na te wyniki prowizje, opłaty i inne obciążenia;
d) informacje opierają się o scenariusze wyników w różnych warunkach rynkowych (zarówno scenariusze negatywne, jak i pozytywne) oraz odzwierciedlają charakter i ryzyko konkretnych rodzajów instrumentów uwzględnionych w analizie;
e) zawierają wyraźne ostrzeżenie, że przedstawiane prognozy nie stanowią pewnego wskaźnika przyszłych wyników.
7. Jeżeli informacje odnoszą się do konkretnego przypadku opodatkowania, podaje się w nich wyraźnie, że takie opodatkowanie podatkowe zależy od indywidualnej sytuacji każdego klienta i może ulec zmianie w przyszłości.
8. W informacjach nie wykorzystuje się nazwy żadnego z właściwych organów w sposób, który wskazywałby lub sugerował, że takie organy zatwierdziły lub zaaprobowały produkty lub usługi firmy inwestycyjnej.
1. Firmy inwestycyjne powiadamiają nowych i dotychczasowych klientów o dokonaniu nowego podziału na kategorie, wymaganego na mocy dyrektywy 2014/65/UE, oraz o tym, czy zgodnie z tą dyrektywą zostali oni zaliczeni do kategorii klientów detalicznych, klientów profesjonalnych czy też uprawnionych kontrahentów.
2. Firmy inwestycyjne przekazują klientom na trwałym nośniku informacje o tym, czy przysługuje im prawo do złożenia wniosku o zmianę tak wyznaczonej kategorii, oraz o tym, czy inna kategoria wiązałaby się z obniżeniem poziomu ochrony.
3. Firmy inwestycyjne mogą z własnej inicjatywy albo na wniosek zainteresowanego klienta traktować klienta w następujący sposób:
a) jako klienta profesjonalnego lub detalicznego, w przypadku gdyby klient zgodnie z art. 30 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE zaliczał się do kategorii uprawnionych kontrahentów;
b) jako klienta detalicznego w przypadku, gdyby klient zgodnie z sekcją I załącznika II do dyrektywy 2014/65/UE zaliczał się do kategorii klientów profesjonalnych;
1. Firmy inwestycyjne, w stosownym czasie przed terminem, w którym klienta lub potencjalnego klienta zaczyna obowiązywać umowa na świadczenie usług inwestycyjnych lub usług dodatkowych, albo przed terminem świadczenia takich usług (zależnie od tego, który z tych terminów jest wcześniejszy), przekazują klientowi lub potencjalnemu klientowi następujące informacje:
a) warunki takiej umowy;
b) informacje wymagane na mocy art. 47 informacje na temat firmy inwestycyjnej i jej usług dla klientów i potencjalnych klientów (art. 24 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE) dotyczące takiej umowy albo takich usług inwestycyjnych lub dodatkowych.
2. Firmy inwestycyjne, w stosownym czasie przed terminem świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych na rzecz klientów lub potencjalnych klientów, przekazują informacje wymagane na mocy art 47–50.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, przekazuje się na trwałym nośniku lub za pośrednictwem strony internetowej (jeśli ta nie stanowi trwałego nośnika), o ile spełnione są warunki określone w art. 3 warunki odnoszące się do przekazywania informacji ust. 2.
4. Firmy inwestycyjne powiadamiają klienta w stosownym czasie o wszelkich istotnych zmianach w informacjach przekazanych na mocy art 47–50, które są istotne dla usługi świadczonej przez firmę na rzecz tego klienta. Powiadomienie przekazuje się na trwałym nośniku, jeśli informacja, do której się odnosi, jest podana na trwałym nośniku.
5. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby informacje zawarte w publikacjach handlowych były zgodne z informacjami, które firma przedstawia klientom w trakcie świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych.
6. W przypadku gdy publikacja handlowa zawiera ofertę lub zaproszenie należące do wymienionych niżej rodzajów, w których określa się sposób odpowiedzi lub zamieszcza formularz, na którym można dokonać odpowiedzi, publikacja ta zawiera takie spośród informacji określonych w art 47–50, jakie są istotne dla danej oferty lub zaproszenia:
a) oferta zawarcia umowy w odniesieniu do instrumentu finansowego lub usługi inwestycyjnej albo dodatkowej z osobą, która odpowiada na publikację;
b) zaproszenie wystosowane do osoby, która odpowiada na publikację, z prośbą o złożenie oferty zawarcia umowy w odniesieniu do instrumentu finansowego lub usługi inwestycyjnej albo dodatkowej.
Akapit pierwszy nie ma jednak zastosowania wówczas, gdy w celu udzielenia odpowiedzi na ofertę lub zaproszenie zawarte w publikacji handlowej potencjalny klient musi odwołać się do innego dokumentu lub dokumentów, które zawierają takie informacje same w sobie bądź w połączeniu z innymi.
1. Firmy inwestycyjne przekazują klientom lub potencjalnym klientom następujące informacje ogólne (o ile są one w danym przypadku istotne):
a) nazwę i adres firmy inwestycyjnej, dane teleadresowe umożliwiające klientom skuteczne kontaktowanie się z firmą;
b) wskazanie języków, w których klient może kontaktować się z firmą inwestycyjną i otrzymywać od niej dokumenty i inne informacje;
c) metody komunikacji, z których korzystać należy w kontaktach firmy inwestycyjnej z klientem, a w stosownych przypadkach metody wysyłania i przyjmowania zleceń;
d) oświadczenie potwierdzające, że firma inwestycyjna posiada zezwolenie oraz nazwę i adres właściwego organu, który wydał takie zezwolenie;
e) jeżeli firma inwestycyjna działa za pośrednictwem agenta – oświadczenie potwierdzające ten fakt, w którym wskazuje się państwo członkowskie, w którym agent jest zarejestrowany;
f) charakter, częstotliwość i terminy sprawozdań z wykonania usługi, którą firma inwestycyjna ma świadczyć na rzecz klienta zgodnie z art. 25 ust. 6 dyrektywy 2014/65/UE;
g) w przypadku gdy firma inwestycyjna przechowuje instrumenty finansowe lub fundusze klienta – skrótowy opis kroków podejmowanych w celu zapewnienia ich ochrony, w tym skrócone informacje na temat wszelkich systemów rekompensat lub gwarancji depozytowych właściwych dla danego rodzaju inwestorów, które stosują się do firmy z tytułu prowadzenia przez nią działalności w państwie członkowskim;
h) ogólny opis (może być w formie skróconej) polityki przeciwdziałania konfliktom interesów utrzymywanej przez firmę zgodnie z art. 34 polityka przeciwdziałania konfliktom interesów (art. 16 ust. 3 i art. 23 dyrektywy 2014/65/UE);
i) na życzenie klienta – dodatkowe informacje na temat tej polityki przeciwdziałania konfliktom interesów przekazane na trwałym nośniku lub za pośrednictwem strony internetowej (jeśli ta nie stanowi trwałego nośnika), o ile spełnione są warunki wskazane w art. 3 warunki odnoszące się do przekazywania informacji ust. 2;
Informacje wymienione w lit. a–i są przekazywane w stosownym czasie przed terminem świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych na rzecz klientów lub potencjalnych klientów.
2. Firmy inwestycyjne, wykonując usługę zarządzania portfelem, ustalają odpowiednią metodę oceniania i porównywania, taką jak stosowanie miarodajnej wartości referencyjnej, w której uwzględnia się cele inwestycyjne klienta oraz rodzaje instrumentów finansowych wchodzących w skład portfela klienta, tak aby klient, na rzecz którego świadczona jest usługa, mógł ocenić wyniki osiągane przez firmę.
3. Firmy inwestycyjne, które proponują klientowi lub potencjalnemu klientowi świadczenie usługi w zakresie zarządzania portfelem, oprócz informacji wymaganych na podstawie ust. 1, przekazują klientowi takie spośród niżej wymienionych informacji, jakie w danym przypadku mają zastosowanie:
a) informacje na temat metody oraz częstotliwości wycen instrumentów finansowych znajdujących się w portfelu klienta;
b) szczegóły dotyczące uznaniowego przekazywania w zarządzanie wszystkich lub części instrumentów finansowych lub funduszy znajdujących się w portfelu klienta;
c) wskazanie wszelkich wartości referencyjnych, do których porównywane będą wyniki portfela klienta;
d) rodzaje instrumentów finansowych, które może obejmować portfel klienta, oraz rodzaje transakcji, które mogą być przeprowadzane z wykorzystaniem takich instrumentów, w tym wszelkie limity;
e) cele zarządzania, poziom ryzyka związany z uznaniowym charakterem decyzji personelu kierowniczego oraz wszelkie konkretne ograniczenia swobody podejmowania takich decyzji.
Informacje wymienione w lit. a–e są przekazywane w stosownym czasie przed terminem świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych na rzecz klientów lub potencjalnych klientów.
1. Firmy inwestycyjne przedstawiają klientom lub potencjalnym klientom w stosownym czasie przed terminem świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych na rzecz klientów lub potencjalnych klientów ogólny opis charakteru i ryzyka instrumentów finansowych, w którym uwzględnia się zwłaszcza to, czy dany klient zalicza się do kategorii klientów detalicznych, klientów profesjonalnych, czy też uprawnionych kontrahentów. Opis taki zawiera wyjaśnienie charakteru danego rodzaju instrumentu, funkcjonowania i wyników tego instrumentu finansowego w różnych warunkach rynkowych, w tym zarówno w warunkach pozytywnych, jak i negatywnych, oraz wyjaśnienie ryzyka, jakie się z nim wiąże, w sposób na tyle szczegółowy, by umożliwić klientowi podejmowanie świadomych decyzji inwestycyjnych.
2. Opis ryzyka, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące elementy (o ile jest to istotne, wziąwszy pod uwagę rodzaj danego instrumentu oraz status i poziom wiedzy klienta):
a) wskazanie na ryzyko związane z danym rodzajem instrumentu finansowego, w tym wyjaśnienie mechanizmu dźwigni finansowej i jego wpływu na ryzyko utraty całej inwestycji, w tym ryzyko związane z niewypłacalnością emitenta lub powiązanymi zdarzeniami, takimi jak umorzenie lub konwersja długu;
b) wskazanie na zmienność ceny określonych instrumentów lub ograniczenia dotyczące dostępności rynku na takie instrumenty;
c) informacje o przeszkodach lub ograniczeniach dotyczących wyjścia z inwestycji, na przykład w odniesieniu do niepłynnych instrumentów finansowych lub instrumentów finansowych o ustalonym okresie inwestycji, w tym ilustrację możliwych metod i skutków wyjścia, informacje o obostrzeniach oraz orientacyjne ramy czasowe sprzedaży instrumentu finansowego pozwalające na odzyskanie kosztów początkowych transakcji na danym rodzaju instrumentów finansowych;
d) wskazanie na fakt, że w wyniku transakcji na takich instrumentach inwestor może przyjąć zobowiązania finansowe i zaciągnąć inne dodatkowe zobowiązania, w tym zobowiązania warunkowe, dodatkowe w stosunku do kosztów kupna instrumentów;
e) wskazanie na wszelkie wymogi dotyczące depozytu zabezpieczającego lub podobnych zobowiązań obowiązujących w odniesieniu do tego rodzaju instrumentów.
3. W przypadku gdy firma inwestycyjna przekazuje klientowi detalicznemu lub potencjalnemu klientowi detalicznemu informacje na temat instrumentu finansowego, który jest przedmiotem bieżącej oferty publicznej, i w związku z tą ofertą opublikowano prospekt emisyjny zgodnie z dyrektywą 2003/71/WE, firma, w stosownym czasie przed terminem świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych na rzecz klientów lub potencjalnych klientów, informuje takiego klienta lub potencjalnego klienta o tym, gdzie można znaleźć taki prospekt.
4. W przypadku gdy instrument finansowy jest złożony z dwóch lub więcej różnych instrumentów finansowych lub usług, firma inwestycyjna przedstawia odpowiedni opis charakteru prawnego takiego instrumentu finansowego, składników tego instrumentu oraz sposobu, w jaki współdziałanie między tymi składnikami wpływa na ryzyko inwestycji.
5. W przypadku instrumentów finansowych obejmujących gwarancję lub ochronę kapitału firma inwestycyjna przekazuje klientowi lub potencjalnemu klientowi informacje o zakresie i charakterze takiej gwarancji lub ochrony kapitału. W przypadku gdy gwarancja jest oferowana przez osobę trzecią, informacje na temat gwarancji obejmują na tyle dużą liczbę szczegółów dotyczących gwaranta i gwarancji, by klient lub potencjalny klient mógł rzetelnie ocenić tę gwarancję.
1. Firmy inwestycyjne przechowujące instrumenty finansowe lub fundusze należące do klientów przekazują tym klientom lub potencjalnym klientom te spośród informacji określonych w ust. 2–7, które w danym przypadku są istotne.
2. Firma inwestycyjna powiadamia klienta lub potencjalnego klienta o tym, że instrumenty finansowe lub fundusze tego klienta mogą być przechowywane przez osobę trzecią w imieniu firmy inwestycyjnej, oraz o odpowiedzialności ponoszonej przez firmę inwestycyjną zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym za wszelkie działania lub zaniechania osoby trzeciej lub za konsekwencje, jakie wynikają dla klienta z faktu niewypłacalności osoby trzeciej.
3. Jeżeli zgodnie z prawem krajowym instrumenty finansowe klienta lub potencjalnego klienta mogą być przechowywane przez osobę trzecią na rachunkach wspólnych typu omnibus account, firma inwestycyjna informuje o tym klienta i wyraźnie ostrzega o wszelkich wynikających z tego zagrożeniach.
4. Firma inwestycyjna powiadamia klienta lub potencjalnego klienta o tym, że prawo krajowe w danej sytuacji nie pozwala na wyodrębnienie instrumentów finansowych przechowywanych u osoby trzeciej spośród instrumentów własnych osoby trzeciej lub firmy inwestycyjnej, a także wyraźnie ostrzega o wynikających z tego zagrożeniach.
5. Jeśli rachunki, na których znajdują się instrumenty finansowe lub fundusze należące do klienta lub potencjalnego klienta, podlegają lub będą podlegać prawu innemu niż prawo danego państwa członkowskiego, firma inwestycyjna powiadamia o tym klienta lub potencjalnego klienta, wskazując przy tym, że prawa klienta lub potencjalnego klienta związane z owymi instrumentami finansowymi lub funduszami mogą w związku z tym się różnić.
6. Firma inwestycyjna informuje klienta o istnieniu oraz warunkach wszelkich zabezpieczeń lub zastawów, które są lub mogą być ustanowione na instrumentach finansowych lub funduszach klienta na korzyść firmy, a także o wszelkich posiadanych przez nią prawach do kompensaty w stosunku do takich instrumentów finansowych lub funduszy. W razie potrzeby firma inwestycyjna powiadamia także klienta o tym, że depozytariusz może posiadać udziały w aktywach klienta traktowanych jako zabezpieczenie, prawo do zastawu na takich instrumentach finansowych lub funduszach albo prawo do kompensaty w stosunku do nich.
7. Zanim firma inwestycyjna przystąpi do realizacji transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych na instrumentach finansowych przechowywanych w imieniu klienta lub zanim w inny sposób wykorzysta takie instrumenty finansowe na własną korzyść lub na korzyść innego klienta, w stosownym czasie przed terminem wykorzystania takich instrumentów przekazuje klientowi na trwałym nośniku jasne, pełne i dokładne informacje na temat zobowiązań i zakresu odpowiedzialności firmy inwestycyjnej w odniesieniu do wykorzystywania takich instrumentów finansowych, w tym warunki ich odzyskania i opis zagrożeń, jakie się z tym wiążą.
1. W celu przekazywania klientom informacji o wszystkich kosztach i opłatach zgodnie z art. 24 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE firmy inwestycyjne zachowują zgodność ze szczegółowymi wymogami określonymi w ust. 2–10.
Bez uszczerbku dla zobowiązań wskazanych w art. 24 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE firmy inwestycyjne świadczące usługi inwestycyjne na rzecz klientów profesjonalnych uzgadniają z tymi klientami węższy zakres stosowania szczegółowych wymogów określonych w niniejszym artykule. Firmy inwestycyjne nie mogą uzgadniać takiego węższego zakresu stosowania w przypadku świadczenia usług doradztwa inwestycyjnego lub zarządzania portfelem, lub w przypadku gdy, niezależnie od świadczonej usługi inwestycyjnej, dane instrumenty finansowe zawierają w swojej strukturze instrument pochodny.
Bez uszczerbku dla zobowiązań wskazanych w art. 24 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE firmy inwestycyjne świadczące usługi inwestycyjne na rzecz uprawnionych kontrahentów mają prawo uzgodnić węższy zakres stosowania szczegółowych wymogów określonych w niniejszym artykule, z wyjątkiem przypadku, gdy, niezależnie od świadczonej usługi inwestycyjnej, dane instrumenty finansowe zawierają w swojej strukturze instrument pochodny, a uprawniony kontrahent zamierza oferować go swoim klientom.
2. W przypadku ujawniania klientom ex ante i ex post informacji o kosztach i opłatach firmy inwestycyjne zestawiają zbiorczo:
a) wszystkie koszty i powiązane opłaty naliczane przez firmę inwestycyjną lub inne osoby, w przypadku gdy klient został skierowany do takich innych osób, z tytułu usługi inwestycyjnej (usług inwestycyjnych) lub usług dodatkowych świadczonych na rzecz klienta; oraz
b) wszystkie koszty i powiązane opłaty związane z wystawieniem instrumentów finansowych i zarządzaniem nimi.
Koszty, o których mowa w lit. a i b, są wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Do celów lit. a płatności uiszczane przez osoby trzecie i otrzymywane przez firmy inwestycyjne w związku z usługą inwestycyjną świadczoną na rzecz klienta są przedstawiane w rozbiciu na poszczególne pozycje, a zestawione zbiorczo koszty i opłaty są sumowane i wyrażane zarówno jako kwota pieniężna, jak i jako wartość procentowa.
3. Jeśli dowolna część łącznych kosztów i opłat jest płatna w walucie obcej lub stanowi kwotę w walucie obcej, firmy inwestycyjne wskazują, o jaką walutę chodzi oraz obowiązujące kursy i koszty wymiany. Firmy inwestycyjne informują także o uzgodnieniach dotyczących sposobu płatności lub innych aspektów wykonania.
4. Co się tyczy ujawniania kosztów i opłat związanych z produktem, które nie są uwzględnione w kluczowych informacjach dla inwestorów dotyczących UCITS, firma inwestycyjna wylicza i ujawnia te koszty na przykład poprzez współpracę ze spółkami zarządzającymi UCITS w celu uzyskania odpowiednich informacji.
5. Zobowiązanie do pełnego ujawnienia ex ante w stosownym czasie informacji na temat zestawionych zbiorczo kosztów i opłat związanych z instrumentem finansowym oraz ze świadczoną usługą inwestycyjną lub dodatkową ma zastosowanie do firm inwestycyjnych w następujących sytuacjach:
a) gdy firma inwestycyjna rekomenduje lub sprzedaje klientom instrumenty finansowe; lub
b) gdy firma inwestycyjna świadcząca jakiekolwiek usługi inwestycyjne jest zobowiązana do przekazania klientom kluczowych informacji dla inwestorów dotyczących UCITS lub dokumentu zawierającego kluczowe informacje dotyczące PRIIP w odniesieniu do odpowiednich instrumentów finansowych zgodnie z obowiązującym prawodawstwem Unii.
6. Firmy inwestycyjne, które nie rekomendują ani nie sprzedają klientowi instrumentów finansowych lub nie są zobowiązane do przekazania klientowi dokumentu zawierającego kluczowe informacje/kluczowych informacji dla inwestorów zgodnie z obowiązującym prawodawstwem Unii, informują swoich klientów o wszystkich kosztach i opłatach dotyczących świadczonej usługi inwestycyjnej lub dodatkowej.
7. W przypadku gdy więcej niż jedna firma inwestycyjna świadczy usługi inwestycyjne lub dodatkowe na rzecz klienta, każda firma inwestycyjna przekazuje informacje o kosztach usług inwestycyjnych lub dodatkowych, które są przez nią świadczone. Firma inwestycyjna, która rekomenduje lub sprzedaje swoim klientom usługi świadczone przez inną firmę, zestawia zbiorczo koszty i opłaty z tytułu swoich usług z kosztami i opłatami z tytułu usług świadczonych przez tę inną firmę. Firma inwestycyjna uwzględnia koszty i opłaty związane ze świadczeniem innych usług inwestycyjnych lub dodatkowych przez inne firmy w przypadku, gdy skierowała klienta do tych innych firm.
8. Przy wyliczaniu kosztów i opłat na zasadzie ex ante firmy inwestycyjne posługują się faktycznie poniesionymi kosztami w zastępstwie oczekiwanych kosztów i opłat. Jeśli faktyczne koszty nie są dostępne, firma inwestycyjna rozsądnie je szacuje. Firmy inwestycyjne dokonują przeglądu założeń sformułowanych ex ante w oparciu o doświadczenia zdobyte ex post i w razie potrzeby dostosowują te założenia.
9. Firmy inwestycyjne przekazują roczne informacje ex post o wszystkich kosztach i opłatach związanych zarówno z instrumentem finansowym (instrumentami finansowymi), jak i usługą dodatkową (usługami dodatkowymi), w przypadku gdy rekomendowały lub sprzedawały ten instrument finansowy (te instrumenty finansowe) lub gdy przekazały klientowi dokument zawierający kluczowe informacje/kluczowe informacje dla inwestorów w odniesieniu do instrumentu finansowego (instrumentów finansowych) i w ciągu roku pozostają lub pozostawały w stałym stosunku z danym klientem. Takie informacje są oparte o poniesione koszty i przekazywane w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.
Firmy inwestycyjne mogą zdecydować o przekazywaniu takich zestawionych zbiorczo informacji o kosztach i opłatach związanych z usługami inwestycyjnymi i instrumentami finansowymi łącznie z dotychczasowymi sprawozdaniami okresowymi przekazywanymi klientom.
10. Przy świadczeniu usług inwestycyjnych firmy inwestycyjne przekazują swoim klientom ilustrację przedstawiającą skumulowany wpływ na zwrot inwestycji. Taka ilustracja jest przedstawiana zarówno na zasadzie ex ante, jak i ex post. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby ta ilustracja spełniała następujące wymogi:
a) ilustracja przedstawia wpływ całkowitych kosztów i opłat na zwrot z inwestycji;
b) ilustracja przedstawia wszelkie prognozowane skoki lub wahania kosztów; oraz
c) ilustracji towarzyszy jej opis.
Firmy inwestycyjne zajmujące się dystrybucją jednostek uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania lub PRIIP dodatkowo informują swoich klientów o wszystkich innych kosztach i powiązanych opłatach dotyczących produktu, które mogły nie być uwzględnione w dokumencie zawierającym kluczowe informacje dotyczące UCITS lub w dokumencie zawierającym kluczowe informacje dotyczące PRIIP, oraz o kosztach i opłatach związanych ze świadczeniem przez nie usług inwestycyjnych w odniesieniu do danego instrumentu finansowego.
1. Firmy inwestycyjne w jasny i zwięzły sposób objaśniają, czy i dlaczego doradztwo inwestycyjne kwalifikuje się jako niezależne lub zależne, a także objaśniają rodzaj i charakter mających zastosowanie ograniczeń, w tym – w przypadku doradztwa inwestycyjnego świadczonego w sposób niezależny – zakaz otrzymywania oraz pobierania zachęt.
W przypadku doradztwa oferowanego lub świadczonego na rzecz tego samego klienta zarówno w sposób niezależny, jak i zależny, firmy inwestycyjne objaśniają zakres obu usług, aby umożliwić inwestorom zrozumienie różnic między nimi, i nie określają się jako niezależni doradcy inwestycyjni w odniesieniu do całokształtu działalności. Firmy nie eksponują nadmiernie w komunikacji z klientami swoich niezależnych usług doradztwa inwestycyjnego kosztem zależnych usług inwestycyjnych.
2. Firmy inwestycyjne świadczące doradztwo inwestycyjne w sposób niezależny lub zależny objaśniają klientom zakres instrumentów finansowych, które mogą być zarekomendowane, a także stosunki łączące firmę z emitentami lub dostawcami instrumentów.
3. Firmy inwestycyjne przekazują opis rodzajów rozważanych instrumentów finansowych, zakresu instrumentów finansowych oraz dostawców przeanalizowanych w podziale na każdy rodzaj instrumentu zgodnie z zakresem usługi oraz, w przypadku świadczenia niezależnego doradztwa, opis wskazujący, w jaki sposób świadczona usługa spełnia warunki świadczenia doradztwa inwestycyjnego w sposób niezależny, a także opis czynników uwzględnionych w procesie wyboru zastosowanym przez firmę inwestycyjną w celu zarekomendowania instrumentów finansowych, takich jak ryzyko, koszty i złożoność instrumentów finansowych.
4. W przypadku gdy zakres instrumentów finansowych ocenionych przez firmę inwestycyjną świadczącą doradztwo inwestycyjne w sposób niezależny obejmuje własne instrumenty finansowe tej firmy inwestycyjnej lub instrumenty finansowe wystawione lub dostarczone przez podmioty mające bliskie powiązania lub jakiekolwiek inne bliskie stosunki prawne lub handlowe z firmą inwestycyjną, a także przez innych niepowiązanych emitentów lub dostawców, firma inwestycyjna rozróżnia, w odniesieniu do każdego rodzaju instrumentu finansowego, zakres instrumentów finansowych wystawionych lub dostarczonych przez emitentów niepowiązanych w żaden sposób z firmą inwestycyjną.
5. Firmy inwestycyjne zapewniające okresową ocenę odpowiedniości rekomendacji przekazanych zgodnie z art. 54 ocena odpowiedniości i sprawozdania na temat odpowiedniości (art. 25 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 12 ujawniają wszystkie wymienione niżej elementy:
a) częstotliwość i zakres okresowej oceny odpowiedniości, a w stosownych przypadkach warunki powodujące dokonanie takiej oceny;
b) zakres, w jakim zgromadzone dotychczas informacje będą podlegały ponownej ocenie; oraz
c) sposób przekazania klientowi uaktualnionej rekomendacji.
1. Firmy inwestycyjne świadczące doradztwo inwestycyjne w sposób niezależny określają i wprowadzają proces wyboru pozwalający na ocenę i porównanie wystarczającego zakresu instrumentów finansowych dostępnych na rynku zgodnie z art. 24 ust. 7 lit. a dyrektywy 2014/65/UE. Ten proces wyboru obejmuje następujące elementy:
a) liczba i zróżnicowanie rozważanych instrumentów finansowych jest proporcjonalna do zakresu usług doradztwa inwestycyjnego oferowanych przez niezależnego doradcę inwestycyjnego;
b) liczba i zróżnicowanie rozważanych instrumentów finansowych w sposób wystarczający odzwierciedla instrumenty finansowe dostępne na rynku;
c) liczba instrumentów finansowych wyemitowanych przez samą firmę inwestycyjną lub przez podmioty blisko powiązane z firmą inwestycyjną jest proporcjonalna do łącznej liczby rozważanych instrumentów finansowych; oraz
d) kryteria wyboru różnych instrumentów finansowych obejmują wszystkie istotne aspekty, takie jak ryzyko, koszty i złożoność oraz charakterystyka klientów firmy inwestycyjnej, oraz zapewniają, aby wybór instrumentów, które mogą zostać zarekomendowane, nie był tendencyjny.
W przypadku gdy porównanie nie jest możliwe ze względu na model biznesowy lub konkretny zakres świadczonych usług, firma inwestycyjna świadcząca doradztwo inwestycyjne nie określa się jako niezależna.
2. Firma inwestycyjna, która świadczy usługi doradztwa inwestycyjnego w sposób niezależny i skupia się na konkretnych kategoriach lub konkretnym zakresie instrumentów finansowych, zachowuje zgodność z następującymi wymogami:
a) firma prezentuje się w sposób, który ma w zamierzeniu przyciągnąć jedynie klientów preferujących te kategorie lub zakresy instrumentów finansowych;
b) firma zobowiązuje klientów do wskazania, że są oni zainteresowani wyłącznie inwestowaniem w określoną kategorię lub zakres instrumentów finansowych; oraz
c) przed świadczeniem usługi firma zapewnia, aby jej usługa była odpowiednia dla każdego nowego klienta na podstawie tego, że jej model biznesowy jest zgodny z potrzebami i celami danego klienta, a zakres instrumentów finansowych jest odpowiedni dla danego klienta. W przeciwnym razie firma nie świadczy takiej usługi na rzecz danego klienta.
3. Firma inwestycyjna, która oferuje doradztwo inwestycyjne zarówno w sposób niezależny, jak i zależny, stosuje się do następujących obowiązków:
a) w stosownym czasie przed świadczeniem swoich usług firma inwestycyjna powiadamia swoich klientów na trwałym nośniku, czy doradztwo będzie świadczone w sposób zależny, czy niezależny, zgodnie z art. 24 ust. 4 lit. a dyrektywy 2014/65/UE i odpowiednimi środkami wykonawczymi;
b) firma inwestycyjna prezentuje się jako niezależna w odniesieniu do usług, w przypadku których świadczy usługi doradztwa inwestycyjnego w sposób niezależny;
c) firmy inwestycyjne dysponują wystarczającymi wymogami organizacyjnymi i mechanizmami kontroli pozwalającymi na zapewnienie, aby oba rodzaje usług doradczych i doradców były od siebie jasno oddzielone, aby klienci nie mieli wątpliwości co do rodzaju doradztwa, z którego korzystają, oraz aby świadczony im był odpowiedni rodzaj doradztwa. Firma inwestycyjna nie zezwala osobie fizycznej na świadczenie zarówno niezależnego, jak i zależnego doradztwa.
1. Firmy inwestycyjne nie wywołują niejasności ani wątpliwości co do obowiązków spoczywających na nich w ramach procesu przy ocenie odpowiedniości usług inwestycyjnych lub instrumentów finansowych zgodnie z art. 25 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE. Przy dokonywaniu oceny odpowiedniości firma informuje klientów lub potencjalnych klientów w sposób jasny i prosty, że motywem przeprowadzania oceny odpowiedniości jest umożliwienie firmie działania w najlepiej pojętym interesie klienta.
W przypadku gdy usługi doradztwa inwestycyjnego lub zarządzania portfelem są świadczone w całości lub w części poprzez zautomatyzowany lub na wpół zautomatyzowany system, odpowiedzialność za dokonanie oceny odpowiedniości spoczywa na firmie inwestycyjnej świadczącej usługę i nie może być zmniejszona poprzez użycie systemu elektronicznego przy dokonywaniu osobistej rekomendacji lub decyzji o przystąpieniu do transakcji.
2. Firmy inwestycyjne określają zakres informacji pozyskiwanych od klientów w świetle wszystkich cech usług doradztwa inwestycyjnego lub zarządzania portfelem, które mają być świadczone tym klientom. Firmy inwestycyjne uzyskują od klientów lub potencjalnych klientów takie informacje, jakie są im konieczne do tego, by zrozumieć podstawowe fakty dotyczące klienta oraz mieć uzasadnione podstawy do stwierdzenia, że przy należytym uwzględnieniu charakteru i zakresu świadczonej usługi określona transakcja, zalecana lub zawarta w toku świadczenia usługi zarządzania portfelem, spełnia następujące kryteria:
a) spełnia cele inwestycyjne danego klienta, w tym w zakresie jego tolerancji ryzyka;
b) charakteryzuje się tym, że klient jest w stanie ponieść finansowo wszelkie związane z nią ryzyko inwestycyjne odpowiadające jego celom inwestycyjnym;
c) charakteryzuje się tym, że klient ma konieczne doświadczenie i wiedzę pozwalające na zrozumienie ryzyka związanego z transakcją lub zarządzaniem jego portfelem.
3. Świadcząc usługę inwestycyjną na rzecz klienta profesjonalnego, firma inwestycyjna ma prawo zakładać, że w odniesieniu do produktów, transakcji i usług będących podstawą klasyfikacji klienta ma on konieczne doświadczenie i wiedzę na potrzeby ust. 2 lit. c.
W przypadku gdy usługa inwestycyjna polega na doradztwie inwestycyjnym na rzecz klienta profesjonalnego, o którym mowa w sekcji 1 załącznika II do dyrektywy 2014/65/UE, firma inwestycyjna ma prawo zakładać na potrzeby ust. 2 lit. b, że klient ten jest w stanie ponieść finansowo wszelkie związane z nią ryzyko inwestycyjne odpowiadające celom inwestycyjnym tego klienta.
4. Informacje dotyczące sytuacji finansowej klienta lub potencjalnego klienta zawierają, stosownie do potrzeb, wskazanie źródła i wymiaru regularnych dochodów, posiadanych aktywów, w tym aktywów płynnych, inwestycji, nieruchomości oraz regularnych zobowiązań finansowych.
5. Informacje dotyczące celów inwestycyjnych klienta lub potencjalnego klienta zawierają, stosownie do potrzeb, informacje na temat długości okresu, w którym klient chciałby prowadzić inwestycje, jego preferencji co do poziomu ryzyka, profilu ryzyka oraz celu inwestycji.
6. W przypadku gdy klient jest osobą prawną lub grupą co najmniej dwóch osób fizycznych lub w przypadku gdy co najmniej jedna osoba fizyczna jest reprezentowana przez inną osobę fizyczną, firma inwestycyjna ustanawia i wdraża politykę określającą, kto ma zostać poddany ocenie odpowiedniości oraz w jaki sposób ocena ta ma zostać przeprowadzona w praktyce, w tym od kogo należy pozyskać informacje dotyczące wiedzy i doświadczenia, sytuacji finansowej oraz celów inwestycyjnych. Firma inwestycyjna rejestruje tę politykę.
W przypadku gdy osoba fizyczna jest reprezentowana przez inną osobę fizyczną lub w przypadku gdy osoba prawna, która złożyła wniosek o traktowanie jej jak klienta profesjonalnego zgodnie z sekcją 2 załącznika II do dyrektywy 2014/65/UE, ma zostać wzięta pod uwagę do oceny odpowiedniości, sytuacja finansowa i cele inwestycyjne odnoszą się do osoby prawnej lub, w odniesieniu do osoby fizycznej, klienta podstawowego, a nie przedstawiciela. Wiedza i doświadczenie odnoszą się do przedstawiciela osoby fizycznej lub osoby upoważnionej do zawierania transakcji w imieniu klienta podstawowego.
7. Firmy inwestycyjne podejmują uzasadnione działania mające na celu zapewnienie wiarygodności informacji gromadzonych na temat ich klientów lub potencjalnych klientów. Powyższe obejmuje między innymi:
a) zapewnienie, aby klienci byli świadomi wagi przekazywania dokładnych i aktualnych informacji;
b) zapewnienie, aby wszystkie narzędzia, takie jak narzędzia profilowania oceny ryzyka lub narzędzia służące do oceny wiedzy i doświadczenia klienta, które są wykorzystywane w procesie oceny odpowiedniości, nadawały się do założonego celu i były należycie zaprojektowane pod kątem ich stosowania w odniesieniu do ich klientów, przy czym wszystkie ograniczenia mają zostać określone i w sposób aktywny złagodzone z wykorzystaniem procesu oceny odpowiedniości;
c) zapewnienie, aby pytania wykorzystane w procesie były łatwe do zrozumienia przez klientów, w sposób dokładny odzwierciedlały cele i potrzeby klienta oraz informacje niezbędne do dokonania oceny odpowiedniości; oraz
d) podjęcie w razie potrzeby kroków w celu zapewnienia spójności informacji dotyczących klienta, na przykład poprzez rozważenie, czy informacje przekazane przez klientów zawierają oczywiste nieprawidłowości.
Firmy inwestycyjne pozostające w stałym stosunku z klientem, na przykład poprzez świadczenie na bieżąco doradztwa lub usługi zarządzania portfelem, dysponują odpowiednimi strategiami i procedurami pozwalającymi na utrzymanie wystarczających i aktualnych informacji o klientach w zakresie niezbędnym do spełnienia wymogów ust. 2 oraz są w stanie je przedstawić.
8. Jeśli przy świadczeniu usługi inwestycyjnej w zakresie doradztwa inwestycyjnego lub zarządzania portfelem firma inwestycyjna nie uzyskuje informacji wymaganych na mocy art. 25 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE, wówczas nie może rekomendować usług inwestycyjnych lub instrumentów finansowych klientowi lub potencjalnemu klientowi.
9. Firmy inwestycyjne dysponują wystarczającymi strategiami i procedurami pozwalającymi na zapewnienie zrozumienia przez nie charakteru i cech, w tym kosztów i ryzyka, usług inwestycyjnych i instrumentów finansowych wybranych dla swoich klientów, oraz na dokonanie przez nie oceny, z uwzględnieniem kosztów i złożoności, czy równorzędne usługi inwestycyjne lub instrumenty finansowe mogą odpowiadać profilowi ich klienta, oraz są w stanie je przedstawić.
10. Przy świadczeniu usługi inwestycyjnej w zakresie doradztwa inwestycyjnego lub zarządzania portfelem firma inwestycyjna nie rekomenduje przystąpienia do transakcji ani nie podejmuje decyzji o przystąpieniu do transakcji w przypadku, gdy żadna z usług lub żaden z instrumentów nie są odpowiednie dla klienta.
11. Przy świadczeniu usług doradztwa inwestycyjnego lub zarządzania portfelem, które obejmują zamianę instrumentów, czy to poprzez sprzedaż jednego instrumentu i zakup innego, czy też przez wykonanie prawa do wprowadzenia zmiany w odniesieniu do istniejącego instrumentu, firmy inwestycyjne gromadzą niezbędne informacje na temat dotychczasowych inwestycji klienta oraz rekomendowanych nowych inwestycji i dokonują analizy kosztów i korzyści zamiany, tak aby były w stanie wykazać, że korzyści wynikające z zamiany przewyższają koszty.
12. Przy świadczeniu doradztwa inwestycyjnego firmy inwestycyjne przekazują klientowi detalicznemu sprawozdanie zawierające zarys udzielonych porad oraz informację o tym, w jaki sposób dokonane rekomendacje są odpowiednie dla klienta detalicznego, w tym informację o tym, w jaki sposób odpowiadają one celom klienta i okolicznościom osobistym w odniesieniu do wymaganego okresu inwestycji, wiedzy i doświadczenia klienta oraz stosunku klienta do ryzyka i możliwości ponoszenia przez niego strat.
Firmy inwestycyjne zwracają uwagę klientów na informacje o tym, czy rekomendowane usługi lub instrumenty mogą doprowadzić do sytuacji, w której klient detaliczny będzie próbował wnioskować o dokonanie okresowego przeglądu dotyczących go uzgodnień, a także uwzględniają je w sprawozdaniu na temat odpowiedniości.
W przypadku gdy firma inwestycyjna świadczy usługę obejmującą okresowe oceny odpowiedniości i sprawozdania na temat odpowiedniości, kolejne sprawozdania po rozpoczęciu świadczenia usługi mogą obejmować jedynie zmiany odnoszące się do wykorzystywanych usług lub instrumentów lub okoliczności dotyczące klientów, i nie można w nich powtarzać wszystkich szczegółów zawartych w pierwszym sprawozdaniu.
13. W celu usprawnienia usługi firmy inwestycyjne oferujące okresową ocenę odpowiedniości dokonują przeglądu odpowiedniości udzielonych rekomendacji co najmniej raz do roku. Częstotliwość przeprowadzania tej oceny zwiększa się w zależności od profilu ryzyka klienta i rodzaju rekomendowanych instrumentów finansowych.
1. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby informacje dotyczące wiedzy i doświadczenia klienta lub potencjalnego klienta w dziedzinie inwestycji zawierały elementy wymienione poniżej w zakresie odpowiednim do charakteru klienta, charakteru i zakresu usługi, która ma być świadczona, oraz typu produktu lub zaplanowanej transakcji, z uwzględnieniem ich złożoności i związanego z nimi ryzyka:
a) rodzaje usług, transakcji i instrumentów finansowych, które są znane klientowi;
b) charakter, wielkość i częstotliwość transakcji na instrumentach finansowych prowadzonych przez klienta oraz okres, w którym były prowadzone;
c) poziom wykształcenia, a także obecny zawód lub poprzednie, istotne w rozpatrywanym względzie zawody klienta lub potencjalnego klienta.
2. Firma inwestycyjna nie odwodzi klienta lub potencjalnego klienta od podawania informacji wymaganych do celów art. 25 ust. 2 i 3 dyrektywy 2014/65/UE.
3. Firma inwestycyjna ma prawo polegać na informacjach przedstawionych przez swoich klientów lub potencjalnych klientów, chyba że jest świadoma lub powinna być świadoma, że informacje takie są zdecydowanie nieaktualne, niedokładne lub niepełne.
1. Firmy inwestycyjne ustalają, czy dany klient ma doświadczenie i wiedzę konieczne do tego, by zdawać sobie sprawę z ryzyka związanego z oferowanym lub kupowanym produktem lub usługą inwestycyjną przy dokonywaniu oceny, czy usługa inwestycyjna, o której mowa w art. 25 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE, jest adekwatna dla klienta.
Firma inwestycyjna ma prawo zakładać, że klient profesjonalny, w odniesieniu do tych konkretnych usług inwestycyjnych lub transakcji, czy też tych rodzajów transakcji lub produktów, na podstawie których został sklasyfikowany jako klient profesjonalny, ma konieczne doświadczenie i wiedzę, aby zdawać sobie sprawę z istniejącego ryzyka.
2. Firmy inwestycyjne prowadzą rejestry dotyczące dokonanych ocen adekwatności, które obejmują:
a) wynik oceny adekwatności;
b) ostrzeżenia udzielone klientom w przypadku, gdy usługa inwestycyjna lub zakup produktu zostały ocenione jako potencjalnie nieadekwatne dla klienta, informację, czy klient zwrócił się z wnioskiem o zrealizowanie transakcji mimo ostrzeżenia, oraz, w stosownych przypadkach, informację, czy firma zaakceptowała wniosek klienta o zrealizowanie transakcji;
c) ostrzeżenia udzielone klientom, w przypadku gdy klient nie przekazał wystarczających informacji pozwalających firmie na dokonanie oceny adekwatności, informację, czy klient zwrócił się z wnioskiem o zrealizowanie transakcji mimo tego ostrzeżenia oraz, w stosownych przypadkach, informację, czy firma zaakceptowała wniosek klienta o zrealizowanie transakcji;
Instrument finansowy, który nie jest wyraźnie określony w art. 25 ust. 4 lit. a dyrektywy 2014/65/UE, uważa się za instrument niekompleksowy do celów art. 25 ust. 4 lit. a ppkt (vi) dyrektywy 2014/65/UE, jeśli spełnia następujące kryteria:
a) nie wchodzi w zakres art. 4 okazjonalne świadczenie usług inwestycyjnych (art. 2 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 1 pkt 44 lit. c lub pkt 4–11 sekcji C załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE;
b) pojawiają się częste możliwości zbycia, wykupu lub zrealizowania w inny sposób wartości instrumentu po cenach, które są powszechnie znane uczestnikom rynku, a które są albo cenami rynkowymi, albo cenami udostępnianymi lub zatwierdzanymi za pomocą systemów wyceny niezależnych od emitenta;
c) instrument nie wiąże się z żadnymi rzeczywistymi lub potencjalnymi zobowiązaniami klienta, które przekraczałyby koszt jego kupna;
d) instrument nie obejmuje klauzuli, warunku ani mechanizmu wyzwalającego, które mogłyby zasadniczo zmienić charakter lub ryzyko inwestycji lub profilu wypłat, na przykład inwestycje obejmujące prawo przekształcenia instrumentu w inną inwestycję;
e) instrument nie obejmuje żadnych wyraźnych ani domniemanych opłat za wyjście, które skutkują niepłynnością inwestycji, choć pojawiają się technicznie częste możliwości zbycia, wykupu lub zrealizowania w inny sposób wartości instrumentu;
f) odpowiednio wyczerpujące informacje na temat charakterystyki instrumentu są powszechnie dostępne i prawdopodobnie łatwo zrozumiałe dla przeciętnego klienta detalicznego, przez co może on podjąć świadomą decyzję dotyczącą zawarcia transakcji na takim instrumencie.
Firmy inwestycyjne świadczące na rzecz klienta po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia jakąkolwiek usługę inwestycyjną lub usługę dodatkową, o której mowa w sekcji B pkt 1 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, zawierają z tym klientem, na papierze lub innym trwałym nośniku, pisemną umowę podstawową, w której określa się podstawowe prawa i obowiązki firmy i klienta. Firmy inwestycyjne świadczące usługi doradztwa inwestycyjnego stosują się do tego obowiązku wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest okresowa ocena odpowiedniości rekomendowanych instrumentów finansowych lub usług.
W pisemnej umowie określa się podstawowe prawa i obowiązki stron oraz zawiera następujące elementy:
a) opis świadczonych usług, a w stosownych przypadkach opis charakteru i zakresu świadczonej usługi doradztwa podatkowego;
b) w przypadku usług zarządzania portfelem rodzaje instrumentów finansowych, które mogą być kupowane i sprzedawane, oraz rodzaje transakcji, które mogą być realizowane w imieniu klienta, a także wszelkie zabronione instrumenty lub transakcje; oraz
c) opis podstawowych cech wszelkich usług, o których mowa w sekcji B pkt 1 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE i które mają być świadczone, w tym w stosownych przypadkach opis roli firmy w odniesieniu do zdarzeń korporacyjnych dotyczących instrumentów klienta oraz warunków, na jakich transakcje finansowania z użyciem papierów wartościowych, które obejmują papiery wartościowe klienta, wygenerują zwrot dla klienta.
1. Firmy inwestycyjne, wykonawszy w imieniu klienta zlecenie inne niż do celów zarządzania portfelem, w odniesieniu do tego zlecenia:
a) niezwłocznie dostarczają klientowi na trwałym nośniku najważniejsze informacje dotyczące wykonania zlecenia;
b) możliwie jak najszybciej i nie później niż pierwszego dnia roboczego po wykonaniu zlecenia przesyłają klientowi na trwałym nośniku powiadomienie potwierdzające jego wykonanie lub – w przypadku gdy firma inwestycyjna otrzymuje potwierdzenie od osoby trzeciej – nie później niż pierwszego dnia roboczego po odbiorze potwierdzenia od osoby trzeciej.
Litery b nie stosuje się, gdy potwierdzenie zawiera te same informacje, co potwierdzenie, które ma być bezzwłocznie wysłane klientowi przez inną osobę.
Liter a i b nie stosuje się, gdy zlecenia wykonywane w imieniu klientów dotyczą obligacji przeznaczonych na finansowanie umów o kredyty hipoteczne zawarte z tymi klientami, w którym to przypadku sprawozdanie z transakcji sporządza się jednocześnie z podaniem warunków kredytu hipotecznego, lecz nie później niż jeden miesiąc po dacie wykonania zlecenia.
2. Niezależnie od wymogów wymienionych w ust. 1 firmy inwestycyjne przekazują klientowi, na wniosek, informacje na temat stanu realizacji zlecenia.
3. W przypadku okresowo wykonywanych zleceń klientów odnoszących się do jednostek lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania firmy inwestycyjne podejmują działania określone w ust. 1 lit. b albo co najmniej co sześć miesięcy przekazują klientowi informacje dotyczące transakcji, wymienione w ust. 4.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 lit. b, zawiera te spośród wymienionych niżej informacji, które mają w danym przypadku zastosowanie, a w stosownych przypadkach te, które są zgodne z regulacyjnymi standardami technicznymi dotyczącymi obowiązków sprawozdawczych ustanowionych zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014:
a) identyfikacja firmy składającej sprawozdanie;
b) nazwa lub inne oznaczenie klienta;
c) dzień transakcji;
d) czas transakcji;
e) rodzaj zlecenia;
f) oznaczenie systemu;
g) oznaczenie instrumentu;
h) identyfikator kupna/sprzedaży;
i) charakter zlecenia, jeśli inny niż zlecenie kupna/sprzedaży;
j) ilość;
k) cena jednostkowa;
l) cena ogółem;
m) całkowita suma pobranych prowizji i kosztów oraz – na wniosek klienta – zestawienie poszczególnych pozycji obejmujące, w stosownych przypadkach, wielkość wszystkich zapisów podwyższających wartość lub odpisów obniżających wartość naliczonych w przypadku, gdy transakcja była dokonana przez firmę inwestycyjną przy zawieraniu transakcji na własny rachunek, a na firmie inwestycyjnej spoczywa wobec klienta obowiązek najlepszego wykonywania;
n) uzyskany kurs walutowy w przypadku, gdy transakcja obejmuje przeliczanie waluty;
o) obowiązki klienta związane z rozliczeniem transakcji, w tym limity czasowe na płatności lub dostawy oraz odpowiednie dane rachunku, o ile takie dane i obowiązki nie zostały uprzednio podane do wiadomości klienta;
p) w przypadku gdy kontrahentem klienta była sama firma inwestycyjna lub dowolna osoba wchodząca w skład grupy, do której należy firma inwestycyjna lub inny klient tej firmy inwestycyjnej – wskazanie tego faktu, chyba że zlecenie zostało wykonane za pośrednictwem systemu transakcyjnego, który ułatwia anonimowe prowadzenie transakcji.
Do celów lit. k, w przypadku gdy zlecenie wykonywane jest partiami, firma inwestycyjna może przekazywać klientowi informacje na temat ceny każdej partii lub ceny uśrednionej. W tym drugim przypadku firma inwestycyjna przekazuje klientowi na wniosek informacje na temat ceny każdej partii.
5. Firma inwestycyjna może przekazać klientowi informacje, o których mowa w ust. 4, przy użyciu standardowych kodów, o ile przekaże również objaśnienie do tych kodów.
1. Firmy inwestycyjne świadczące usługi zarządzania portfelem na rzecz klientów przekazują każdemu takiemu klientowi na trwałym nośniku okresowe sprawozdania z czynności wykonanych w jego imieniu w ramach usługi zarządzania portfelem, chyba że sprawozdanie takie przekazuje inna osoba.
2. Okresowe sprawozdanie wymagane na mocy ust. 1 zawiera rzetelny i wyważony przegląd podjętych czynności oraz wyników portfela w czasie trwania okresu sprawozdawczego oraz obejmuje, stosownie do potrzeb, następujące informacje:
a) nazwę firmy inwestycyjnej;
b) nazwę lub inne oznaczenie rachunku klienta;
c) określenie składu i wyceny portfela, w tym dane na temat każdego z przechowywanych instrumentów, jego wartość rynkową (lub wartość godziwą, jeśli wartość rynkowa nie jest dostępna), saldo gotówkowe na początku i na końcu okresu sprawozdawczego oraz wyniki portfela w czasie trwania okresu sprawozdawczego;
d) całkowitą kwotę opłat pobranych podczas okresu sprawozdawczego, w rozbiciu co najmniej na całkowite opłaty z tytułu zarządzania i całkowite opłaty związane z wykonaniem zlecenia, w tym w razie potrzeby również oświadczenie o możliwości dostarczenia bardziej szczegółowego zestawienia kosztów na wniosek klienta;
e) porównanie wyników osiągniętych w okresie objętym sprawozdaniem z referencyjną wartością zysków z inwestycji (jeśli taka istnieje), uzgodnioną między firmą inwestycyjną a klientem;
f) całkowitą kwotę dywidend, odsetek i innych płatności otrzymanych z tytułu portfela klienta podczas okresu sprawozdawczego;
g) informacje na temat innych zdarzeń korporacyjnych dających określone prawa w stosunku do instrumentów finansowych przechowywanych w portfelu;
h) w odniesieniu do każdej transakcji zawartej w rozpatrywanym okresie – informacje, o których mowa odpowiednio w art. 59 wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące wykonywania zleceń innych niż do celów zarządzania portfelem (art. 25 ust. 6 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 4 lit. c–l, chyba że klient życzy sobie być informowany o każdej zawartej transakcji z osobna, kiedy to zastosowanie ma ust. 4 niniejszego artykułu.
3. Okresowe sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się raz na trzy miesiące, z wyjątkiem następujących sytuacji:
a) gdy firma inwestycyjna daje swoim klientom dostęp do systemu internetowego kwalifikującego się jako trwały nośnik, w którym można uzyskać dostęp do aktualnych wycen portfela klienta i w którym klient może łatwo dotrzeć do informacji wymaganych na mocy art. 63 zestawienia instrumentów finansowych i funduszy klienta (art. 25 ust. 6 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2, a firma ma dowody, że klient uzyskał dostęp do wyceny swojego portfela co najmniej raz w ciągu danego kwartału;
b) gdy zastosowanie ma ust. 4 i sprawozdanie okresowe należy przekazywać co najmniej raz na 12 miesięcy;
c) gdy umowa między firmą inwestycyjną a klientem o świadczenie usług zarządzania portfelem zezwala na utrzymywanie portfela obarczonego wysokim ryzykiem, sprawozdanie okresowe dostarcza się co najmniej raz na miesiąc.
Odstępstwo przewidziane w lit. b nie obowiązuje w odniesieniu do transakcji na instrumentach finansowych objętych zakresem art. 4 ust. 1 pkt 44 lit. c dyrektywy 2014/65/UE lub dowolnego spośród pkt 4–11 w sekcji C załącznika I do tej dyrektywy.
4. Firmy inwestycyjne, w przypadku gdy klient życzy sobie być informowany o każdej zawartej transakcji z osobna, z chwilą zawarcia transakcji przez zarządzającego portfelem przekazują klientowi na trwałym nośniku najważniejsze informacje dotyczące takiej transakcji.
Firmy inwestycyjne przesyłają klientowi powiadomienie potwierdzające transakcję i zawierające informacje określone w art. 59 wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące wykonywania zleceń innych niż do celów zarządzania portfelem (art. 25 ust. 6 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 4 nie później niż pierwszego dnia roboczego po jej zawarciu lub – jeżeli firma inwestycyjna otrzymuje potwierdzenie od osoby trzeciej – nie później niż pierwszego dnia roboczego po odbiorze potwierdzenia od tej osoby trzeciej.
Akapit drugi nie ma zastosowania w przypadku, gdy potwierdzenie zawiera te same informacje, co potwierdzenie, które ma być bezzwłocznie wysłane klientowi przez inną osobę.
Zastosowanie mają wymogi dotyczące sprawozdań przekazywanych klientom detalicznym i profesjonalnym, które są zawarte w art. 49 wymogi informacyjne dotyczące zabezpieczenia instrumentów finansowych lub funduszy klienta (art. 24 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE) i 59, chyba że firmy inwestycyjne zawrą z uprawnionymi kontrahentami umowy określające treść sprawozdań i terminarz ich przekazywania.
1. Firmy inwestycyjne świadczące usługę zarządzania portfelem informują klienta w przypadku, gdy całkowita wartość portfela, oceniana z początkiem każdego okresu sprawozdawczego, zmniejszy się o 10 %, a następnie o wielokrotności 10 %, nie później niż przed końcem dnia roboczego, w którym próg ten został przekroczony, lub – jeśli przekroczenie progu nastąpiło w dniu wolnym od pracy – przed zamknięciem następnego dnia roboczego.
2. Firmy inwestycyjne prowadzące rachunek klienta detalicznego, który obejmuje pozycje w instrumentach finansowych obarczonych wysokim ryzykiem lub transakcje na zobowiązaniach warunkowych, informują klienta o zmniejszeniu się wartości początkowej każdego instrumentu o 10 %, a następnie o wielokrotności 10 %. Sprawozdawczość na podstawie niniejszego ustępu odbywa się osobno w odniesieniu do każdego instrumentu, chyba że ustalono inaczej z klientem, i jest realizowana nie później niż przed końcem dnia roboczego, w którym próg ten został przekroczony, lub – jeśli przekroczenie progu nastąpiło w dniu wolnym od pracy – przed zamknięciem następnego dnia roboczego.
1. Firmy inwestycyjne, które przechowują instrumenty finansowe lub fundusze klientów, przesyłają każdemu z nich co najmniej raz na kwartał na trwałym nośniku zestawienie takich instrumentów finansowych lub funduszy, chyba że zestawienie to przekazano już w ramach innego sprawozdania okresowego. Na wniosek klienta firmy przekazują to zestawienie częściej po kosztach handlowych.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania do instytucji kredytowej uprawnionej na mocy dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do depozytów w rozumieniu tejże dyrektywy, przechowywanych przez taką instytucję.
2. Zestawienie aktywów klienta, o którym mowa w ust. 1, obejmuje następujące informacje:
a) dane wszystkich instrumentów finansowych lub funduszy przechowywanych przez firmę inwestycyjną w imieniu klienta według stanu na koniec okresu objętego zestawieniem;
b) zakres, w jakim instrumenty finansowe lub fundusze klienta były przedmiotem transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych;
c) wartość wszelkich korzyści narosłych na koncie klienta z tytułu uczestnictwa w transakcjach finansowanych z użyciem papierów wartościowych i podstawę naliczania takich korzyści.
d) jasne wskazanie aktywów lub funduszy, które podlegają przepisom dyrektywy 2014/65/UE i jej środków wykonawczych, oraz tych, które im nie podlegają, na przykład aktywów lub funduszy, które podlegają umowie o zabezpieczeniu finansowym polegającym na przeniesieniu tytułu;
e) jasne wskazanie, których aktywów dotyczą pewne szczególne cechy odnoszące się do ich własności, na przykład ze względu na zabezpieczenie;
f) wartość rynkowa lub szacunkowa, jeśli wartość rynkowa nie jest dostępna, instrumentów finansowych objętych zestawieniem wraz z jasnym wskazaniem faktu, że brak ceny rynkowej prawdopodobnie świadczy o braku płynności. Ocena wartości szacunkowej jest dokonywana przez firmę przy dołożeniu wszelkich starań.
W przypadku gdy do portfela klienta zalicza się wpływy z jednej lub kilku nierozliczonych transakcji, informacje, o których mowa w lit. a, można podać albo w oparciu o datę transakcji, albo w oparciu o datę rozliczenia, pod warunkiem że zastosuje się tę samą zasadę do wszystkich tego rodzaju informacji zawartych w zestawieniu.
Okresowe zestawienie aktywów klienta, o którym mowa w ust. 1, nie jest przekazywane, gdy firma inwestycyjna daje swoim klientom dostęp do systemu internetowego kwalifikującego się jako trwały nośnik, w którym klient może łatwo dotrzeć do aktualnych zestawień swoich instrumentów finansowych lub funduszy, a firma ma dowody, że klient uzyskał dostęp do tego zestawienia co najmniej raz w ciągu danego kwartału.
3. Firmy inwestycyjne, które przechowują instrumenty finansowe lub fundusze oraz świadczą usługi zarządzania portfelem na rzecz klienta, mogą umieścić zestawienie aktywów klienta, o którym mowa w ust. 1, w sprawozdaniu okresowym przekazywanym klientowi zgodnie z art. 60 wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące zarządzania portfelem (art. 25 ust. 6 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 1.
1. Wykonując zlecenia klientów, firmy inwestycyjne biorą pod uwagę wymienione niżej kryteria przy ustalaniu rangi czynników, o których mowa w art. 27 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE:
a) charakterystykę klienta, w tym jego kategorię jako klienta detalicznego lub profesjonalnego;
b) charakterystykę zlecenia klienta, w tym fakt, że zlecenie dotyczy transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych;
c) cechy instrumentów finansowych będących przedmiotem zlecenia;
d) wskazanie systemów wykonywania zleceń, do których można skierować dane zlecenie.
Do celów niniejszego artykułu oraz art. 65 obowiązek działania w najlepiej pojętym interesem klientów spoczywający na firmach inwestycyjnych zajmujących się zarządzaniem portfelem, przyjmowaniem i przekazywaniem zleceń (art. 24 ust. 1 i art. 24 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE) i art. 66 polityka wykonywania zleceń (art. 27 ust. 5 i ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE) „system wykonywania zleceń” obejmuje rynek regulowany, MTF, OTF, podmiot systematycznie internalizujący transakcje bądź animatora rynku czy inny podmiot zapewniający płynność instrumentów finansowych lub podmiot, który w państwie trzecim spełnia rolę podobną do tych, które spełniają wyżej wymienione podmioty.
2. Firma inwestycyjna spełnia określony w art. 27 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE wymóg podjęcia wszelkich wystar czających działań w celu uzyskania możliwie najlepszego dla klienta wyniku w zakresie, w jakim wykonuje zlecenie lub konkretny aspekt zlecenia zgodnie z konkretnymi dyspozycjami klienta dotyczącymi zlecenia lub konkretnego aspektu zlecenia.
3. Firmy inwestycyjne nie ustalają ani nie naliczają swoich prowizji w sposób niesprawiedliwie dyskryminujący poszczególne systemy wykonywania zleceń.
4. Przy wykonywaniu zleceń lub podejmowaniu decyzji o zawarciu transakcji na produkty będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w tym produkty na zamówienie, firma inwestycyjna sprawdza godziwość ceny zaproponowanej klientowi w drodze zgromadzenia danych rynkowych wykorzystanych do oszacowania ceny takiego produktu oraz, o ile jest to możliwe, w drodze porównania ich z podobnymi lub porównywalnymi produktami.
1. Podczas świadczenia usług zarządzania portfelem firmy inwestycyjne stosują się do obowiązku wynikającego z art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE, który zakłada działanie zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów przy przenoszeniu zleceń do innych podmiotów w celu ich wykonania zgodnie z wcześniejszymi decyzjami firmy inwestycyjnej o zawieraniu w imieniu swojego klienta transakcji na instrumenty finansowe.
2. Podczas świadczenia usług przyjmowania i przekazywania zleceń firmy inwestycyjne stosują się do obowiązku wynikającego z art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE, który zakłada działanie zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów przy przekazywaniu zleceń klienta do innych podmiotów w celu ich wykonania.
3. W celu zapewnienia zgodności z przepisami ust. 1 lub 2 firmy inwestycyjne przestrzegają przepisów ust. 4–7 niniejszego artykułu i art. 64 kryteria najlepszego wykonywania (art. 27 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 4.
4. Firmy inwestycyjne podejmują wszelkie wystarczające działania w celu uzyskania możliwie najlepszego dla klientów wyniku, uwzględniając czynniki, o których mowa w art. 27 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE. Rangę tych czynników określa się poprzez odniesienie do kryteriów wymienionych w art. 64 kryteria najlepszego wykonywania (art. 27 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 1 oraz (w przypadku klientów detalicznych) do wymogów, o których mowa w art. 27 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE.
Firma inwestycyjna spełnia wymogi określone w ust. 1 lub 2 i nie musi podejmować działań wymienionych w niniejszym ustępie, o ile – przenosząc zlecenie do innego podmiotu lub przekazując innemu podmiotowi zlecenie do wykonania – wykonuje konkretne dyspozycje klienta.
5. Firmy inwestycyjne ustanawiają i wdrażają politykę pozwalającą im zastosować się do obowiązku, o którym mowa w ust. 4. W polityce tej w odniesieniu do każdej kategorii instrumentów finansowych określa się podmioty, do których firma inwestycyjna przenosi lub którym przekazuje zlecenia do wykonania. Wskazane w ten sposób podmioty dysponują takimi uzgodnieniami dotyczącymi wykonywania zleceń, które umożliwią firmie inwestycyjnej wypełnienie jej zobowiązań wynikających z niniejszego artykułu podczas przenoszenia lub przekazywania zleceń do wykonania.
6. Firmy inwestycyjne przekazują klientom informacje na temat polityki ustanowionej zgodnie z ust. 5 i art. 66 polityka wykonywania zleceń (art. 27 ust. 5 i ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2–9. Firmy inwestycyjne przekazują klientom odpowiednie informacje na temat firmy i jej usług oraz podmiotów wybranych do wykonania zlecenia. Zwłaszcza w przypadku gdy firma inwestycyjna wybierze inne firmy do świadczenia usług wykonywania zleceń, sporządza ona i podaje do publicznej wiadomości, raz na rok, dla każdej kategorii instrumentów finansowych, wykaz pięciu najlepszych firm inwestycyjnych pod względem wolumenu obrotu, którym przekazała lub do których przeniosła zlecenia klienta do wykonania w poprzednim roku, a także informacje dotyczące uzyskanej jakości wykonania. Informacje te są zgodne z informacjami opublikowanymi zgodnie ze standardami technicznymi opracowanymi na podstawie art. 27 ust. 10 lit. b dyrektywy 2014/65/UE.
Na uzasadniony wniosek klienta firmy inwestycyjne przekazują swoim klientom lub potencjalnym klientom informacje o podmiotach, którym przekazano lub do których przeniesiono zlecenia do wykonania.
7. Firmy inwestycyjne regularnie monitorują skuteczność polityki ustanowionej zgodnie z ust. 5, a zwłaszcza monitorują jakość wykonywania zleceń, jaką charakteryzują się podmioty określone w tej polityce, oraz w razie potrzeby korygują wszelkie niedociągnięcia.
Firmy inwestycyjne dokonują przynajmniej raz do roku przeglądu stosowanej przez siebie polityki oraz uzgodnień. Takiego przeglądu dokonuje się również za każdym razem, gdy nastąpi istotna zmiana, która wpływa na zdolność firmy do dalszego uzyskiwania możliwie najlepszego dla klientów wyniku.
Firmy inwestycyjne oceniają, czy nastąpiła istotna zmiana oraz rozważają wprowadzenie zmian w odniesieniu do systemów wykonywania zleceń lub podmiotów, co do których mają duże zaufanie, jako do systemów lub podmiotów pozwalających jej spełnić nadrzędny wymóg najlepszego wykonywania.
Istotną zmianą jest znaczące zdarzenie, które może wpływać na parametry najlepszego wykonywania, takich jak koszty, cena, szybkość, prawdopodobieństwo wykonania oraz rozliczenia, wielkość, charakter lub wszelkiego rodzaju inne aspekty dotyczące wykonywania zlecenia.
8. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku, gdy firma inwestycyjna świadcząca usługi zarządzania portfelem lub przyjmowania i przekazywania zleceń zajmuje się również wykonywaniem przyjmowanych zleceń lub decyzji o zawieraniu transakcji w imieniu klienta, do którego należy dany portfel. W takich przypadkach stosuje się art. 27 dyrektywy 2014/65/UE.
1. Firmy inwestycyjne dokonują, co najmniej raz do roku, przeglądu polityki wykonywania zleceń ustanowionej zgodnie z art. 27 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE oraz uzgodnień dotyczących wykonywania zleceń.
Takiego przeglądu dokonuje się również za każdym razem, gdy nastąpi istotna zmiana określona w art. 65 obowiązek działania w najlepiej pojętym interesem klientów spoczywający na firmach inwestycyjnych zajmujących się zarządzaniem portfelem, przyjmowaniem i przekazywaniem zleceń (art. 24 ust. 1 i art. 24 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 7, która na stałe wpływa na zdolność firmy do dalszego uzyskiwania w sposób ciągły możliwie najlepszego wyniku podczas wykonywania zleceń klientów w systemach uwzględnionych w polityce wykonywania zleceń. Firma inwestycyjna ocenia, czy nastąpiła istotna zmiana oraz rozważa wprowadzenie zmian w odniesieniu do rangi czynników najlepszego wykonywania w zakresie spełnienia nadrzędnego wymogu najlepszego wykonywania.
2. Informacje na temat tej polityki wykonywania zleceń są dostosowywane w zależności od kategorii instrumentu finansowego i rodzaju świadczonej usługi oraz obejmują informacje wskazane w ust. 3–9.
3. Firmy inwestycyjne przekazują klientom wymienione poniżej informacje na temat stosowanej przez siebie polityki wykonywania zleceń w stosownym czasie przed świadczeniem usługi:
a) opis rangi, jaką firma inwestycyjna przykłada zgodnie z kryteriami określonymi w art. 59 wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące wykonywania zleceń innych niż do celów zarządzania portfelem (art. 25 ust. 6 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 1 do czynników, o których mowa w art. 27 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE, lub procesu, za pomocą którego firma określa rangę tych czynników;
b) listę systemów wykonywania zleceń, co do których firma ma duże zaufanie, jako do systemów pozwalających jej konsekwentnie wypełnić obowiązek podejmowania wszelkich uzasadnionych działań w celu uzyskania możliwie najlepszego wyniku przy wykonywaniu zleceń klienta oraz określić, które systemy wykonywania zleceń są wykorzystywane w odniesieniu do każdej kategorii instrumentów finansowych, zleceń klientów detalicznych, zleceń klientów profesjonalnych i SFT;
c) listę czynników wykorzystywanych do wyboru systemu wykonywania zleceń, w tym czynników jakościowych takich jak systemy rozliczeniowe, automatyczne mechanizmy zawieszania obrotu, zaplanowane działania oraz wszelkie inne odpowiednie aspekty, a także rangę każdego takiego czynnika; Informacje o czynnikach wykorzystywanych do wyboru systemu wykonywania zleceń są zgodne z mechanizmami kontrolnymi stosowanymi przez firmę w celu wykazania wobec klientów, że najlepsze wykonywanie odbywało się w sposób ciągły przy dokonywaniu przeglądu adekwatności jej polityki i uzgodnień;
d) w jaki sposób czynniki wykonywania w postaci ceny, kosztów, szybkości, prawdopodobieństwa wykonania oraz wszelkiego rodzaju inne odpowiednie czynniki są brane pod uwagę w ramach wszelkich wystarczających działań w celu uzyskania możliwie najlepszego dla klienta wyniku;
e) w stosownych przypadkach informację, że firma wykonuje zlecenia poza systemem obrotu, konsekwencje takiego działania, na przykład ryzyko po stronie kontrahenta wynikające z wykonywania zlecenia poza systemem obrotu, a na wniosek klienta dodatkowe informacje na temat konsekwencji takiego sposobu wykonywania;
f) wyraźne i jednoznaczne ostrzeżenie, że wszelkiego rodzaju konkretne dyspozycje ze strony klienta mogą uniemożliwić firmie podjęcie kroków, które zostały opracowane i wdrożone w ramach polityki wykonywania zleceń w celu uzyskania możliwie najlepszego wyniku przy wykonywaniu takich zleceń w odniesieniu do elementów, których wspomniane dyspozycje dotyczą;
g) zwięzłe informacje na temat procesu wyboru systemów wykonywania zleceń, zastosowanych strategii wykonania, procedur i procesów wykorzystywanych do analizy uzyskanej jakości wykonania oraz sposobu monitorowania i weryfikowania przez firmy, że osiągnięte zostały możliwie najlepsze wyniki dla klientów.
Informacje przekazuje się na trwałym nośniku lub za pośrednictwem strony internetowej (jeśli ta nie stanowi trwałego nośnika), o ile spełnione są warunki określone w art. 3 warunki odnoszące się do przekazywania informacji ust. 2.
4. W przypadku gdy firmy inwestycyjne stosują różne opłaty w zależności od systemu wykonywania zleceń, firma objaśnia te różnice przy zachowaniu wystarczającego stopnia szczegółowości, tak aby umożliwić klientowi zrozumienie zalet i wad związanych z wyborem konkretnego systemu wykonywania zleceń.
5. W przypadku gdy firmy inwestycyjne zachęcają klientów do wyboru systemu wykonywania zleceń, podaje się rzetelne, wyraźne i niewprowadzające w błąd informacje, tak aby uniemożliwić klientowi wybór konkretnego systemu wykonywania zleceń wyłącznie na podstawie polityki cenowej stosowanej przez firmę.
6. Firmy inwestycyjne otrzymują wyłącznie te płatności od osób trzecich, które są zgodne z art. 24 ust. 9 dyrektywy 2014/65/UE, oraz informują klientów o zachętach, które firma może otrzymywać od systemów wykonywania zleceń. W informacji tej podaje się opłaty naliczane przez firmę inwestycyjną wobec wszystkich kontrahentów uczestniczących w transakcji, a w przypadku, gdy opłaty różnią się od siebie w zależności od klienta, w informacji podaje się maksymalną wysokość opłat lub zakres opłat, które mogą być należne.
7. W przypadku gdy firma inwestycyjna obciąża więcej niż jednego uczestnika transakcji, zgodnie z art. 24 ust. 9 dyrektywy 2014/65/UE i jej środków wykonawczych, firma informuje swoich klientów o wartości wszystkich korzyści pieniężnych lub niepieniężnych przez nią otrzymanych.
8. W przypadku gdy klient składa firmie inwestycyjnej uzasadnione i proporcjonalne wnioski o informacje na temat jej strategii lub uzgodnień oraz sposobu dokonywania ich przeglądów, ta firma inwestycyjna udziela jasnych odpowiedzi w rozsądnym terminie.
9. W przypadku gdy firma inwestycyjna wykonuje zlecenia na rzecz klientów detalicznych, przekazuje tym klientom zwięzłe informacje na temat odpowiedniej polityki, skupiając się przy tym na całkowitych ponoszonych przez nich kosztach. Zwięzłe informacje zawierają także odnośnik do najnowszych danych dotyczących jakości wykonania, które są publikowane zgodnie z art. 27 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE dla każdego systemu wykonywania zleceń wymienionego przez firmę inwestycyjną w jej polityce wykonywania zleceń.
1. Firmy inwestycyjne, wykonując zlecenia klienta, spełniają następujące warunki:
a) zapewniają, aby zlecenia wykonywane w imieniu klientów były niezwłocznie i dokładnie rejestrowane i alokowane;
b) wykonują kolejno i niezwłocznie zlecenia klientów, które w innych warunkach mogłyby być porównywalne, chyba że charakter danego zlecenia lub panujące warunki rynkowe to uniemożliwiają lub jest to sprzeczne z interesem klienta;
c) informują klienta detalicznego o wszelkich istotnych trudnościach mogących wpłynąć na właściwe wykonanie zleceń natychmiast po stwierdzeniu takich trudności.
2. Jeżeli firma inwestycyjna odpowiada za nadzór lub organizację rozliczenia wykonanego zlecenia, podejmuje wszelkie uzasadnione działania, aby zapewnić niezwłoczne i prawidłowe przekazanie na rachunek odpowiedniego klienta instrumentów finansowych i funduszy klienta przyjętych w ramach rozliczenia wykonanego zlecenia.
3. Firma inwestycyjna nie wykorzystuje w sposób nieuprawniony informacji dotyczących zleceń klienta będących w toku wykonywania oraz podejmuje wszelkie uzasadnione działania w celu zapobieżenia nieuprawnionemu wykorzystywaniu takich informacji przez osoby zaangażowane.
1. Firmy inwestycyjne nie wykonują zlecenia klienta ani transakcji na własny rachunek łącznie ze zleceniem innego klienta, chyba że spełnione są następujące warunki:
a) jest mało prawdopodobne, by połączenie zleceń i transakcji działało w sumie na niekorzyść któregoś z tych klientów;
b) każdemu z takich klientów ujawnia się, że łączenie zleceń może negatywnie wpłynąć na wynik danego zlecenia;
c) ustanowiono i skutecznie wdrożono politykę alokacji zleceń, która określa sprawiedliwą alokację połączonych zleceń i transakcji, w tym między innymi to, jak wielkość i cena zleceń będą wpływać na ich alokację oraz sposób traktowania przypadków częściowego wykonywania zleceń.
2. W przypadku gdy firma inwestycyjna łączy zlecenie klienta z jednym lub kilkoma zleceniami innych klientów, a tak połączone zlecenie jest wykonywane częściowo, alokuje wynikające stąd transakcje zgodnie z polityką alokacji zleceń.
1. Firmy inwestycyjne, które połączyły transakcje zawierane na własny rachunek z jednym lub kilkoma zleceniami klientów, nie alokują wynikających stąd transakcji w kolejności niekorzystnej dla klienta.
2. W przypadku gdy firma inwestycyjna łączy zlecenie klienta z transakcją realizowaną na własny rachunek, a tak połączone zlecenie jest wykonywane częściowo, transakcje dokonywane w imieniu klienta mają pierwszeństwo przed transakcjami zawieranymi na rachunek firmy.
Jeżeli firma inwestycyjna jest w stanie dowieść na podstawie uzasadnionych argumentów, że bez połączenia nie mogłoby wykonać zlecenia na tak korzystnych warunkach albo wcale, wówczas może alokować transakcje zawierane na własny rachunek w sposób proporcjonalny, zgodnie z przyjętą przez siebie polityką alokacji zleceń, o której mowa w art. 68 łączenie i alokacja zleceń (art. 28 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 1 lit. c.
3. W ramach polityki alokacji zleceń, o której mowa w art. 68 łączenie i alokacja zleceń (art. 28 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 1 lit. c, firmy inwestycyjne wprowadzają procedury służące zapobieganiu niekorzystnym dla klienta zmianom alokacji transakcji na własny rachunek, które wykonywane są w połączeniu ze zleceniami klienta.
1. Zlecenie z limitem ceny klienta odnoszące się do akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym lub będących przedmiotem obrotu w systemie obrotu, które nie zostało bezzwłocznie wykonane na podstawie przeważających warunków rynkowych, jak wskazano to w art. 28 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE, uznaje się za powszechnie znane, gdy zlecenie zostanie przekazane przez firmę inwestycyjną do wykonania na rynku regulowanym lub MTF lub gdy dostawca usług w zakresie udostępniania informacji znajdujący się w jednym państwie członkowskim opublikuje zlecenie, które może zostać łatwo wykonane, gdy tylko pozwolą na to warunki rynkowe.
2. Rynki regulowane i MTF mają priorytet zgodnie z firmową polityką wykonywania zleceń, tak aby zapewnić wykonanie, gdy tylko pozwolą na to warunki rynkowe.
1. Niezależnie od kategorii, które są wyraźnie wymienione w art. 30 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE, państwa członkowskie mogą uznać za uprawnionego kontrahenta, zgodnie z art. 30 zakres podstawowych i istotnych funkcji operacyjnych (art. 16 ust. 2 i art. 16 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2014/65/UE) ust. 3 tej dyrektywy, przedsiębiorstwo zaliczające się do jednej z kategorii klientów uznawanych za klientów profesjonalnych zgodnie z sekcją I pkt 1, 2 i 3 załącznika II do tej dyrektywy.
2. Jeżeli, zgodnie art. 30 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2014/65/UE, uprawniony kontrahent składa wniosek o traktowanie go jako klienta, którego współpraca handlowa z firmą inwestycyjną podlega przepisom art. 24 , art. 25 , art. 27 i art. 28 tej dyrektywy, wniosek taki składa on na piśmie i wskazuje w nim, czy traktowanie go jako klienta detalicznego lub profesjonalnego odnosi się do jednej usługi inwestycyjnej lub transakcji, czy też do większej ich liczby, lub czy odnosi się ono do jednego rodzaju transakcji lub produktu, czy też do większej ich liczby.
3. Jeżeli uprawniony kontrahent składa wniosek o traktowanie go jako klienta, którego współpraca handlowa z firmą inwestycyjną podlega przepisom art. 24 , art. 25 , art. 27 i art. 28 dyrektywy 2014/65/UE, lecz nie zwraca się przy tym bezpośrednio o traktowanie go jako klienta detalicznego, firma inwestycyjna, przyjmując taki wniosek, traktuje takiego uprawnionego kontrahenta jako klienta profesjonalnego.
4. Jeżeli uprawniony kontrahent zwraca się z bezpośrednim wnioskiem o traktowanie go jako klienta detalicznego, firma inwestycyjna traktuje uprawnionego kontrahenta jako klienta detalicznego, stosując przepisy dotyczące wniosków o niestosowanie traktowania profesjonalnego określone w sekcji I akapit drugi, trzeci i czwarty załącznika II do dyrektywy 2014/65/UE.
5. Jeżeli klient zwraca się z wnioskiem o traktowanie go jako uprawnionego kontrahenta, zgodnie z art. 30 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE, stosuje się następującą procedurę:
a) firma inwestycyjna przesyła klientowi wyraźne pisemne ostrzeżenie dotyczące skutków takiego wniosku w odniesieniu do klienta, w tym dotyczące środków ochrony, które może utracić;
b) klient potwierdza na piśmie wniosek o traktowanie go jako uprawnionego kontrahenta albo na zasadach ogólnych, albo w odniesieniu do bądź jednej usługi inwestycyjnej lub transakcji lub jednego rodzaju transakcji lub produktu, bądź do większej ich liczby, wskazując przy tym, że jest świadomy konsekwencji wynikających z możliwości utraty środków ochrony w związku ze złożeniem takiego wniosku.
1. Zapisy przechowywane są na nośniku, który pozwala na przechowywanie informacji do przyszłego wglądu właściwego organu, oraz w takiej formie i w taki sposób, aby spełnione były następujące warunki:
a) właściwy organ ma możliwość uzyskania w każdej chwili dostępu do zapisów i odtworzenia każdego istotnego etapu każdej transakcji;
b) istnieje możliwość łatwego sprawdzenia wszelkich poprawek lub innych zmian, a także odtworzenia zawartości zapisów przed wprowadzeniem do nich poprawek czy zmian;
c) zapisy nie są przedmiotem innych manipulacji i zmian;
d) istnieje możliwość przetwarzania przy użyciu środków informatycznych lub innych wydajnych metod w przypadku, gdy łatwe przeprowadzenie analizy danych nie jest możliwe ze względu na ich wielkość i charakter; oraz
e) rozwiązania firmowe są zgodne z wymogami prowadzenia rejestrów niezależnie od wykorzystanej technologii.
2. Firmy inwestycyjne przechowują co najmniej te informacje, o których mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia w zależności od charakteru swojej działalności.
Lista informacji wskazanych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia pozostaje bez uszczerbku dla jakichkolwiek innych obowiązków w zakresie prowadzenia rejestrów wynikających z innych aktów prawnych.
3. Firmy inwestycyjne prowadzą także pisemne rejestry dotyczące wszystkich polityk i procedur, które są zobowiązane utrzymywać zgodnie z dyrektywą 2014/65/UE, rozporządzeniem (UE) nr 600/2014, dyrektywą 2014/57/UE i rozporządzeniem (UE) nr 596/2014, a także zgodnie z ich odpowiednimi środkami wykonawczymi.
Właściwe organy mogą zobowiązać firmy inwestycyjne do prowadzenia dodatkowych rejestrów oprócz rejestrów, o których mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.
Rejestry, które określają odpowiednie prawa i obowiązki firmy inwestycyjnej i klienta, wynikające z umowy o świadczenie usług, lub wyszczególnienie warunków, na jakich firma świadczy usługi na rzecz klienta, przechowuje się przynajmniej tak długo, jak długo trwa stosunek handlowy z klientem.
Firma inwestycyjna, w odniesieniu do każdego wstępnego zlecenia otrzymanego od klienta oraz w odniesieniu do każdej podjętej wstępnej decyzji o zawarciu transakcji, niezwłocznie zapisuje i pozostawia do dyspozycji właściwego organu co najmniej szczegóły określone w sekcji 1 załącznika IV do niniejszego rozporządzenia w zakresie, w jakim mają one zastosowanie do danego zlecenia lub danej decyzji o zawarciu transakcji.
W przypadku gdy szczegóły, o których mowa w sekcji 1 załącznika IV do niniejszego rozporządzenia, są przewidziane także na podstawie art. 25 i art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014, są one zachowywane w spójny sposób oraz zgodnie z tymi samymi normami, które określono w art. 25 i art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014.
Firmy inwestycyjne, niezwłocznie po otrzymaniu zlecenia klienta lub po podjęciu decyzji o zawarciu transakcji, w zakresie, w jakim mają one zastosowanie do danego zlecenia lub danej decyzji o zawarciu transakcji, zapisują i pozostawiają do dyspozycji właściwego organu co najmniej szczegóły określone w sekcji 2 załącznika IV.
W przypadku gdy szczegóły, o których mowa w sekcji 2 załącznika IV, są przewidziane także na podstawie art. 25 i art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014, są one zachowywane w spójny sposób oraz zgodnie z tymi samymi normami, które określono w art. 25 i art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014.
1. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczną politykę nagrywania rozmów telefonicznych i zapisywania korespondencji elektronicznej, sformułowaną na piśmie i odpowiednio dostosowaną do rozmiaru i struktury organizacyjnej firmy, a także do charakteru, skali i złożoności prowadzonej przez nią działalności. Polityka ta obejmuje następujące elementy:
a) identyfikacja rozmów telefonicznych i korespondencji elektronicznej, w tym odpowiednich wewnętrznych rozmów telefonicznych i wewnętrznej korespondencji elektronicznej, które podlegają wymogom w zakresie nagrywania i zapisywania zgodnie z art. 16 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE; oraz
b) określenie procedur, których należy przestrzegać, i środków, które należy przyjąć, w celu zapewnienia przez firmę zgodności z akapitem trzecim i ósmym art. 16 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE w przypadku zaistnienia wyjątkowych okoliczności i wystąpienia sytuacji, w której firma nie jest w stanie nagrywać lub zapisywać rozmów/korespondencji na urządzeniach wydanych, zaakceptowanych lub dozwolonych przez firmę. Należy przechowywać dowody potwierdzające zaistnienie takich okoliczności i umożliwić dostęp do nich właściwym organom.
2. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby organ zarządzający sprawował skuteczny nadzór i skuteczną kontrolę nad strategiami i procedurami dotyczącymi nagrywania przez firmę rozmów telefonicznych i zapisywania przez nią korespondencji elektronicznej.
3. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby rozwiązania pozwalające zachować zgodność z wymogami dotyczącymi rejestrowania były neutralne pod względem technologicznym. Firmy okresowo oceniają skuteczność strategii i procedur firmowych oraz przyjmują takie alternatywne lub dodatkowe środki i procedury, jakie są konieczne i odpowiednie. Jako minimum takie przyjęcie środków alternatywnych lub dodatkowych ma miejsce wówczas, gdy firma zatwierdza lub dopuszcza do używania nowy środek porozumiewania się.
4. Firmy inwestycyjne prowadzą i regularnie aktualizują rejestr tych osób, które dysponują urządzeniami firmowymi lub prywatnymi urządzeniami zatwierdzonymi do używania przez firmę.
5. Firmy inwestycyjne kształcą i szkolą pracowników w zakresie procedur regulujących wymagania określone w art. 16 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE.
6. W celu monitorowania zgodności z wymogami dotyczącymi nagrywania i prowadzenia rejestrów zgodnie z art. 16 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE firmy inwestycyjne okresowo monitorują rejestry transakcji i zleceń podlegające tym wymogom, w tym także odpowiednie rozmowy. Taki monitoring jest oparty na ryzyku i proporcjonalny.
7. Firmy inwestycyjne na żądanie wykazują odpowiednim właściwym organom strategie, procedury oraz sprawowanie przez organ zarządzający nadzoru nad zasadami dotyczącymi nagrywania.
8. Przed rozpoczęciem świadczenia przez firmy inwestycyjne usług inwestycyjnych i działalności inwestycyjnej związanych z przyjmowaniem, przekazywaniem i wykonywaniem zleceń na rzecz nowych i dotychczasowych klientów, firmy te informują klienta:
a) o nagrywaniu rozmów i zapisywaniu korespondencji; oraz
b) o tym, że kopia nagrania rozmów z klientem i korespondencji z klientem będzie udostępniana na żądanie przez okres pięciu lat, a w przypadku, gdy żąda tego właściwy organ, przez okres do siedmiu lat.
Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, są prezentowane w tym samym języku (w tych samych językach), który był wykorzystywany w związku ze świadczeniem na rzecz klientów usług inwestycyjnych.
9. Firmy inwestycyjne zapisują na trwałym nośniku wszystkie istotne informacje związane z odpowiednimi rozmowami w bezpośredniej obecności klienta. Zapisywane informacje obejmują co najmniej następujące elementy:
a) data i godzina spotkań;
b) miejsce spotkań;
c) tożsamość uczestników;
d) podmiot, z którego inicjatywy odbywa się spotkanie; oraz
e) istotne informacje na temat zlecenia klienta, w tym cenę, wolumen rodzaj zlecenia oraz czas jego przesłania lub wykonania.
10. Informacje są przechowywane na trwałym nośniku, który umożliwia ich odtworzenie lub skopiowanie, oraz muszą być przechowywane w formacie, który uniemożliwia zmianę lub usunięcie oryginalnej informacji.
Informacje są przechowywane na nośniku, który umożliwia uzyskanie do nich szybkiego dostępu na wniosek klienta.
Firmy zapewniają jakość, dokładność i kompletność rejestrów wszystkich nagrań telefonicznych i zapisów korespondencji elektronicznej.
11. Bieg okresu przechowywania informacji rozpoczyna się w dniu utworzenia informacji.
1. Emitent, którego akcje są dopuszczone do obrotu od mniej niż trzech lat, jest uważany za MŚP na potrzeby art. 33 ust. 3 lit. a dyrektywy 2014/65/UE w przypadku, gdy jego kapitalizacja rynkowa nie przekracza 200 milionów euro na podstawie dowolnego z poniższych kryteriów:
a) kursu zamknięcia akcji w pierwszym dniu obrotu, w przypadku gdy jego akcje są dopuszczone do obrotu od mniej niż roku;
b) ostatniego kursu zamknięcia akcji w pierwszym roku obrotu, w przypadku gdy jego akcje są dopuszczone do obrotu od ponad roku, ale od mniej niż dwóch lat;
c) średniej z ostatnich kursów zamknięcia akcji w dwóch pierwszych latach obrotu, w przypadku gdy jego akcje są dopuszczone do obrotu od ponad dwóch, ale od mniej niż trzech lat.
2. Emitent, którego żadne instrumenty kapitałowe nie są przedmiotem obrotu w żadnym systemie obrotu, jest uważany za MŚP do celów art. 4 ust. 1 pkt 13 dyrektywy 2014/65/UE, jeżeli zgodnie z jego ostatnimi rocznymi lub skonsolidowanymi sprawozdaniami finansowymi spełnia przynajmniej dwa z następujących trzech kryteriów: średnia liczba pracowników w ciągu roku finansowego wynosi mniej niż 250, całkowity bilans nie przekracza 43 000 000 EUR, a roczny obrót netto nie przekracza 50 000 000 EUR.
1. Przy określaniu, czy co najmniej 50 % emitentów dopuszczonych do obrotu na MTF to MŚP na potrzeby rejestracji jako rynek rozwoju MŚP zgodnie z art. 33 ust. 3 lit. a dyrektywy 2014/65/UE, właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego operatora MTF oblicza średni wskaźnik MŚP w stosunku do całkowitej liczby emitentów, których instrumenty finansowe są dopuszczone do obrotu na tym rynku. Ten średni wskaźnik jest obliczany w dniu 31 grudnia poprzedzającego roku kalendarzowego jako średnia z dwunastu wskaźników wyliczanych na koniec miesiąca dla tego roku kalendarzowego.
Bez uszczerbku dla innych warunków rejestracji określonych w art. 33 ust. 3 lit. b–g dyrektywy 2014/65/UE właściwy organ rejestruje jako rynek rozwoju MŚP wnioskodawcę bez dotychczasowej historii operacyjnej, a po upływie trzech lat kalendarzowych weryfikuje, czy odpowiada on minimalnemu odsetkowi MŚP ustalonemu zgodnie z akapitem pierwszym.
2. W odniesieniu do kryteriów wskazanych w art. 33 ust. 3 lit. b, c, d i f dyrektywy 2014/65/UE właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego operatora MTF nie rejestruje MTF jako rynku rozwoju MŚP, o ile nie zostanie uznane, że MTF:
a) ustanowiła i stosowała zasady przewidujące obiektywne i przejrzyste kryteria w odniesieniu do pierwszego i dalszego dopuszczania emitentów do obrotu w swoim systemie;
b) dysponuje modelem operacyjnym, który jest dostosowany do wykonywania przez nią funkcji i zapewnia utrzymanie uczciwego i prawidłowego obrotu instrumentami finansowymi dopuszczonymi do obrotu w jej systemie;
c) ustanowiła i stosowała zasady, na podstawie których od emitenta wnioskującego o dopuszczenie swoich instrumentów finansowych do obrotu na MTF wymaga się opublikowania, w przypadkach, w których zastosowania nie ma dyrektywa 2003/71/WE, odpowiedniego dokumentu o dopuszczeniu do obrotu sporządzonego na odpowiedzialność emitenta i jasno wskazującego, czy został on zatwierdzony lub poddany przeglądowi, czy też nie, oraz przez kogo.
d) ustanowiła i stosowała zasady określające minimalną treść dokumentu o dopuszczeniu do obrotu, o którym mowa w lit. c, w taki sposób, aby inwestorom były przekazywane wystarczające informacje pozwalające im na podjęcie świadomej oceny sytuacji finansowej i perspektyw emitenta oraz praw przysługujących z tytułu jego papierów wartościowych;
e) wymagała od emitenta wskazania w dokumencie o dopuszczeniu do obrotu, o którym mowa w lit. c, czy według niego jego aktywa obrotowe wystarczają do pokrycia jego aktualnych potrzeb, czy też nie, lub – jeśli nie – w jaki sposób zamierza zapewnić potrzebne dodatkowo aktywa obrotowe;
f) wprowadziła rozwiązania pozwalające na poddanie dokumentu o dopuszczeniu do obrotu, o którym mowa w lit. c, odpowiedniemu przeglądowi pod kątem kompletności, spójności i zrozumiałości;
g) wymagała od emitentów, których papiery wartościowe są przedmiotem obrotu w jej systemie, do publikowania rocznych sprawozdań finansowych w terminie 6 miesięcy od zakończenia każdego roku budżetowego oraz półrocznych sprawozdań finansowych w terminie 4 miesięcy od zakończenia pierwszych 6 miesięcy każdego roku budżetowego;
h) zapewniła publiczne rozpowszechnienie prospektu sporządzonego zgodnie z dyrektywą 2003/71/WE, dokumentów o dopuszczeniu do obrotu, o którym mowa w lit. c, sprawozdań finansowych, o których mowa w lit. g, oraz informacji określonych w art. 7 informacje poufne ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 ujawnionych do wiadomości publicznej przez emitentów, których papiery wartościowe są przedmiotem obrotu w jej systemie, poprzez ich opublikowanie na swojej stronie internetowej lub poprzez umieszczenie na niej bezpośredniego odnośnika do strony w witrynie emitenta, na której publikowane są takie dokumenty, sprawozdania i informacje;
i) zapewniła, aby informacje regulacyjne, o których mowa w lit. h, oraz bezpośrednie odnośniki były dostępne na jej stronie internetowej przez okres co najmniej pięciu lat.
1. Co się tyczy odsetka MŚP, nie naruszając warunków określonych w art. 33 konflikty interesów potencjalnie zagrażające interesom klientów (art. 16 ust. 3 i art. 23 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 3 lit. b–g dyrektywy 2014/65/UE oraz w art. 78 rejestracja jako rynek rozwoju MŚP (art. 33 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2 niniejszego rozporządzenia, rynek rozwoju MŚP jest wyrejestrowywany przez właściwy organ jego macierzystego państwa członkowskiego wyłącznie wówczas, gdy odsetek MŚP, ustalony zgodnie z akapitem pierwszym art. 78 rejestracja jako rynek rozwoju MŚP (art. 33 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 1 niniejszego rozporządzenia, spadnie poniżej poziomu 50 % przez trzy lata kalendarzowe z rzędu.
2. Co się tyczy warunków określonych w art. 33 ust. 3 lit. b–g dyrektywy 2014/65/UE oraz w art. 78 rejestracja jako rynek rozwoju MŚP (art. 33 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2 niniejszego rozporządzenia, operator rynku rozwoju MŚP jest wyrejestrowywany przez właściwy organ jego macierzystego państwa członkowskiego w przypadku, gdy te warunki przestają być spełnione.
