W celu określenia rodzajów konfliktów interesów, które powstają w trakcie świadczenia usług inwestycyjnych i usług dodatkowych albo obu tych rodzajów usług łącznie, i których istnienie może zaszkodzić interesom klienta, firmy inwestycyjne biorą pod uwagę, na zasadzie kryteriów minimalnych, to, czy samej firmy inwestycyjnej, osoby zaangażowanej bądź osoby bezpośrednio lub pośrednio powiązanej z firmą stosunkiem kontroli dotyczy jedna z poniższych sytuacji, niezależnie od tego, czy jest ona skutkiem świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych albo wykonywania działalności inwestycyjnej, czy też wynika z innych przyczyn:
a) taka firma lub osoba mogą osiągnąć zysk finansowy lub uniknąć straty finansowej kosztem klienta;
b) taka firma lub osoba mają interes w określonym wyniku usługi świadczonej na rzecz klienta lub transakcji przeprowadzanej w imieniu klienta, który to interes jest rozbieżny z interesem klienta;
c) taka firma lub osoba mają powody natury finansowej lub innej do tego, by ponad interes danego klienta przedkładać interes innego klienta lub grupy klientów;
d) taka firma lub osoba prowadzą taką samą działalność, jak klient;
e) taka firma lub osoba otrzymują lub otrzymają od osoby innej niż dany klient, w związku z usługą świadczoną na rzecz tego klienta, zachętę w postaci korzyści pieniężnych lub niepieniężnych lub usług.
1. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczną politykę przeciwdziałania konfliktom interesów, sformułowaną na piśmie i odpowiednio dostosowaną do rozmiaru i struktury organizacyjnej firmy, a także do charakteru, skali i złożoności prowadzonej przez nią działalności.
W przypadku gdy dana firma jest członkiem grupy, zasady takiej polityki uwzględniają również okoliczności, z których firma zdaje sobie sprawę lub powinna sobie zdawać sprawę, a które mogą wywołać konflikt interesów wynikający ze struktury i działalności gospodarczej innych członków grupy.
2. Polityka przeciwdziałania konfliktom interesów ustanowiona zgodnie z ust. 1 pozwala przynajmniej na:
a) rozpoznanie okoliczności, które, w odniesieniu do konkretnych usług inwestycyjnych i działalności inwestycyjnej oraz usług dodatkowych wykonywanych przez firmę inwestycyjną lub w jej imieniu, stanowią lub mogą wywołać konflikt interesów zagrażający interesom jednego lub kilku klientów;
b) określenie procedur, których należy przestrzegać, i środków, które należy przyjąć, w celu zapobiegania takim konfliktom lub zarządzania nimi.
3. Procedury i środki, o których mowa w ust. 2 lit. b, służą temu, by osoby zaangażowane, które uczestniczą w różnego rodzaju działalności gospodarczej związanej z ryzykiem wystąpienia konfliktu interesów w rodzaju tego, o którym mowa w ust. 2 lit. a, wykonywały taką działalność, będąc niezależne w stopniu adekwatnym do rozmiaru i działalności danej firmy inwestycyjnej i grupy, do której ona należy, a także do ryzyka zaszkodzenia interesom klienta.
Na potrzeby ust. 2 lit. b do procedur, których należy przestrzegać, i środków, które należy przyjąć, zaliczają się co najmniej te elementy spośród wymienionych w poniższym wykazie, które są konieczne do tego, by dana firma mogła zapewnić wymagany stopień niezależności:
a) skuteczne procedury zapobiegania wymianie informacji lub kontrolowania takiej wymiany między osobami zaangażowanymi, które uczestniczą w działalności związanej z ryzykiem wystąpienia konfliktu interesów, w przypadku gdy taka wymiana informacji może zaszkodzić interesom jednego lub kilku klientów;
b) oddzielny nadzór nad osobami zaangażowanymi, które w ramach swoich podstawowych zadań prowadzą działalność w imieniu lub świadczą usługi na rzecz klientów, których interesy mogą ze sobą kolidować, lub którzy w inny sposób reprezentują różne, potencjalnie sprzeczne interesy (w tym interesy firmy);
c) usunięcie wszelkich bezpośrednich powiązań między wynagrodzeniem osób zaangażowanych, które wykonują głównie jeden typ działalności, a wynagrodzeniem innych osób zaangażowanych, które wykonują głównie inny typ działalności, lub dochodami generowanymi przez takie inne osoby, gdy w związku z tymi dwoma rodzajami działalności może powstać konflikt interesów;
d) środki pozwalające wyeliminować lub ograniczyć niepożądany wpływ jakichkolwiek osób na sposób wykonywania usług lub działań inwestycyjnych i dodatkowych przez osobę zaangażowaną;
e) środki pozwalające wyeliminować lub ograniczyć równoczesne bądź następujące po sobie przypadki uczestniczenia osoby zaangażowanej w usługach lub działaniach inwestycyjnych lub dodatkowych, gdy uczestnictwo takie może negatywnie wpłynąć na możliwość właściwego zarządzania konfliktami interesów.
4. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby ujawnianie informacji klientom zgodnie z art. 23 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE stanowiło środek ostateczny stosowany wyłącznie w przypadku, gdy skuteczne rozwiązania organizacyjne i administracyjne wprowadzone przez firmę inwestycyjną w celu zapobiegania konfliktom interesów lub zarządzania nimi zgodnie z art. 23 dyrektywy 2014/65/UE nie są wystarczające w celu zapewnienia z należytą pewnością, aby ryzyko szkody dla interesów klienta nie występowało.
Przy ujawnianiu informacji jasno wskazuje się, że rozwiązania organizacyjne i administracyjne ustanowione przez firmę inwestycyjną w celu zapobieżenia temu konfliktowi lub zarządzania nim nie są wystarczające do zapewnienia z należytą pewnością, aby ryzyko szkody dla interesów klienta nie występowało. Ujawniana informacja zawiera szczegółowy opis konfliktów interesów powstających przy świadczeniu usług inwestycyjnych lub dodatkowych, z uwzględnieniem charakteru klienta, któremu informacja jest ujawniana. W opisie tym wyjaśnia się ogólny charakter i źródła konfliktów interesów, a także ryzyko grożące klientowi wskutek konfliktów interesów oraz kroki podjęte w celu ograniczenia takiego ryzyka, przy zachowaniu wystarczającego stopnia szczegółowości pozwalającego temu klientowi podjąć świadomą decyzję w odniesieniu do usługi inwestycyjnej lub dodatkowej w kontekście, w którym te konflikty interesów się pojawiają.
5. Firmy inwestycyjne oceniają, przynajmniej raz do roku, politykę przeciwdziałania konfliktom interesów ustanowioną zgodnie z ust. 1–4 i dokonują jej okresowych przeglądów oraz podejmują wszelkie odpowiednie kroki w celu wyeliminowania wszelkich uchybień. Opieranie się na ujawnianiu konfliktów interesów w nadmiernym stopniu stanowi uchybienie w zakresie polityki przeciwdziałania konfliktom interesów firmy inwestycyjnej.
Firmy inwestycyjne prowadzą i regularnie uaktualniają rejestr tych rodzajów usług inwestycyjnych, usług dodatkowych oraz działalności inwestycyjnej wykonywanych przez samą firmę lub w jej imieniu, w odniesieniu do których zaistniał lub może zaistnieć (w przypadku usług i działalności będących w toku) konflikt interesów połączony z zagrożeniem dla interesów jednego lub kilku klientów.
Kierownictwo wyższego szczebla otrzymuje często (i nie rzadziej niż raz do roku) pisemne sprawozdania dotyczące sytuacji, o których mowa w niniejszym artykule.
1. Do celów art. 37 dodatkowe wymogi organizacyjne związane z badaniami inwestycyjnymi lub publikacjami handlowymi (art. 16 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) badania inwestycyjne oznaczają badania lub inne informacje bezpośrednio lub pośrednio zalecające lub sugerujące strategię inwestycyjną, dotyczące jednego lub kilku instrumentów finansowych lub emitentów instrumentów finansowych, obejmujące każdą opinię na temat obecnej lub przyszłej wartości lub ceny takich instrumentów, przeznaczone dla kanałów dystrybucyjnych lub ogółu społeczeństwa, w odniesieniu do których spełnione są następujące warunki:
a) te badania lub informacje są oznaczone lub określane jako badania inwestycyjne lub podobnie albo w inny sposób przedstawiane jako obiektywne lub niezależne wyjaśnienie spraw zawartych w rekomendacji;
b) skierowanie przez firmę inwestycyjną danej rekomendacji do klienta nie byłoby świadczeniem usług doradztwa inwestycyjnego do celów dyrektywy 2014/65/UE.
2. Rekomendacje w rodzaju tych, o których mowa w art. 3 definicje ust. 1 pkt 35 rozporządzenia (UE) nr 596/2014, które nie spełniają warunków określonych w ust. 1, traktuje się jako publikacje handlowe do celów dyrektywy 2014/65/UE, a firmy inwestycyjne, które opracowują lub rozpowszechniają taką rekomendację zapewniają jej wyraźne określenie właśnie jako publikacji handlowej.
Ponadto firmy zapewniają, aby każda taka rekomendacja zawierała jasne i wyraźne oświadczenie, że (a w przypadku rekomendacji ustnych – wzmiankę, z której wynika, że) nie została ona przygotowana zgodnie z wymogami prawnymi zapewniającymi niezależność badań inwestycyjnych i że nie podlega żadnym zakazom w zakresie rozpowszechniania badań inwestycyjnych.
1. Firmy inwestycyjne, które na własną odpowiedzialność lub na odpowiedzialność członka grupy, do której należą, wykonują lub zlecają wykonanie badań inwestycyjnych przeznaczonych do rozpowszechnienia wśród klientów firmy lub ogółu społeczeństwa albo takich, które później mogą być w ten sposób rozpowszechnione, zapewniają wprowadzenie w życie wszystkich środków określonych w art. 34 polityka przeciwdziałania konfliktom interesów (art. 16 ust. 3 i art. 23 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 3 w odniesieniu do analityków finansowych uczestniczących w wykonywaniu badań inwestycyjnych i innych osób zaangażowanych, których obowiązki lub interesy handlowe mogą kolidować z interesami osób, wśród których rozpowszechniane są badania inwestycyjne.
Obowiązki określone w akapicie pierwszym mają zastosowanie także do rekomendacji, o których mowa w art. 36 badania inwestycyjne i publikacje handlowe (art. 24 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2.
2. Firmy inwestycyjne, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, dysponują rozwiązaniami służącymi zapewnieniu spełnienia następujących warunków:
a) analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane nie zawierają transakcji osobistych ani nie prowadzą operacji handlowych – innych niż te, w których występują jako animatorzy rynku, działający w dobrej wierze i w normalnym trybie czynności typowych dla animatorów rynku, lub wykonują niezamówione zlecenie klienta w imieniu innej osoby, w tym firmy inwestycyjnej – na instrumentach finansowych, których dotyczą badania inwestycyjne, ani na żadnych innych powiązanych instrumentach finansowych, posiadając wiedzę na temat prawdopodobnego terminarza lub treści takich badań inwestycyjnych, a wiedza ta nie jest publicznie dostępna lub nie jest dostępna klientom i nie można jej łatwo wywnioskować z dostępnych informacji, dopóki odbiorcy badań nie uzyskają odpowiedniej możliwości działania na podstawie takich badań;
b) w okolicznościach nieobjętych zakresem lit. a analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane uczestniczące w wykonywaniu badań inwestycyjnych nie zawierają transakcji osobistych na instrumentach finansowych, których dotyczą badania inwestycyjne, ani na żadnych innych powiązanych instrumentach finansowych, gdy transakcje te są sprzeczne z bieżącymi rekomendacjami, z wyjątkiem okoliczności szczególnych i za pisemną zgodą członka firmowej komórki prawnej lub komórki ds. nadzoru zgodności z prawem;
c) istnieje fizyczne oddzielenie analityków finansowych uczestniczących w wykonywaniu badań inwestycyjnych od innych osób zaangażowanych, których obowiązki lub interesy handlowe mogą kolidować z interesami osób, wśród których rozpowszechniane są badania inwestycyjne lub, w przypadku gdy jest to uważane za niewłaściwe ze względu na rozmiar i strukturę organizacyjną firmy, a także na charakter, skalę i złożoność prowadzonej przez nią działalności, ustanowienie i wprowadzenie innych odpowiednich barier informacyjnych;
d) firmy inwestycyjne, analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane uczestniczące w wykonywaniu badań inwestycyjnych nie przyjmują zachęt od osób i podmiotów, które mają istotny interes w przedmiocie badań inwestycyjnych;
e) firmy inwestycyjne, analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane uczestniczące w wykonywaniu badań inwestycyjnych nie obiecują emitentom obrania korzystnego dla nich zakresu badań;
f) przed rozpowszechnieniem wyników badań inwestycyjnych emitenci, osoby zaangażowane inne niż analitycy finansowi i jakiekolwiek inne osoby nie mają zezwolenia na wgląd do projektów takich badań w celu sprawdzenia dokładności zawartych w nich faktów ani w żadnym celu innym niż sprawdzenie zgodności ze zobowiązaniami prawnymi firmy w przypadku, gdy takie projekty zawierają rekomendację lub cenę docelową.
Do celów niniejszego ustępu „powiązany instrument finansowy” oznacza instrument finansowy, którego cena zależy w dużym stopniu od ruchów cenowych innego instrumentu finansowego stanowiącego przedmiot badań inwestycyjnych (w tym instrument pochodny od tego drugiego instrumentu finansowego).
3. Firmy inwestycyjne rozpowszechniające badania inwestycyjne wykonane przez inną osobę wśród ogółu społeczeństwa lub klientów są zwolnione z obowiązku przestrzegania przepisów ust. 1, o ile spełnione są poniższe kryteria:
a) osoba wykonująca badania inwestycyjne nie jest członkiem grupy, do której należy firma inwestycyjna;
b) firma inwestycyjna nie wprowadza istotnych zmian do rekomendacji zawartych w badaniach inwestycyjnych;
c) firma inwestycyjna nie przedstawia badań inwestycyjnych jako wykonanych przez siebie;
d) firma inwestycyjna sprawdza, czy wykonawca badań podlega wymogom równoważnym w stosunku do wymogów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wykonywania badań lub czy ustanowił politykę, w ramach której wyznaczono takie wymogi.
1. Przed przyjęciem upoważnienia dotyczącego zarządzania ofertą firmy inwestycyjne doradzające w zakresie strategii finansowania przedsiębiorstw, jak określono w załączniku I sekcja B pkt 3, i świadczące usługę gwarantowania emisji lub subemisji instrumentów finansowych, dysponują rozwiązaniami pozwalającymi przekazać klientowi będącemu emitentem:
a) informacje o różnych możliwościach finansowania udostępnianych przez firmę oraz o kwocie opłat transakcyjnych powiązanych z każdą taką możliwością;
b) informacje o terminarzu i procesie udzielania porad dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do wyceny oferty;
c) informacje o terminarzu i procesie udzielania porad dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do złożenia oferty;
d) szczegółowe informacje dotyczące wybranych inwestorów, którym firma zamierza zaoferować instrumenty finansowe;
e) informacje o stanowiskach osób zaangażowanych zajmujących się świadczeniem usług doradczych dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do ceny i przydziału instrumentów finansowych, oraz o działach, w których są one zatrudnione; oraz
f) informacje o rozwiązaniach firmowych pozwalających zapobiegać konfliktom interesów lub zarządzać konfliktami interesów, które mogą powstać w przypadku subemisji przez firmę odpowiednich instrumentów finansowych na rzecz jej klientów inwestycyjnych lub na własny rachunek.
2. Firmy inwestycyjne dysponują scentralizowanym procesem rozpoznawania wszystkich operacji gwarantowania emisji lub subemisji realizowanych przez firmę oraz rejestrują takie informacje, w tym datę poinformowania firmy o potencjalnych operacjach gwarantowania emisji lub subemisji. Firmy rozpoznają wszystkie potencjalne konflikty interesów wynikające z innych działań firmy inwestycyjnej lub grupy oraz wprowadzają odpowiednie procedury zarządcze. Jeśli firma inwestycyjna nie może zarządzać konfliktem interesów w drodze wdrożenia odpowiednich procedur, firma inwestycyjna nie realizuje danej operacji.
3. Firmy inwestycyjne oferujące usługi wykonywania i usługi badawcze oraz prowadzące działania w zakresie gwarantowania emisji i subemisji zapewniają wdrożenie odpowiednich mechanizmów kontroli w celu zarządzania wszystkimi potencjalnymi konfliktami interesów między tymi działaniami a jej różnymi klientami korzystającymi z tych usług.
1. Firmy inwestycyjne dysponują systemami, mechanizmami kontroli i procedurami pozwalającymi na rozpoznawanie konfliktów interesów, zapobieganie im oraz zarządzanie konfliktami interesów, które powstają w związku z możliwym zaniżeniem lub zawyżeniem ceny emisji lub uczestnictwem w tym procesie zaangażowanych stron. W szczególności firmy inwestycyjne jako minimalny wymóg ustanawiają, wdrażają i utrzymują wewnętrzne rozwiązania służące jednoczesnemu zapewnieniu:
a) aby wycena oferty nie promowała interesów innych klientów lub własnych interesów firmy w sposób, który może kolidować z interesami klienta będącego emitentem; oraz
b) zapobiegania sytuacji lub zarządzania sytuacją, w której osoby odpowiedzialne za świadczenie usług na rzecz klientów inwestycyjnych firmy są bezpośrednio zaangażowane w podejmowanie decyzji w sprawie udzielania klientowi będącemu emitentem porad dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do wyceny.
2. Firmy inwestycyjne przekazują klientom informacje na temat sposobu formułowania rekomendacji w sprawie ceny oferty oraz terminarza. Firma zwłaszcza przekazuje klientowi będącemu emitentem informacje oraz nawiązuje z nim współpracę w zakresie strategii zabezpieczania i stabilizacji, które zamierza realizować w odniesieniu do oferty, w tym w zakresie ewentualnego wpływu tych strategii na interesy klienta będącego emitentem. W toku procesu oferty firmy podejmują także wszelkie uzasadnione działania w celu informowania klienta będącego emitentem o rozwoju sytuacji dotyczącej wyceny oferty.
1. Firmy inwestycyjne dokonujące subemisji instrumentów finansowych ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczne rozwiązania w celu zapobiegania niewłaściwemu wpływowi jakichkolwiek dotychczasowych lub przyszłych stosunków na rekomendacje dotyczące subemisji.
2. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczne wewnętrzne rozwiązania w celu zapobiegania konfliktom interesów lub zarządzania konfliktami interesów, które powstają gdy osoby odpowiedzialne za świadczenie usług na rzecz klientów inwestycyjnych firmy uczestniczą bezpośrednio w podejmowaniu decyzji na temat rekomendacji wydawanych klientowi będącemu emitentem w sprawie alokacji.
3. Firmy inwestycyjne nie przyjmują żadnych płatności ani korzyści od osób trzecich, chyba że takie płatności lub korzyści są zgodne z wymogami dotyczącymi zachęt zawartymi w art. 24 dyrektywy 2014/65/UE. W szczególności poniższe praktyki uważa się za niezgodne z tymi wymogami, a przez to nieakceptowalne:
a) alokacja dokonywana w celu zachęcenia do uiszczenia nieproporcjonalnie wysokich opłat z tytułu niepowiązanych usług świadczonych przez firmę inwestycyjną („laddering”), takich jak nieproporcjonalnie wysokie opłaty lub prowizje uiszczane przez klienta inwestycyjnego lub nieproporcjonalnie duże wolumeny transakcji przy normalnych poziomach prowizji oferowane przez klienta inwestycyjnego jako wynagrodzenie z tytułu alokacji emisji;
b) alokacja dokonywana na rzecz pracownika zajmującego wyższe stanowisko wykonawcze lub członka organu dotychczasowego lub potencjalnego klienta będącego emitentem jako wynagrodzenie z tytułu przyznania w przyszłości lub w przeszłości transakcji w zakresie finansowania przedsiębiorstw („spinning”);
c) alokacja, która jest w sposób wyraźny lub dorozumiany uwarunkowana otrzymaniem przyszłych zleceń lub zakupem jakichkolwiek innych usług od firmy inwestycyjnej przez klienta inwestycyjnego lub jakikolwiek podmiot, w którym inwestor jest członkiem organu.
4. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują politykę alokacji, która określa proces opracowywania rekomendacji dotyczących alokacji. Politykę alokacji należy przekazać klientowi będącemu emitentem przed wyrażeniem zgody na podjęcie się świadczenia jakichkolwiek usług subemisji. W polityce określa się odpowiednie informacje, które są dostępne na tym etapie, na temat proponowanej metodologii alokacji dla danej emisji.
5. Firmy inwestycyjne zapraszają klienta będącego emitentem do rozmów na temat procesu subemisji, tak aby firma była w stanie zdać sobie sprawę z interesów i celów klienta oraz je zrozumieć. Firma inwestycyjna uzyskuje zgodę klienta będącego emitentem na proponowaną alokację w podziale na rodzaj klienta i w odniesieniu do transakcji realizowanej zgodnie z polityką alokacji.
1. Firmy inwestycyjne dysponują systemami, mechanizmami kontroli i procedurami pozwalającymi na rozpoznawanie konfliktów interesów oraz zarządzanie konfliktami interesów, które powstają przy świadczeniu usługi inwestycyjnej klientowi inwestycyjnemu w celu uczestnictwa w nowej emisji, w przypadku gdy firma inwestycyjna otrzymuje prowizje, opłaty lub jakiekolwiek korzyści pieniężne lub niepieniężne w związku z organizacją emisji. Wszelkie prowizje, opłaty lub korzyści pieniężne lub niepieniężne muszą być zgodne z wymogami art. 24 ust. 7, art. 24 ust. 8 i art. 24 ust. 9 dyrektywy 2014/65/UE oraz zostać odnotowane w polityce przeciwdziałania konfliktom interesów firmy inwestycyjnej i odzwierciedlone w firmowych rozwiązaniach dotyczących zachęt.
2. Firmy inwestycyjne uczestniczące w subemisji instrumentów finansowych wyemitowanych przez nie same lub przez podmioty należące do tej samej grupy, na rzecz ich własnych klientów, w tym ich dotychczasowych klientów będących deponentami w przypadku instytucji kredytowych lub funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez podmioty należące do ich grup, ustanawiają, wdrażają i utrzymują klarowne oraz skuteczne rozwiązania pozwalające na rozpoznawanie potencjalnych konfliktów interesów, zapobieganie im oraz zarządzanie potencjalnymi konfliktami interesów, które powstają w związku z tym rodzajem działalności. Tego rodzaju rozwiązania obejmują rozważenie powstrzymania się od uczestnictwa w działaniu w przypadku, gdy należyte zarządzanie konfliktami interesów, tak aby uniknąć niekorzystnego wpływu na klientów, jest niemożliwe.
3. Jeśli konieczne jest ujawnienie konfliktu interesów, firmy inwestycyjne zachowują zgodność z wymogami art. 34 polityka przeciwdziałania konfliktom interesów (art. 16 ust. 3 i art. 23 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 4, co obejmuje wyjaśnienie charakteru i źródła konfliktów interesów nierozerwalnie związanych z tym rodzajem działalności, przekazując szczegółowe informacje o konkretnym ryzyku związanym z takimi praktykami w celu umożliwienia klientom podjęcia świadomej decyzji inwestycyjnej.
4. Firmy inwestycyjne oferujące swoim klientom instrumenty finansowe wyemitowane przez nie same lub przez inne podmioty należące do grupy, które to instrumenty są objęte wyliczeniem wymogów ostrożnościowych określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013, dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE lub dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE, przekazują tym klientom dodatkowe informacje zawierające wyjaśnienie różnic między instrumentem finansowym a depozytami bankowymi w odniesieniu do stopy zwrotu, ryzyka, płynności i ochrony zapewnianej zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE.
1. W przypadku gdy wcześniejsza pożyczka lub kredyt udzielone klientowi będącemu emitentem przez firmę inwestycyjną lub podmiot należący do tej samej grupy mogą być spłacone z wpływów z emisji, firma inwestycyjna dysponuje rozwiązaniami pozwalającymi na rozpoznanie wszelkich konfliktów interesów, które mogą w związku z tym powstać, zapobieganie tym konfliktom interesów oraz zarządzanie nimi.
2. W przypadku gdy rozwiązania zastosowane w celu zarządzania konfliktami interesów okażą się niewystarczające do zapewnienia zapobieżenia ryzyku szkody po stronie klienta będącego emitentem, firmy inwestycyjne ujawniają klientowi będącemu emitentem konkretne konflikty interesów powstałe w odniesieniu do działań podejmowanych przez nie same lub przez podmioty należące do grupy w charakterze kredytodawcy oraz do ich działań związanych z ofertą papierów wartościowych.
3. Polityka przeciwdziałania konfliktom interesów firmy inwestycyjnej zawiera wymóg udostępniania informacji na temat sytuacji finansowej emitenta podmiotom należącym do grupy i działającym jako kredytodawcy, o ile nie narusza to barier informacyjnych ustanowionych przez firmę w celu ochrony interesów klienta.
Firmy inwestycyjne prowadzą rejestry zawierające informacje o treści i momencie przekazania dyspozycji otrzymanych od klienta. Należy przechowywać informacje dotyczące decyzji w sprawie alokacji podjęte w odniesieniu do każdej operacji, tak aby zapewnić pełną ścieżkę audytu między zmianami zarejestrowanymi na rachunkach klienta a dyspozycjami otrzymanymi przez firmę inwestycyjną. Należy zwłaszcza w sposób jasny uzasadnić i zarejestrować ostateczną alokację dokonywaną w odniesieniu do każdego klienta inwestycyjnego. Pełną ścieżkę audytu obejmującą istotne etapy procesu gwarantowania emisji i subemisji udostępnia się na wniosek właściwym organom.
