1. Firmy inwestycyjne spełniają następujące wymogi organizacyjne:
a) ustanawiają, wdrażają i utrzymują procedury decyzyjne i strukturę organizacyjną, które w sposób jasny i udokumentowany określają zasady sprawozdawczości oraz wyznaczają funkcje i zakresy odpowiedzialności;
b) zapewniają, by osoby zaangażowane wiedziały o procedurach, których mają obowiązek przestrzegać w celu właściwego wypełniania swoich obowiązków;
c) ustanawiają, wdrażają i utrzymują odpowiednie mechanizmy kontroli wewnętrznej służące zapewnieniu zgodności z decyzjami i procedurami na wszystkich szczeblach organizacyjnych firmy inwestycyjnej;
d) zatrudniają pracowników, którzy posiadają umiejętności, wiedzę ogólną i specjalistyczną potrzebną do wypełnienia przydzielonych im obowiązków;
e) ustanawiają, wdrażają i utrzymują efektywny system sprawozdawczości wewnętrznej i przekazywania informacji na wszystkich właściwych szczeblach organizacyjnych firmy inwestycyjnej;
f) utrzymują odpowiednią, należycie uporządkowaną dokumentację dotyczącą ich działalności gospodarczej i organizacji wewnętrznej;
g) dbają o to, by powierzenie osobom zaangażowanym wielu funkcji nie prowadziło w praktyce bądź potencjalnie do tego, że osoby te nie mogą którejś z tych funkcji wykonać w sposób należyty, uczciwy i profesjonalny.
Przy spełnianiu wymogów określonych w niniejszym ustępie firmy inwestycyjne biorą pod uwagę charakter, skalę i stopień złożoności prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a także charakter i zasięg usług i działań inwestycyjnych wykonywanych w toku takiej działalności.
2. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują systemy i procedury, które zapewniają właściwy stopień bezpieczeństwa, rzetelności i poufności informacji, uwzględniając przy tym charakter danych informacji.
3. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują odpowiednią politykę utrzymywania ciągłości działalności gospodarczej, której celem jest zachowanie najważniejszych danych i funkcji oraz utrzymanie usług i działalności inwestycyjnej w razie przerwy w funkcjonowaniu systemów i procedur – a jeśli nie jest to możliwe – możliwie szybkie przywrócenie takich danych i funkcji oraz możliwie szybkie wznowienie usług i działalności inwestycyjnej.
4. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują strategie i procedury księgowe, które umożliwiają terminowe dostarczenie właściwemu organowi, na jego wniosek, sprawozdań finansowych, które dają prawdziwy i rzetelny obraz ich sytuacji finansowej oraz są zgodne ze wszystkimi obowiązującymi standardami i regułami rachunkowości.
5. Firmy inwestycyjne monitorują i regularnie oceniają adekwatność i skuteczność stosowanych przez siebie systemów, mechanizmów kontroli wewnętrznej i rozwiązań przyjętych zgodnie z ust. 1–4 oraz podejmują odpowiednie środki w celu wyeliminowania wszelkich nieprawidłowości.
1. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują odpowiednie strategie i procedury służące wykrywaniu ryzyka niewypełnienia przez firmę jej zobowiązań wynikających z dyrektywy 2014/65/UE oraz zagrożeń, które temu towarzyszą, jak również wprowadzają odpowiednie środki i procedury, tak by ograniczyć takie ryzyko do minimum oraz umożliwić właściwym organom skuteczne wykonywanie uprawnień przysługujących im na mocy tej dyrektywy.
Firmy inwestycyjne biorą pod uwagę charakter, skalę i stopień złożoności prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a także charakter i zasięg usług i działań inwestycyjnych wykonywanych w toku takiej działalności.
2. Firmy inwestycyjne ustanawiają i utrzymują stałą i skutecznie działającą funkcję zgodności z przepisami, która działa niezależnie i odpowiada za:
a) stałe monitorowanie i regularną ocenę adekwatności i skuteczności środków, strategii i procedur wprowadzonych zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy oraz działań podjętych w celu wyeliminowania wszelkich nieprawidłowości w wypełnianiu przez firmę jej zobowiązań;
b) doradztwo i pomoc dla osób zaangażowanych odpowiedzialnych za wykonywanie usług i działalności inwestycyjnej, służące wypełnianiu przez firmę jej zobowiązań wynikających z dyrektywy 2014/65/UE;
c) przekazywanie kierownictwu, co najmniej raz do roku, sprawozdań dotyczących wdrażania i skuteczności ogólnego środowiska kontroli w odniesieniu do usług i działalności inwestycyjnej, zidentyfikowanych zagrożeń oraz składania sprawozdań dotyczących rozpatrywania skarg, a także podjętych lub planowanych działań naprawczych;
d) monitorowanie funkcjonowania procesu rozpatrywania skarg i uznawanie skarg za źródło istotnych informacji w kontekście ogólnych obowiązków w zakresie monitorowania.
Aby zapewnić zgodność z lit. a i b niniejszego ustępu, funkcja zgodności z przepisami przeprowadza ocenę, na podstawie której ustala oparty na ryzyku program monitorowania, w którym uwzględnia się wszystkie obszary świadczonych przez firmę inwestycyjną usług i działalności inwestycyjnej oraz właściwych usług dodatkowych, w tym istotne informacje zgromadzone w odniesieniu do monitorowania rozpatrywania skarg. W programie monitorowania ustala się priorytety określone na podstawie oceny ryzyka zgodności, zapewniając całościowe monitorowanie ryzyka zgodności.
3. Aby funkcja zgodności z przepisami, o której mowa w ust. 2, mogła wypełniać swoje obowiązki w sposób właściwy i niezależny, firmy inwestycyjne zapewniają spełnienie następujących warunków:
a) funkcja zgodności z przepisami dysponuje koniecznymi uprawnieniami, zasobami, wiedzą specjalistyczną i dostępem do wszystkich istotnych informacji;
b) kierownictwo wyznacza i zastępuje pracownika ds. zgodności z prawem, odpowiedzialnego za funkcję zgodności z przepisami oraz sporządzanie sprawozdań w zakresie zgodności, wymaganych na mocy dyrektywy 2014/65/UE oraz art. 25 obowiązki kierownictwa wyższego szczebla (art. 16 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2 niniejszego rozporządzenia;
c) w przypadku wykrycia istotnego ryzyka niespełnienia przez firmę jej zobowiązań na mocy dyrektywy 2014/65/UE funkcja zgodności z przepisami składa doraźne sprawozdania bezpośrednio kierownictwu;
d) osoby zaangażowane uczestniczące w pracach funkcji zgodności z przepisami nie uczestniczą w świadczeniu usług ani wykonywaniu działań, które monitorują;
e) metoda ustalania wynagrodzenia osób zaangażowanych, które uczestniczą w pracach funkcji zgodności z przepisami, nie wpływa faktycznie ani potencjalnie na obiektywizm tych osób.
4. Firma inwestycyjna nie ma obowiązku stosowania się do przepisów ust. 3 lit. d lub e, jeżeli potrafi wykazać, że wymóg określony w wymienionych przepisach jest nieproporcjonalny w stosunku do charakteru, skali i stopnia złożoności działalności gospodarczej prowadzonej przez tę firmę, a także w stosunku do charakteru i zasięgu jej usług i działań inwestycyjnych, oraz że jej funkcja zgodności z przepisami nadal działa skutecznie. W takim przypadku firma inwestycyjna ocenia, czy zagrożona jest skuteczność funkcji zgodności z przepisami. Ocena ta podlega regularnemu przeglądowi.
1. Firmy inwestycyjne podejmują następujące działania związane z zarządzaniem ryzykiem:
a) ustanawiają, wdrażają i utrzymują odpowiednie strategie i procedury zarządzania ryzykiem służące rozpoznawaniu ryzyka związanego ze stosowanymi przez firmę działaniami, procesami i systemami, a w razie potrzeby określają akceptowany przez firmę poziom ryzyka;
b) przyjmują skuteczne uzgodnienia, procesy i mechanizmy w celu zarządzania ryzykiem związanym z działalnością firmy oraz stosowanymi przez nią procesami i systemami w oparciu o akceptowany poziom ryzyka, o którym mowa powyżej;
c) monitorują:
(i) adekwatność i skuteczność stosowanych przez firmę inwestycyjną strategii i procedur zarządzania ryzykiem;
(ii) stopień, w jakim firma inwestycyjna i osoby zaangażowane stosują się do uzgodnień, procesów i mechanizmów przyjętych zgodnie z lit. b;
(iii) adekwatność i skuteczność środków podjętych w celu wyeliminowania wszelkich nieprawidłowości w tych strategiach, procedurach, uzgodnieniach, procesach i mechanizmach, w tym niezastosowania się osób zaangażo wanych do takich uzgodnień, procesów i mechanizmów lub nieprzestrzegania takich strategii lub procedur.
2. Firmy inwestycyjne – tam gdzie to właściwe i proporcjonalne w stosunku do charakteru, skali i stopnia złożoności działalności gospodarczej oraz do charakteru i zasięgu usług i działań inwestycyjnych wykonywanych w toku tej działalności – ustanawiają i utrzymują funkcję zarządzania ryzykiem, która działa niezależnie i wykonuje następujące zadania:
a) wdrażanie strategii i procedur, o których mowa w ust. 1;
b) składanie sprawozdań i doradzanie kierownictwu wyższego szczebla zgodnie z art. 25 obowiązki kierownictwa wyższego szczebla (art. 16 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2.
Jeśli firma inwestycyjna nie ustanawia i nie utrzymuje funkcji zarządzania ryzykiem, o której mowa w akapicie pierwszym, jest w stanie udowodnić na wniosek, że strategie i procedury, które przyjęła zgodnie z ust. 1, spełniają wymogi tego ustępu.
Firmy inwestycyjne – tam, gdzie to właściwe i proporcjonalne w stosunku do charakteru, skali i stopnia złożoności działalności gospodarczej oraz do charakteru i zasięgu usług i działań inwestycyjnych wykonywanych w toku tej działalności – ustanawiają i utrzymują funkcję audytu wewnętrznego, która działa niezależnie i oddzielnie w stosunku do innych funkcji i obszarów działalności firmy inwestycyjnej, a której obowiązki polegają na:
a) ustanowieniu, wdrożeniu i utrzymywaniu planu audytu służącego badaniu i ocenianiu adekwatności i skuteczności systemów, mechanizmów kontroli wewnętrznej i uzgodnień stosowanych przez firmę inwestycyjną;
b) wydawaniu rekomendacji na podstawie wyników prac przeprowadzonych zgodnie z lit. a oraz weryfikowaniu przestrzegania tych rekomendacji;
c) składaniu sprawozdań z audytów wewnętrznych zgodnie z art. 25 obowiązki kierownictwa wyższego szczebla (art. 16 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2.
1. Firmy inwestycyjne, dokonując wewnętrznego podziału zadań, zapewniają, by kierownictwo wyższego szczebla – a w stosownych przypadkach także funkcja nadzorcza – były odpowiedzialne za wypełnienie zobowiązań spoczywających na firmie na mocy dyrektywy 2014/65/UE. Kierownictwo wyższego szczebla – a w stosownych przypadkach także funkcja nadzorcza – dokonują zwłaszcza oceny i okresowego przeglądu skuteczności strategii, uzgodnień i procedur stosowanych w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z dyrektywy 2014/65/UE oraz podejmują odpowiednie środki w celu wyeliminowania ewentualnych nieprawidłowości w tym względzie.
Przy przydzielaniu istotnych funkcji wśród kierownictwa wyższego szczebla wyraźnie określa się, kto jest odpowiedzialny za nadzór nad wymogami organizacyjnymi firmy i ich utrzymywaniem. Zapewnia się aktualność rejestrów przydziału istotnych funkcji.
2. Firmy inwestycyjne zapewniają, by ich kierownictwo wyższego szczebla otrzymywało często (i nie rzadziej niż raz do roku) pisemne sprawozdania dotyczące zagadnień, o których mowa w art. 22 zgodność z przepisami (art. 16 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE), art. 23 zarządzanie ryzykiem (art. 16 ust. 5 dyrektywy 2014/65/UE) i art. 24 audyt wewnętrzny (art. 16 ust. 5 dyrektywy 2014/65/UE), wskazujące zwłaszcza, czy podjęto odpowiednie środki naprawcze w przypadku ewentualnych nieprawidłowości.
3. Firmy inwestycyjne zapewniają, by – w przypadku ustanowienia funkcji nadzorczej – regularnie otrzymywała ona pisemne sprawozdania dotyczące zagadnień, o których mowa w art. 22 zgodność z przepisami (art. 16 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE), art. 23 zarządzanie ryzykiem (art. 16 ust. 5 dyrektywy 2014/65/UE) i art. 24 audyt wewnętrzny (art. 16 ust. 5 dyrektywy 2014/65/UE).
4. Do celów niniejszego artykułu „funkcja nadzorcza” oznacza funkcję działającą w firmie inwestycyjnej, która odpowiada za nadzorowanie kierownictwa wyższego szczebla.
1. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczne i przejrzyste strategie i procedury zarządzania skargami, służące szybkiemu rozpatrywaniu skarg klientów lub potencjalnych klientów. Firmy inwestycyjne utrzymują rejestr otrzymanych skarg i środków podjętych w celu ich rozpatrzenia.
W strategii zarządzania skargami przedstawia się wyraźne, dokładne i aktualne informacje dotyczące procesu rozpatrywania skarg. Ta strategia jest zatwierdzana przez kierownictwo firmy.
2. Firmy inwestycyjne publikują szczegółowe informacje dotyczące procesu stosowanego przy rozpatrywaniu skargi. Takie szczegółowe informacje obejmują strategię zarządzania skargami i dane kontaktowe funkcji zarządzania skargami. Stosowne informacje należy dostarczyć klientom lub potencjalnym klientom na ich wniosek lub przy przyjmowaniu skargi. Firmy inwestycyjne umożliwiają klientom i potencjalnym klientom bezpłatne wnoszenie skarg.
3. Firmy inwestycyjne ustanawiają funkcję zarządzania skargami, odpowiedzialną za badanie skarg. Tę funkcję może wykonywać funkcja zgodności z przepisami.
4. W procesie rozpatrywania skargi firmy inwestycyjne komunikują się z klientami lub potencjalnymi klientami w sposób wyraźny, prostym językiem, który jest łatwy do zrozumienia, i udzielają odpowiedzi na skargę bez zbędnej zwłoki.
5. Firmy inwestycyjne przedstawiają klientom lub potencjalnym klientom stanowisko firmy odnośnie do skargi i informują ich o przysługujących im możliwościach, w tym możliwości skierowania skargi do podmiotu zajmującego się alternatywnym rozstrzyganiem sporów, o którym mowa w art. 4 lit. h dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich, oraz o przysługującej klientowi możliwości powództwa cywilnego.
6. Firmy inwestycyjne przedstawiają informacje dotyczące skarg i ich rozpatrywania odpowiednim właściwym organom oraz, o ile to właściwe na mocy ustawodawstwa krajowego, podmiotowi zajmującemu się alternatywnym rozstrzyganiem sporów (ADR).
7. Funkcja zgodności z przepisami w firmie inwestycyjnej analizuje dane dotyczące skarg i ich rozpatrywania w celu zapewnienia wykrycia wszystkich zagrożeń lub problemów i zaradzenia im.
1. Firmy inwestycyjne opracowują i wdrażają strategie i praktyki w zakresie wynagrodzeń na mocy odpowiednich procedur wewnętrznych, uwzględniając interesy wszystkich klientów firmy, dążąc do zapewnienia rzetelnego traktowania klientów i braku szkody dla ich interesów ze strony przyjętych przez firmę strategii w zakresie wynagrodzeń w krótkim, średnim lub długim okresie.
Strategie i praktyki w zakresie wynagrodzeń są opracowywane w taki sposób, aby nie powodować konfliktu interesów lub zachęt, które mogą skłaniać osoby zaangażowane do przedkładania własnych interesów lub interesów firmy z potencjalną szkodą dla jakiegokolwiek klienta.
2. Firmy inwestycyjne zapewniają, by ich strategie i praktyki w zakresie wynagrodzeń miały zastosowanie do wszystkich osób zaangażowanych mających bezpośredni lub pośredni wpływ na usługi inwestycyjne i dodatkowe świadczone przez firmę inwestycyjną lub jej normy zachowań, bez względu na rodzaj klientów, wskutek którego wynagrodzenie i podobne zachęty dla takich osób mogą powodować konflikt interesów skłaniający je do działania wbrew interesom jakiegokolwiek klienta firmy.
3. Kierownictwo firmy inwestycyjnej, po zasięgnięciu opinii funkcji zgodności z przepisami, zatwierdza strategię w zakresie wynagrodzeń w firmie. Kierownictwo wyższego szczebla firmy inwestycyjnej jest odpowiedzialne za bieżące wdrażanie strategii w zakresie wynagrodzeń oraz monitorowanie ryzyka związanego z przestrzeganiem strategii.
4. Wynagrodzenie i podobne zachęty nie opierają się wyłącznie lub w przeważającym stopniu na ilościowych kryteriach handlowych i w pełni uwzględniają odpowiednie kryteria jakościowe odzwierciedlające zgodność z właściwymi przepisami, rzetelne traktowanie klientów oraz jakość usług świadczonych klientom.
Należy stale utrzymywać równowagę między stałymi i zmiennymi składnikami wynagrodzenia, aby struktura wynagrodzenia nie faworyzowała interesów firmy inwestycyjnej lub jej osób zaangażowanych ponad interesy jakiegokolwiek klienta.
Do celów art. 29 transakcje osobiste (art. 16 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE) i art. 37 dodatkowe wymogi organizacyjne związane z badaniami inwestycyjnymi lub publikacjami handlowymi (art. 16 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) transakcja osobista stanowi operację handlową na instrumencie finansowym przeprowadzoną przez osobę zaangażowaną lub w jej imieniu, o ile spełnione jest przynajmniej jedno z następujących kryteriów:
a) działanie osoby zaangażowanej wykracza poza zakres działań wykonywanych w ramach jej obowiązków zawodowych;
b) transakcję przeprowadza się na rachunek jednej z następujących osób:
(i) osoby zaangażowanej;
(ii) osoby, z którą osobę zaangażowaną łączą więzy pokrewieństwa albo bliskie stosunki;
(iii) osoby, w stosunku do której osoba zaangażowana ma, bezpośrednio lub pośrednio, istotny interes w danej transakcji, inny niż uzyskanie opłaty lub prowizji za jej realizację.
1. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują odpowiednie środki służące temu, by żadna osoba zaangażowana, która uczestniczy w działalności mogącej wywołać konflikt interesów lub która z tytułu działalności prowadzonej w imieniu firmy ma dostęp do informacji poufnych w rozumieniu art. 7 informacje poufne ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 lub innych poufnych informacji dotyczących klientów lub transakcji zawieranych z udziałem klientów lub na ich rzecz, nie podejmowała żadnej z czynności wskazanych w ust. 2, 3 i 4.
2. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby osoby zaangażowane nie zawierały transakcji osobistej, która spełnia co najmniej jedno z poniższych kryteriów:
a) jest w odniesieniu do danej osoby objęta zakazem na mocy rozporządzenia (UE) nr 596/2014;
b) łączy się z nieuprawnionym lub nieprawidłowym ujawnieniem informacji poufnych;
c) koliduje lub może kolidować z jakimkolwiek zobowiązaniem firmy inwestycyjnej wynikającym z dyrektywy 2014/65/UE.
3. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby osoby zaangażowane nie doradzały ani nie zalecały innym osobom, w zakresie wykraczającym poza właściwy tryb wykonywania obowiązków zawodowych lub zakontraktowanych usług, zawarcia transakcji na instrumentach finansowych, która, gdyby stanowiła transakcję osobistą osoby zaangażowanej, byłaby objęta przepisami ust. 2 lub art. 37 dodatkowe wymogi organizacyjne związane z badaniami inwestycyjnymi lub publikacjami handlowymi (art. 16 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2 lit. a lub b, lub art. 67 zasady ogólne (art. 28 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 3.
4. Nie naruszając przepisów art. 10 bezprawne ujawnianie informacji poufnych ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 596/2014, firmy inwestycyjne zapewniają, by osoby zaangażowane nie ujawniały innej osobie informacji lub opinii w zakresie wykraczającym poza normalny tryb wykonywania obowiązków zawodowych lub zakontraktowanych usług, jeśli osoba zaangażowana wie lub ma uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że ujawnienie takich informacji lub opinii pozwoli lub może pozwolić tej innej osobie na podjęcie jednego z następujących kroków:
a) zawarcie transakcji na instrumencie finansowym, która gdyby stanowiła transakcję osobistą osoby zaangażowanej byłaby objęta przepisami ust. 2 lub 3 lub art. 37 dodatkowe wymogi organizacyjne związane z badaniami inwestycyjnymi lub publikacjami handlowymi (art. 16 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2 lit. a lub b, lub art. 67 zasady ogólne (art. 28 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 3;
b) doradzanie innej osobie lub nakłanianie jej do zawarcia takiej transakcji.
5. Środki wymagane na mocy ust. 1 służą temu, by:
a) każda osoba zaangażowana objęta zakresem ust. 1, 2, 3 i 4 była świadoma ograniczeń dotyczących transakcji osobistych oraz środków ustanowionych przez firmę inwestycyjną w związku z transakcjami osobistymi i ujawnianiem informacji zgodnie z ust. 1, 2, 3 i 4;
b) firma była szybko informowana o każdej transakcji osobistej zawartej przez osobę zaangażowaną albo poprzez zgłoszenie takiej transakcji, albo za sprawą innych procedur umożliwiających jej stwierdzenie;
c) prowadzono rejestr zgłoszonych firmie lub stwierdzonych przez nią transakcji osobistych, w tym zezwoleń lub zakazów wydanych w związku z taką transakcją.
W przypadku umów outsourcingu firma inwestycyjna zapewnia, by podmiot, któremu zleca w drodze outsourcingu wykonanie działalności, prowadził rejestr transakcji osobistych zawieranych przez wszystkie osoby zaangażowane oraz by na wniosek firmy inwestycyjnej bezzwłocznie przekazywał jej informacje na ten temat;
6. Ustępy 1–5 nie mają zastosowania do następujących transakcji osobistych:
a) transakcji osobistych wykonywanych w ramach usługi dyskrecjonalnego zarządzania portfelem, jeśli nie są poprzedzone korespondencją na temat transakcji pomiędzy zarządzającym portfelem a osobą zaangażowaną lub inną osobą, na rachunek której zawiera się transakcję;
b) transakcji osobistych dotyczących przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) lub AFI podlegających zgodnie z prawem krajowym nadzorowi państwa członkowskiego, które wymaga równoważnego poziomu dywersyfikacji ryzyka związanego z aktywami, w sytuacji gdy osoba zaangażowana i każda inna osoba, na rachunek której dokonuje się transakcji, nie uczestniczą w zarządzaniu tym przedsiębiorstwem.
1. Do celów art. 16 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2014/65/UE funkcje operacyjne uznaje się za funkcje o podstawowym lub istotnym znaczeniu, o ile błąd lub niepowodzenie w ich wykonaniu zagrażałyby w sposób istotny ciągłości wypełniania przez firmę inwestycyjną warunków zezwolenia lub spoczywających na niej innych zobowiązań wynikających z dyrektywy 2014/65/UE lub też zagrażałaby jej wynikom finansowym, niezawodności lub ciągłości wykonywanych przez nią usług inwestycyjnych i działalności inwestycyjnej.
2. Bez uszczerbku dla znaczenia jakiejkolwiek innej funkcji następujących funkcji nie uznaje się za mające podstawowe lub istotne znaczenie do celów ust. 1:
a) usługi doradztwa świadczone na rzecz firmy i inne usługi niebędące częścią działalności inwestycyjnej firmy, w tym świadczenie na rzecz firmy usług w zakresie doradztwa prawnego, szkolenie personelu, fakturowanie oraz ochrona obiektów i pracowników firmy;
b) zakup znormalizowanych usług, w tym usług związanych z dostarczaniem informacji rynkowych i notowań.
1. Firmy inwestycyjne zlecające w drodze outsourcingu podstawowe lub istotne funkcje operacyjne zachowują pełną odpowiedzialność za wykonanie wszystkich spoczywających na nich zobowiązań wynikających z dyrektywy 2014/65/UE i spełniają następujące warunki:
a) outsourcing nie prowadzi do delegowania przez kierownictwo wyższego szczebla swoich obowiązków;
b) stosunek i zobowiązania firmy inwestycyjnej wobec swoich klientów, wynikające z przepisów dyrektywy 2014/65/UE, nie ulegają zmianie;
c) outsourcing nie osłabia warunków, jakie musi spełnić firma inwestycyjna, aby uzyskać i utrzymać zezwolenie zgodnie z art. 5 dyrektywy 2014/65/UE;
d) żaden z innych warunków, na podstawie których udzielono firmie zezwolenia, nie przestaje obowiązywać ani nie ulega zmianie.
2. Firmy inwestycyjne zawierają z usługodawcami umowy outsourcingu, których przedmiotem są funkcje operacyjne o podstawowym lub istotnym znaczeniu, zarządzają nimi i rozwiązują je z należytą wprawą, rozwagą i starannością oraz podejmują niezbędne kroki w celu zapewnienia spełnienia następujących warunków:
a) usługodawca ma umiejętności, możliwości, należyte zasoby, odpowiednią strukturę organizacyjną sprzyjającą wykonywaniu zleconych w drodze outsourcingu funkcji oraz wszelkie wymagane prawem zezwolenia do wykonania zleconych funkcji w sposób niezawodny i profesjonalny;
b) usługodawca wykonuje zlecone w drodze outsourcingu usługi skutecznie i zgodnie z mającym zastosowanie prawem i wymogami regulacyjnymi; w tym celu firma ustanawia metody i procedury oceny standardu działania usługodawcy oraz bieżącego przeglądu świadczonych przez niego usług;
c) usługodawca właściwie nadzoruje wykonywanie zleconych w drodze outsourcingu funkcji oraz odpowiednio zarządza ryzykiem związanym z outsourcingiem;
d) podejmowane są odpowiednie działania, jeśli okaże się, że usługodawca może nie wykonywać zleconych mu funkcji w sposób skuteczny lub zgodny z mającymi zastosowanie przepisami i wymogami regulacyjnymi;
e) firma inwestycyjna skutecznie nadzoruje wykonywanie zleconych w drodze outsourcingu funkcji lub usług i zarządza ryzykiem związanym z outsourcingiem; w tym celu firma zachowuje niezbędną wiedzę specjalistyczną i zasoby pozwalające na efektywne nadzorowanie zleconych w drodze outsourcingu funkcji i zarządzanie tym ryzykiem;
f) usługodawca ujawnia firmie inwestycyjnej wszelkie fakty mogące w sposób istotny wpłynąć na wykonanie zleconych mu w drodze outsourcingu funkcji w sposób skuteczny i zgodny z mającymi zastosowanie przepisami i wymogami regulacyjnymi;
g) firma inwestycyjna ma możliwość rozwiązania w razie konieczności ze skutkiem natychmiastowym, jeśli leży to w interesie jej klientów, umowy outsourcingu bez szkody dla ciągłości i jakości usług świadczonych na rzecz klientów;
h) usługodawca współpracuje z właściwymi organami firmy inwestycyjnej w związku z funkcjami będącymi przedmiotem outsourcingu;
i) firma inwestycyjna, jej audytorzy i odpowiednie właściwe organy mają skuteczny dostęp do danych związanych z funkcjami będącymi przedmiotem outsourcingu oraz do odpowiedniego lokalu przedsiębiorstwa usługodawcy, o ile jest to niezbędne w celu sprawowania skutecznego nadzoru zgodnie z niniejszym artykułem, a właściwe organy mają możliwość korzystania z tego prawa dostępu;
j) usługodawca chroni wszelkie poufne informacje dotyczące firmy inwestycyjnej i jej klientów;
k) firma inwestycyjna i usługodawca ustanawiają, wdrażają i utrzymują plan awaryjny przewidujący sposoby odzyskiwania danych w przypadkach awarii wywołanych katastrofą oraz prowadzą okresowe testy narzędzi archiwizacji, tam gdzie to konieczne, biorąc pod uwagę funkcję, usługę lub działalność będące przedmiotem outsourcingu;
l) firma inwestycyjna zapewnia utrzymanie ciągłości i jakości funkcji lub usług zleconych w drodze outsourcingu również w przypadku zakończenia outsourcingu, bądź poprzez przeniesienie funkcji lub usług zleconych w drodze outsourcingu na inną osobę trzecią, bądź poprzez wykonywanie ich samodzielnie.
3. Odpowiednie prawa i obowiązki firm inwestycyjnych i usługodawcy są w sposób jasny rozdzielone i określone w pisemnej umowie. Firma inwestycyjna zachowuje zwłaszcza swoje prawo do udzielania instrukcji i zakończenia outsourcingu, prawo do informacji oraz prawo do inspekcji i dostępu do ksiąg oraz pomieszczeń. W umowie zastrzega się, że outsourcing realizowany przez usługodawcę odbywa się wyłącznie za pisemną zgodą firmy inwestycyjnej.
4. W przypadku gdy firma inwestycyjna i usługodawca są członkami tej samej grupy, firma inwestycyjna może w celu dostosowania się do przepisów niniejszego artykułu oraz art. 32 usługodawcy zlokalizowani w państwach trzecich (art. 16 ust. 2 i art. 16 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2014/65/UE) uwzględniać stopień kontroli, jaką sprawuje nad usługodawcą, oraz zakres, w jakim może wpływać na jego działania.
5. Firmy inwestycyjne udostępniają na wniosek właściwemu organowi wszelkie informacje umożliwiające temu organowi nadzorowanie zgodności zleconych w drodze outsourcingu funkcji z wymogami dyrektywy 2014/65/UE i jej środków wykonawczych.
1. Oprócz wymogów określonych w art. 31 outsourcing podstawowych lub istotnych funkcji operacyjnych (art. 16 ustęp 2 i art. 16 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2014/65/UE), w przypadku gdy firma inwestycyjna zleca usługodawcy zlokalizowanemu w państwie trzecim funkcje związane z usługą inwestycyjną polegającą na zarządzaniu portfelem klienta, taka firma inwestycyjna zapewnia spełnienie następujących warunków:
a) usługodawca posiada zezwolenie lub jest zarejestrowany w swoim państwie macierzystym na potrzeby świadczenia takiej usługi oraz podlega skutecznemu nadzorowi właściwego organu w tym państwie trzecim;
b) istnieje odpowiednia umowa o współpracy między właściwym organem firmy inwestycyjnej a organem nadzoru usługodawcy.
2. W umowie o współpracy, o której mowa w ust. 1 lit. b, zastrzega się, że właściwe organy firmy inwestycyjnej są w stanie co najmniej:
a) uzyskać, na wniosek, informacje niezbędne do realizacji ich zadań z zakresu nadzoru określonych w dyrektywie 2014/65/UE i rozporządzeniu (UE) nr 600/2014;
b) uzyskać dostęp do przechowywanych w państwie trzecim dokumentów istotnych do celów wykonywania ich zadań z zakresu nadzoru;
c) niezwłocznie otrzymywać informacje od organu nadzoru w państwie trzecim do celów zbadania przypadków jawnego naruszania wymogów określonych w dyrektywie 2014/65/UE oraz w jej środkach wykonawczych i w rozporządzeniu (UE) nr 600/2014;
d) współpracować w odniesieniu do egzekwowania prawa zgodnie z prawem krajowym i międzynarodowym mającym zastosowanie do organu nadzoru państwa trzeciego oraz właściwych organów w Unii w przypadkach naruszenia wymogów określonych w dyrektywie 2014/65/UE i jej środkach wykonawczych oraz w odnośnym prawie krajowym.
3. Właściwe organy publikują na swojej stronie internetowej listę organów nadzoru w państwach trzecich, z którymi łączy je umowa o współpracy, o której mowa w ust. 1 lit. b.
Właściwe organy uaktualniają umowy o współpracy zawarte przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia w okresie sześciu miesięcy od tej daty.
W celu określenia rodzajów konfliktów interesów, które powstają w trakcie świadczenia usług inwestycyjnych i usług dodatkowych albo obu tych rodzajów usług łącznie, i których istnienie może zaszkodzić interesom klienta, firmy inwestycyjne biorą pod uwagę, na zasadzie kryteriów minimalnych, to, czy samej firmy inwestycyjnej, osoby zaangażowanej bądź osoby bezpośrednio lub pośrednio powiązanej z firmą stosunkiem kontroli dotyczy jedna z poniższych sytuacji, niezależnie od tego, czy jest ona skutkiem świadczenia usług inwestycyjnych lub dodatkowych albo wykonywania działalności inwestycyjnej, czy też wynika z innych przyczyn:
a) taka firma lub osoba mogą osiągnąć zysk finansowy lub uniknąć straty finansowej kosztem klienta;
b) taka firma lub osoba mają interes w określonym wyniku usługi świadczonej na rzecz klienta lub transakcji przeprowadzanej w imieniu klienta, który to interes jest rozbieżny z interesem klienta;
c) taka firma lub osoba mają powody natury finansowej lub innej do tego, by ponad interes danego klienta przedkładać interes innego klienta lub grupy klientów;
d) taka firma lub osoba prowadzą taką samą działalność, jak klient;
e) taka firma lub osoba otrzymują lub otrzymają od osoby innej niż dany klient, w związku z usługą świadczoną na rzecz tego klienta, zachętę w postaci korzyści pieniężnych lub niepieniężnych lub usług.
1. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczną politykę przeciwdziałania konfliktom interesów, sformułowaną na piśmie i odpowiednio dostosowaną do rozmiaru i struktury organizacyjnej firmy, a także do charakteru, skali i złożoności prowadzonej przez nią działalności.
W przypadku gdy dana firma jest członkiem grupy, zasady takiej polityki uwzględniają również okoliczności, z których firma zdaje sobie sprawę lub powinna sobie zdawać sprawę, a które mogą wywołać konflikt interesów wynikający ze struktury i działalności gospodarczej innych członków grupy.
2. Polityka przeciwdziałania konfliktom interesów ustanowiona zgodnie z ust. 1 pozwala przynajmniej na:
a) rozpoznanie okoliczności, które, w odniesieniu do konkretnych usług inwestycyjnych i działalności inwestycyjnej oraz usług dodatkowych wykonywanych przez firmę inwestycyjną lub w jej imieniu, stanowią lub mogą wywołać konflikt interesów zagrażający interesom jednego lub kilku klientów;
b) określenie procedur, których należy przestrzegać, i środków, które należy przyjąć, w celu zapobiegania takim konfliktom lub zarządzania nimi.
3. Procedury i środki, o których mowa w ust. 2 lit. b, służą temu, by osoby zaangażowane, które uczestniczą w różnego rodzaju działalności gospodarczej związanej z ryzykiem wystąpienia konfliktu interesów w rodzaju tego, o którym mowa w ust. 2 lit. a, wykonywały taką działalność, będąc niezależne w stopniu adekwatnym do rozmiaru i działalności danej firmy inwestycyjnej i grupy, do której ona należy, a także do ryzyka zaszkodzenia interesom klienta.
Na potrzeby ust. 2 lit. b do procedur, których należy przestrzegać, i środków, które należy przyjąć, zaliczają się co najmniej te elementy spośród wymienionych w poniższym wykazie, które są konieczne do tego, by dana firma mogła zapewnić wymagany stopień niezależności:
a) skuteczne procedury zapobiegania wymianie informacji lub kontrolowania takiej wymiany między osobami zaangażowanymi, które uczestniczą w działalności związanej z ryzykiem wystąpienia konfliktu interesów, w przypadku gdy taka wymiana informacji może zaszkodzić interesom jednego lub kilku klientów;
b) oddzielny nadzór nad osobami zaangażowanymi, które w ramach swoich podstawowych zadań prowadzą działalność w imieniu lub świadczą usługi na rzecz klientów, których interesy mogą ze sobą kolidować, lub którzy w inny sposób reprezentują różne, potencjalnie sprzeczne interesy (w tym interesy firmy);
c) usunięcie wszelkich bezpośrednich powiązań między wynagrodzeniem osób zaangażowanych, które wykonują głównie jeden typ działalności, a wynagrodzeniem innych osób zaangażowanych, które wykonują głównie inny typ działalności, lub dochodami generowanymi przez takie inne osoby, gdy w związku z tymi dwoma rodzajami działalności może powstać konflikt interesów;
d) środki pozwalające wyeliminować lub ograniczyć niepożądany wpływ jakichkolwiek osób na sposób wykonywania usług lub działań inwestycyjnych i dodatkowych przez osobę zaangażowaną;
e) środki pozwalające wyeliminować lub ograniczyć równoczesne bądź następujące po sobie przypadki uczestniczenia osoby zaangażowanej w usługach lub działaniach inwestycyjnych lub dodatkowych, gdy uczestnictwo takie może negatywnie wpłynąć na możliwość właściwego zarządzania konfliktami interesów.
4. Firmy inwestycyjne zapewniają, aby ujawnianie informacji klientom zgodnie z art. 23 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE stanowiło środek ostateczny stosowany wyłącznie w przypadku, gdy skuteczne rozwiązania organizacyjne i administracyjne wprowadzone przez firmę inwestycyjną w celu zapobiegania konfliktom interesów lub zarządzania nimi zgodnie z art. 23 dyrektywy 2014/65/UE nie są wystarczające w celu zapewnienia z należytą pewnością, aby ryzyko szkody dla interesów klienta nie występowało.
Przy ujawnianiu informacji jasno wskazuje się, że rozwiązania organizacyjne i administracyjne ustanowione przez firmę inwestycyjną w celu zapobieżenia temu konfliktowi lub zarządzania nim nie są wystarczające do zapewnienia z należytą pewnością, aby ryzyko szkody dla interesów klienta nie występowało. Ujawniana informacja zawiera szczegółowy opis konfliktów interesów powstających przy świadczeniu usług inwestycyjnych lub dodatkowych, z uwzględnieniem charakteru klienta, któremu informacja jest ujawniana. W opisie tym wyjaśnia się ogólny charakter i źródła konfliktów interesów, a także ryzyko grożące klientowi wskutek konfliktów interesów oraz kroki podjęte w celu ograniczenia takiego ryzyka, przy zachowaniu wystarczającego stopnia szczegółowości pozwalającego temu klientowi podjąć świadomą decyzję w odniesieniu do usługi inwestycyjnej lub dodatkowej w kontekście, w którym te konflikty interesów się pojawiają.
5. Firmy inwestycyjne oceniają, przynajmniej raz do roku, politykę przeciwdziałania konfliktom interesów ustanowioną zgodnie z ust. 1–4 i dokonują jej okresowych przeglądów oraz podejmują wszelkie odpowiednie kroki w celu wyeliminowania wszelkich uchybień. Opieranie się na ujawnianiu konfliktów interesów w nadmiernym stopniu stanowi uchybienie w zakresie polityki przeciwdziałania konfliktom interesów firmy inwestycyjnej.
Firmy inwestycyjne prowadzą i regularnie uaktualniają rejestr tych rodzajów usług inwestycyjnych, usług dodatkowych oraz działalności inwestycyjnej wykonywanych przez samą firmę lub w jej imieniu, w odniesieniu do których zaistniał lub może zaistnieć (w przypadku usług i działalności będących w toku) konflikt interesów połączony z zagrożeniem dla interesów jednego lub kilku klientów.
Kierownictwo wyższego szczebla otrzymuje często (i nie rzadziej niż raz do roku) pisemne sprawozdania dotyczące sytuacji, o których mowa w niniejszym artykule.
1. Do celów art. 37 dodatkowe wymogi organizacyjne związane z badaniami inwestycyjnymi lub publikacjami handlowymi (art. 16 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) badania inwestycyjne oznaczają badania lub inne informacje bezpośrednio lub pośrednio zalecające lub sugerujące strategię inwestycyjną, dotyczące jednego lub kilku instrumentów finansowych lub emitentów instrumentów finansowych, obejmujące każdą opinię na temat obecnej lub przyszłej wartości lub ceny takich instrumentów, przeznaczone dla kanałów dystrybucyjnych lub ogółu społeczeństwa, w odniesieniu do których spełnione są następujące warunki:
a) te badania lub informacje są oznaczone lub określane jako badania inwestycyjne lub podobnie albo w inny sposób przedstawiane jako obiektywne lub niezależne wyjaśnienie spraw zawartych w rekomendacji;
b) skierowanie przez firmę inwestycyjną danej rekomendacji do klienta nie byłoby świadczeniem usług doradztwa inwestycyjnego do celów dyrektywy 2014/65/UE.
2. Rekomendacje w rodzaju tych, o których mowa w art. 3 definicje ust. 1 pkt 35 rozporządzenia (UE) nr 596/2014, które nie spełniają warunków określonych w ust. 1, traktuje się jako publikacje handlowe do celów dyrektywy 2014/65/UE, a firmy inwestycyjne, które opracowują lub rozpowszechniają taką rekomendację zapewniają jej wyraźne określenie właśnie jako publikacji handlowej.
Ponadto firmy zapewniają, aby każda taka rekomendacja zawierała jasne i wyraźne oświadczenie, że (a w przypadku rekomendacji ustnych – wzmiankę, z której wynika, że) nie została ona przygotowana zgodnie z wymogami prawnymi zapewniającymi niezależność badań inwestycyjnych i że nie podlega żadnym zakazom w zakresie rozpowszechniania badań inwestycyjnych.
1. Firmy inwestycyjne, które na własną odpowiedzialność lub na odpowiedzialność członka grupy, do której należą, wykonują lub zlecają wykonanie badań inwestycyjnych przeznaczonych do rozpowszechnienia wśród klientów firmy lub ogółu społeczeństwa albo takich, które później mogą być w ten sposób rozpowszechnione, zapewniają wprowadzenie w życie wszystkich środków określonych w art. 34 polityka przeciwdziałania konfliktom interesów (art. 16 ust. 3 i art. 23 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 3 w odniesieniu do analityków finansowych uczestniczących w wykonywaniu badań inwestycyjnych i innych osób zaangażowanych, których obowiązki lub interesy handlowe mogą kolidować z interesami osób, wśród których rozpowszechniane są badania inwestycyjne.
Obowiązki określone w akapicie pierwszym mają zastosowanie także do rekomendacji, o których mowa w art. 36 badania inwestycyjne i publikacje handlowe (art. 24 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 2.
2. Firmy inwestycyjne, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, dysponują rozwiązaniami służącymi zapewnieniu spełnienia następujących warunków:
a) analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane nie zawierają transakcji osobistych ani nie prowadzą operacji handlowych – innych niż te, w których występują jako animatorzy rynku, działający w dobrej wierze i w normalnym trybie czynności typowych dla animatorów rynku, lub wykonują niezamówione zlecenie klienta w imieniu innej osoby, w tym firmy inwestycyjnej – na instrumentach finansowych, których dotyczą badania inwestycyjne, ani na żadnych innych powiązanych instrumentach finansowych, posiadając wiedzę na temat prawdopodobnego terminarza lub treści takich badań inwestycyjnych, a wiedza ta nie jest publicznie dostępna lub nie jest dostępna klientom i nie można jej łatwo wywnioskować z dostępnych informacji, dopóki odbiorcy badań nie uzyskają odpowiedniej możliwości działania na podstawie takich badań;
b) w okolicznościach nieobjętych zakresem lit. a analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane uczestniczące w wykonywaniu badań inwestycyjnych nie zawierają transakcji osobistych na instrumentach finansowych, których dotyczą badania inwestycyjne, ani na żadnych innych powiązanych instrumentach finansowych, gdy transakcje te są sprzeczne z bieżącymi rekomendacjami, z wyjątkiem okoliczności szczególnych i za pisemną zgodą członka firmowej komórki prawnej lub komórki ds. nadzoru zgodności z prawem;
c) istnieje fizyczne oddzielenie analityków finansowych uczestniczących w wykonywaniu badań inwestycyjnych od innych osób zaangażowanych, których obowiązki lub interesy handlowe mogą kolidować z interesami osób, wśród których rozpowszechniane są badania inwestycyjne lub, w przypadku gdy jest to uważane za niewłaściwe ze względu na rozmiar i strukturę organizacyjną firmy, a także na charakter, skalę i złożoność prowadzonej przez nią działalności, ustanowienie i wprowadzenie innych odpowiednich barier informacyjnych;
d) firmy inwestycyjne, analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane uczestniczące w wykonywaniu badań inwestycyjnych nie przyjmują zachęt od osób i podmiotów, które mają istotny interes w przedmiocie badań inwestycyjnych;
e) firmy inwestycyjne, analitycy finansowi i inne osoby zaangażowane uczestniczące w wykonywaniu badań inwestycyjnych nie obiecują emitentom obrania korzystnego dla nich zakresu badań;
f) przed rozpowszechnieniem wyników badań inwestycyjnych emitenci, osoby zaangażowane inne niż analitycy finansowi i jakiekolwiek inne osoby nie mają zezwolenia na wgląd do projektów takich badań w celu sprawdzenia dokładności zawartych w nich faktów ani w żadnym celu innym niż sprawdzenie zgodności ze zobowiązaniami prawnymi firmy w przypadku, gdy takie projekty zawierają rekomendację lub cenę docelową.
Do celów niniejszego ustępu „powiązany instrument finansowy” oznacza instrument finansowy, którego cena zależy w dużym stopniu od ruchów cenowych innego instrumentu finansowego stanowiącego przedmiot badań inwestycyjnych (w tym instrument pochodny od tego drugiego instrumentu finansowego).
3. Firmy inwestycyjne rozpowszechniające badania inwestycyjne wykonane przez inną osobę wśród ogółu społeczeństwa lub klientów są zwolnione z obowiązku przestrzegania przepisów ust. 1, o ile spełnione są poniższe kryteria:
a) osoba wykonująca badania inwestycyjne nie jest członkiem grupy, do której należy firma inwestycyjna;
b) firma inwestycyjna nie wprowadza istotnych zmian do rekomendacji zawartych w badaniach inwestycyjnych;
c) firma inwestycyjna nie przedstawia badań inwestycyjnych jako wykonanych przez siebie;
d) firma inwestycyjna sprawdza, czy wykonawca badań podlega wymogom równoważnym w stosunku do wymogów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wykonywania badań lub czy ustanowił politykę, w ramach której wyznaczono takie wymogi.
1. Przed przyjęciem upoważnienia dotyczącego zarządzania ofertą firmy inwestycyjne doradzające w zakresie strategii finansowania przedsiębiorstw, jak określono w załączniku I sekcja B pkt 3, i świadczące usługę gwarantowania emisji lub subemisji instrumentów finansowych, dysponują rozwiązaniami pozwalającymi przekazać klientowi będącemu emitentem:
a) informacje o różnych możliwościach finansowania udostępnianych przez firmę oraz o kwocie opłat transakcyjnych powiązanych z każdą taką możliwością;
b) informacje o terminarzu i procesie udzielania porad dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do wyceny oferty;
c) informacje o terminarzu i procesie udzielania porad dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do złożenia oferty;
d) szczegółowe informacje dotyczące wybranych inwestorów, którym firma zamierza zaoferować instrumenty finansowe;
e) informacje o stanowiskach osób zaangażowanych zajmujących się świadczeniem usług doradczych dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do ceny i przydziału instrumentów finansowych, oraz o działach, w których są one zatrudnione; oraz
f) informacje o rozwiązaniach firmowych pozwalających zapobiegać konfliktom interesów lub zarządzać konfliktami interesów, które mogą powstać w przypadku subemisji przez firmę odpowiednich instrumentów finansowych na rzecz jej klientów inwestycyjnych lub na własny rachunek.
2. Firmy inwestycyjne dysponują scentralizowanym procesem rozpoznawania wszystkich operacji gwarantowania emisji lub subemisji realizowanych przez firmę oraz rejestrują takie informacje, w tym datę poinformowania firmy o potencjalnych operacjach gwarantowania emisji lub subemisji. Firmy rozpoznają wszystkie potencjalne konflikty interesów wynikające z innych działań firmy inwestycyjnej lub grupy oraz wprowadzają odpowiednie procedury zarządcze. Jeśli firma inwestycyjna nie może zarządzać konfliktem interesów w drodze wdrożenia odpowiednich procedur, firma inwestycyjna nie realizuje danej operacji.
3. Firmy inwestycyjne oferujące usługi wykonywania i usługi badawcze oraz prowadzące działania w zakresie gwarantowania emisji i subemisji zapewniają wdrożenie odpowiednich mechanizmów kontroli w celu zarządzania wszystkimi potencjalnymi konfliktami interesów między tymi działaniami a jej różnymi klientami korzystającymi z tych usług.
1. Firmy inwestycyjne dysponują systemami, mechanizmami kontroli i procedurami pozwalającymi na rozpoznawanie konfliktów interesów, zapobieganie im oraz zarządzanie konfliktami interesów, które powstają w związku z możliwym zaniżeniem lub zawyżeniem ceny emisji lub uczestnictwem w tym procesie zaangażowanych stron. W szczególności firmy inwestycyjne jako minimalny wymóg ustanawiają, wdrażają i utrzymują wewnętrzne rozwiązania służące jednoczesnemu zapewnieniu:
a) aby wycena oferty nie promowała interesów innych klientów lub własnych interesów firmy w sposób, który może kolidować z interesami klienta będącego emitentem; oraz
b) zapobiegania sytuacji lub zarządzania sytuacją, w której osoby odpowiedzialne za świadczenie usług na rzecz klientów inwestycyjnych firmy są bezpośrednio zaangażowane w podejmowanie decyzji w sprawie udzielania klientowi będącemu emitentem porad dotyczących finansowania przedsiębiorstw, które odnoszą się do wyceny.
2. Firmy inwestycyjne przekazują klientom informacje na temat sposobu formułowania rekomendacji w sprawie ceny oferty oraz terminarza. Firma zwłaszcza przekazuje klientowi będącemu emitentem informacje oraz nawiązuje z nim współpracę w zakresie strategii zabezpieczania i stabilizacji, które zamierza realizować w odniesieniu do oferty, w tym w zakresie ewentualnego wpływu tych strategii na interesy klienta będącego emitentem. W toku procesu oferty firmy podejmują także wszelkie uzasadnione działania w celu informowania klienta będącego emitentem o rozwoju sytuacji dotyczącej wyceny oferty.
1. Firmy inwestycyjne dokonujące subemisji instrumentów finansowych ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczne rozwiązania w celu zapobiegania niewłaściwemu wpływowi jakichkolwiek dotychczasowych lub przyszłych stosunków na rekomendacje dotyczące subemisji.
2. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują skuteczne wewnętrzne rozwiązania w celu zapobiegania konfliktom interesów lub zarządzania konfliktami interesów, które powstają gdy osoby odpowiedzialne za świadczenie usług na rzecz klientów inwestycyjnych firmy uczestniczą bezpośrednio w podejmowaniu decyzji na temat rekomendacji wydawanych klientowi będącemu emitentem w sprawie alokacji.
3. Firmy inwestycyjne nie przyjmują żadnych płatności ani korzyści od osób trzecich, chyba że takie płatności lub korzyści są zgodne z wymogami dotyczącymi zachęt zawartymi w art. 24 dyrektywy 2014/65/UE. W szczególności poniższe praktyki uważa się za niezgodne z tymi wymogami, a przez to nieakceptowalne:
a) alokacja dokonywana w celu zachęcenia do uiszczenia nieproporcjonalnie wysokich opłat z tytułu niepowiązanych usług świadczonych przez firmę inwestycyjną („laddering”), takich jak nieproporcjonalnie wysokie opłaty lub prowizje uiszczane przez klienta inwestycyjnego lub nieproporcjonalnie duże wolumeny transakcji przy normalnych poziomach prowizji oferowane przez klienta inwestycyjnego jako wynagrodzenie z tytułu alokacji emisji;
b) alokacja dokonywana na rzecz pracownika zajmującego wyższe stanowisko wykonawcze lub członka organu dotychczasowego lub potencjalnego klienta będącego emitentem jako wynagrodzenie z tytułu przyznania w przyszłości lub w przeszłości transakcji w zakresie finansowania przedsiębiorstw („spinning”);
c) alokacja, która jest w sposób wyraźny lub dorozumiany uwarunkowana otrzymaniem przyszłych zleceń lub zakupem jakichkolwiek innych usług od firmy inwestycyjnej przez klienta inwestycyjnego lub jakikolwiek podmiot, w którym inwestor jest członkiem organu.
4. Firmy inwestycyjne ustanawiają, wdrażają i utrzymują politykę alokacji, która określa proces opracowywania rekomendacji dotyczących alokacji. Politykę alokacji należy przekazać klientowi będącemu emitentem przed wyrażeniem zgody na podjęcie się świadczenia jakichkolwiek usług subemisji. W polityce określa się odpowiednie informacje, które są dostępne na tym etapie, na temat proponowanej metodologii alokacji dla danej emisji.
5. Firmy inwestycyjne zapraszają klienta będącego emitentem do rozmów na temat procesu subemisji, tak aby firma była w stanie zdać sobie sprawę z interesów i celów klienta oraz je zrozumieć. Firma inwestycyjna uzyskuje zgodę klienta będącego emitentem na proponowaną alokację w podziale na rodzaj klienta i w odniesieniu do transakcji realizowanej zgodnie z polityką alokacji.
1. Firmy inwestycyjne dysponują systemami, mechanizmami kontroli i procedurami pozwalającymi na rozpoznawanie konfliktów interesów oraz zarządzanie konfliktami interesów, które powstają przy świadczeniu usługi inwestycyjnej klientowi inwestycyjnemu w celu uczestnictwa w nowej emisji, w przypadku gdy firma inwestycyjna otrzymuje prowizje, opłaty lub jakiekolwiek korzyści pieniężne lub niepieniężne w związku z organizacją emisji. Wszelkie prowizje, opłaty lub korzyści pieniężne lub niepieniężne muszą być zgodne z wymogami art. 24 ust. 7, art. 24 ust. 8 i art. 24 ust. 9 dyrektywy 2014/65/UE oraz zostać odnotowane w polityce przeciwdziałania konfliktom interesów firmy inwestycyjnej i odzwierciedlone w firmowych rozwiązaniach dotyczących zachęt.
2. Firmy inwestycyjne uczestniczące w subemisji instrumentów finansowych wyemitowanych przez nie same lub przez podmioty należące do tej samej grupy, na rzecz ich własnych klientów, w tym ich dotychczasowych klientów będących deponentami w przypadku instytucji kredytowych lub funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez podmioty należące do ich grup, ustanawiają, wdrażają i utrzymują klarowne oraz skuteczne rozwiązania pozwalające na rozpoznawanie potencjalnych konfliktów interesów, zapobieganie im oraz zarządzanie potencjalnymi konfliktami interesów, które powstają w związku z tym rodzajem działalności. Tego rodzaju rozwiązania obejmują rozważenie powstrzymania się od uczestnictwa w działaniu w przypadku, gdy należyte zarządzanie konfliktami interesów, tak aby uniknąć niekorzystnego wpływu na klientów, jest niemożliwe.
3. Jeśli konieczne jest ujawnienie konfliktu interesów, firmy inwestycyjne zachowują zgodność z wymogami art. 34 polityka przeciwdziałania konfliktom interesów (art. 16 ust. 3 i art. 23 dyrektywy 2014/65/UE) ust. 4, co obejmuje wyjaśnienie charakteru i źródła konfliktów interesów nierozerwalnie związanych z tym rodzajem działalności, przekazując szczegółowe informacje o konkretnym ryzyku związanym z takimi praktykami w celu umożliwienia klientom podjęcia świadomej decyzji inwestycyjnej.
4. Firmy inwestycyjne oferujące swoim klientom instrumenty finansowe wyemitowane przez nie same lub przez inne podmioty należące do grupy, które to instrumenty są objęte wyliczeniem wymogów ostrożnościowych określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013, dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE lub dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE, przekazują tym klientom dodatkowe informacje zawierające wyjaśnienie różnic między instrumentem finansowym a depozytami bankowymi w odniesieniu do stopy zwrotu, ryzyka, płynności i ochrony zapewnianej zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE.
1. W przypadku gdy wcześniejsza pożyczka lub kredyt udzielone klientowi będącemu emitentem przez firmę inwestycyjną lub podmiot należący do tej samej grupy mogą być spłacone z wpływów z emisji, firma inwestycyjna dysponuje rozwiązaniami pozwalającymi na rozpoznanie wszelkich konfliktów interesów, które mogą w związku z tym powstać, zapobieganie tym konfliktom interesów oraz zarządzanie nimi.
2. W przypadku gdy rozwiązania zastosowane w celu zarządzania konfliktami interesów okażą się niewystarczające do zapewnienia zapobieżenia ryzyku szkody po stronie klienta będącego emitentem, firmy inwestycyjne ujawniają klientowi będącemu emitentem konkretne konflikty interesów powstałe w odniesieniu do działań podejmowanych przez nie same lub przez podmioty należące do grupy w charakterze kredytodawcy oraz do ich działań związanych z ofertą papierów wartościowych.
3. Polityka przeciwdziałania konfliktom interesów firmy inwestycyjnej zawiera wymóg udostępniania informacji na temat sytuacji finansowej emitenta podmiotom należącym do grupy i działającym jako kredytodawcy, o ile nie narusza to barier informacyjnych ustanowionych przez firmę w celu ochrony interesów klienta.
Firmy inwestycyjne prowadzą rejestry zawierające informacje o treści i momencie przekazania dyspozycji otrzymanych od klienta. Należy przechowywać informacje dotyczące decyzji w sprawie alokacji podjęte w odniesieniu do każdej operacji, tak aby zapewnić pełną ścieżkę audytu między zmianami zarejestrowanymi na rachunkach klienta a dyspozycjami otrzymanymi przez firmę inwestycyjną. Należy zwłaszcza w sposób jasny uzasadnić i zarejestrować ostateczną alokację dokonywaną w odniesieniu do każdego klienta inwestycyjnego. Pełną ścieżkę audytu obejmującą istotne etapy procesu gwarantowania emisji i subemisji udostępnia się na wniosek właściwym organom.
