Akt uchylony z dniem 2014-06-06.
1. Obsługę samodzielnej izby zatrzymań stanowią komendant i profosi izby zatrzymań, z zastrzeżeniem ust. 2−4.
2. Obsługa izby zatrzymań może być uzupełniana przez żołnierzy Żandarmerii Wojskowej zajmujących inne stanowiska służbowe, posiadających uprawnienia do obsługi izby zatrzymań.
3. Obsługę izby zatrzymań tworzonej na terenie jednostki wojskowej poza granicami państwa wyznacza Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej na okres zmiany danego kontyngentu.
4. Obsługę izby zatrzymań tworzonej na okręcie wojennym wyznacza dowódca tego okrętu.
1. Obsługa izby zatrzymań sprawuje nadzór nad osadzonymi w izbie zatrzymań.
2. Obsługa izby zatrzymań ma obowiązek podejmowania działań niezbędnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobistego osadzonych.
3. Izba zatrzymań jest ochraniana przez wojskowe organy porządkowe lub inne organy ochrony określone w odrębnych przepisach.
Komendant izby zatrzymań ustala porządek dnia obowiązujący w izbie zatrzymań.
Obsługa izby zatrzymań sporządza stosowne adnotacje dotyczące czynności określonych w rozporządzeniu, dokonanych wobec osadzonych, w książce meldunków żołnierzy pełniących służbę, której wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
1. Obsługa izby zatrzymań niezwłocznie zawiadamia:
1) komendanta właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej lub prokuratora wojskowego o każdym przypadku popełnienia przez osadzonego przestępstwa lub wykroczenia;
2) dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę wojskową przed osadzeniem, o każdym przypadku popełnienia przez tego żołnierza przestępstwa, wykroczenia lub przewinienia dyscyplinarnego.
2. Obsługa izby zatrzymań niezwłocznie zawiadamia komendanta właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej, wojskowy organ porządkowy albo oficera dyżurnego okrętu wojennego, jeżeli stwierdzono, że:
1) osadzony ma:
a) obrażenia ciała powstałe z przyczyn innych niż naturalne,
b) narzędzia lub inne przedmioty, co do których może zachodzić uzasadnione przypuszczenie, że służyły lub mogły być przeznaczone do popełnienia czynu zabronionego albo pochodzą z popełnienia takiego czynu;
2) powstały inne okoliczności uzasadniające przypuszczenie, że popełniono czyn zabroniony.
3. Jeżeli stwierdzono zgon osadzonego, obsługa izby zatrzymań niezwłocznie zawiadamia:
1) lekarza;
2) komendanta właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej i prokuratora wojskowego;
3) odpowiednio dowódcę jednostki wojskowej lub dowódcę okrętu wojennego, w których żołnierz pełnił służbę wojskową przed osadzeniem.
1. Osadzonemu należy zapewnić pomoc lekarską, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że znajduje się on w stanie zagrażającym życiu lub zdrowiu, a w szczególności wtedy gdy:
1) ma widoczne obrażenia ciała lub stracił przytomność;
2) oświadczył, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia;
3) z posiadanych informacji wynika, że może być chory zakaźnie.
2. Jeżeli stwierdza się lub podejrzewa się u osadzonego istotne zakłócenia funkcji zdrowotnych organizmu, natychmiast powiadamia się właściwe służby ratowniczo-medyczne.
Jeżeli osadzony stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby, niszczy mienie lub uszkadza przedmioty, obsługa izby zatrzymań może wezwać żołnierzy Żandarmerii Wojskowej lub wojskowych organów porządkowych w celu przywrócenia porządku i dyscypliny wojskowej albo samodzielnie stosować wobec osadzonego środki przymusu bezpośredniego na zasadach określonych w art. 23 zasady wykonywania czynności służbowych przez żołnierza Żandarmerii Wojskowej i art. 42 używanie i wykorzystywanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej ustawy o Żandarmerii Wojskowej oraz użyć broni palnej na zasadach określonych w art. 23 zasady wykonywania czynności służbowych przez żołnierza Żandarmerii Wojskowej i art. 43 uchylony ustawy o Żandarmerii Wojskowej.
1. W przypadku złożenia przez osadzonego skargi lub wniosku związanego z osadzeniem lub działalnością izby zatrzymań, komendant tej izby przedstawia je niezwłocznie swojemu przełożonemu, informując go o terminie zwolnienia osadzonego z izby zatrzymań. Inne skargi i wnioski przesyła organom wskazanym przez ukaranego.
2. Organ właściwy do załatwienia skargi lub wniosku, o których mowa w ust. 1, powiadamia osadzonego, za pośrednictwem komendanta izby zatrzymań, o sposobie ich załatwienia, w terminie nie dłuższym niż trzy dni od dnia ich otrzymania, a jeżeli osadzony został już zwolniony z tej izby - za pośrednictwem przełożonego żołnierza, w terminie określonym w odrębnych przepisach.
3. Skargi i wnioski, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich załatwienia są ewidencjonowane w książce skarg i wniosków znajdującej się w izbie zatrzymań i prowadzonej przez komendanta lub profosa tej izby.
