1. Urząd Patentowy po otrzymaniu z Biura Międzynarodowego informacji o wyznaczeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego, niezwłocznie dokonuje ogłoszenia o tym wyznaczeniu w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.
2. Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których mowa w art. 1291 niedopuszczalność udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie, art. 1361 negatywne przesłanki udzielenia prawa ochronnego na wspólny znak towarowy i art. 1363 negatywne przesłanki udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny.
1. W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o wyznaczeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego, uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego może wnieść sprzeciw wobec wyznaczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1321 udzielanie prawa ochronnego po uznaniu sprzeciwu za zasadny ust. 1–3. Termin ten nie podlega przywróceniu.
2. W przypadku wniesienia sprzeciwu wobec wyznaczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego, Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę o powodach mogących uniemożliwić uznanie ochrony w całości lub części (wstępna odmowa uznania ochrony oparta na sprzeciwie).
3. Do postępowania w sprawie sprzeciwu wobec wyznaczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego przepisy art. 15217 sprzeciw wobec zgłoszenia znaku towarowego ust. 2–7 oraz art 152idx18–15223 stosuje się odpowiednio.
1. Po bezskutecznym upływie terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a sprzeciw wobec wyznaczenia na terytorium RP międzynarodowego znaku towarowego ust. 1, Urząd Patentowy wydaje decyzję o uznaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego (decyzja o uznaniu ochrony), chyba że stwierdził brak warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego, z przyczyn, o których mowa w art. 1291 niedopuszczalność udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie, art. 1361 negatywne przesłanki udzielenia prawa ochronnego na wspólny znak towarowy, art. 138 wymogi dotyczące zgłoszenia znaku towarowego ust. 3 i 4 oraz art. 141 warunki formalne dotyczące zgłoszenia znaku towarowego. Decyzję tę Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego wraz z notą, w terminach wskazanych w Porozumieniu lub Protokole. Tryb przekazania, formę i język noty reguluje Porozumienie lub Protokół.
2. Po prawomocnym zakończeniu wszystkich postępowań w sprawie sprzeciwu, Urząd Patentowy odmawia uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w zakresie, w którym sprzeciwy uznane zostały za zasadne, a w pozostałym zakresie uznaje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochronę międzynarodowego znaku towarowego.
1. Jeżeli Urząd Patentowy nie stwierdził przeszkód do udzielenia prawa ochronnego, o których mowa w art. 1291 niedopuszczalność udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie i art. 1361 negatywne przesłanki udzielenia prawa ochronnego na wspólny znak towarowy, oraz spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 138 wymogi dotyczące zgłoszenia znaku towarowego ust. 3 i 4 oraz art. 141 warunki formalne dotyczące zgłoszenia znaku towarowego, a także nie wniesiono sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a sprzeciw wobec wyznaczenia na terytorium RP międzynarodowego znaku towarowego ust. 1, wydaje, w terminach wskazanych w Porozumieniu lub Protokole, decyzję o uznaniu ochrony, którą przekazuje do Biura Międzynarodowego wraz z notą, której tryb przekazania, formę i język przewiduje Porozumienie lub Protokół.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzji o uznaniu ochrony nie doręcza się uprawnionemu.
Po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę informującą o wydanej w tym postępowaniu decyzji, chyba że decyzja wraz z notą została przekazana na podstawie art. 1526b decyzja o uznaniu na terytorium RP ochrony międzynarodowego znaku towarowego ust. 1.
1. W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu znaku towarowego uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego, uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego, a także osoba uprawniona do wykonywania praw wynikających z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego może wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1291 niedopuszczalność udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie ust. 4 lub art. 1321 udzielanie prawa ochronnego po uznaniu sprzeciwu za zasadny ust. 1–3. Termin ten nie podlega przywróceniu.
2. Od sprzeciwu należy wnieść opłatę.
3. Sprzeciw zawiera oznaczenie stron, wskazanie podstawy faktycznej i prawnej wraz z uzasadnieniem i zakresem sprzeciwu oraz podpis wnoszącego sprzeciw.
4. Sprzeciw oraz inne pisma wnosi się wraz z ich odpisami dla strony przeciwnej.
5. Materiały i dokumenty sporządzone w języku obcym wnosi się wraz z ich tłumaczeniami na język polski.
6. Urząd Patentowy, w drodze postanowienia, pozostawia bez rozpoznania sprzeciw, który:
1) został wniesiony po upływie terminu lub
2) nie wskazuje zgłoszenia znaku towarowego, wobec którego jest wnoszony, lub
3) nie wskazuje wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 1321 udzielanie prawa ochronnego po uznaniu sprzeciwu za zasadny ust. 1–3
– chyba, że braki te zostały uzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 1.
7. Jeżeli sprzeciw nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wyznacza wnoszącemu sprzeciw termin do usunięcia braków pod rygorem umorzenia postępowania.
1. Stronami postępowania w sprawie sprzeciwu są zgłaszający i wnoszący sprzeciw.
2. Do rozpatrzenia sprzeciwu Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta.
1. Urząd Patentowy niezwłocznie zawiadamia zgłaszającego o wniesieniu sprzeciwu oraz informuje strony postępowania o możliwości ugodowego rozstrzygnięcia sporu w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia informacji.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony do 6 miesięcy na zgodny wniosek stron.
3. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy wzywa zgłaszającego do udzielenia odpowiedzi na sprzeciw w wyznaczonym terminie. W odpowiedzi na sprzeciw zgłaszający przedstawia zarzuty oraz przytacza wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich poparcie.
4. W terminie, o którym mowa w ust. 3, zgłaszający może podnieść zarzut nieużywania wcześniejszego znaku towarowego w sposób rzeczywisty w ciągu nieprzerwanego okresu 5 lat przed datą dokonania zgłoszenia znaku towarowego będącego przedmiotem sprzeciwu dla towarów objętych sprzeciwem, chyba że istnieją ważne powody tego nieużywania lub nie upłynął okres 5 lat od daty zarejestrowania wcześniejszego znaku. W przypadku uznania zarzutu za zasadny, Urząd Patentowy oddala sprzeciw.
5. Urząd Patentowy przekazuje wnoszącemu sprzeciw odpowiedź na sprzeciw oraz wyznacza mu termin na zajęcie stanowiska i uzupełnienie dowodów. Przepis art. 169 wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy c. d. ust. 6 stosuje się odpowiednio.
6. Zgłaszający może odnieść się do dowodów i twierdzeń przedstawionych na podstawie ust. 5 przez wnoszącego sprzeciw w terminie wyznaczonym przez Urząd Patentowy.
7. Urząd Patentowy może wezwać stronę postępowania do przedstawienia, w wyznaczonym terminie, stanowiska dotyczącego materiałów przedstawionych przez drugą stronę lub Urząd Patentowy.
8. Urząd Patentowy pomija twierdzenia i dowody niezgłoszone w wyznaczonym terminie, chyba że strona wykaże, że ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. Dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powołuje się w terminie miesiąca od dnia, w którym powołanie ich stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania.
Urząd Patentowy rozpatruje sprzeciw w jego granicach i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnoszącego sprzeciw.
Po rozpatrzeniu sprzeciwu, Urząd Patentowy wydaje decyzję o oddaleniu sprzeciwu lub uznaniu go za zasadny w całości lub części.
1. Od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu stronom służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art 244–245, art. 248 skarga do sądu administracyjnego na decyzję Urzędu Patentowego i art. 249 rozpatrzenie skargi stosuje się odpowiednio.
2. Nowe fakty i dowody mogą być powołane tylko jeżeli ich powołanie nie było wcześniej możliwe albo potrzeba ich powołania wynikła później.
3. (uchylony)
1. Do postępowania w sprawie sprzeciwu przepisy art. 242 terminy do dokonania czynności ust. 1 i 2, art. 251 udzielanie informacji i udostępnianie wniosku, art. 252 stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego i art. 253 wyłączenie stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Do kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym, przy czym koszty znosi się pomiędzy stronami również w przypadku umorzenia postępowania w sprawie sprzeciwu.
