1. Bank krajowy, który nie działa w jednym z holdingów, o których mowa w art. 141f nadzór skonsolidowany nad bankiem krajowym działającym w holdingu ust. 1 pkt 1, oraz podmioty, o których mowa w art. 77 ust. 7 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, opracowują plany naprawy określające działania na wypadek znaczącego pogorszenia sytuacji finansowej banku w razie zagrożenia stabilności finansowej, trudnej sytuacji makroekonomicznej lub innych zdarzeń mających negatywny wpływ na rynek finansowy lub bank.
2. Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji, nakazać opracowanie planu naprawy bankowi, który działa w jednym z holdingów, o których mowa w art. 141f nadzór skonsolidowany nad bankiem krajowym działającym w holdingu ust. 1 pkt 1, lub istotnemu oddziałowi instytucji kredytowej.
3. Plan naprawy obejmuje:
1) czynności służące utrzymaniu lub przywróceniu wypłacalności banku lub możliwości osiągania zysku przez bank;
2) poziomy wskaźników ilościowych lub jakościowych określających sytuację finansową banku, które można skutecznie monitorować i po osiągnięciu których mogą być podjęte działania określone w planie naprawy;
3) działania mające na celu ograniczenie ryzyka i dźwigni finansowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 93 rozporządzenia nr 575/2013, bez uwzględnienia możliwości uzyskania nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego;
4) zasady polityki informacyjnej banku w okresie wykonywania planu naprawy.
4. Bank aktualizuje plan naprawy co najmniej raz w roku oraz po istotnej zmianie struktury organizacyjnej lub prawnej, sytuacji finansowej lub po wystąpieniu innego zdarzenia wpływającego na przyjęte w planie naprawy założenia i wykonanie tego planu. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, zatwierdza aktualizację planu naprawy. Do wniosku o zatwierdzenie aktualizacji planu naprawy przepisy art. 141p ograniczenie zakresu planu naprawy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.
5. Bank sporządza plan naprawy w terminie określonym w decyzji, o której mowa w art. 36 zezwolenie na rozpoczęcie działalności banku ust. 1, nie później jednak niż w terminie roku od dnia otrzymania zezwolenia na rozpoczęcie działalności.
1. Bank będący pierwotnym podmiotem dominującym w holdingu bankowym krajowym, bank działający w holdingu mieszanym, którego pierwotny podmiot dominujący ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub bank działający w holdingu, którego podmiot dominujący ma siedzibę poza państwem członkowskim, sporządza grupowy plan naprawy na poziomie holdingu. Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji, nakazać bankowi sporządzenie planu naprawy albo grupowego planu naprawy, z uwzględnieniem podmiotów z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, działających w tym samym holdingu co bank.
2. Bank, o którym mowa w ust. 1, występuje do Komisji Nadzoru Finansowego z wnioskiem o zatwierdzenie grupowego planu naprawy. Do wniosku bank dołącza opinie o przeszkodach do podjęcia działań naprawczych na poziomie holdingu oraz poszczególnych podmiotów objętych planem naprawy, a także o istotnych przeszkodach niezwłocznego przekazania środków między podmiotami nadzorowanymi w holdingu, w celu dokapitalizowania tych podmiotów lub spłaty ich zobowiązań.
3. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, zatwierdza plan, o którym mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę plany naprawy podmiotów działających w tym samym co bank holdingu, o ile obowiązujące je przepisy nakazują sporządzanie takich planów naprawy, a także ocenę właściwych władz nadzorczych oraz umowę, o której mowa w art. 141t umowa wsparcia finansowego.
4. Grupowy plan naprawy obejmuje elementy określone w art. 141m plan naprawy ust. 3 dotyczące holdingu.
5. Do grupowego planu naprawy przepisy art. 141m plan naprawy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
6. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje grupowy plan naprawy:
1) właściwym władzom nadzorczym podmiotów działających w holdingu;
2) właściwym władzom nadzorczym istotnych oddziałów banku w zakresie dotyczącym tych oddziałów;
3) Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu;
4) organom do spraw przymusowej restrukturyzacji właściwym dla podmiotów działających w holdingu;
5) ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych.
1. Komisja Nadzoru Finansowego może udzielić zgody na sporządzenie grupowego planu naprawy banków należących do systemu ochrony, o którym mowa w art. 22b umowa systemu ochrony i uczestniczenie w systemie ust. 1 ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, lub zrzeszenia zintegrowanego, o którym mowa w art. 22o umowa zrzeszenia zintegrowanego ust. 1 tej ustawy, przez jednostkę zarządzającą, o której mowa w art. 22d zarządzanie systemem ochrony ust. 1 pkt 2 tej ustawy, albo bank zrzeszający, o którym mowa w art. 22d zarządzanie systemem ochrony ust. 1 pkt 1 albo w art. 22o umowa zrzeszenia zintegrowanego ust. 1 tej ustawy, w przypadku banków spełniających wymogi określone w art. 113 ust. 7 rozporządzenia nr 575/2013 lub trwale powiązanych z organem centralnym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia, na ich wniosek. W imieniu banków trwale powiązanych z organem centralnym wniosek składa sporządzający plan organ centralny.
2. Z zastrzeżeniem przepisów dotyczących ochrony informacji, banki, o których mowa w ust. 1, na żądanie podmiotu sporządzającego i aktualizującego grupowy plan naprawy, przekazują informacje niezbędne do sporządzenia i aktualizacji tego planu. Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji, nakazać bankowi, który odmówił przekazania informacji, sporządzenie albo aktualizację własnego planu naprawy.
3. Komisja Nadzoru Finansowego informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o udzieleniu zgody na sporządzenie grupowego planu naprawy, o którym mowa w ust. 1.
1. Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji, ograniczyć zakres podmiotowy lub przedmiotowy planu naprawy, o którym mowa w art. 141m plan naprawy ust. 1 i 2, art. 141n grupowy plan naprawy ust. 1 oraz art. 141o zgoda na sporządzenie grupowego planu naprawy banków ust. 1.
2. Podejmując decyzję, o której mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego uwzględnia:
1) wpływ upadłości banku na podmioty określone w art. 1 zakres regulacji ustawy ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym lub na gospodarkę narodową;
2) charakter działalności banku oraz zakres i stopień jej złożoności, strukturę własnościową, formę prawną, profil ryzyka, wielkość lub powiązania z podmiotami innymi niż określone w art. 1 zakres regulacji ustawy ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym;
3) przynależność do systemu ochrony lub do systemów, o których mowa w art. 113 ust. 7 rozporządzenia nr 575/2013, lub trwałe powiązanie z organem centralnym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia;
4) świadczenie usług inwestycyjnych lub prowadzenie działalności inwestycyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.
3. W celu ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz w art. 141t umowa wsparcia finansowego ust. 2 pkt 5, Komisja Nadzoru Finansowego może zasięgnąć opinii Komitetu Stabilności Finansowej oraz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.
4. W przypadku zmiany okoliczności, o których mowa w ust. 2, Komisja Nadzoru Finansowego może zmienić albo uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres planu naprawy oraz grupowego planu naprawy, o których mowa w art. 141m plan naprawy ust. 1 i 2, art. 141n grupowy plan naprawy ust. 1 oraz w art. 141o zgoda na sporządzenie grupowego planu naprawy banków ust. 1, mając na uwadze charakter działalności banku oraz zakres i stopień jej złożoności, strukturę własnościową, formę prawną, profil ryzyka, wielkość lub powiązania z podmiotami innymi niż określone w art. 1 zakres regulacji ustawy ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym.
1. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, zatwierdza plan naprawy oraz grupowy plan naprawy, o którym mowa w art. 141m plan naprawy ust. 1 i 4 oraz art. 141n grupowy plan naprawy ust. 1, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia przez bank wniosku o jego zatwierdzenie, biorąc pod uwagę dostosowanie struktury kapitałowej i struktury finansowania banku do struktury organizacyjnej i profilu ryzyka banku, jak również wyniki ostatniego badania i oceny nadzorczej, o których mowa w art. 133a badanie i ocena nadzorcza banku, oraz:
1) wymogi, o których mowa w art. 141m plan naprawy ust. 1 i 3;
2) skuteczność planu naprawy w zakresie poprawy sytuacji finansowej banku, w tym jego wypłacalności oraz możliwości osiągania zysku;
3) w przypadku zagrożenia sytuacji finansowej banku możliwość podjęcia niezwłocznie działań przewidzianych w planie naprawy, w sposób ograniczający negatywne skutki dla systemu finansowego.
2. Do wniosku bank dołącza uchwałę organu nadzoru banku w sprawie zatwierdzenia planu naprawy.
3. W przypadku gdy plan naprawy obejmuje istotne oddziały banku krajowego, Komisja Nadzoru Finansowego zatwierdza ten plan po zasięgnięciu opinii właściwych władz nadzorczych państw goszczących dla tych oddziałów o ich sytuacji finansowej.
4. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego występuje do Bankowego Funduszu Gwarancyjnego o przedstawienie w terminie 21 dni roboczych opinii w sprawie przewidywanego wpływu wykonania planu naprawy na przymusową restrukturyzację, o której mowa w dziale III w rozdziale 5 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Termin ten nie jest wliczany do terminu, o którym mowa w ust. 1.
5. W przypadku stwierdzenia, że plan naprawy uniemożliwia skuteczne przeprowadzenie postępowania przymusowej restrukturyzacji, Bankowy Fundusz Gwarancyjny niezwłocznie informuje o tym Komisję Nadzoru Finansowego.
6. Jeżeli plan naprawy nie spełnia przesłanek wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego wzywa bank do uzupełnienia lub zmiany planu naprawy, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia wezwania. Termin ten nie jest wliczany do terminu, o którym mowa w ust. 1. Na wniosek banku Komisja Nadzoru Finansowego może przedłużyć ten termin o miesiąc.
7. W przypadku gdy bank nie dokona zmiany planu naprawy lub jego uzupełnienia albo pomimo ich dokonania plan naprawy nie spełnia przesłanek wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, odmawia zatwierdzenia planu naprawy i wzywa bank do przedstawienia nowego planu naprawy.
8. Jeżeli bank nie podejmie działań, o których mowa w ust. 7, lub Komisja Nadzoru Finansowego uzna je za niewystarczające, Komisja Nadzoru Finansowego może zalecić lub nakazać bankowi podjęcie środków, o których mowa odpowiednio w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 1 lub 2.
9. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje zatwierdzony plan naprawy Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
10. W przypadku odmowy zatwierdzenia grupowego planu naprawy Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji, cofnąć zgodę, o której mowa w art. 141o zgoda na sporządzenie grupowego planu naprawy banków ust. 1.
1. Komisja Nadzoru Finansowego, podejmując w ramach sprawowania nadzoru skonsolidowanego decyzję, o której mowa w art. 141q zatwierdzanie planów naprawy ust. 1, współpracuje z właściwymi władzami nadzorczymi sprawującymi nadzór nad podmiotami działającymi w tym samym holdingu co bank, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska zarówno co do rozstrzygnięcia, jak i oceny jego przesłanek. Przepisy art. 138b współpraca KNF z właściwymi władzami nadzorczymi w ramach sprawowania nadzoru skonsolidowanego ust. 1–4, ust. 5 zdanie pierwsze oraz ust. 5a–7 stosuje się odpowiednio.
2. Komisja Nadzoru Finansowego współpracuje z właściwymi władzami nadzorczymi sprawującymi nadzór skonsolidowany nad podmiotami działającymi w tym samym holdingu co bank, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska zarówno co do rozstrzygnięcia, jak i oceny jego przesłanek w sprawie zatwierdzenia przez te władze grupowego planu naprawy.
3. Komisja Nadzoru Finansowego może skierować wniosek do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego o udzielenie wsparcia w osiągnięciu porozumienia z właściwą władzą nadzorczą zgodnie z art. 31 rozporządzenia nr 1093/2010 oraz o podjęcie wiążącej mediacji w przypadku braku porozumienia z właściwymi władzami nadzorczymi w sprawie wydania decyzji, o których mowa w ust. 2 oraz art. 141n grupowy plan naprawy ust. 1 i 3.
1. Bank może podjąć działania określone w planie naprawy pomimo nieosiągnięcia poziomów wskaźników, o których mowa w art. 141m plan naprawy ust. 3 pkt 2. W takim przypadku zarząd banku podejmuje uchwałę o podjęciu takich działań i niezwłocznie przekazuje ją wraz z uzasadnieniem Komisji Nadzoru Finansowego oraz Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
2. Komisja Nadzoru Finansowego może udzielić zgody na odstąpienie od podjęcia działania określonego w planie naprawy pomimo osiągnięcia przez bank poziomów wskaźników, o których mowa w art. 141m plan naprawy ust. 3 pkt 2, o ile nie wpłynie to negatywnie na ostrożne i stabilne zarządzanie bankiem. Zgodę wydaje się na wniosek banku. Do wniosku bank dołącza uchwałę zarządu o odstąpieniu od podjęcia takiego działania, wraz z uzasadnieniem.
3. Wniosek wraz z uchwałą oraz uzasadnieniem, o których mowa w ust. 2, bank niezwłocznie przekazuje również Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
1. Bank działający w jednym z holdingów, o których mowa w art. 141f nadzór skonsolidowany nad bankiem krajowym działającym w holdingu ust. 1 pkt 1, może, za zgodą Komisji Nadzoru Finansowego, zawrzeć umowę wsparcia finansowego z innymi podmiotami podlegającymi nadzorowi skonsolidowanemu działającymi w tym samym holdingu oraz podmiotami blisko powiązanymi. Wsparcie jest udzielane na zasadzie wzajemności określonej w umowie, w szczególności przez udzielenie pożyczki, gwarancji lub zabezpieczenia spłaty kredytów i pożyczek albo wykonania zobowiązań.
2. Wsparcie finansowe może być udzielone, jeżeli:
1) bank otrzymujący wsparcie spełnił przesłanki wydania decyzji, o których mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku;
2) w znaczący sposób wpłynie na poprawę sytuacji finansowej banku otrzymującego wsparcie;
3) pozwoli utrzymać lub przywrócić stabilność finansową na poziomie holdingu i leży w interesie podmiotu udzielającego wsparcia;
4) bank otrzymujący wsparcie jest zdolny do jego spłaty wraz z odsetkami w umownych terminach spłaty;
5) nie zagraża płynności ani wypłacalności podmiotu udzielającego wsparcia;
6) nie stwarza zagrożenia dla stabilności krajowego systemu finansowego;
7) bank udzielający wsparcia spełnia wymagania określone w art. 92 , art. 412 i art. 460 rozporządzenia nr 575/2013, a także zalecenia, o których mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 1 pkt 4–6, i nakazy, o których mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 2 pkt 2, a udzielenie wsparcia finansowego nie spowoduje ich naruszenia;
8) udzielenie wsparcia nie zagraża wykonywaniu zaleceń, o których mowa w art. 95 ust. 4 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, w stosunku do banku udzielającego wsparcia.
3. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa zasady obliczania opłat i prowizji z tytułu czynności wykonywanych w ramach udzielanego wsparcia, w tym zasady określania tych opłat i prowizji w chwili udzielania wsparcia finansowego, uwzględniające wszelkie bezpośrednie lub pośrednie korzyści, jakie strony mogą odnieść w wyniku udzielenia wsparcia finansowego.
4. Z zastrzeżeniem przepisów dotyczących ochrony informacji, bank ubiegający się o wsparcie przekazuje na żądanie podmiotu udzielającego wsparcia informacje niezbędne do zawarcia i wykonania umowy oraz ustalenia opłat i prowizji.
5. Powierzenie wykonania umowy, o której mowa w ust. 1, osobie trzeciej jest nieważne.
1. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, może udzielić zgody na zawarcie umowy, o której mowa w art. 141t umowa wsparcia finansowego ust. 1, na wniosek banku.
2. Do wniosku bank dołącza projekt umowy oraz uchwały walnych zgromadzeń banków właściwych w sprawie zgody na zawarcie umowy, podjęte w każdym z banków większością 3/4 głosów. Uchwały mogą zawierać warunki i terminy udzielenia wsparcia.
3. Komisja Nadzoru Finansowego może udzielić zgody na zawarcie umowy, jeżeli zapewnione jest spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 141t umowa wsparcia finansowego, i żadna ze stron umowy nie spełnia przesłanek podjęcia działań, o których mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 1. Zmiany w umowie wymagają uprzedniej zgody Komisji Nadzoru Finansowego.
4. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie przekazuje wniosek władzom nadzorczym właściwym dla podmiotów będących stronami umowy.
5. Komisja Nadzoru Finansowego, udzielając w ramach sprawowania nadzoru skonsolidowanego zgody, o której mowa w ust. 1, współpracuje z właściwymi władzami nadzorczymi sprawującymi nadzór nad podmiotami działającymi w tym samym holdingu co bank, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska zarówno co do rozstrzygnięcia, jak i oceny jego przesłanek. Przepisy art. 138b współpraca KNF z właściwymi władzami nadzorczymi w ramach sprawowania nadzoru skonsolidowanego ust. 1–4, ust. 5 zdanie pierwsze oraz ust. 5a–7 stosuje się odpowiednio.
6. Komisja Nadzoru Finansowego może, w terminie 2 dni od powzięcia wiadomości o decyzji właściwej władzy nadzorczej o odmowie albo ograniczeniu udzielenia wsparcia finansowego bankowi, skierować wniosek do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego o udzielenie wsparcia w osiągnięciu porozumienia z właściwą władzą nadzorczą zgodnie z art. 31 rozporządzenia nr 1093/2010 oraz o podjęcie wiążącej mediacji.
7. Po zawarciu umowy, o której mowa w ust. 1, bank przesyła jej kopię Komisji Nadzoru Finansowego. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje ją Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
8. Zarząd banku, który zawarł umowę, o której mowa w ust. 1, co najmniej raz w roku składa walnemu zgromadzeniu sprawozdanie z wykonania umowy, wraz ze sprawozdaniem z działalności.
1. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, może udzielić zgody na udzielenie przez bank wsparcia w wykonaniu umowy, o której mowa w art. 141t umowa wsparcia finansowego ust. 1, na wniosek banku udzielającego wsparcia.
2. Do wniosku bank dołącza uchwałę zarządu o udzieleniu wsparcia finansowego wraz z uzasadnieniem wskazującym cel udzielanego wsparcia, sposób spełnienia przesłanek określonych w art. 141t umowa wsparcia finansowego, wpływ udzielenia wsparcia na bank udzielający oraz skutki nieudzielenia wsparcia dla sytuacji finansowej na poziomie holdingu, a także uchwałę zarządu banku otrzymującego wsparcie w sprawie zgody na przyjęcie wsparcia finansowego.
3. Komisja Nadzoru Finansowego udziela zgody, o której mowa w ust. 1, w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku, informacji oraz analiz, o których mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. W przypadku stwierdzenia braków we wniosku lub dołączonych do niego dokumentach Komisja Nadzoru Finansowego wzywa bank do uzupełnienia tych braków w wyznaczonym terminie.
5. Komisja Nadzoru Finansowego może ograniczyć zakres wsparcia finansowego. Zgoda może być udzielona pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu.
6. Jeżeli Komisja Nadzoru Finansowego nie udzieli zgody w terminie, o którym mowa w ust. 3, wsparcie finansowe może zostać udzielone na warunkach określonych we wniosku i dołączonych do niego dokumentach.
7. O zamiarze udzielenia wsparcia finansowego bank powiadamia:
1) właściwą władzę nadzorczą sprawującą nadzór skonsolidowany nad holdingiem, w którym działa bank;
2) właściwą władzę nadzorczą banku otrzymującego wsparcie;
3) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
8. Do powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, bank dołącza kopie uchwał, o których mowa w ust. 2, oraz projekt umowy, o którym mowa w art. 141u zgoda KNF na zawarcie umowy wsparcia finansowego ust. 2.
9. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje kopię zgody, o której mowa w ust. 1:
1) właściwej władzy nadzorczej sprawującej nadzór nad bankiem otrzymującym wsparcie;
2) Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego;
3) kolegium i kolegium przymusowej restrukturyzacji właściwym dla banku udzielającego wsparcia;
4) Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
Podmioty należące do jednego z holdingów, o których mowa w art. 4 objaśnienie pojęć ust. 1 pkt 10–11c, objęte nadzorem skonsolidowanym, podają do publicznej wiadomości, w szczególności na swojej stronie internetowej, informację o zawarciu umowy dotyczącej wsparcia finansowego w ramach holdingu zgodnie z art. 141t umowa wsparcia finansowego, stronach umowy, jej przedmiocie oraz ponoszonych kosztach, a także aktualizują te informacje w okresach rocznych. Podaniu do publicznej wiadomości i aktualizacji podlega także informacja o niezawarciu takiej umowy.
Bank ogłasza w sposób ogólnie dostępny, zgodnie z art 431–434 rozporządzenia nr 575/2013, informację, czy jest stroną umowy dotyczącej wsparcia finansowego w ramach grupy. W przypadku gdy bank jest stroną takiej umowy, ogłasza w sposób ogólnie dostępny również opis ogólnych warunków umowy oraz wskazuje podmioty powiązane będące stronami umowy. Informacje te podlegają aktualizacji nie rzadziej niż raz do roku.
