1. W razie naruszenia przez bank lub wystąpienia niebezpieczeństwa naruszenia:
1) art. 92 uchylony rozporządzenia nr 575/2013 z uwzględnieniem dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych ponad wartość wynikającą z wymogów obliczonych zgodnie ze szczegółowymi zasadami określonymi w przepisach rozporządzenia nr 575/2013, o którym mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 2 pkt 2,
2) art. 4 objaśnienie pojęć ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 2015/61 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wymogu pokrycia wypływów netto dla instytucji kredytowych (Dz. Urz. UE L 11 z 17.01.2015, str. 1, z późn. zm.) z uwzględnieniem wyższego wymogu dotyczącego pokrycia płynności, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 128 kapitał wewnętrzny banku ust. 6a pkt 5, oraz obowiązku przestrzegania dodatkowych wymogów w zakresie płynności, o którym mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 2 pkt 1,
3) przepisów art. 412 lub art. 413 rozporządzenia nr 575/2013 lub przepisów działu IV rozdziału 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi,
4) art 3–7, art 14–17 i art 24–26 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014, str. 84)
– zarząd banku niezwłocznie zawiadamia o tym Komisję Nadzoru Finansowego i Bankowy Fundusz Gwarancyjny oraz zapewnia wdrożenie planu naprawy.
2. Zarząd banku niezwłocznie zawiadamia o naruszeniach, o których mowa w ust. 1, Komisję Nadzoru Finansowego i Bankowy Fundusz Gwarancyjny oraz zapewnia wdrożenie planu naprawy w przypadku istotnie pogarszającej się sytuacji finansowej banku, w tym powstania straty bilansowej bądź groźby jej wystąpienia albo powstania niebezpieczeństwa niewypłacalności lub utraty płynności, pogarszającej się płynności i wypłacalności, rosnącego poziomu dźwigni, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 93 rozporządzenia nr 575/2013, rosnącej liczby zagrożonych pożyczek lub kredytów albo koncentracji ekspozycji.
3. Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji:
1) wystąpić do zarządu banku z żądaniem wdrożenia planu naprawy, w tym podjęcia działań określonych w planie naprawy lub aktualizacji tego planu, jeżeli przesłanki jego wdrożenia są odmienne od przesłanek przyjętych przy opracowywaniu planu naprawy, albo z żądaniem podjęcia w określonym czasie działań przewidzianych w zaktualizowanym planie, w celu spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 1, lub poprawy sytuacji finansowej;
2) zakazać udzielania lub ograniczyć udzielanie kredytów i pożyczek pieniężnych akcjonariuszom (członkom) oraz członkom zarządu, rady nadzorczej i pracownikom banku;
3) nakazać obniżenie lub wstrzymanie wypłaty niektórych zmiennych składników wynagrodzeń osób zajmujących stanowiska kierownicze w banku;
4) wystąpić do zarządu banku z żądaniem zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia w celu rozpatrzenia sytuacji banku, podjęcia decyzji o pokryciu straty bilansowej lub podjęcia innych uchwał, w tym o zwiększeniu funduszy własnych;
5) wystąpić do banku z żądaniem odwołania jednego lub kilku członków zarządu banku lub osób zajmujących stanowiska kierownicze, jeżeli osoby te nie dają rękojmi ostrożnego i stabilnego zarządzania bankiem;
6) nakazać, z uwzględnieniem planu naprawy, sporządzenie oraz realizację planu restrukturyzacji zobowiązań wobec niektórych lub wszystkich wierzycieli;
7) nakazać wprowadzenie zmian w strategii biznesowej banku;
8) nakazać wprowadzenie zmian w statucie banku lub jego strukturze organizacyjnej;
9) wystąpić do zarządu banku z nakazem przekazania do Komisji Nadzoru Finansowego w terminie przez nią wskazanym:
a) analizy przyczyn pogarszającej się sytuacji finansowej banku oraz prognozy kształtowania się tej sytuacji we wskazanym przez Komisję Nadzoru Finansowego okresie,
b) w przypadku braku zaakceptowanego przez Komisję Nadzoru Finansowego planu naprawy lub konieczności jego zmiany – deklaracji o podjęciu środków pozwalających zminimalizować skutki naruszeń, o których mowa w ust. 1, lub ryzyko ich wystąpienia oraz okolicznościach wskazanych w ust. 2, wraz z harmonogramem działań mających na celu przywrócenie sposobu prowadzenia przez bank działalności do stanu zgodności z obowiązującymi przepisami prawa,
c) dodatkowego, w stosunku do planu naprawy, harmonogramu działań mających na celu poprawę sytuacji finansowej banku.
4. Przy ocenie sytuacji finansowej banku Komisja Nadzoru Finansowego może brać pod uwagę zachowywanie przez bank wymogu w zakresie funduszy własnych, określonego w ust. 1 pkt 1 powiększonego o 1,5 punktu procentowego oraz rosnący poziom dźwigni, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 93 rozporządzenia nr 575/2013, rosnącą liczbę zagrożonych pożyczek lub kredytów albo koncentrację ekspozycji.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
6. Komisja Nadzoru Finansowego, wydając decyzję, o której mowa w ust. 3, może określić w jej treści warunki lub terminy.
7. W okresie realizacji planu naprawy zysk osiągany przez bank jest przeznaczany w pierwszej kolejności na pokrycie strat, a następnie na zwiększenie funduszy własnych banku.
8. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie powiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny.
1. W przypadku, o którym mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3 pkt 4, zarząd banku powinien zwołać nadzwyczajne walne zgromadzenie w ciągu 14 dni od dnia otrzymania decyzji, a po bezskutecznym upływie tego terminu nadzwyczajne walne zgromadzenie może być zwołane przez Komisję Nadzoru Finansowego. W takim przypadku Komisja Nadzoru Finansowego określa porządek zgromadzenia.
2. Koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia obciążają bank.
3. Przerwy w walnym zgromadzeniu nie mogą trwać łącznie dłużej niż 14 dni.
1. W przypadku, o którym mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 3, w związku z wystąpieniem okoliczności wskazanych w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 1, w celu poprawy sytuacji banku lub zapewnienia efektywności wdrażanego planu naprawy, Komisja Nadzoru Finansowego może, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, wydać decyzję o ustanowieniu kuratora w banku.
1a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego określa w decyzji szczegółowy zakres zadań kuratora.
2. Kuratorowi przysługuje prawo uczestniczenia w posiedzeniach organów banku oraz prawo do uzyskiwania wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania jego funkcji.
3. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji zarządu i rady nadzorczej banku. Oświadczenie o zamiarze wniesienia sprzeciwu zgłoszone na posiedzeniu rady nadzorczej lub zarządu wstrzymuje wykonanie uchwały lub decyzji.
3a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 3, kurator wnosi do właściwego sądu gospodarczego w terminie 14 dni od daty powzięcia uchwały lub decyzji zarządu lub rady nadzorczej.
3b. W przypadku braku wniesienia sprzeciwu do sądu w terminie, o którym mowa w ust. 3a, lub w przypadku oświadczenia kuratora, że nie będzie zgłaszał sprzeciwu, uchwała lub decyzja, o której mowa w ust. 3, może zostać wykonana.
4. Kurator może zaskarżyć uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy lub uchwałę walnego zgromadzenia banku spółdzielczego, które naruszają interes banku, odpowiednio zgodnie z art. 422 zaskarżenie uchwały walnego zgromadzenia § 1 Kodeksu spółek handlowych albo art. 42 obowiązywanie uchwał walnego zgromadzenia § 3 ustawy – Prawo spółdzielcze.
4a. Za zgodą Komisji Nadzoru Finansowego kurator może zwołać nadzwyczajne walne zgromadzenie.
4b. Koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia obciążają bank.
4c. Przerwy w walnym zgromadzeniu nie mogą trwać łącznie dłużej niż 14 dni.
5. Od decyzji o ustanowieniu kuratora bank może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przepisu art. 127 odwołania od decyzji wydanej w pierwszej instancji § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
6. Funkcję kuratora może pełnić osoba posiadająca kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i zasad działalności banku, a także dająca rękojmię ochrony interesów banku, w którym kurator ma być ustanowiony. Kuratorem może być również osoba prawna.
7. Kurator składa Komisji Nadzoru Finansowego kwartalne sprawozdania ze swojej działalności zawierające ocenę sytuacji finansowej banku lub realizacji przez zarząd banku planu naprawy.
8. Wynagrodzenie kuratora ustala Komisja Nadzoru Finansowego, z tym że nie może ono być wyższe niż wynagrodzenie prezesa banku, w którym ustanowiono kuratora. Koszty związane z wykonywaniem funkcji kuratora obciążają koszty działalności banku.
8a. Komisja Nadzoru Finansowego podaje do publicznej wiadomości informację o ustanowieniu kuratora poprzez jej zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie internetowej.
8b. Jeżeli powołano kuratora z przyczyn innych niż określone w art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1, kurator jest powoływany na okres nie dłuższy niż rok. Okres ten może zostać przedłużony, jeżeli nie ustały przesłanki jego powołania. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje decyzję akcjonariuszom banku.
9. Komisja Nadzoru Finansowego może odwołać kuratora w przypadku jego rezygnacji lub niewłaściwego wykonywania funkcji.
10. Osobie fizycznej pełniącej funkcję kuratora przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wysokości 26 dni na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465), w terminach uzgodnionych z Komisją Nadzoru Finansowego.
11. Okres pełnienia funkcji kuratora przez osobę fizyczną jest wliczany do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Do osób tych mają zastosowanie przepisy o ubezpieczeniach społecznych i ubezpieczeniu zdrowotnym, o ile osoby te nie są objęte tymi ubezpieczeniami z innych tytułów.
1. Jeżeli na skutek wystąpienia okoliczności wskazanych w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 2 zastosowanie środków, o których mowa w art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF ust. 3, nie przyczyniło się do poprawy sytuacji banku albo w celu zapewnienia efektywności wdrażanego planu naprawy, albo w przypadku gdy realizacja tego planu okaże się nieskuteczna, Komisja Nadzoru Finansowego może wydać decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa na organizację i sposób działania banku jako osoby prawnej, z wyjątkiem zmian przewidzianych ustawą.
1a. Komisja Nadzoru Finansowego może uzależnić dokonywanie określonych czynności przez zarząd komisaryczny od uzyskania jej zgody.
2. Na zarząd komisaryczny przechodzi prawo podejmowania uchwał i decyzji we wszystkich sprawach zastrzeżonych w ustawie i statucie do właściwości władz i organów banku, z zastrzeżeniem ust. 1a. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego rada nadzorcza, z zastrzeżeniem ust. 4, zostaje zawieszona, członkowie zarządu banku zostają odwołani z mocy prawa, a ustanowione wcześniej prokury i pełnomocnictwa wygasają. Na czas trwania zarządu komisarycznego kompetencje innych organów banku zostają zawieszone.
2a. Zarząd komisaryczny może dokonać zamknięcia ksiąg rachunkowych banku i sporządzić sprawozdanie finansowe banku na dzień wyznaczony przez Komisję Nadzoru Finansowego oraz podjąć uchwałę o pokryciu straty za okres kończący się w tym dniu oraz straty za lata ubiegłe.
3. (uchylony)
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, rada nadzorcza może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przepisu art. 127 odwołania od decyzji wydanej w pierwszej instancji § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
5. Zarząd komisaryczny opracowuje plan naprawy określony w art. 141m plan naprawy, kieruje jego wykonaniem oraz, nie rzadziej niż co 3 miesiące, informuje Komisję Nadzoru Finansowego i radę nadzorczą o stanie realizacji tego planu.
6. Ustanowienie zarządu komisarycznego podlega zgłoszeniu do rejestru właściwego dla banku.
7. Przepisy art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 8a i 9 stosuje się odpowiednio.
1. Członkowi zarządu komisarycznego, w przypadku złożenia wniosku zgodnie z art. 174 udzielanie urlopu bezpłatnego § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, udziela się urlopu bezpłatnego na okres pełnienia tej funkcji.
2. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, jest wliczany do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego ustala Komisja Nadzoru Finansowego, z tym że nie może ono być wyższe niż wynagrodzenie członków dotychczasowego zarządu. Koszty działalności zarządu komisarycznego obciążają bank.
1. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, wobec banku będącego podmiotem dominującym w holdingu Komisja Nadzoru Finansowego informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o planowanym rozstrzygnięciu oraz wnioskuje do właściwych władz nadzorczych sprawujących nadzór nad podmiotami działającymi w tym samym holdingu o opinie w zakresie planowanego rozstrzygnięcia. W postępowaniach prowadzonych w sprawach, o których mowa w art. 141v zgoda KNF na udzielenie przez bank wsparcia w wykonaniu umowy wsparcia finansowego ust. 1 i 5, art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 142a obowiązek zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia ust. 1, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1, art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego może odstąpić od stosowania art. 10 zasada czynnego udziału stron w postępowaniu § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, także w przypadkach gdy zastosowanie tego przepisu mogłoby uniemożliwić lub znacznie utrudnić osiągnięcie celów wczesnej interwencji. Uzasadnienie decyzji może zostać doręczone w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. W przypadku gdy uzasadnienie doręczane jest po doręczeniu decyzji, termin na złożenie wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy biegnie od dnia doręczenia uzasadnienia decyzji.
2. Komisja Nadzoru Finansowego może wydać decyzję, o której mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, w terminie 3 dni od dnia doręczenia właściwym władzom nadzorczym wniosku, o którym mowa w ust. 1.
3. Komisja Nadzoru Finansowego, wydając decyzję, o której mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, uwzględnia opinie właściwych władz nadzorczych otrzymane w terminie określonym w ust. 2.
4. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje decyzję, o której mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, właściwym władzom nadzorczym oraz Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego.
5. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, wobec banku będącego podmiotem zależnym w holdingu Komisja Nadzoru Finansowego informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o planowanym rozstrzygnięciu oraz wnioskuje do właściwej władzy nadzorczej sprawującej nadzór skonsolidowany nad podmiotem dominującym w tym holdingu o opinię w zakresie planowanego rozstrzygnięcia. Przepisy ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku gdy właściwa władza nadzorcza sprawująca nadzór nad podmiotem zależnym działającym w jednym z holdingów, o których mowa w art. 141f nadzór skonsolidowany nad bankiem krajowym działającym w holdingu ust. 1 pkt 1 lit. b–e, albo właściwa władza nadzorcza sprawująca nadzór skonsolidowany nad podmiotem dominującym działającym w jednym z holdingów, o których mowa w art. 141f nadzór skonsolidowany nad bankiem krajowym działającym w holdingu ust. 1 pkt 1 lit. b-e (podmiot wnioskujący), przed wydaniem decyzji dotyczącej zastosowania środka podobnego do określonego w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1 zwraca się do Komisji Nadzoru Finansowego o opinię w zakresie planowanego rozstrzygnięcia, Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje opinię o potencjalnym wpływie planowanego rozstrzygnięcia na podmioty rynku finansowego w Polsce, w terminie 3 dni od dnia otrzymania wniosku o taką opinię.
7. W przypadku otrzymania przez Komisję Nadzoru Finansowego wniosku, o którym mowa w ust. 6, Komisja Nadzoru Finansowego bada zasadność podjęcia środków, o których mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, wobec podmiotów, nad którymi sprawuje nadzór w ramach holdingu, którego wniosek dotyczy. W przypadku uznania za niezbędne podjęcia takich środków Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 dni od dnia otrzymania wniosku, zawiadamia o tym podmiot wnioskujący oraz przystępuje do konsultacji z podmiotem wnioskującym mających na celu osiągnięcie porozumienia w zakresie koordynacji środków wczesnej interwencji.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, jeżeli w odpowiedzi na zawiadomienia, o których mowa w ust. 1 lub 5, podmiot wnioskujący wskaże na konieczność podjęcia środków wczesnej interwencji w ramach tego samego holdingu, którego dotyczyło zgłoszenie.
9. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia w ramach konsultacji, o których mowa w ust. 7 i 8, po upływie 5 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, 5 i 6, Komisja Nadzoru Finansowego może wydać decyzje, o których mowa w art. 142 obowiązki banku w przypadku naruszenia lub zagrożenia naruszenia przez bank przepisów UE ust. 3, art. 144 nadzór kuratora nad realizacją programu naprawczego banku ust. 1 lub art. 145 zarząd komisaryczny w banku ust. 1, wobec podmiotu, nad którym sprawuje nadzór, z holdingu, którego dotyczyły konsultacje.
10. W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, Komisja Nadzoru Finansowego może złożyć do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego wniosek o podjęcie czynności, o których mowa w art. 31 lit. c rozporządzenia nr 1093/2010.
11. Jeżeli Komisja Nadzoru Finansowego uzna za niezasadną decyzję podmiotu wnioskującego, o której mowa w ust. 6, lub nie jest możliwe osiągnięcie porozumienia w zakresie koordynacji środków wczesnej interwencji, może przed upływem terminu określonego w ust. 9 skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego celem uzyskania pomocy w osiągnięciu porozumienia. W takim przypadku Komisja Nadzoru Finansowego wstrzymuje się od podjęcia decyzji, o których mowa w ust. 9.
12. Wytyczne Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego wydane w związku ze skierowaniem sprawy na podstawie ust. 11 są wiążące dla Komisji Nadzoru Finansowego.
1. W razie obniżenia sumy funduszy własnych banku poniżej poziomu określonego w art. 128 kapitał wewnętrzny banku ust. 1 albo powstania niebezpieczeństwa obniżenia tej sumy poniżej poziomu określonego w art. 128 kapitał wewnętrzny banku ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego może podjąć decyzję o przejęciu banku przez inny bank za zgodą banku przejmującego, jeżeli nie zagrozi to bezpieczeństwu środków gromadzonych na rachunkach w banku przejmującym, obniżeniem funduszy własnych banku przejmującego poniżej poziomu określonego zgodnie z art. 128 kapitał wewnętrzny banku ust. 1, ani nie stworzy takiego niebezpieczeństwa, oraz nie zagrozi to spełnianiu wymogu, o którym mowa w art. 55 śmierć posiadacza rachunku bankowego ust. 4 ustawy o nadzorze makroostrożnościowym, przez bank przejmujący. Decyzja może zawierać warunki i terminy przejęcia banku przez inny bank.
2. W przypadku gdy jest to konieczne ze względu na sytuację banku przejmowanego, Komisja Nadzoru Finansowego może udzielić zezwolenia na przejęcie mimo czasowego niespełniania przez bank przejmujący wymogu, o którym mowa w art. 55 ust. 4 ustawy o nadzorze makroostrożnościowym.
3. Wobec banku spółdzielczego Komisja Nadzoru Finansowego może także wydać decyzję, o której mowa w ust. 1, jeżeli:
1) bank spółdzielczy nie spełnia obowiązku zrzeszania się zgodnie z art. 16 umowy zrzeszenia banków spółdzielczych z bankiem zrzeszającym ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających lub
2) fundusze własne obniżyły się poniżej poziomu 1 000 000 euro, o którym mowa w art. 5 zakres terytorialny działalności banków spółdzielczych ust. 1a ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających.
3a. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, przepisu art. 5a obniżenie kapitału założycielskiego banku ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, w zakresie dotyczącym możliwości ograniczenia przez Komisję Nadzoru Finansowego zakresu działalności banku spółdzielczego związanego z wysokością kapitału założycielskiego, nie stosuje się.
4. Komisja Nadzoru Finansowego powiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny o wszczęciu postępowania w przedmiocie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1.
5. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku ust. 3.
1. Z dniem określonym w decyzji, o której mowa w art. 146b przejęcie banku przez inny bank ust. 1:
1) zarząd banku albo zarząd komisaryczny przejmowanego banku ulegają rozwiązaniu, a kompetencje innych organów banku, z zastrzeżeniem art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku ust. 3, zostają zawieszone;
2) bank przejmujący obejmuje zarząd majątkiem banku przejętego;
3) wygasają prokury i pełnomocnictwa udzielone przez przejęty bank.
2. Bank przejmujący dwukrotnie ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz na swojej stronie internetowej decyzję o przejęciu banku oraz wzywa wierzycieli tego banku do zgłoszenia roszczeń w terminie miesiąca od dnia ostatniego ogłoszenia. Obowiązek ten nie dotyczy wierzycieli z tytułu rachunków bankowych. W przypadku banków spółdzielczych wystarczające jest ogłoszenie w piśmie lokalnym, Monitorze Spółdzielczym oraz na stronie internetowej banku przejmującego.
1. Z dniem przejęcia bank przejmujący wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki banku przejmowanego.
2. Bank przejmujący sporządza sprawozdanie finansowe banku przejmowanego na dzień poprzedzający dzień przejęcia.
3. Sprawozdanie finansowe, o którym mowa w ust. 2, powinno być zbadane przez biegłego rewidenta.
4. Bank przejmujący zgłasza do właściwego rejestru sądowego przejęcie banku wraz z wnioskiem o wykreślenie z rejestru banku przejmowanego oraz sprawozdaniem finansowym banku przejmowanego zbadanym przez biegłego rewidenta.
Fundusze własne banku przejętego przeznacza się na pokrycie strat bilansowych tego banku.
1. Po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli banku przejętego bank przejmujący dokonuje wypłat akcjonariuszom banku przejętego z jego pozostałego majątku proporcjonalnie do wysokości posiadanego uprzednio kapitału, a w przypadku banku spółdzielczego – wypowiada członkostwo członkom banku przejętego, skutkujące przyznaniem prawa do wypłaty członkom banku przejętego wartości ich udziałów proporcjonalnie do wysokości funduszu udziałowego przejmowanego banku, ustalonego na dzień przejęcia albo wydaje akcjonariuszom tego banku akcje własne. Bank przejmujący dokonuje wypłaty w okresie 6 miesięcy od dnia rejestracji przejęcia we właściwym rejestrze sądowym.
2. Wydanie akcji własnych następuje po ustalonej cenie emisyjnej, nie wyższej jednak niż wartość księgowa akcji. Wartość prawa do funduszu udziałowego jest ustalana przy uwzględnieniu ostatniego zatwierdzonego bilansu banku przejmującego.
3. W przypadku gdy przejęcie banku jest przyczyną szkody, której naprawienie dochodzone jest na zasadach ogólnych, poszkodowany nie może żądać naprawienia poniesionej szkody poprzez zapłatę kwoty wyższej niż różnica między kwotą, która zostałaby uzyskana w przypadku wydania przez sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości banku, a kwotą uzyskaną w wyniku zaspokojenia wierzytelności albo wartością akcji albo udziałów ustaloną zgodnie z ust. 1. Ustalenia różnicy kwot, o której mowa w zdaniu poprzednim, dokonuje się przy założeniu, że w dniu przejęcia, określonym w decyzji, o której mowa w art. 146b przejęcie banku przez inny bank ust. 1, sąd wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości banku.
Bank przejmujący może żądać zmiany treści zobowiązania zaciągniętego przez czynność prawną banku przejętego w okresie roku przed przejęciem, jeżeli w wyniku tej czynności druga strona uzyskała korzyść na warunkach korzystniejszych od stosowanych wówczas przez bank przejęty. Powództwo rozpoznaje właściwy miejscowo sąd okręgowy sąd gospodarczy.
1. Jeżeli po upływie 6 miesięcy od dnia nadzwyczajnego walnego zgromadzenia zwołanego w trybie określonym w art. 142a obowiązek zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia ust. 1 strata przekraczać będzie połowę funduszy własnych, Komisja Nadzoru Finansowego może wydać decyzję o:
1) uchyleniu zezwolenia na utworzenie banku i jego likwidacji;
2) wystąpieniu do Rady Ministrów o likwidację banku – w przypadku banku państwowego.
2. Decyzję o likwidacji banku Komisja Nadzoru Finansowego może wydać również w terminie innym niż określony w ust. 1, jeżeli wystąpiły okoliczności grożące niewypłacalnością banku lub obniżeniem sumy funduszy własnych banku w takim stopniu, że nie byłyby spełnione wymagania obowiązujące przy tworzeniu banku.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2, rada nadzorcza może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji, jednakże przed rozpatrzeniem skargi nie może być rozpoczęte upłynnianie majątku banku w likwidacji ani przejęcie majątku banku przez bank przejmujący. Przepisu art. 127 odwołania od decyzji wydanej w pierwszej instancji § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
1. Zarząd nad majątkiem likwidowanego banku obejmuje powołany przez Komisję Nadzoru Finansowego likwidator, na którego przechodzą uprawnienia zastrzeżone w ustawie i statucie dla organów banku. Likwidator reprezentuje bank w likwidacji w sądzie i poza sądem.
2. Z dniem przejęcia zarządu majątkiem likwidowanego banku przez likwidatora:
1) zarząd banku ulega rozwiązaniu, a mandaty jego członków ulegają wygaśnięciu z mocy prawa;
2) kompetencje rady nadzorczej, z zastrzeżeniem art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku ust. 3, zostają zawieszone.
Likwidacja banku jest prowadzona zgodnie z zasadami obowiązującymi przy likwidacji spółek handlowych, spółdzielni lub stosownie do przepisów, o których mowa w art. 14 tworzenie i likwidacja banku państwowego, z tym że:
1) w okresie likwidacji nie wypłaca się dywidendy ani oprocentowania udziałów;
2) bilans otwarcia likwidacji, program likwidacji oraz rachunek z przeprowadzonej likwidacji podlegają zatwierdzeniu przez Komisję Nadzoru Finansowego;
3) likwidator, nie rzadziej niż raz na miesiąc, składa Komisji Nadzoru Finansowego i wierzycielom sprawozdania z przebiegu likwidacji;
4) podział pomiędzy akcjonariuszy (członków) majątku pozostałego po zaspokojeniu i zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem roku od daty ostatniego ogłoszenia o otwarciu likwidacji.
1. Likwidatorowi przysługuje prawo żądania zmiany treści zobowiązania, o którym mowa w art. 146g żądanie zmiany treści zobowiązania zaciągniętego przez bank przejęty. Może on potrącić z wierzytelności likwidowanego banku dług wynikający z rachunku bankowego także wtedy, gdy terminy jego spłaty jeszcze nie nastąpiły.
2. Po zakończeniu likwidacji likwidator sporządza sprawozdanie likwidacyjne i składa je Komisji Nadzoru Finansowego oraz sądowi rejestrowemu z wnioskiem o wykreślenie banku z rejestru.
Szczegółowe warunki i tryb przejęcia lub likwidacji banku oraz powołanie likwidatora określa decyzja, o której mowa w art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku ust. 1.
1. Walne zgromadzenie może podjąć decyzję o dobrowolnej likwidacji banku z przyczyn innych niż określone w art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku. Przed rozpoczęciem dobrowolnej likwidacji bank jest obowiązany poinformować o podjętej decyzji Komisję Nadzoru Finansowego oraz przedstawić jej do zatwierdzenia program likwidacji. Przepis art. 154 likwidacja banku pkt 3 stosuje się odpowiednio.
2. Dobrowolna likwidacja banku nie wyłącza możliwości podjęcia przez Komisję Nadzoru Finansowego działań, o których mowa w art 142-145, art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku i art. 157 odwołanie likwidatora wyznaczonego przez bank.
Komisja Nadzoru Finansowego może podjąć decyzję o odwołaniu likwidatora wyznaczonego przez bank, jeżeli prowadzi on likwidację banku w sposób zagrażający bezpieczeństwu środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych. Komisja Nadzoru Finansowego powołuje wówczas nowego likwidatora.
W razie podjęcia wobec oddziału banku krajowego, posiadającego oddział na terytorium innego państwa członkowskiego, działań, o których mowa w art 142-145, art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku i art. 157 odwołanie likwidatora wyznaczonego przez bank, Komisja Nadzoru Finansowego powiadamia niezwłocznie właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego.
W razie podjęcia wobec oddziału banku zagranicznego działań, o których mowa w art 142-145, art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku i art. 157 odwołanie likwidatora wyznaczonego przez bank, Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie powiadamia właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, na którego terytorium znajduje się inny oddział tego banku.
1. W przypadku podjęcia przez właściwe władze nadzorcze państwa członkowskiego działań mających na celu likwidację instytucji kredytowej prowadzącej działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Komisja Nadzoru Finansowego uzna środki podejmowane przez te władze, na zasadzie wzajemności.
2. Przepis ust. 1 nie wyłącza uprawnień Komisji Nadzoru Finansowego w stosunku do oddziału instytucji kredytowej w przypadkach, o których mowa w art. 141a środki nadzoru KNF nad instytucjami kredytowymi . Przepis art. 141a środki nadzoru KNF nad instytucjami kredytowymi ust. 3a stosuje się odpowiednio.
1. Likwidator lub inna osoba wyznaczona przez właściwe władze nadzorcze państwa członkowskiego do przeprowadzenia likwidacji instytucji kredytowej, zamierzająca wykonywać czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku do oddziału tej instytucji, jest obowiązana przedstawić Komisji Nadzoru Finansowego uwierzytelniony odpis orzeczenia lub decyzji o jego ustanowieniu wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są uprawnione do podejmowania czynności wyłącznie w zakresie określonym w akcie o ich powołaniu. W przypadku gdy akt taki nie zawiera postanowień szczególnych w tym zakresie, Komisja Nadzoru Finansowego każdorazowo określa, w drodze decyzji, zakres czynności, jakie będzie podejmować ona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W każdym przypadku osoba ta jest obowiązana ujawnić we właściwych rejestrach prowadzonych dla oddziału instytucji kredytowych fakt wszczęcia likwidacji i jej skutki.
Skutki wszczęcia środków reorganizacyjnych w stosunku do oddziału instytucji kredytowej lub jej likwidacji są oceniane zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie macierzystym, pod warunkiem obowiązywania zasady wzajemności, z następującymi zastrzeżeniami:
1) umowy o pracę i stosunki pracy podlegają prawu państwa członkowskiego, któremu poddana została umowa;
2) umowy przyznające prawo do nabycia lub korzystania z nieruchomości podlegają ocenie według prawa państwa członkowskiego, w którym nieruchomość jest położona, z tym że również to prawo przesądza o uznaniu danej rzeczy za nieruchomość;
3) prawa dotyczące nieruchomości, statków morskich lub powietrznych podlegają prawu państwa członkowskiego, w którym prowadzony jest właściwy rejestr.
1. Jeżeli bank jest zagrożony upadłością, Komisja Nadzoru Finansowego informuje o tym niezwłocznie Bankowy Fundusz Gwarancyjny, wskazując przesłanki takiej oceny.
2. Bank jest zagrożony upadłością, jeżeli spełniona jest przynajmniej jedna przesłanka, o której mowa w art. 101 zabezpieczenie wierzytelności banku przez przeniesienie prawa własności rzeczy ruchomych lub papierów wartościowych ust. 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.
3. Zarząd banku, zarząd komisaryczny albo likwidator niezwłocznie zawiadamia Komisję Nadzoru Finansowego o spełnieniu przesłanek, o których mowa w ust. 1.
4. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie przekazuje Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu otrzymane od organów nadzoru innych państw informacje o zagrożeniu upadłością podmiotów grupy, do której należy bank.
1. Jeżeli według bilansu sporządzonego na koniec okresu sprawozdawczego aktywa banku nie wystarczają na zaspokojenie jego zobowiązań, zarząd banku, zarząd komisaryczny lub likwidator powiadamiają o tym niezwłocznie Komisję Nadzoru Finansowego, która wydaje decyzję o zawieszeniu działalności banku i ustanowieniu zarządu komisarycznego, o ile nie został on ustanowiony wcześniej, oraz jednocześnie podejmuje decyzję o jego przejęciu przez inny bank, za zgodą banku przejmującego, albo występuje do właściwego sądu z wnioskiem o ogłoszenie upadłości.
1a. Do zobowiązań, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się wyemitowanych instrumentów kapitałowych i zaciągniętych pożyczek podporządkowanych w celu ich zakwalifikowania jako instrumenty dodatkowe w Tier I, o których mowa w art. 52 rozporządzenia nr 575/2013, albo instrumenty w Tier II, o których mowa w art. 63 rozporządzenia nr 575/2013, zgodnie z art. 127 kwalifikowanie instrumentów kapitałowych i pożyczek podporządkowanych ust. 1.
2. Jeżeli z powodów związanych bezpośrednio z sytuacją finansową banku nie reguluje on swoich zobowiązań w zakresie wypłaty środków, o których mowa w art. 2 pkt 68 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, wobec deponentów w rozumieniu art. 2 pkt 3 tej ustawy, Komisja Nadzoru Finansowego, w terminie 5 dni roboczych od dnia stwierdzenia tej okoliczności, wydaje decyzję o zawieszeniu działalności banku i ustanowieniu zarządu komisarycznego, o ile nie został on ustanowiony wcześniej, oraz jednocześnie podejmuje decyzję o jego przejęciu przez inny bank, za zgodą banku przejmującego, albo występuje do właściwego sądu z wnioskiem o ogłoszenie upadłości.
3. Komisja Nadzoru Finansowego nie podejmuje decyzji, o których mowa w ust. 1 albo 2, jeżeli Bankowy Fundusz Gwarancyjny wydał decyzję o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji.
3a. W przypadku banku spółdzielczego powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może być złożone także przez bank zrzeszający, który zawarł umowę zrzeszeniową z bankiem zrzeszonym, lub jednostkę zarządzającą systemem ochrony, którego uczestnikiem jest ten bank spółdzielczy.
3b. Podejmując decyzje o przejęciu banku przez inny bank, o których mowa w ust. 1 i 2, Komisja Nadzoru Finansowego, w przypadku gdy wartość przejmowanych praw majątkowych jest niższa niż wartość przejmowanych zobowiązań banku, uwzględnia deklarację udzielenia wsparcia w formach, o których mowa w art. 268a ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego może wydać także z urzędu, jeżeli nie nastąpi powiadomienie, o którym mowa w ust. 1.
5. Decyzje o zawieszeniu działalności banku i ustanowieniu zarządu komisarycznego oraz o przejęciu banku przez inny bank, o których mowa w ust. 1 i 2, są podawane do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. O podjętych decyzjach Komisja Nadzoru Finansowego zawiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny.
6. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, nie podlegają zaskarżeniu.
7. Komisja Nadzoru Finansowego zgodnie z art. 146 uprawnienia pracownicze i wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego ust. 3 ustala wysokość wynagrodzenia, które przysługuje zarządowi komisarycznemu. Do kosztów działalności zarządu komisarycznego przepis art. 146 uprawnienia pracownicze i wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego ust. 3 stosuje się odpowiednio.
8. Przepisy ust. 1–3, 4 i 5 stosuje się odpowiednio do oddziału banku zagranicznego, który przystąpił do polskiego systemu gwarantowania, z tym że:
1) powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest dokonać dyrektor oddziału;
2) w stosunku do oddziału nie podejmuje się decyzji o przejęciu przez inny bank za zgodą banku przejmującego.
9. Przepisy art 146c–146f stosuje się odpowiednio.
1. W przypadku udzielenia przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny wsparcia, o którym mowa w art. 268a ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, instrumenty kapitałowe oraz pożyczki podporządkowane przejmowanego banku, o których mowa w art. 127 kwalifikowanie instrumentów kapitałowych i pożyczek podporządkowanych ust. 1, podlegają umorzeniu do wysokości strat przejmowanego banku, zidentyfikowanych na dzień sporządzenia sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 146d przejęcie praw i obowiązków przez bank przejmujący ust. 2, i niepokrytych dotychczas przez fundusze własne.
2. Umorzenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w zakresie, w jakim jest ono niezbędne w celu zapewnienia zgodności warunków udzielenia wsparcia z zasadami pomocy państwa obowiązującymi w Unii Europejskiej.
3. Umorzenie, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem przejęcia.
4. Umorzenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w kolejności odwrotnej do kolejności zaspokajania należności, o której mowa w art. 440 kolejność zaspokojenia wierzytelności i należności od upadłego banku ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 1520 oraz z 2023 r. poz. 825, 1723, 1843 i 1860).
5. Umorzeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają zobowiązania z tytułu kapitału i należnych odsetek.
6. Jeżeli nie jest konieczne całkowite umorzenie instrumentów kapitałowych lub zobowiązań podporządkowanych, podlegają one umorzeniu proporcjonalnie w zakresie, w jakim jest ono niezbędne w celu zapewnienia zgodności warunków udzielenia wsparcia z zasadami pomocy państwa obowiązującymi w Unii Europejskiej.
7. Jeżeli instrumenty kapitałowe lub zobowiązania podporządkowane podlegają częściowemu umorzeniu, warunki umowne w pozostałym zakresie nie ulegają zmianie, z wyłączeniem podstawy naliczania odsetek z tytułu instrumentu kapitałowego lub pożyczki podporządkowanej.
8. W przypadku przejęcia banku na podstawie art. 158 decyzja o zawieszeniu działalności banku, ustanowieniu zarządu komisarycznego i przejęciu przez inny bank ust. 1 i 2 oraz udzielenia wsparcia, o którym mowa w art. 268a ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, wartość i zakres umorzenia, o którym mowa w ust. 1, wskazywana jest w sprawozdaniu finansowym sporządzonym na dzień poprzedzający dzień przejęcia.
9. Bank przejmujący ogłasza na swojej stronie internetowej oraz stronie internetowej banku przejmowanego informację o umorzeniu, o którym mowa w ust. 1.
1. W okresie zawieszenia działalności bank:
1) nie reguluje swoich zobowiązań, z wyjątkiem związanych z ponoszeniem uzasadnionych kosztów bieżącej działalności, i nie prowadzi działalności bankowej poza windykacją należności oraz wykonaniem poleceń przelewu na rachunki organów podatkowych z tytułu należności, o których mowa w art. 55 transakcje płatnicze dotyczące należności określonych w ustawie - Ordynacja podatkowa ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych;
2) nie wypłaca środków pochodzących z nadwyżki bilansowej ani oprocentowania wkładów.
2. W okresie zawieszenia w stosunku do banku nie może zostać wszczęte postępowanie egzekucyjne, a wszczęte wcześniej ulega zawieszeniu. Zawieszeniu ulega również egzekucja z rachunków bankowych prowadzonych przez ten bank.
3. Warunki i zakres działalności banku w okresie zawieszenia działalności określają decyzje, o których mowa w art. 158 decyzja o zawieszeniu działalności banku, ustanowieniu zarządu komisarycznego i przejęciu przez inny bank ust. 1 i 2.
W związku z likwidacją w trybie art. 138 uprawnienia nadzorcze KNF i art. 147 przesłanki decyzji KNF o przejęciu bądź likwidacji banku, upadłością banku albo ustanowieniem zarządu komisarycznego wygasają prawa członków zarządu i rady nadzorczej banku dotyczące wypłaty odpraw pieniężnych i wynagrodzeń za okres po rozwiązaniu stosunku pracy.
