1) odległości pomiędzy punktem stanowiącym początek linii pomiarowej a rzutem prostokątnym mierzonego szczegółu terenowego na tę linię;
2) odległości pomiędzy szczegółem terenowym a jego rzutem prostokątnym na linię pomiarową, zwanej dalej "rzędną".
2. Linię pomiarową wyznaczają dwa dowolne punkty, z których każdy jest punktem:
1) poziomej osnowy geodezyjnej lub
2) pomiarowej osnowy sytuacyjnej, lub
3) wyznaczonym na bokach osnów, o których mowa w pkt 1 i 2.
3. Przy pomiarze szczegółów terenowych II i III grupy, w przypadku braku punktów, o których mowa w ust. 2, linia pomiarowa może być wyznaczona przez szczegóły terenowe I grupy.
4. Długości linii pomiarowych nie powinny przekraczać:
1) na terenach zurbanizowanych 250 m;
2) na terenach rolnych i leśnych 400 m.
5. Długość linii pomiarowej podlega weryfikacji, której dokonuje się w drodze:
1) porównania pomierzonej długości linii pomiarowej z długością wyznaczoną na podstawie współrzędnych punktów, o których mowa w ust. 2 i 3, wyznaczających przebieg tej linii;
2) dwukrotnego pomiaru, z których pierwszy wykonuje się w trakcie pomiaru szczegółów terenowych.
6. Wyniki przeprowadzonej weryfikacji nie powinny przekraczać wielkości odchyłek liniowych, zwanych dalej "fL":
1) w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1: fL ≤ 0,07 m + 50 mm/km;
2) w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2: fL ≤2 (0,07 m + 50 mm/km).
7. Dopuszczalne długości rzędnych i precyzję zapisu danych obserwacyjnych określa poniższa tabela.
| Grupa szczegółów terenowych | Dopuszczalna długość rzędnej (w metrach) | Dopuszczalny błąd pomiaru długości rzędnej i odciętej (w metrach) |
| I | 25 | 0,05 |
| II | 50 | 0,05 |
| III | 70 | 0,10 |
8. Przy pomiarze szczegółów terenowych II i III grupy dopuszczalne długości rzędnych mogą zostać zwiększone odpowiednio do 75 m i 100 m, o ile zostanie wykonany pomiar kontrolny, o którym mowa w § 29 ust. 3.
