Umawiające się Państwa, których prawo ogranicza transfer pieniędzy, przyznają najwyższy priorytet transferowi pieniędzy przekazywanych z tytułu alimentów albo przeznaczonych na pokrycie opłat i wydatków powstałych w związku z jakimkolwiek roszczeniem, którego dotyczy niniejsza konwencja.
Niniejsza konwencja nie stanowi przeszkody, aby inna umowa międzynarodowa obowiązująca między Państwem pochodzenia i Państwem wezwanym lub przepisy Państwa wezwanego zostały zastosowane w celu uzyskania uznania lub wykonania orzeczenia lub ugody.
Niniejszą konwencję stosuje się niezależnie od daty wydania orzeczenia.
Jeżeli orzeczenie zostało wydane przed wejściem w życie konwencji w stosunkach między Państwem pochodzenia i Państwem wezwanym, może być wykonane w tym ostatnim Państwie tylko w zakresie świadczeń wymagalnych po tym wejściu w życie konwencji.
Każde Umawiające się Państwo może w każdym czasie oświadczyć, że postanowienia niniejszej konwencji zostaną rozciągnięte, w stosunkach z Państwami, które złożą takie samo oświadczenie, na wszelkie dokumenty urzędowe, sporządzone przez organ lub przed organem albo przez urzędnika lub przed urzędnikiem publicznym, uzyskane i wykonalne w Państwie pochodzenia, o ile niniejsze postanowienia mogą być zastosowane do takich dokumentów.
Każde Umawiające się Państwo będzie mogło, zgodnie z art. 34 zastrzeżenia do konwencji, zastrzec sobie prawo nieuznawania i niewykonywania:
1. orzeczeń i ugód dotyczących alimentów należnych za okres po zawarciu małżeństwa lub po ukończeniu dwudziestu jeden lat przez wierzyciela alimentacyjnego, chyba że dłużnik alimentacyjny jest lub był małżonkiem takiego wierzyciela;
2. orzeczeń i ugód dotyczących obowiązku alimentacyjnego:
a. między krewnymi w linii bocznej,
b. między powinowatymi;
3. orzeczeń i ugód nie przewidujących okresowego płacenia alimentów.
Umawiające się Państwo, które dokonało zastrzeżenia, nie będzie mogło żądać zastosowania niniejszej konwencji do orzeczeń lub ugód wyłączonych przez jego zastrzeżenie.
Jeżeli w Umawiającym się Państwie, w przedmiocie obowiązków alimentacyjnych, obowiązują dwa lub więcej niż dwa systemy prawne, mające zastosowanie do różnych kategorii osób, wszelkie powołanie się na prawo tego Państwa odnosi się do tego systemu prawa, który zgodnie z przepisami tego Państwa ma zastosowanie do szczególnej kategorii osób.
Jeżeli Umawiające się Państwo składa się z dwóch lub większej liczby jednostek terytorialnych, w których do uznawania i wykonywania orzeczeń w przedmiocie obowiązków alimentacyjnych mają zastosowanie różne systemy prawne:
1. wszelkie powołanie się na prawo, postępowanie lub organ Państwa pochodzenia odnosi się do prawa, postępowania lub organu tej jednostki terytorialnej, w której orzeczenie zostało wydane;
2. wszelkie powołanie się na prawo, postępowanie lub organ Państwa wezwanego odnosi się do prawa, postępowania lub organu tej jednostki terytorialnej, w której żąda się uznania lub wykonania;
3. wszelkie powołanie się dokonane na podstawie pkt 1 i 2 bądź na prawo lub postępowanie Państwa pochodzenia, bądź na prawo lub postępowanie Państwa wezwanego, powinno być rozumiane jako obejmujące wszelkie stosowne przepisy i zasady prawa Umawiającego się Państwa, mające zastosowanie do jednostek terytorialnych składających się na nie;
4. wszelkie powołanie się na zamieszkanie wierzyciela alimentacyjnego lub dłużnika alimentacyjnego w Państwie pochodzenia odnosi się do jego zamieszkania w tej jednostce terytorialnej, w której orzeczenie zostało wydane.
Każde Umawiające się Państwo może w każdym czasie złożyć oświadczenie, że nie będzie stosowało jednego lub więcej z wyżej wymienionych przepisów do jednego lub więcej postanowień niniejszej konwencji.
Niniejsza konwencja, w stosunkach między Państwami, które są jej stronami, zastępuje Konwencję o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń w przedmiocie obowiązków alimentacyjnych w stosunku do dzieci, sporządzoną w Hadze dnia 15 kwietnia 1958 r.
