Konwencja sporządzona w Hadze dnia 2 października 1973 r. o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych

Niniejszą konwencję stosuje się do orzeczeń wydanych przez organy sądowe lub administracyjne Umawiającego się Państwa w przedmiocie obowiązków alimentacyjnych wynikających ze stosunków rodzinnych, pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa, łącznie z obowiązkiem alimentacyjnym wobec dziecka pozamałżeńskiego, między:
1. wierzycielem alimentacyjnym i dłużnikiem alimentacyjnym lub
2. dłużnikiem alimentacyjnym a instytucją publiczną, która dochodzi zwrotu świadczeń udzielonych wierzycielowi alimentacyjnemu.
Stosuje się ją także do ugód zawartych w tym przedmiocie przed takimi organami i między tymi stronami.

Konwencję niniejszą stosuje się do orzeczeń i ugód niezależnie od ich nazwy.
Stosuje się ją także do orzeczeń lub ugód zmieniających wcześniejsze rozstrzygnięcia lub ugody pochodzące nawet z państw nie będących stronami niniejszej konwencji.
Stosuje się ją bez względu na to, czy roszczenia alimentacyjne mają charakter międzynarodowy czy wewnętrzny, i niezależnie od obywatelstwa lub miejsca stałego pobytu stron.

Jeżeli orzeczenie lub ugoda nie dotyczy wyłącznie obowiązku alimentacyjnego, skuteczność konwencji ogranicza się jedynie do tej części orzeczenia lub ugody, które odnoszą się do obowiązku alimentacyjnego.