Konwencja o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych, sporządzona w Hadze dnia 2 października 1973 r.

Zobowiązania alimentacyjne wymienione w art. 1 przedmiot konwencji, podlegają prawu wewnętrznemu miejsca stałego pobytu wierzyciela.
W razie zmiany miejsca stałego pobytu wierzyciela stosuje się prawo wewnętrzne nowego miejsca stałego pobytu od chwili, w której nastąpiła zmiana.

Jeżeli na podstawie prawa określonego w art. 4 stosowanie prawa wewnętrznego miejsca stałego pobytu wierzyciela, wierzyciel nie może uzyskać alimentów od dłużnika, stosuje się ich wspólne prawo ojczyste.

Jeżeli na podstawie prawa określonego w art. 4 stosowanie prawa wewnętrznego miejsca stałego pobytu wierzyciela, i art. 5 stosowanie wspólnego prawa ojczystego, wierzyciel nie może uzyskać alimentów od dłużnika, stosuje się prawo wewnętrzne właściwe dla miejsca organu orzekającego w sprawie.

W wypadku zobowiązań alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej lub powinowatymi dłużnik może sprzeciwić się żądaniu wierzyciela, jeżeli taki obowiązek nie istnieje według ich wspólnego prawa ojczystego, a jeżeli nie mają tego samego obywatelstwa - według prawa wewnętrznego miejsca stałego pobytu dłużnika.

Niezależnie od postanowień artykułów 4 do 6 w Umawiającym się Państwie, w którym orzeczono lub uznano rozwód, prawo zastosowane do rozwodu jest właściwe dla zobowiązań alimentacyjnych między rozwiedzionymi małżonkami oraz dla zmiany orzeczeń dotyczących takich zobowiązań.
Ustęp poprzedzający ma zastosowanie również do separacji i unieważnienia małżeństwa lub stwierdzenia jego nieważności.

Prawo instytucji publicznej do dochodzenia zwrotu świadczeń wypłaconych wierzycielowi podlega prawu, któremu podlega ta instytucja.

Prawo właściwe dla zobowiązania alimentacyjnego określa między innymi:
1. czy i w jakim zakresie oraz od jakiej osoby wierzyciel może żądać alimentów;
2. kto jest uprawniony do wszczęcia postępowania w sprawie alimentów oraz jaki jest termin przedawnienia;
3. zakres zobowiązania alimentacyjnego dłużnika, jeżeli instytucja publiczna dochodzi zwrotu świadczeń wypłaconych wierzycielowi.

Można odmówić zastosowania prawa wskazanego przez niniejszą konwencję jedynie wówczas, gdy byłoby to oczywiście sprzeczne z porządkiem publicznym.
Przy określaniu wysokości alimentów bierze się pod uwagę potrzeby wierzyciela i możliwości majątkowe dłużnika, nawet jeżeli prawo właściwe stanowi inaczej.