Konwencji niniejszej nie stosuje się do alimentów dochodzonych w Umawiającym się Państwie, jeżeli dotyczą okresu sprzed wejścia w życie konwencji w stosunku do tego państwa.
Każde Umawiające się Państwo może, zgodnie z art. 24 składanie i wycofywanie zastrzeżeń, zastrzec sobie prawo stosowania niniejszej konwencji jedynie do zobowiązań alimentacyjnych:
1. między małżonkami i byłymi małżonkami;
2. w stosunku do osoby, która nie ukończyła dwudziestu jeden lat i nie zawarła małżeństwa.
Każde Umawiające się Państwo może, zgodnie z art. 24 składanie i wycofywanie zastrzeżeń, zastrzec sobie prawo niestosowania niniejszej konwencji do zobowiązań alimentacyjnych:
1. między krewnymi w linii bocznej;
2. między powinowatymi;
3. między małżonkami rozwiedzionymi lub w stosunku do których została orzeczona separacja, jak również między małżonkami, których małżeństwo zostało unieważnione lub została stwierdzona jego nieważność, jeżeli rozwód, separacja, unieważnienie lub stwierdzenie nieważności zostało orzeczone zaocznie w państwie, w którym strona nie biorąca udziału w postępowaniu nie miała miejsca stałego pobytu.
Każde Umawiające się Państwo może, zgodnie z art. 24 składanie i wycofywanie zastrzeżeń, zgłosić zastrzeżenie, że jego organy będą stosowały swoje prawo wewnętrzne, jeżeli wierzyciel i dłużnik są obywatelami tego państwa i jeżeli dłużnik ma tam miejsce stałego pobytu.
Jeżeli prawo państwa, posiadającego w dziedzinie zobowiązań alimentacyjnych dwa lub więcej systemy prawne stosowane terytorialnie lub osobowo, nakazuje brać pod uwagę prawo miejsca stałego pobytu wierzyciela lub dłużnika lub ich wspólne prawo ojczyste, należy stosować system prawny wskazany przez obowiązujące w tym państwie przepisy, a w przypadku ich braku - ten system, z którym te osoby są najściślej związane.
Umawiające się Państwo, w którym różne jednostki terytorialne mają własne przepisy prawa w dziedzinie zobowiązań alimentacyjnych, nie jest zobowiązane do stosowania niniejszej konwencji w odniesieniu do kolizji praw dotyczącej wyłącznie jego jednostek terytorialnych.
Niniejsza konwencja zastępuje w stosunkach między państwami, które są jej stronami, Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych wobec dzieci, sporządzoną w Hadze dnia 24 października 1956 r.
Jednakże ustęp poprzedzający nie ma zastosowania do państwa, które wskutek zastrzeżenia złożonego na podstawie art. 13 zastrzeżenie prawa stosowania konwencji jedynie do niektórych zobowiązań alimentacyjnych, wyłączyło stosowanie niniejszej konwencji do zobowiązań alimentacyjnych wobec osób, które nie ukończyły dwudziestu jeden lat i nie zawarły małżeństwa.
Niniejsza konwencja nie narusza innych umów międzynarodowych zawierających postanowienia w sprawie zagadnień uregulowanych w niniejszej konwencji, których Umawiające się Państwo jest lub stanie się stroną.
