Kodeks karny skarbowy - część ogólna

Maria S. pracowała jako księgowa w przedsiębiorstwie informatycznym "RAM". W księgach rachunkowych firmy, których prowadzeniem zajmowała się Maria S., wykryto błędy, poprzez które przedsiębiorstwo zapłaciło niższe należności podatkowe, narażając przy tym Skarb Państwa na znaczną stratę finansową. Maria S. w trakcie przesłuchania obciążała winą kierownictwo firmy, tłumacząc się, że wykonywała tylko ich polecenia, gdyż bała się utraty miejsca pracy. Czy istnieje możliwość przypisania współsprawstwa kierownictwu przedsiębiorstwa "RAM"?

Treść art. 24 § 1 Kodeksu Karnego Skarbowego, przewiduje tzw. odpowiedzialność posiłkową. Przewiduje ona pociągnięcie do odpowiedzialności osoby trzeciej nie będącej sprawcą przestępstwa, w tym przypadku podmiotu zbiorowego firmy "RAM". Odpowiedzialność posiłkowa służy zabezpieczeniu interesów Skarbu Państwa lub samorządu terytorialnego na wypadek niewypłacalności sprawcy czynu zabronionego. Polega ona na przerzuceniu odpowiedzialności sprawcy przestępstwa skarbowego w całości lub w części na osobę trzecią, tj. przedsiębiorstwo "RAM". Ma to istotne znaczenie, gdyż odpowiedzialność karną skarbową ponoszą wyłącznie osoby fizyczne. Zatem odpowiedzialność posiłkowa umożliwia rozszerzenie tej odpowiedzialności na podmioty zbiorowe. Obecnie nałożenie odpowiedzialności posiłkowej jest obligatoryjne. Organ prowadzący postępowanie przygotowawcze względem sprawcy czynu zabronionego, w sytuacji gdy stwierdzi istnienie przesłanek odpowiedzialności posiłkowej (art. 24 § 1 Kodeksu Karnego Skarbowego), ma obowiązek złożyć wniosek o nałożenie przez sąd takiej odpowiedzialności. Warunkiem pociągnięcia do odpowiedzialności posiłkowej jest więc, aby sprawca czynu zabronionego był jednocześnie osobą prowadzącą sprawy odpowiedzialnego posiłkowo, może być to np. księgowa.

Edward P. pracuje jako doradca podatkowy w przedsiębiorstwie „INKA” prowadzonym przez Tomasza K. Edward P. i Tomasz K. znają się od wielu lat, są przyjaciółmi. Podczas pobytu na wakacjach na Majorce, Tomasz K. namówił Edwarda P. do złożenia fałszywej informacji o uzyskanym przez przedsiębiorstwo dochodzie,skutkiem czego będzie zapłacona niższa kwota należności podatkowej. Jako, że zbliżał się termin składania deklaracji podatkowych, przyjaciele uzgodnili, iż wyślą wypełnioną deklarację  z Majorki do właściwego urzędu skarbowego, zakładając, że na Majorce nie obowiązuje polska jurysdykcja, bo w momencie złożenia wadliwej deklaracji, a więc popełnienia przestępstwa nie będą przebywać na terytorium Rzeczypospolitej. Poza tym Edward P. myślał, że i tak uniknie odpowiedzialności, gdyż deklaracja podatkowa złożona jest w imieniu przedsiębiorstwa, czyli skutki sankcji odczuje Tomasz K.

Krzysztof S. został oskarżony o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 86 § 1 Kodeksu Karnego Skarbowego, czyli przemytu celnego. Podczas kontroli celnej, prowadzonej przez funkcjonariuszy Służby Celnej okazało się że przemycił on 10 tyś. paczek papierosów, o łącznej wartości 60 000 zł.

Sąd skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz orzekł na podstawie art. 31 § 1Kodeksu Karnego Skarbowego przepadek przedmiotów.

Czy jego orzeczenie było prawidłowe?