AKT ARCHIWALNY - Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

1. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych w przypadku:
1) niezawarcia umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
2) wygaśnięcia lub rozwiązania umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
3) otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
- jest obowiązany do wniesienia zabezpieczenia finansowego na dany rok kalendarzowy, przeznaczonego na sfinansowanie zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, powstałego z tego samego rodzaju sprzętu, określonego w załączniku nr 1 do ustawy, który został przez niego wprowadzony.
2. Podstawę obliczenia wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w ust. 1, stanowi w przypadku:
1) wprowadzającego sprzęt, który nie jest wpisany do rejestru - masa sprzętu, który zamierza wprowadzić w danym roku kalendarzowym;
2) wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru - masa sprzętu wprowadzonego w poprzednim roku kalendarzowym.
3. Wysokość zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w ust. 1, oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej dotyczącej recyklingu zużytego sprzętu oraz masy sprzętu, o której mowa w ust. 2.
4. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, wpisany do rejestru, wnosi zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 30 czerwca roku, którego dotyczy to zabezpieczenie.
5. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który nie jest wpisany do rejestru, wnosi zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w ust. 1, przed złożeniem wniosku o wpis do rejestru.

1. Zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w art. 18 zabezpieczenie finansowe wprowadzającego sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, ust. 1, może mieć formę:
1) depozytu wpłacanego na odrębny rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej;
2) umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wprowadzającego sprzęt za niewykonanie obowiązku zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu oraz złożenia polisy lub innego dokumentu potwierdzającego zawarcie tej umowy do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej;
3) gwarancji bankowej złożonej do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
2. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, albo gwarancja bankowa, o której mowa w ust. 1 pkt 3, powinny stwierdzać, że w razie niewykonywania obowiązku zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu zakład ubezpieczeń albo bank ureguluje zobowiązania na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. W przypadku wnoszenia zabezpieczenia finansowego w formie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, lub gwarancji bankowej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, gwarantem może być wyłącznie instytucja finansowa upoważniona do gwarantowania długu celnego.
3a. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przekazuje do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie do dnia 31 lipca, informację o złożonym zabezpieczeniu finansowym, o którym mowa w art. 18 zabezpieczenie finansowe wprowadzającego sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora Ochrony Środowiska i Prezesa Zarządu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi, o których mowa w ust. 3, a Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska i Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz wzory formularzy zabezpieczenia finansowego w formie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i gwarancji bankowej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, w celu zapewnienia sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, termin powstania obowiązku ubezpieczenia, biorąc w szczególności pod uwagę konieczność zapewnienia sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym wniesiono zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w art. 18 zabezpieczenie finansowe wprowadzającego sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych ust. 1, dokonuje rozliczenia tego zabezpieczenia.
2. W razie stwierdzenia, że wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych nie osiągnął wymaganych poziomów zbierania, odzysku lub recyklingu zużytego sprzętu oraz nie wniósł opłaty produktowej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o przeznaczeniu środków pochodzących z zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 18 zabezpieczenie finansowe wprowadzającego sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych ust. 1, na poczet pokrycia tej opłaty produktowej.
3. Jeżeli wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wskazał w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 31 sprawozdanie wprowadzającego sprzęt ust. 1 pkt 2, że osiągnął wymagane poziomy zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu, Główny Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego.
4. Jeżeli wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wniósł zabezpieczenie finansowe w wysokości wyższej niż opłata produktowa wskazana w rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 67 sprawozdanie w zakresie należnej opłaty produktowej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego w wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy środkami należnymi z zabezpieczenia finansowego a należną opłatą produktową.
5. Wydanie decyzji, o których mowa w ust. 3 i 4, nie stanowi przeszkody do wydania decyzji, o której mowa w art. 69 decyzja ustalająca wysokość należnej opłaty produktowej ust. 1.