Akt uchylony z dniem 2021-06-16.
1. Służbą zagraniczną kieruje minister właściwy do spraw zagranicznych.
2. Służba zagraniczna działa w ministerstwie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych i w placówkach zagranicznych.
3. (uchylony)
4. Osoby wykonujące zadania z zakresu dyplomacji ekonomicznej podlegają ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.
1. W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko dyrektora generalnego służby zagranicznej.
2. Dyrektor generalny służby zagranicznej jest dyrektorem generalnym urzędu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, wykonującym także zadania określone w ustawie.
2a. Dyrektor generalny służby zagranicznej wykonuje zadania dyrektora generalnego urzędu wobec członków służby zagranicznej oraz członków korpusu służby cywilnej, o których mowa w art. 2 skład służby zagranicznej ust. 2 pkt 3.
3. Dyrektorem generalnym służby zagranicznej może zostać osoba posiadająca stopień dyplomatyczny, o którym mowa w art. 8 stopnie dyplomatyczne w służbie zagranicznej.
1. Zadania służby zagranicznej wykonują:
1) personel dyplomatyczno-konsularny, który stanowią, z zastrzeżeniem ust. 2, członkowie służby zagranicznej posiadający stopień dyplomatyczny;
2) personel pomocniczy;
3) personel obsługi.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor generalny służby zagranicznej może powierzyć obowiązki członka personelu dyplomatyczno-konsularnego na czas określony osobie, która spełnia wymagania określone w art. 12 warunki nadania stopnia dyplomatycznego ust. 1 pkt 2-5, oddelegowanej lub wyznaczonej, za zgodą dyrektora generalnego służby zagranicznej, w trybie określonym w odrębnych przepisach, do służby zagranicznej - zatrudniając ją na podstawie umowy o pracę i nadając jej odpowiedni stopień dyplomatyczny.
1. Ustanawia się, z zastrzeżeniem art. 10 stopień dyplomatyczny osoby wyznaczonej do wykonywania zadań Ministra Obrony Narodowej ust. 2, następujące stopnie dyplomatyczne w służbie zagranicznej:
1) ambasador tytularny;
2) radca - minister;
3) I radca;
4) radca;
5) I sekretarz;
6) II sekretarz;
7) III sekretarz;
8) attaché.
2. Najniższym stopniem dyplomatycznym jest stopień attaché.
1. Stopnie dyplomatyczne są jednocześnie stanowiskami pracy, a w placówkach zagranicznych funkcjami, na których członek personelu dyplomatyczno-konsularnego wykonuje czynności służbowe.
2. Zatrudnienie członka personelu dyplomatyczno-konsularnego na stanowisku kierowniczym w służbie zagranicznej, o którym mowa w art. 27 wynagrodzenie członków służby zagranicznej, ust. 2 pkt 1, nie powoduje zmiany posiadanego stopnia dyplomatycznego.
1. Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki żołnierzy pełniących służbę w placówkach zagranicznych określają odrębne przepisy.
2. Osobom wyznaczonym do wykonywania zadań Ministra Obrony Narodowej w placówce zagranicznej nadaje się stopień dyplomatyczny:
1) attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego) albo
2) zastępcy attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego).
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych i Minister Obrony Narodowej określą, w drodze zarządzenia, szczególne zasady wykonywania obowiązków służbowych przez osoby, o których mowa w ust. 1, a także organizację i funkcjonowanie w placówkach zagranicznych ataszatów obrony, z uwzględnieniem przepisów o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
1. Zadania z zakresu dyplomacji ekonomicznej wykonują wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw gospodarki:
1) członkowie korpusu służby cywilnej lub
2) osoby niebędące członkami służby cywilnej
– które spełniają wymagania określone w art. 12 warunki nadania stopnia dyplomatycznego ust. 1 pkt 4 i 5.
2. Osobom, o których mowa w ust. 1, dyrektor generalny służby zagranicznej nadaje stopień dyplomatyczny w terminie 14 dni od wyznaczenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
3. Czynności z zakresu prawa pracy wobec osób, o których mowa w ust. 1, dokonuje minister właściwy do spraw gospodarki.
4. Osobom, o których mowa w ust. 1 pkt 1, udziela się urlopu bezpłatnego na czas wykonywania zadań z zakresu dyplomacji ekonomicznej.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych i minister właściwy do spraw gospodarki określą, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady wykonywania obowiązków służbowych przez osoby, o których mowa w ust. 1.
1. Stopnie dyplomatyczne, z zastrzeżeniem ust. 2, nadaje dyrektor generalny służby zagranicznej.
2. Stopień ambasadora tytularnego, na wniosek dyrektora generalnego służby zagranicznej, nadaje minister właściwy do spraw zagranicznych.
1. Stopień dyplomatyczny można, z zastrzeżeniem ust. 2, art. 7 podmioty wykonujące zadania służby zagranicznej ust. 2 oraz art. 18 nawiązanie z ambasadorem stosunku pracy, odwołanie ambasadora ust. 1, nadać członkowi służby zagranicznej, który:
1) odbył, z zastrzeżeniem art. 40 organizacja i przeprowadzanie aplikacji dyplomatyczno-konsularnej ust. 2, aplikację dyplomatyczno-konsularną, o której mowa w art. 38 aplikacja dyplomatyczno-konsularna, albo jest urzędnikiem służby cywilnej lub ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego;
2) złożył egzamin dyplomatyczno-konsularny;
3) zna co najmniej dwa języki obce;
4) posiada tytuł magistra lub równorzędny;
5) wykazuje się odpowiednim stanem zdrowia psychicznego i fizycznego.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi służby zagranicznej niespełniającemu wymagań określonych w ust. 1 pkt 1-4, w związku z wykonywaniem zadań w placówce zagranicznej, można nadać stopień dyplomatyczny na czas niezbędny do wykonywania tych zadań.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje badań lekarskich, jakim podlega członek służby zagranicznej ubiegający się o stopień dyplomatyczny,
2) rodzaje dokumentów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 5
- mając na względzie charakter zadań wykonywanych przez członków personelu dyplomatyczno-konsularnego.
1. Nadanie kolejnego, wyższego stopnia dyplomatycznego członkowi personelu dyplomatyczno-konsularnego następuje stosownie do przebiegu służby, posiadanych kwalifikacji zawodowych i oceny służbowej:
1) na wniosek lub po zasięgnięciu opinii kierującego placówką zagraniczną - w stosunku do członka personelu dyplomatyczno-konsularnego wykonującego zadania w placówce zagranicznej;
2) na wniosek bezpośredniego przełożonego po uzyskaniu pozytywnej oceny służbowej - w stosunku do członków personelu dyplomatyczno-konsularnego, innych niż wymienieni w pkt 1.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi personelu dyplomatyczno-konsularnego, który otrzymał pozytywną ocenę służbową, można nadać wyższy stopień dyplomatyczny na czas określony, nie dłuższy niż rok, z pominięciem kolejności nadawanych stopni i z zawieszeniem na ten czas dotychczasowego stopnia.
1. Członek personelu dyplomatyczno-konsularnego, przy otrzymaniu po raz pierwszy stopnia dyplomatycznego, składa ślubowanie następującej treści:
"Przyrzekam i zobowiązuję się godnie reprezentować Rzeczpospolitą Polską, dbać o jej interesy i dobre imię, rzetelnie i sumiennie wykonywać powierzone mi obowiązki.".
2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych i po zasięgnięciu opinii Szefa Służby Cywilnej, określi, w drodze zarządzenia, tryb, formę i ceremoniał nadania stopnia dyplomatycznego oraz składania ślubowania, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając historyczne tradycje i zwyczaje dyplomatyczne.
1. Przedstawicielstwem dyplomatycznym w innym państwie lub stałym przedstawicielstwem przy organizacji międzynarodowej kieruje ambasador, a do czasu objęcia placówki zagranicznej przez ambasadora - kierownik przedstawicielstwa, którego wyznacza, spośród członków personelu dyplomatyczno-konsularnego, i odwołuje minister właściwy do spraw zagranicznych.
1a. W odniesieniu do Stałego Przedstawicielstwa Rzeczypospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej czynności, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zagranicznych wykonuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.
2. Placówką zagraniczną, inną niż wymieniona w ust. 1, kieruje kierownik placówki zagranicznej, którego wyznacza, spośród personelu dyplomatyczno-konsularnego, i odwołuje minister właściwy do spraw zagranicznych na wniosek dyrektora generalnego służby zagranicznej.
Kierujący placówką zagraniczną:
1) jest przełożonym wszystkich członków służby zagranicznej w kierowanej przez niego placówce zagranicznej oraz osób, o których mowa w art. 2 skład służby zagranicznej ust. 2;
2) odpowiada przed dyrektorem generalnym służby zagranicznej za prawidłowe gospodarowanie mieniem, przestrzeganie dyscypliny finansów publicznych, przestrzeganie przepisów, w szczególności przepisów prawa pracy oraz przepisów dotyczących tajemnic ustawowo chronionych;
3) odpowiada za bezpieczeństwo placówki zagranicznej i zapewnia jej ochronę, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 4 zadania Żandarmerii ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 431 i 956) oraz w art. 3 stosowanie w zakresie nieuregulowanym przepisów ustawy o służbie cywilnej pkt 1 lit. f ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 384, 695 i 1610).
1. Ambasadora mianuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych, zaakceptowany przez Prezesa Rady Ministrów.
1a. Stałego Przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej mianuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wspólny wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz ministra właściwego do spraw członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaakceptowany przez Prezesa Rady Ministrów.
2. Ambasador, z zastrzeżeniem art. 16 uprawnienie kierującego placówką zagraniczną pkt 2, podlega służbowo ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, formę i tryb wydawania poleceń ambasadorowi, kierując się zadaniami służby zagranicznej, zadaniami związanymi z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej i potrzebami polityki państwa.
1. Dyrektor generalny nawiązuje z ambasadorem, który przed mianowaniem nie był członkiem służby zagranicznej, stosunek pracy na podstawie powołania, na czas pełnienia funkcji ambasadora, nadając mu, z zastrzeżeniem art. 11 podmiot właściwy do nadania stopni dyplomatycznych, ust. 2, na ten czas stopień dyplomatyczny.
2. Odwołanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ambasadora, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z odwołaniem w rozumieniu przepisów prawa pracy.
Ambasador w państwie przyjmującym, w zakresie swoich pełnomocnictw, w szczególności:
1) reprezentuje Rzeczpospolitą Polską;
2) chroni interesy Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej obywateli, zgodnie z prawem międzynarodowym i prawem państwa przyjmującego;
3) uczestniczy w czynnościach przedstawicieli organów władzy publicznej w zakresie prowadzonych przez nich negocjacji i podejmowanych działań, zapewnia współdziałanie tych przedstawicieli, dba o zgodność ich czynności z założeniami polskiej polityki zagranicznej, a także udziela im pomocy i współdziała z nimi w zakresie ich zadań w stosunkach z państwem przyjmującym;
4) działa na rzecz promocji Polski, a zwłaszcza polskiej kultury, nauki i gospodarki;
5) udziela pomocy i współdziała w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań przez członków służby zagranicznej oraz innych osób delegowanych do załatwienia określonych spraw w państwie przyjmującym;
6) nadzoruje działalność wszystkich placówek zagranicznych w państwie przyjmującym;
7) prowadzi rokowania z państwem przyjmującym;
8) popiera przyjazne stosunki między Rzecząpospolitą Polską a państwem przyjmującym;
9) zaznajamia się z warunkami, wydarzeniami i działalnością prowadzoną przez państwo przyjmujące i przekazuje właściwym organom władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej informacje na ten temat.
Ambasador przy organizacji międzynarodowej, zwanej dalej "organizacją", w szczególności:
1) reprezentuje Rzeczpospolitą Polską wobec organizacji;
2) utrzymuje łączność między Rzecząpospolitą Polską a organizacją;
3) prowadzi rokowania z organizacją i w ramach organizacji;
4) zaznajamia się z działalnością prowadzoną przez organizację i przekazuje właściwym organom władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej informację na temat jej działalności;
5) zapewnia udział Rzeczypospolitej Polskiej w pracach organizacji;
6) chroni interesy Rzeczypospolitej Polskiej, jej obywateli oraz polskich osób prawnych w stosunkach z organizacją;
7) popiera realizację celów i zasad organizacji przez współpracę z organizacją i w ramach organizacji;
8) uczestniczy, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie przedmiotu działalności organizacji, w czynnościach przedstawicieli organów władzy publicznej w zakresie prowadzonych przez nich negocjacji i podejmowanych działań, zapewnia współdziałanie tych przedstawicieli, dba o zgodność ich czynności z założeniami polskiej polityki zagranicznej, a także udziela im pomocy i współdziała z nimi w zakresie ich zadań w stosunkach z organizacją.
1. Placówki zagraniczne podlegają okresowej inspekcji wykonywanej na polecenie dyrektora generalnego służby zagranicznej.
2. (uchylony)
