AKT ARCHIWALNY - Ustawa o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji

1. Świadectwo udziałowe jest papierem wartościowym na okaziciela w rozumieniu art. 2 katalog pojęć ustawowych, pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 27 uchylony, Świadectwo udziałowe reprezentuje prawa majątkowe, o których mowa w art. 37 wymiana świadectwa udziałowego w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych, i art. 38 upoważnienie do czynności zapewniających właściwy przebieg wymiany świadectw udziałowych, ust. 5.
2. Świadectwa udziałowe emituje Skarb Państwa, za który działa właściwy minister.
3. Świadectwa udziałowe mogą być emitowane w odcinkach zbiorowych.
4. Właściwy minister może powierzyć jednemu lub kilku bankom albo innej instytucji czynności związane z emisją świadectw udziałowych.

1. Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej, którzy stale przebywają na terytorium kraju i w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji świadectw udziałowych mają ukończone 18 lat, są uprawnieni do otrzymania jednakowej liczby świadectw udziałowych, zwanych dalej "powszechnymi świadectwami udziałowymi", podlegających wymianie na akcje funduszy innych niż te, o których mowa w art. 8 skreślony.
2. Sporządzanie spisów osób uprawnionych do otrzymania powszechnych świadectw udziałowych, poza spisami osób uprawnionych, które nie są zameldowane na pobyt stały, należy do zadań zleconych gmin. Sporządzenie spisów osób uprawnionych do otrzymania powszechnych świadectw udziałowych, które nie są zameldowane na pobyt stały w kraju, należy do zadań Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3. W terminach przeznaczonych na wydawanie powszechnych świadectw udziałowych każdy obywatel może wnieść reklamację na nieprawidłowość sporządzenia spisu. Reklamację na nieprawidłowość sporządzenia spisu osób uprawnionych, które są zameldowane na pobyt stały, wnosi się do sporządzającego spis, zaś na nieprawidłowość sporządzenia spisu osób uprawnionych, które nie są zameldowane na pobyt stały, do wojewody właściwego według ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały osoby uprawnionej, a w jego braku - do wojewody właściwego według miejsca wydania dowodu osobistego osobie uprawnionej.
4. Wójt (burmistrz, prezydent), wojewoda obowiązany jest do rozpatrzenia reklamacji w ciągu 30 dni od jej wniesienia i do wydania decyzji w sprawie dokonania zmian w spisie osób uprawnionych.
5. Decyzję doręcza się niezwłocznie wnoszącemu reklamację, a gdy dotyczy ona innych osób - również tym osobom.
6. Na decyzję nie uwzględniającą reklamacji lub powodującą skreślenie ze spisu osób uprawnionych osoba mająca w tym interes prawny może wnieść w ciągu 14 dni od daty doręczenia decyzji skargę, za pośrednictwem organu rozpatrującego reklamację, do właściwego sądu rejonowego. Do skargi należy dołączyć zaskarżoną decyzję wraz z aktami sprawy.
7. Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nieprocesowym. Od postanowienia sądu przysługuje rewizja do sądu wojewódzkiego.

Powszechne świadectwa udziałowe wydawane są osobom uprawnionym na podstawie dowodów osobistych.

1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi wzory powszechnych świadectw udziałowych, sposób sporządzania spisów osób uprawnionych, sposób wnoszenia i rozpatrywania reklamacji oraz tryb i terminy rozpoczęcia i zakończenia wydawania tych świadectw.
2. Wydawanie świadectw udziałowych należy do właściwego ministra.

1. Wydanie powszechnego świadectwa udziałowego w terminie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 32 rozporządzenie w sprawie powszechnych świadectw udziałowych, ust. 1, podlega opłacie. Wysokość opłaty i tryb jej wniesienia określi Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
2. Wysokość opłaty za powszechne świadectwo udziałowe, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 10% wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni miesiąc objęty statystyką.
3. (skreślony).

1. Prawo do otrzymania świadectwa udziałowego jest niezbywalne i nie podlega dziedziczeniu.
2. Po upływie terminu zakończenia wydawania świadectw udziałowych zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w art. 32 rozporządzenie w sprawie powszechnych świadectw udziałowych, ust. 1, Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić termin utraty ważności świadectw udziałowych objętych tym rozporządzeniem. Ogłoszenie terminu utraty ważności świadectw udziałowych następuje nie później niż na rok przed upływem tego terminu. W treści świadectwa udziałowego zamieszcza się wzmiankę o uprawnieniu Rady Ministrów do ustalenia terminu utraty ważności świadectw udziałowych.

1. Do publicznego wtórnego obrotu świadectwami udziałowymi nie mają zastosowania przepisy art 1 § 2, art 49 i art 54 § 1 ustawy, o której mowa w art. 27 uchylony, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3.
2. W celu wprowadzenia świadectwa udziałowego do obrotu giełdowego albo regulowanego obrotu pozagiełdowego posiadacz świadectwa udziałowego składa je do depozytu, zgodnie z przepisami art 5 ustawy, o której mowa w art. 27 uchylony,
3. Giełda Papierów Wartościowych S.A. w Warszawie dopuści do obrotu giełdowego świadectwa udziałowe przedstawione przez podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, zgodnie z art 71 ustawy, o której mowa w art. 27 uchylony,

Przeniesienie własności świadectwa udziałowego jest wolne od opłaty skarbowej.