AKT ARCHIWALNY - Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników

1. W protokole zajęcia komornik wyszczególni zajęte ruchomości, podając ich istotne znamiona i cechy wyróżniające, a ponadto zamieści oświadczenia osób obecnych przy zajęciu oraz uzyskane nawet z innych źródeł informacje, mogące przyczynić się do wyjaśnienia, czy zajęte przedmioty nie były wyłączone od egzekucji także na podstawie przepisów szczególnych oraz czy osobom trzecim przysługuje prawo do tych przedmiotów.
2. Jeżeli komornik dokona zajęcia nadwyżki ruchomości ponad taką ilość tych ruchomości, które nie podlegają egzekucji, protokół zajęcia powinien stwierdzać, że poza ruchomościami zajętymi dłużnik posiada również ruchomości tego samego rodzaju w ilości podlegającej zwolnieniu spod egzekucji.
3. Jeżeli egzekucja z ruchomości nie dała wyniku, protokół powinien określać dokładnie stan majątkowy i rodzinny dłużnika. W protokole tym komornik powinien również podać, skąd czerpał wiadomości o stanie rodzinnym i majątkowym dłużnika, przez określenie osoby lub organów, od których uzyskał te wiadomości.

1. Komornik oznacza w protokole zajęcia zwykłą wartość sprzedażną zajętej ruchomości.
2. Jeżeli stosownie do okoliczności ruchomości powinny być oszacowane przez biegłego, należy tego dokonać przy zajęciu, a gdyby to nie było możliwe - przy przekazaniu ruchomości do sprzedaży lub w dniu licytacji.

 Zarządzenie mające zapobiegać usunięciu nie zajętych ruchomości w razie przerwania zajęcia (art. 849 , może polegać na opieczętowaniu pomieszczeń, w których ruchomości się znajdują, jeżeli na to pozwalają okoliczności danego przypadku.

Jeżeli egzekucja skierowana została do części ułamkowej rzeczy należącej do kilku osób, o zajęciu rzeczy oraz o dalszych czynnościach egzekucyjnych komornik zawiadamia wszystkich współwłaścicieli rzeczy.

Do protokołu sprawdzenia zajętych ruchomości nie wciąga się ponownie tych ruchomości, lecz tylko zaznacza się ujawnione różnice między pierwotnym protokołem zajęcia a stanem stwierdzonym przy sprawdzeniu.

 O ponownym zajęciu ruchomości komornik zawiadamia dłużnika.

W celu ujawnienia zajęcia ruchomości komornik naklei na niej kartkę ze swoją pieczęcią albo przymocuje tę kartkę sznurkiem z pieczęcią lakową. Gdyby tych sposobów nie dało się użyć lub gdyby oznaczenie z osobna wielu rzeczy tego samego rodzaju nastręczało znaczne trudności, komornik postąpi stosownie do okoliczności. W każdym razie komornik powinien mieć na względzie, aby znak zajęcia był umieszczony w miejscu widocznym, a ruchomość nie została uszkodzona.

Jeżeli zajęcie zostało już uprzednio dokonane przez komornika lub administracyjny organ egzekucyjny w trybie zabezpieczenia roszczenia, wszczynając egzekucję komornik nie dokonuje ponownego zajęcia, lecz podejmuje dalsze czynności egzekucyjne.

Oddając zajętą ruchomość pod dozór komornik pouczy dozorcę o jego obowiązkach i w razie potrzeby ustali wynagrodzenie dozorcy, biorąc pod uwagę rodzaj i wartość ruchomości, warunki dozoru i czas jego trwania.

1. Zajęte ruchomości nie używane, stanowiące przedmiot obrotu handlowego, komornik zaoferuje właściwej branżowo jednostce handlu uspołecznionego i ustali z tą jednostką warunki sprzedaży, czas, miejsce oraz sposób przekazania ruchomości.
2. Na żądanie jednostki handlu uspołecznionego komornik powinien umożliwić dokonanie oględzin ruchomości w miejscu, w którym ruchomości te się znajdują.
3. Z odmowy kupna ruchomości komornik sporządzi protokół, który przedstawi do podpisu kierownikowi jednostki lub jego zastępcy. W razie odmowy komornik może zwrócić się do jednostki nadrzędnej, powiadamiając o tym prezesa sądu, przy którym działa.

1. Dokonując zajęcia przedmiotów o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej komornik powinien zażądać od dłużnika informacji, czy i u jakiego konserwatora zabytków przedmioty te były zarejestrowane.
2. O zajęciu przedmiotów o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej komornik zawiadamia właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, a następnie stosownie do oświadczenia konserwatora zgłasza je do sprzedaży następującym państwowym jednostkom: muzeum, bibliotece, archiwum lub przedsiębiorstwu zajmującemu się obrotem takimi przedmiotami.
3. Na wniosek konserwatora zabytków komornik umożliwi mu dokonanie oględzin zajętych przedmiotów.

1. Dewizy i pieniądze zagraniczne komornik zaoferuje do sprzedaży Narodowemu Bankowi Polskiemu.
2. Monety złote nie będące numizmatami, złoto i platynę - z wyjątkiem wyrobów użytkowych - oraz przedmioty złote i platynowe niezdatne do użytku komornik zaoferuje uprawnionemu państwowemu przedsiębiorstwu handlu jubilerskiego.

 1. Jeżeli zajęte przedmioty mają być przekazane do sprzedaży komisowej, komornik powinien przed odebraniem ruchomości od dłużnika uzgodnić z właściwym branżowo przedsiębiorstwem uspołecznionym prowadzącym sprzedaż komisową termin i sposób przekazania ruchomości do sprzedaży. Przedmioty o wielkich rozmiarach lub dużym ciężarze mogą być przekazane do sprzedaży komisowej w miejscu, w którym się znajdują.
2. Przepisy § 69, ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli zajęte zostaną przedmioty, które mogą być posiadane tylko na podstawie odrębnego zezwolenia, przekazanie ich do sprzedaży komisowej wymaga zezwolenia właściwej władzy.

1. Przystępując do zajęcia zwierząt i ziemiopłodów komornik powinien ustalić, czy dłużnik zawarł umowę kontraktacji, oraz żądać okazania tej umowy.
2. Zajęcie zakontraktowanych zwierząt i ziemiopłodów może nastąpić tylko wówczas, gdy dłużnik nie posiada innych ruchomości, z których egzekucja doprowadziłaby do zaspokojenia należności i kosztów egzekucyjnych.
3. O zajęciu zakontraktowanych zwierząt i ziemiopłodów komornik zawiadomi niezwłocznie kontraktującego i wezwie go do ich odebrania w miejscu i na warunkach ustalonych w umowie kontraktacji.

Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio w razie zajęcia zwierząt i ziemiopłodów objętych obowiązkiem dostawy na rzecz Państwa, jak również w razie zajęcia zwierząt futerkowych, gdy hodowca zawarł umowę kontraktacyjną o dostawę skór z tych zwierząt.

Jeżeli zajęte zostały zwierzęta futerkowe - sprzedaż tych zwierząt nie może być dokonana w okresie od przygotowania do rozpłodu aż do odsadzenia młodych.

Po zajęciu zwierząt, których sprzedaż nie może nastąpić przed upływem terminów przewidzianych w § 76, i w innych przepisach szczególnych, komornik pouczy wierzyciela, że w celu przeprowadzenia sprzedaży powinien po upływie tych terminów złożyć odrębny wniosek o dokonanie sprzedaży, chyba że komornik ma obowiązek działania z urzędu.

Bydło, trzodę chlewną, konie, owce, drób, pszczoły, zwierzęta futerkowe oraz owoce, zboże i inne ziemiopłody nie wymienione w § 74, i § 75, komornik zaoferuje do sprzedaży państwowym gospodarstwom rolnym, rolniczym spółdzielniom produkcyjnym, kółkom rolniczym oraz jednostkom handlu uspołecznionego, po cenach ustalonych w obrocie hodowlanym lub po cenach skupu rynkowego, zależnie od rodzaju przedmiotu sprzedaży.

1. Traktory i inne narzędzia rolnicze komornik zaoferuje do sprzedaży jednostkom gospodarki uspołecznionej, określonym w § 78, oraz państwowym ośrodkom maszynowym, po cenach odpowiadających zwykłej wartości sprzedażnej tych narzędzi z uwzględnieniem ich stanu technicznego.
2. Należące do przedsiębiorstwa maszyny, narzędzia lub inne urządzenia, jak również surowce i materiały, komornik zaoferuje jednostkom gospodarki uspołecznionej prowadzącym podobną działalność, a w ich braku albo gdy jednostki te nie skorzystały z oferty - jednostkom handlu uspołecznionego po cenach odpowiadających zwykłej wartości sprzedażnej wymienionych przedmiotów, z uwzględnieniem ich stanu technicznego.
3. Przepisy § 69, ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

1. Licytacja odbywa się w miarę możliwości poza miejscem, w którym ruchomości się znajdują.
2. Komornik nie może wyznaczyć licytacji poza miejscem, w którym ruchomości się znajdują, jeżeli wierzyciel się temu sprzeciwia.
3. Licytacja przedmiotów, które nie zostały sprzedane przez sklep komisowy w terminie określonym w art. 867 sprzedaż zajętych ruchomości w drodze licytacji publicznej, § 1, może być wyznaczona w tym sklepie, po uprzednim uzgodnieniu z jego kierownikiem.

Jeżeli licytacja ma się odbyć poza miejscem, w którym ruchomości się znajdują, komornik zarządzi przewiezienie ruchomości, a w razie potrzeby prześle je za zgodą sądu, przy którym działa, komornikowi innego sądu.

Wyznaczając termin i miejsce licytacji oraz zarządzając przeniesienie ruchomości komornik powinien współdziałać z administracyjnym organem egzekucyjnym w celu równoczesnego zorganizowania licytacji sądowej i administracyjnej, choćby ruchomości należały do różnych dłużników.

Termin licytacji powinien być wyznaczony w możliwie najkrótszym czasie, tak jednak aby pomiędzy nim a ogłoszeniem o licytacji upłynął co najmniej tydzień. Termin ten może być skrócony, jeżeli zachodzą warunki określone w art. 864 sprzedaż zajętych ruchomości, § 2.

1. Komornik ogłosi o licytacji przez obwieszczenie, w którym wymieni:
1) miejsce i czas licytacji,
2) ruchomości, które mają być sprzedane, z podaniem ich rodzaju i sumy oszacowania poszczególnych ruchomości,
3) miejsce i czas, w których można oglądać ruchomości.
2. Jeżeli na licytację wystawiona została znaczna ilość ruchomości, w ogłoszeniu należy ogólnie podać ich rodzaj i łączną sumę oszacowania, a ponadto wskazać rodzaj i sumę oszacowania przedmiotów bardziej wartościowych.

1. Ogłoszenie jest dokonane z chwilą doręczenia odpisu obwieszczenia stronom i dozorcy zajętych ruchomości oraz wywieszenia obwieszczenia w budynku sądu powiatowego właściwego dla miejsca sprzedaży. Obwieszczenie powinno pozostać wywieszone do dnia licytacji.
2. Obwieszczenie doręcza się dłużnikowi w terminie określonym w art. 867 sprzedaż zajętych ruchomości w drodze licytacji publicznej, § 3.

W celu rozpowszechnienia wiadomości o licytacji komornik zarządzi dokonanie ogłoszenia w sposób przyjęty w danej miejscowości.

Jeżeli wartość ruchomości, objętych jednym obwieszczeniem o licytacji, została oznaczona na sumę wyższą niż piętnaście tysięcy złotych, komornik może zamieścić także jednorazowe obwieszczenie w dzienniku poczytnym w danej miejscowości albo podać je do publicznej wiadomości za pośrednictwem innych środków informacji masowej.

Jeżeli jest to możliwe, zamiast poszczególnych obwieszczeń należy zamieszczać jedno obwieszczenie o licytacjach ruchomości, choćby należały one do różnych dłużników i choćby różne były terminy licytacji. Koszty ogłoszenia rozkłada się pomiędzy poszczególne sprawy, w zależności od wartości ruchomości.

Komornik wezwie na termin licytacji biegłego, jeżeli stosownie do art. 853 oszacowanie wartości zajętych ruchomości i ich oznaczenie w protokole zajęcia, § 2 oszacowanie ma być dokonane w dniu licytacji.

W przetargu nie mogą uczestniczyć: dłużnik, komornik, ich małżonkowie, dzieci komornika, personel sklepu komisowego, w którym odbywa się licytacja, oraz osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym.

Przetarg powinien rozpocząć się w czasie oznaczonym w obwieszczeniu, jednak nie później niż w dwie godziny po tym czasie.

Przed rozpoczęciem przetargu komornik ogłosi obecnym, że nabywcą licytowanego przedmiotu będzie ten, kto zaoferuje najwyższą cenę. Komornik udzieli również pouczeń o warunkach zapłaty ceny nabycia i podatku od nabycia praw majątkowych oraz o treści art. 872 skutki nieuiszczenia w terminie ceny nabycia ruchomości na licytacji komorniczej,

Komornik powinien zapewnić obecnym możność obejrzenia ruchomości wystawionych na licytację.

Przetarg rozpoczyna się od wywołania ceny określonej w art. 867 sprzedaż zajętych ruchomości w drodze licytacji publicznej, § 2. Cena ta jest najniższą ceną, za którą można zbyć ruchomości na licytacji.

Do odbycia przetargu wystarcza stawienie się jednego licytanta.

 Przetarg odbywa się ustnie.

 1. Komornik wystawia na sprzedaż kolejno poszczególne ruchomości lub poszczególne grupy obejmujące ruchomości tego samego rodzaju, wymieniając zarazem sumę oszacowania i cenę wywołania.
2. Dłużnik może żądać, aby ruchomości były wystawiane na sprzedaż w kolejności przez niego wskazanej.

Wezwanie do postąpień komornik wyraża przez trzykrotne wygłoszenie ostatnio postąpionej ceny z jednoczesnym zapytaniem: "kto da więcej". Brak dalszych postąpień komornik stwierdza przez wypowiedzenie wyrazu: "nikt".

Zaoferowana cena przestaje obowiązywać z chwilą gdy inny uczestnik zaoferuje cenę wyższą.

Udzielenie przybicia komornik zaznacza w protokole licytacji, wpisując przy tym imię, nazwisko i miejsce zamieszkania nabywcy.

Jeżeli po wywołaniu nikt nie zaoferował przynajmniej ceny wywołania, komornik stwierdza w protokole, że licytacja nie doszła do skutku.

Jeżeli suma osiągnięta ze sprzedaży części zajętych ruchomości wystarcza na zaspokojenie egzekwowanych należności i kosztów egzekucyjnych, komornik przerwie licytację i zwolni pozostałe ruchomości spod zajęcia.

Jeżeli nabywca ruchomości na licytacji publicznej nie uiści w terminie ceny nabycia, komornik przedłoży akta sądowi w celu wydania orzeczenia o ściągnięciu od nabywcy należności wskazanej w art. 872 skutki nieuiszczenia w terminie ceny nabycia ruchomości na licytacji komorniczej, § 3.

Wydając ruchomość nabywcy komornik odbierze od niego pokwitowanie odbioru, które dołączy do akt.

Jeżeli zajęte ruchomości nie zostały sprzedane wierzyciel zaś nie przejął ich na własność, komornik zwróci je dłużnikowi. W tym celu komornik wezwie dłużnika, aby zajęte ruchomości odebrał w terminie 14-dniowym pod rygorami przewidzianymi w przepisach o likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy.

Sprzedaży papierów wartościowych komornik dokona za pośrednictwem właściwej instytucji bankowej. Powstałe koszty będą pokryte z sumy osiągniętej ze sprzedaży.

Jeżeli dłużnik rozporządził ruchomością po jej zajęciu, komornik prowadzi egzekucję w dalszym ciągu przeciwko nabywcy, którego poinformuje o stanie postępowania egzekucyjnego. O poinformowaniu nabywcy komornik uczyni wzmiankę w aktach sprawy.