AKT ARCHIWALNY - Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. - Regulamin urzędowania sądów powszechnych

Sąd może zwrócić się do właściwego krajowego punktu kontaktowego Europejskiej Sieci Sądowej o udzielenie informacji mających na celu ułatwienie współpracy w sprawach karnych z właściwym organem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa, w którym ustanowiono punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej, w szczególności o:
1) informację o prawie i praktyce tego państwa;
2) ustalenie w tym państwie organu właściwego do wykonania wniosku o pomoc prawną lub o udzielenie informacji dotyczącej stanu realizacji tego wniosku;
3) ustalenie w tym państwie organu właściwego do wykonania europejskiego nakazu aresztowania lub innego orzeczenia podlegającego wzajemnemu uznawaniu lub o udzielenie informacji dotyczącej stanu realizacji tego nakazu lub orzeczenia.

Sąd występuje o udzielenie informacji, o których mowa w § 329k, do krajowego punktu kontaktowego Europejskiej Sieci Sądowej usytuowanego w Ministerstwie Sprawiedliwości lub do krajowych punktów kontaktowych utworzonych w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury.

Na wniosek krajowego punktu kontaktowego Europejskiej Sieci Sądowej sąd udziela informacji, o których mowa w § 329k.

Sąd może zwrócić się do przedstawiciela krajowego w Eurojuście o udzielenie informacji lub o pomoc w sprawach należących do kompetencji Eurojustu, które podlegają jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej lub w które Rzeczpospolita Polska jest bezpośrednio zaangażowana, w szczególności o:
1) pomoc w ustaleniu organu właściwego w państwie członkowskim Unii Europejskiej do wykonania wniosków o pomoc prawną, europejskich nakazów aresztowania oraz innych orzeczeń podlegających wzajemnemu uznawaniu, a ponadto o koordynowanie, monitorowanie i ułatwianie ich wykonania, w tym przez pośredniczenie w kontaktach między sądem a właściwym organem państw członkowskich Unii Europejskiej;
2) koordynowanie innych działań prowadzonych lub nadzorowanych przez sąd z działaniami właściwych organów państw członkowskich Unii Europejskiej.

1. W przypadku wystąpienia przez przedstawiciela krajowego w Eurojuście sąd udziela informacji koniecznych do wykonywania zadań Eurojustu.
2. Sąd może odmówić rozpatrzenia wniosku lub wystąpienia Eurojustu, jeżeli mogłoby to naruszać bezpieczeństwo Rzeczypospolitej Polskiej lub zagrażać bezpieczeństwu osoby.

1. Sąd przekazuje przedstawicielowi krajowemu w Eurojuście następujące informacje, o ile nie zostały one przekazane w postępowaniu przygotowawczym:
1) o postępowaniu w sprawie o przestępstwo bezpośrednio dotyczące co najmniej trzech państw członkowskich Unii Europejskiej, gdy wnioski o udzielenie międzynarodowej pomocy prawnej lub o wykonanie orzeczenia podlegającego wzajemnemu uznawaniu zostały przekazane do co najmniej dwóch państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli:
a) przedmiotem postępowania jest czyn zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 5 lat, będący przestępstwem:
- fałszowania oraz obrotu fałszywymi pieniędzmi lub innymi środkami płatniczymi,
- handlu ludźmi,
- łapownictwa i płatnej protekcji,
- na szkodę interesów finansowych Unii Europejskiej,
- nielegalnego obrotu bronią palną, amunicją lub ich istotnymi częściami,
- nielegalnego wytwarzania, przetwarzania, przemytu środków odurzających, prekursorów, środków zastępczych lub substancji psychotropowych lub obrotu nimi,
- o charakterze terrorystycznym,
- przeciwko ochronie danych gromadzonych, przechowywanych, przetwarzanych lub przekazywanych w systemie informatycznym,
- przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego,
- udziału w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego,
- wprowadzania do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł,
b) z materiału dowodowego wynika, że przestępstwo może powodować poważne skutki transgraniczne, skutki dla Unii Europejskiej lub może dotyczyć innych państw członkowskich Unii Europejskiej niż te, które są bezpośrednio zaangażowane;
2) o sprawach, w których może wystąpić kolizja jurysdykcji;
3) o sprawach, w których powtarzają się trudności z wykonywaniem wniosków o udzielenie międzynarodowej pomocy prawnej, wykonaniem europejskiego nakazu aresztowania lub innego orzeczenia podlegającego wzajemnemu uznawaniu.
2. Przy przekazywaniu informacji, o których mowa w ust. 1, sąd wskazuje:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1:
a) przedmiot postępowania,
b) imię, nazwisko, datę urodzenia, zajęcie, miejsce zamieszkania oskarżonego i jego numer PESEL, o ile go posiada,
c) imię, nazwisko, datę urodzenia, zajęcie, miejsce zamieszkania pokrzywdzonego i jego numer PESEL, o ile go posiada,
d) zaangażowane państwa członkowskie,
e) krótki opis przestępstwa i jego kwalifikację prawną,
f) informacje o skierowanych wnioskach o międzynarodową pomoc prawną, ich zakresie i o stanie ich realizacji,
g) w przypadku postępowań o przestępstwa o charakterze terrorystycznym - dodatkowo informacje o treści prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie karne oraz o ewentualnych powiązaniach z innymi postępowaniami karnymi;
2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3:
a) państwa członkowskie, między którymi może wystąpić kolizja jurysdykcji,
b) przedmiot postępowania,
c) imię, nazwisko, datę urodzenia, zajęcie, miejsce zamieszkania oskarżonego i jego numer PESEL, o ile go posiada,
d) imię, nazwisko, datę urodzenia, zajęcie, miejsce zamieszkania pokrzywdzonego i jego numer PESEL, o ile go posiada,
e) krótki opis przestępstwa i jego kwalifikację prawną.