Akt uchylony z dniem 2017-04-04.
Podstawę do umieszczenia w izbie zatrzymań:
1) osoby zatrzymanej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o Żandarmerii Wojskowej stanowi protokół zatrzymania i zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do osadzenia;
2) żołnierza osadzonego na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o dyscyplinie wojskowej stanowią:
a) postanowienie wydane w tej sprawie,
b) protokół badania potwierdzający, że żołnierz znajduje się w stanie wymagającym osadzenia,
c) zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do osadzenia;
3) żołnierza osadzonego na podstawie art. 88 ust. 1–3 ustawy o dyscyplinie wojskowej stanowią:
a) odpis prawomocnego orzeczenia właściwego sądu wojskowego o ukaraniu i zarządzenie wykonania kary dyscyplinarnej aresztu izolacyjnego,
b) zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do odbycia przez żołnierza kary dyscyplinarnej aresztu izolacyjnego, wydane nie wcześniej niż dwadzieścia cztery godziny przed terminem stawienia się żołnierza do aresztu;
4) osoby tymczasowo aresztowanej lub skazanej na podstawie przepisów karnych stanowią dokumenty konwojowania przedstawione przez żołnierzy lub funkcjonariuszy konwojujących te osoby.
Przyjęcie osadzonego do izby zatrzymań następuje po:
1) sprawdzeniu dokumentów stanowiących podstawę do umieszczenia go w izbie zatrzymań;
2) ustaleniu jego tożsamości;
3) przeprowadzeniu jego kontroli osobistej;
4) złożeniu przez niego przedmiotów podlegających przekazaniu do depozytu.
1. Do izby zatrzymań osadzonego przyjmuje komendant izby zatrzymań lub upoważniony przez niego profos oraz żołnierz, o którym mowa w § 29 ust. 2.
2. Można odmówić przyjęcia do izby zatrzymań, jeżeli brak:
1) dokumentów stanowiących podstawę do umieszczenia w izbie zatrzymań albo są one uszkodzone w stopniu uniemożliwiającym zapoznanie się z ich treścią;
2) dokumentu, na podstawie którego ustala się tożsamość osadzonego, albo jeżeli istnieją uzasadnione wątpliwości co do jego tożsamości wynikające z:
a) uszkodzenia tego dokumentu,
b) niezgodności między dokumentami a informacjami uzyskanymi od osadzonego lub od konwoju,
c) braku możliwości potwierdzenia tożsamości osadzonego.
3. Odmawia się przyjęcia osadzonego do izby zatrzymań, jeżeli:
1) badanie lekarskie wykazało przeciwwskazania zdrowotne do osadzenia go w izbie zatrzymań lub stan jego zdrowia wymaga udzielenia pomocy medycznej, której w danym obiekcie nie można udzielić;
2) brakuje wolnych miejsc.
4. Przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli do izby zatrzymań zostanie przekazane pismo dowódcy jednostki wojskowej lub organu ochrony porządku prawnego albo wymiaru sprawiedliwości stwierdzające tożsamość osadzonego, a w przypadku gdy osadzony nie ma dokumentów stanowiących podstawę do umieszczenia go w izbie zatrzymań – także aktualna fotografia osadzonego.
1. Przy przyjęciu do izby zatrzymań od osadzonego odbiera się i przekazuje do depozytu:
1) dokumenty osobiste;
2) urządzenia elektroniczne i elektrotechniczne, w szczególności telekomunikacyjne oraz służące do rejestrowania lub odtwarzania informacji;
3) przedmioty, których posiadanie jest niedozwolone ze względu na bezpieczeństwo, w szczególności: broń, amunicję, brzytwy, żyletki, sztućce metalowe, narzędzia do cięcia metalu, środki służące do obezwładniania, pasy, paski, środki odurzające, substancje psychotropowe lub środki zastępcze oraz alkohol;
4) przedmioty wartościowe;
5) inne posiadane przedmioty, chyba że ich posiadanie nie będzie stanowić zagrożenia dla osadzonego lub innych osób.
2. Osadzonego należy pouczyć, że może przekazać do depozytu pieniądze.
3. Wykaz dokumentów, pieniędzy, przedmiotów wartościowych oraz innych przedmiotów, o których mowa w ust. 1, wpisuje się do książki ewidencji osób i depozytu osadzonych w izbie zatrzymań, której wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, określając cechy charakterystyczne tych dokumentów i przedmiotów lub kwotę pieniędzy.
4. Wykaz rzeczy przyjętych do depozytu podpisują osoba je przyjmująca oraz osadzony. Jeżeli kontakt z osadzonym jest niemożliwy lub znacznie utrudniony, przyjmuje się przedmioty, o których mowa w ust. 1, w obecności osoby przybranej, która również podpisuje wykaz.
5. Przy deponowaniu przedmiotów posiadanych przez osadzonego w pierwszej kolejności bierze się pod uwagę względy bezpieczeństwa.
1. Dane osobowe osadzonego, datę i godzinę oraz podstawę do jego przyjęcia do izby zatrzymań, datę i godzinę oraz podstawę do jego zwolnienia z tej izby, przyjęcie do depozytu i zwrot z depozytu jego rzeczy odnotowuje się w książce ewidencji osób i depozytu osadzonych w izbie zatrzymań.
2. Komendant lub profos izby zatrzymań zawiadamia niezwłocznie dowódcę jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej, w której osadzony pełnił czynną służbę wojskową przed osadzeniem, oraz właściwy wojskowy sąd garnizonowy o przyjęciu osadzonego do izby zatrzymań, o odmowie przyjęcia i o zwolnieniu z niej, a w przypadku osoby cywilnej – wskazaną przez niego osobę, podając datę i godzinę przyjęcia do izby zatrzymań lub zwolnienia z niej.
1. Osadzonemu w izbie zatrzymań wydaje się środki higieny w ilości niezbędnej do utrzymania higieny osobistej i czystości pomieszczeń, w których przebywa.
2. Ze względów higieny i bezpieczeństwa osadzonemu wydaje się ubranie robocze.
1. Osoby zatrzymane na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o Żandarmerii Wojskowej oraz żołnierzy osadzonych na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o dyscyplinie wojskowej umieszcza się w pomieszczeniu jednoosobowym.
2. Żołnierzy osadzonych na podstawie art. 88 ust. 1–3 ustawy o dyscyplinie wojskowej oraz osoby tymczasowo aresztowane lub skazane na podstawie przepisów karnych umieszcza się w pomieszczeniu jednoosobowym albo wieloosobowym.
3. W jednym pomieszczeniu umieszcza się osadzonych pełniących służbę wojskową tego samego rodzaju, z tych samych korpusów kadry zawodowej oraz tej samej płci.
4. W jednym pomieszczeniu nie umieszcza się żołnierzy i osób cywilnych.
5. Osadzonego umieszcza się w pomieszczeniu jednoosobowym albo wieloosobowym, gdy to wynika z zaleceń lekarza lub psychologa.
1. Przy przyjęciu do izby zatrzymań oraz w przypadku potrzeby uzasadnionej wyłącznie względami bezpieczeństwa w izbie zatrzymań osadzony podlega w każdym czasie kontroli osobistej. Kontroli podlegają w szczególności odzież, bielizna i obuwie osadzonego oraz pomieszczenie, w którym stale lub czasowo przebywa, a także przedmioty dostarczone mu przez inną osobę lub przekazywane przez niego innym osobom, z wyjątkiem korespondencji.
2. Paczki otrzymane przez osadzonego podlegają kontroli w jego obecności. W paczkach nie mogą być dostarczane artykuły, których sprawdzenie jest niemożliwe bez naruszenia w istotny sposób ich substancji, oraz artykuły w opakowaniach utrudniających kontrolę ich zawartości.
3. Treść korespondencji osadzonego nie podlega kontroli.
4. Kontrolę osobistą przeprowadza się z poszanowaniem godności i praw człowieka, w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osadzonego. Kontroli osobistej dokonuje żołnierz tej samej płci, w pomieszczeniu niedostępnym w czasie kontroli dla osób postronnych.
5. Przedmioty podlegające zdeponowaniu znalezione w czasie kontroli osadzonego są przekazywane do depozytu i ewidencjonowane.
