Ustawa o kosztach sądowych w sprawach cywilnych

Spółka cywilna „Ares" dostarczyła sp. z o.o. „Remix" towar o wartości 460 OOOzł. Jeden ze wspólników spółki cywilnej pozwał nabywcę o zapłatę tej kwoty wraz z odsetkami.
Sąd okręgowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. W sprzeciwie pozwana wniosła o oddalenie powództwa podnosząc, że całość należności w ustalonym w fakturze terminie przelała na rachunek bankowy wskazany jej przez dostawcę towaru -drugiego wspólnika - i dołączyła kserokopię przelewu.
W odpowiedzi powód podtrzymał żądanie podnosząc, że wskazany rachunek nie jest rachunkiem bankowym spółki cywilnej, lecz rachunkiem osobistym drugiego wspólnika, który nie był upoważniony do pobrania zapłaty, gdyż czynność taka przekracza zwykły zarząd.

Zaproponuj rozstrzygnięcie sądu.

Mają zastosowanie art. 865 i 866 Kodeksu Cywilnego, które stanowią kolejno o prowadzeniu spraw spółki oraz o prawie jej reprezentowania. Teza orzeczenia Sądu Najwyższego z 14 I 1997 odnosi się do kazusu i brzmi następująco: „Spełnieni świadczenia do rąk jednego ze wspólników spółki cywilnej stanowi należyte wykonanie zobowiązania, chyba że z treści umowy spółki, która jest dłużnikowi znana, wynika iż wspólnicy uregulowali sposób prowadzenia spraw spółki  oraz jej reprezentowanie w inny sposób niż to stanowi art. 865 i 866 Kodeksu Cywilnego".
Rozstrzygniecie sądu  - odrzucenie pozwu , uznanie za bezzasadny.
Wierzycielem w danej sprawie nie była spółka , nie posiada ona zdolności prawnej w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek spółki to w rzeczywistości majątek wspólników o charakterze współwłasności łącznej. Wierzycielami strony pozwanej byli wiec wspólnicy spółki „Ares”, tudzież przekazanie kwoty przez pozwaną jednemu przez wspólników, było spełnieniem świadczenia do rąk uprawnionego wierzyciela i pociągnęło za sobą wygaśniecie zobowiązania w całości. Każdy ze wspólników jako współwłaściciel współwłasności łącznej uprawniony jest do przyjęcia świadczenia od dłużnika.

Reprezentujący dłużnika adwokat wniósł w dniu 16 lipca 2008 r. skargę na czynność komornika. Nie uiścił od niej od razu opłaty stałej w wysokości 100 zł, należnej na podstawie art. 25 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, lecz dopiero w dniu 19 lipca 2008 r. Sąd Rejonowy przyjmując, że stosownie do art. 10 koszt. sąd. opłata powinna być uiszczona równocześnie z wniesieniem pisma podlegającego opłacie, postanowieniem z dnia 23 lipca 2006 r. odrzucił skargę, uznając, iż nie ma znaczenia okoliczność, że opłata wpłynęła do sądu w terminie otwartym do wniesienia skargi. Oceń zasadność postanowienia o odrzuceniu skargi.

Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2009 r., Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 398⁶ § 2 KPC odrzucił skargę kasacyjną ubezpieczonego Andrzeja W. od wyroku tego Sądu z dnia 20 stycznia 2009 r., w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o stwierdzenie podlegania ubezpieczeniom i o składki, wskazując że pełnomocnik ubezpieczonej, będący adwokatem, przy wniesieniu skargi kasacyjnej nie uiścił opłaty przewidzianej w art. 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Dopiero w dniu 7 marca 2009 r. została wniesiona opłata kancelaryjna w kwocie 30 zł. zatem już po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej określonego w art. 398⁵ § 1 KPC (termin upłynął w dniu 5 marca 2009 r.). Oceń rozstrzygnięcie Sądu.

Sędzia - komisarz w postępowaniu upadłościowym dłużnika zarządził zwrot wierzycielowi pisma obejmującego zgłoszenie wierzytelności w związku z niespełnieniem odpowiednich wymogów formalnych (art. 242 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze). W toku rozpatrywania zażalenia powoda Sąd Rejonowy w A. rozważał, jaką opłatę należy pobrać od tego środka zaskarżenia i na jakiej podstawie prawnej. W ocenie Sądu, kwestii tej nie reguluje art. 75 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, natomiast w grę mógłby wchodzić art. 19 ust. 3 pkt 2 lub art. 14 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Uiszczenie jakiej opłaty będzie właściwe w przedstawionej sytuacji?

Sąd Rejonowy w Toruniu uwzględniając powództwo Marka A., Tomasza C., Krzysztofa J., Władysława S. i Ryszarda G. zasądził od pozwanych Arkadiusza B. i Adama R. prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej "Logor" s.c. w Toruniu tytułem wynagrodzenia za pracę na rzecz powodów odpowiednio kwoty: 3241zł, 6243zł, 2087zł, 3564zł, 1458zł. Od wyroku w stosunku do wszystkich powodów strona pozwana działająca za pośrednictwem adwokata wniosła 2 apelacje, uiszczając 2 opłaty sądowe w wysokości 30zł każda. Sąd Okręgowy w Toruniu postanowieniem z dnia 13 maja 2007 odrzucił apelacje z powodu nie uiszczenia opłaty sądowej w wymaganej wysokości. Sąd w uzasadnieniu wskazał, iż pozwany wnosząc apelację od wyroku uwzględniającego powództwo powinien uiścić opłatę będącą sumą opłat należnych od każdego uwzględnianego roszczenia, a więc w wysokości 150zł.
Proszę ocenić zasadność odrzucenia apelacji.

Karol Z. domagał się zasądzenia od Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń na Życie S.A. kwoty 7.320 zł z ustawowymi odsetkami tytułem zwaloryzowanego świadczenia z umowy ubezpieczenia zaopatrzenia dzieci. Sąd Rejonowy w Gnieźnie w postępowaniu uproszczonym zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.703 zł z ustawowymi odsetkami, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Pozwany, zaskarżył ten wyrok w części, oznaczając wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 1.600 zł. Od wniesionej apelacji uiścił opłatę stosunkową w wysokości 80zł.
Proszę ocenić czy wniesiona przez pozwanego opłata stosunkowa była w danym stanie faktycznym właściwa.

Sąd Okręgowy w Sandomierzu wyrokiem z dnia 13 października 2005r. orzekł o rozwodzie powoda Grzegorza G. i powódki Barbary G. Adwokat powoda wniósł apelację od wyroku w części orzekającej o winie rozkładu pożycia małżeńskiego oraz o alimentach na rzecz pozwanej i uiścił stałą opłatę sądową w kwocie 600 zł. Sąd Okręgowy w Sandomierzu postanowieniem z dnia 2 listopada 2005r. odrzucił na podstawie art. 1302 § 3 Kodeksu Postępowania Cywilnego apelację w zakresie zaskarżającym orzeczenie o alimentach zasądzonych na rzecz pozwanej, uznając, że apelacja w tej części powinna zostać opłacona należną opłatą bez wezwania.
Proszę ocenić zasadność decyzji Sądu o odrzuceniu apelacji.

Krystian B. wniósł do Sądu Rejonowego w Katowicach pozew o zasądzenie w postępowaniu nakazowym od Katarzyny L. kwoty 2.317zł wraz z ustawowymi odsetkami. Wnosząc pozew uiścił opłatę w wysokości 100zł. Przewodniczący skierował sprawę do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym, ustalając opłatę w wysokości 30 zł. Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym zgodnie z żądaniem pozwu, zasądzając od pozwanej koszty procesu w kwocie 645,00 zł, na które, poza wynagrodzeniem adwokata i opłatą od pełnomocnictwa, złożyła się opłata w wysokości 30 zł, ustalona na podstawie art. 19 ust. 2 w związku z art. 28 i art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Krystian B. wniósł zażalenie na zawarte w nakazie zapłaty postanowienie o kosztach, podnosząc, że wchodząca w skład kosztów opłata od pozwu w wysokości 100 zł a nie jak zasądzono - 30zł.
Proszę podać i uzasadnić w jaki sposób Sąd Okręgowy powinien rozpatrzeć zażalenie.

Przedsiębiorstwo "Metonal" sp. z o.o. w pozwie o zapłatę od przedsiębiorstwa "Bandex" s.c. kwoty w wysokości 11200zł zawarło wniosek o zabezpieczenie dochodzonego roszczenia. Sąd Rejonowy w Mysłowicach postanowieniem z 14 maja 2009r. oddalił zawarty w pozwie wniosek o zabezpieczenie dochodzonego roszczenia. Pełnomocnik powoda wnosząc zażalenie, uiścił opłatę stałą w wysokości 30zł. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie jako nienależycie opłacone, uznając, że na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 18 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach w sprawach cywilnych obowiązuje tu opłata w wysokości jednej piątej opłaty stosunkowej od pozwu, a zatem powinna być uiszczona w kwocie 112 zł.
Proszę ocenić zasadność odrzucenia zażalenia.

W sprawie z powództwa Arkadiusza D. przeciwko Placówce opiekuńczo - wychowawczej w Poznaniu o zapłatę wynagrodzenia, Sąd Okręgowy w Poznaniu odrzucił skargę kasacyjną powoda. Arkadiusz D. był w postępowaniu reprezentowany przez Artura G. - radcę prawnego Związku Nauczycielstwa Polskiego - który wnosząc skargę kasacyjną do Sądu nie uiścił od niej opłaty. W ocenie Sądu powód wnosząc tę skargę powinien był uiścić opłatę podstawową. Postanowienie zaskarżył w całości pełnomocnik powoda. W uzasadnieniu zażalenia podniósł, iż Arkadiusz D. był reprezentowany przez związek zawodowy, zaś zgodnie z przepisem art. 96 ust. 1 pkt 8 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie dotyczy inspektora pracy oraz związków zawodowych w sprawach z zakresu prawa pracy.
Czy Sąd Najwyższy powinien uwzględnić zażalenie powoda?

Sąd Apelacyjny w Koninie odrzucił apelację spółki "Mastermix" z o.o. od wyroku Sądu Okręgowego w Koninie. Sąd podniósł w uzasadnieniu, iż apelacja wniesiona przez profesjonalnego pełnomocnika nie została opłacona opłatą podstawową a zawarta w treści apelacji adnotacja o korzystaniu przez skarżących z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych nie stanowi formalnego wniosku o zwolnienie od opłaty podstawowej, zwłaszcza że nie dołączono do apelacji dokumentów wymaganych dla uzyskania takiego zwolnienia. Spółka "Mastermix" z o.o. złożyła zażalenie na to postanowienie, w którym podniosła, iż ani przepis art. 103 ani inne przepisy ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nie określają jaka powinna być forma i treść wniosku o zwolnienie od kosztów osób prawnych. W tym stanie rzeczy nawet nieprecyzyjne oznaczenie żądania w piśmie procesowym stanowi podstawę do podjęcia przez Sąd czynności wyjaśniających w celu nadania temu pismu biegu przez rozpoznanie właściwie rozumianego żądania.

Oceń słuszność stanowiska przedstawionego w powoda w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu apelacji.

Przewodniczący w Sądzie Rejonowym Warszawa- Śródmieście wydał zarządzenie ustalające opłatę w wysokości 300 zł od wniosku o wpis w dziale drugim księgi wieczystej dwóch spadkobierców Marzeny M. i Mirosława M., w miejsce spadkodawczyni, dziedziczących spadek po połowie. Wnioskodawczyni Marzena M. zaskarżyła zarządzenie zażaleniem, gdyż uważała że obowiązana była uiścić opłatę 150zł, a nie jak wskazał Sąd - kwotę 300zł powstałą po zsumowaniu opłat od udziałów we współwłasności każdego z dwóch spadkobierców.

Czy Sąd Okręgowy powinien uwzględnić zażalenie wnioskodawczyni?

Kazimierz K., Prezydent Miasta Chorzów wystąpił do Sądu Rejonowego w Chorzowie o wyznaczenie przedstawiciela dla nieobecnej strony celem zastąpienia jej w postępowaniu administracyjnym w sprawie o wymeldowanie z miejsca stałego pobytu. Zarządzeniem przewodniczącego w Sądzie Rejonowym wnioskodawca wezwany został, zgodnie z art. 23 pkt. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych o uiszczenie opłaty sądowej od wniosku.

Czy przewodniczący słusznie wezwał Prezydenta Miasta o uiszczenie opłaty?

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie postanowieniem odrzucił na podstawie  art. 130² § 3 Kodeksu Postępowania Cywilnego skargę kasacyjną powódki Grażyny A. od wyroku tego Sądu, ponieważ pełnomocnik procesowy ubezpieczonej nie uiścił przy jej wniesieniu opłaty podstawowej w wysokości 30 zł. Grażyna A. podczas ogłoszenia wyroku nie była jeszcze reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. W zażaleniu na postanowienie Sądu pełnomocnik powódki zarzucił naruszenie art. 327§1 Kodeksu Postępowania Cywilnego, według którego stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego, obecnej przy ogłoszeniu wyroku, przewodniczący obowiązany jest udzielić wskazówek co do sposobu i terminów wniesienia środka zaskarżenia, czego Sąd nie uczynił. W związku z tym wobec braku stosownego pouczenia obowiązki pełnomocnika ustanowionego następnie z urzędu obejmowały jedynie sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej za ubezpieczonego, a nie dotyczyły konieczności uiszczenia za wnioskodawcę opłaty sądowej od tego pisma.

Proszę ocenić zasadność zarzutów podniesionych w zażaleniu.

Sędzia - komisarz w postępowaniu upadłościowym dłużnika Kazimierza Z. zarządził zwrot wierzycielom Eugeniuszowi R. i Dagmarze K. pisma obejmującego zgłoszenie wierzytelności w związku z niespełnieniem odpowiednich wymogów formalnych. W toku rozpatrywania zażalenia powodów Sąd Rejonowy rozważał, jaką opłatę należy pobrać od tego środka zaskarżenia i na jakiej podstawie prawnej.

Proszę wskazać i uzasadnić jaką opłatę powinien pobrać sąd od zażalenia na zarządzenie sędziego - komisarza o zwrocie zgłoszenia wierzytelności.