Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej - Finanse publiczne

W związku z licznymi nieporozumieniami i brakiem współdziałania między poszczególnymi ugrupowaniami w parlamencie, zgłoszony został wniosek o skrócenie kadencji Sejmu i przeprowadzenie przyśpieszonych wyborów parlamentarnych. Odbyły się one pod koniec września, a na nowo powołanym gabinecie (początek października) spoczął obowiązek przygotowania projektu ustawy budżetowej. Już 27 października gotowy projekt przedłożono Marszałkowi Sejmu.
Po uchwaleniu ustawy przez Sejm, trafiła ona do Senatu, gdzie została w całości zaakceptowana, przy zachowaniu 20-dniowego terminu, następnie zaś przekazana została do rąk Prezydenta. Ten, mając liczne zastrzeżenia co do zgodności trybu jej uchwalenia z Konstytucją, przekazał ją do Trybunału Konstytucyjnego, podkreślając przede wszystkim naruszenie terminu jej przedłożenia przez Radę Ministrów. Czy mimo tego można uznać, że Rada Ministrów nie uchybiła swym obowiązkom?

Zgodnie z art. 222 Konstytucji RP, Rada Ministrów musi przedłożyć Sejmowi projekt ustawy budżetowej na rok następny najpóźniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem kolejnego roku
budżetowego, co w praktyce oznacza do dnia 30 września każdego roku. Artykuł ten przewiduje jednak, w wyjątkowych sytuacjach, późniejsze jej przedstawienie. W tym przypadku za taką wyjątkową sytuację należy uznać fakt, iż wybory parlamentarne odbyły się dopiero pod koniec września, co więcej, należy też uwzględnić dodatkowy czas na powołanie Rady Ministrów. W takiej sytuacji opóźnienie Rady było usprawiedliwione.

Rada Ministrów, z racji zbliżającego się upływu terminu przeznaczonego na przedłożenie ustawy budżetowej, nadała temu projektowi pilny charakter. Został on przyjęty zarówno przez Sejm jak i Senat wymaganą większością głosów, następnie Marszałek Sejmu przekazał ją do podpisu Prezydentowi. Ten jednak miał liczne zastrzeżenia, uważał, że przyśpieszony termin poddania jej pod głosowanie nie pozwolił wszystkim parlamentarzystom należycie zapoznać się z tak ważnym dla interesów państwa aktem. Dlatego też ponownie przekazał ją do Sejmu do rozpatrzenia, który wymaganą większością 3/5 głosów w obecności połowy ustawowej liczby posłów ponownie uchwalił ustawę. Czy przedstawiony tryb przyjęcia aktu prawnego zawiera uchybienia?

Polska wstąpiła do międzynarodowej organizacji, która zrzeszała państwa tworzące wspólnotę gospodarczą. Po pewnym czasie organy tej wspólnoty powołały specjalny Międzynarodowy Bank, który miał się zajmować między innymi emisją wspólnej waluty, wprowadzanej stopniowo w państwach członkowskich. Po jakimś czasie władze RP uznały, że wprowadzenie takiej wspólnotowej waluty poprawiłoby sytuację finansową Polski, przyczyniając się do zmniejszenia deficytu budżetowego. Wówczas jednak rozpoczęły się liczne protesty obywateli, przeciwnych zamianie polskiego złotego na obcą walutę. Proszę ocenić przedstawioną sytuację pod kątem przepisów obowiązującej Konstytucji RP.

W kwietniu okazało się, że przyjęta ustawa budżetowa na bieżący rok powinna zostać znowelizowana, aby zapobiec zwiększeniu deficytu budżetowego. Sprawą tą postanowił zająć się resort finansów. Po trzech tygodniach gotowy już projekt zmiany ustawy budżetowej został przedłożony przez Ministra Finansów do Sejmu, gdzie uzyskał poparcie posłów. Czy mógłby on zostać przyjęty?

Planowany poziom deficytu budżetowego na rok 2008 został przekroczony. Aby móc przynajmniej częściowo go pokryć, Rada Ministrów postanowiła zaciągnąć pożyczkę od Narodowego Banku Polskiego, czyniąc to w drodze ustawy. Projekt ten z inicjatywy Rady Ministrów przedłożono do Sejmu. Sejm oraz Senat przyjęły ustawę, która następnie została przekazana dla Prezydenta do podpisu. Ten jednak mając zastrzeżenia, zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie jej zgodności z Konstytucją. Czy było to rzeczywiście uzasadnione?