Kodeks wykroczeń

W dniu 17 maja 2009 roku Michał J. znalazł podczas spaceru odtwarzacz mp3. W okolicy nie było nikogo, więc znalazca postanowił zabrać znaleziony przedmiot do domu.

W związku z tym, że nikt z kim rozmawiał nie zgubił odtwarzacza, ani nie posiadał wiedzy, czy ktoś takiego sprzętu nie zagubił, dnia 20 maja 2009 roku rozwiesił kilkanaście ogłoszeń o odnalezieniu w/w urządzenia, podając swoje dane kontaktowe.

Do dnia 29 sierpnia 2009 roku właściciel urządzenia  po ten sprzęt się zgłosił. Natomiast 1 września 2009 roku Michałowi J. Policja zarzuciła, po zawiadomieniu przez właściciela, iż Michał J. popelnił wykroczenie z art. 125 Kodeksu Wykroczeń, czyli niezawiadomił o znalezieniu rzeczy, gdyż nie poinformowal on Policji ani biura rzeczy znalezionych od znalezieniu urządzenia. Policja postanowiła również ukarać Michała J. grzywną w wysokości 500 zł.

Czy ta decyzja jest słuszna?

Co do wysokości grzywny i sposobu jej nałożenia, to za to wykroczenie na podstawie art. 125 Kodeksu Wykroczeń, Policja (art. 95 § 1 Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia), ma prawo nałożyć grzywnę mandatem karnym w przewidzianej wysokości (art. 96 § 1 Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia)

Jednak co do zasadności stwierdzenia, że Michał J. jest sprawcą wykroczenia opisanego w art 125 Kodeksu Wykroczeń, należy uznać, że jest ono bezzasadne. Oczywiście przepis ten nakłada obowiązek na znalazcę rzeczy, aby poinformował o tym fakcie organ Policji lub inny organ państwowy, lub w inny właściwy sposób poszukiwał posiadacza rzeczy. Działania te musi podjąć w ciągu dwóch tygodni od znalezienia przedmiotu. W tym wypadku obwiniony nie powiadmił Policji ani innego organu państwowego, jednak miał prawo poszukiwać posiadacza odtwarzacza na własną rękę. Jego sposób okazał się właściwy, gdyż właściciel odzyskał zgubiony przedmiot, natomiast Michał L. rozpoczął poszukiwania poprzez wywieszenie ogłoszeń, przed upływem 2 tygodni.

Jan K. w czasie wieczornego powrotu do domu jedną z głównych dróg miejskich, został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Jak sie okazało, wracał on prowadząc rower, którego oświetlenie uległo awarii. W związku z tym, że czyn ten stanowi wykroczenie z art. 88 Kodeksu Wykroczeń, Sąd Rejonowy uznał Jana K. winnego naruszenia tego przepisu i stosując art. 39 § 1 i § 2 Kodeksu Wykroczeń w zw. z art. 20 § 1 i § 2 Kodeksu Wykroczeń nałożył na niego karę ograniczenia wolności równą 1 miesiącowi, w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny, w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Czy Sąd Rejonowy orzekł właściwą karę w stosunku do Jana K.?

Krzysztof R. został przez Sąd Rejonowy uznany za winnego naruszenia art. 88 Kodeksu Wykroczeń, tj. prowadzenia pojazdu na drodze publicznej bez wymaganych przez przepisy świateł. Ponadto naruszył on też art. 92 § 1 Kodeksu Wykroczeń, jako że nie zastosował się do znaku drogowego zakazującego wjazdu w ulicę, w którą to Krzysztof R. mimo to wjechał autem. W związku z tym, Sąd Rejonowy orzekł wobec niego karę grzywny równą 700 zł, a także powołując się na art. 92 § 3 w związku z  art. 29 § 1 i § 3 Kodeksu Wykroczeń, orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów przez okres 7 miesięcy oraz nakazał zwrot prawa jazdy. Czy Sąd słusznie orzekł w sprawie Krzysztofa R. w kwestii dotyczącej środka karnego?

Adam K. od 2006 r. bywał kilkukrotnie zatrzymany podczas spożywaniu alkoholu w parku i skazywany za popełnione wykroczenia na przewidzianą za nie karę grzywny. W 2007r. w grudniu, gdy jeden z wyroków stał już się prawomocny, został on ponownie zatrzymany w związku z popełnieniem tego samego wykroczenia, a Sąd Rejonowy powołując się na art. 38 Kodeksu
Wykroczeń i mając na uwadze poprzednie wykroczenia Adama K. orzekł tym razem 10-dniową karę aresztu. Czy słusznie?

Marcin Z. i Janusz L., obaj studenci, będąc pod wpływem alkoholu, zakłócali spokój mieszkańcom pewnego osiedla krakowskiego, używając przy tym słów powszechnie uznanych za wulgarne. Obaj zostali zatrzymani, następnie postawieni przed sąd. Mimo że kodeks przewidywał za wykroczenia tego typu kary: ograniczenia wolności, grzywnę, areszt bądź naganę, to sąd rozpatrywał także możliwość zastosowania środka karnego w postaci podania orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości, co zgodnie z art. 31, według sądu mogłoby mieć znaczenie wychowawcze. Czy tego typu środek karny powinien być w tym wypadku brany pod uwagę przez orzekający sąd?

Andrzej M. w dniu 20.09.2005r. został zatrzymany. Postawiono mu zarzut prowadzenia roweru bez wymaganych przez przepisy świateł, czyli o wykroczenia z art. 88 Kodeksu Wykroczeń. Sąd Rejonowy wymierzył mu karę w wysokości miesiąca ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej  pracy na cel społeczny w wymiarze 40 godzin miesięcznie. Przy wymierzaniu kary sąd zastosował art. 39 § 1-2 w zw. z art. 20 § 1 i § 2 Kodeksu Wykroczeń.

Czy orzeczona kara jest adekwatna do popełnionego przez Andrzeja M. wykroczenia?

Szeregowi Andrzej M., Kazimierz D. i Kamil S. popełnili wykroczenie z art. 86 § 2 Kodeksu Wykroczeń w zw. z art. 43¹  ust. 1 ustawy z dnia 26.10.1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Wykroczenie popełnili poza granicami kraju pełniąc służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w państwie X.

Jak w takiej sytuacji powinien postąpić sąd?

Kapral Stefan K. został skazany z art. 43 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Wracając z przepustki wniósł na teren jednostki 5 piw o pojemności 0.5 l. Wręczył te piwa szeregowemu Andrzejowi M. nakłaniając go do spożycia alkoholu. Andrzej M. wypił alkohol. Doszło do popełnienia wykroczenia z art. 13 Kodeksu Wykroczeń w zw. z art. 43 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Kaprala skazano na karę 50 zł grzywny.

Kapral podżegał szeregowego do popełnienia wykroczenia.

Jak przedstawia się odpowiedzialność za podżeganie i pomocnictwo przy wykroczeniach?

Marek S. został oskarżony o popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 Kodeksu Wykroczeń, czyli o popełnienie prowadzenie samochodu w stanie wskazującym na spożycie alkoholu. Po wydaniu opinii psychiatryczne, w której stwierdzono, że u Marka S. została całkowicie zaburzona zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Na tej podstawie Sąd Rejonowy umorzył wobec niego postępowanie, ale na podstawie art. 99 § 1 Kodeksu Wykroczeń orzekł wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów jako środek zabezpieczający. Sąd nie określił czasu stosowania tego środka.

Czy słusznie zastosowano wobec Marka S. środek zabezpieczający w postaci zakazu prowadzenia pojazdów?

Stefan G. zabrał Andrzejowi K. w celu przywłaszczenia kwotę 230 zł. Sprawca przytrzymał poszkodowanego i grożąc mu nożem zażądał bliżej nieokreślonej kwoty pieniędzy. Poszkodowanemu udało się uciec. Dlatego też Stefanowi G. nie udało się przywłaszczyć większej sumy pieniędzy. Sąd Okręgowy uznał Stefana G. zarzucanych mu czynów i wymierzył mu na podstawie art. 119 § 2 Kodeksu Wykroczeń karę czterech miesięcy aresztu oraz na podstawie art. 280 § 2 Kodeksu Karnego karę 2 lat i 6 miesięcy.

Czy sąd słusznie wymierzył 4 miesięczną karę aresztu?

Stefan G., Zenon K., Kamil S. i Antoni W. 14.04.2007r. wracali około godziny 20.00 po meczu piłkarskim do domów. Byli pod wpływem alkoholu. Po drodze krzyczeli, używali nieprzyzwoitych słów oraz niszczyli kosze na śmieci, ławki w parkach oraz namalowali sprejem na murach jednego z budynków mieszkalnych nieprzyzwoity rysunek. Za te wykroczenia popełnione z art. 51 § 2 Kodeksu Wykroczeń oraz z art. 141 Kodeksu Wykroczeń, Sąd Okręgowy skazał sprawców na jeden miesiąc ograniczenia wolności. Orzekł także wobec nich środek karny w postaci podania orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości.

Czy sąd słusznie zastosował środek karny w postaci podania orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości?

Paweł W. wracał z urodzin swojego kolegi. Był pod wpływem alkoholu. Prowadził swój samochód. W drodze powrotnej spowodował wypadek - doszło do zderzenia z innym samochodem osobowym. Tego samego dnia uniknął kontroli policyjnej - nie zatrzymał się na sygnał dawany przez policjanta. Został mu postawiony zarzut o popełnienie wykroczeń z art. 86 § 1 Kodeksu Wykroczeń i z art. 92 § 2 Kodeksu Wykroczeń. Na podstawie art. 92 § 3 Kodeksu Wykroczeń sąd orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat i 6 miesięcy, na podstawie art. 29 § 3 Kodeksu Wykroczeń zobowiązał obwinionego do zwrotu prawa jazdy właściwemu wydziałowi komunikacji, na podstawie art. 30 § 1 Kodeksu Wykroczeń orzekł wobec Pawła W. środek karny w postaci przepadku samochodu osobowego marki Suzuki.

Czy sąd orzekł w stosunku do obwinionego środek karny?

Łukasz M. w dniu 14.02.2008r. prowadził samochód osobowy pod wpływem alkoholu, stwarzając zagrożenie w ruchu lądowym. Popełnił wykroczenie z art. 87 § 1 Kodeksu Wykroczeń. Obwiniony zgodził się na wymierzenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy. We wniosku o ukaranie prokurator zaproponował wymierzenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy.  Sąd wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1000 zł oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy.

Czy sąd słusznie zawęził zastosowanie środka karnego do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych tylko w ruchu lądowym?

Arkadiusz A. 13.08.2007r. spożywał napój alkoholowy w postaci piwa w parku miejskim. Popełnił w ten sposób wykroczenie z art. 43 z ind. 1  ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2a ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Obwiniony był wcześniej karany za popełnienie podobnego wykroczenia. Sąd Rejonowy wymierzył obwinionemu, przy zastosowaniu  art. 38 Kodeksu Wykroczeń,  karę 7 dni aresztu w zawieszeniu na rok.

Czy sąd słusznie zastosował art. 38 Kodeksu Wykroczeń?

Krzysztof M. 25.05.2006r. prowadził samochód osobowy marki Opel w stanie wskazującym na spożycie alkoholu. Popełnił w ten sposób wykroczenie z art. 87 § 1 Kodeksu Wykroczeń. Obwiniony złożył wniosek o skazanie go bez przeprowadzania postępowanie dowodowego oraz wymierzenia mu kary grzywny w wysokości 300 zł oraz orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów na okres 4 miesięcy. Sąd uwzględnił wniosek Krzysztofa M., na podstawie art. 87 § 1 oraz art. 39 § 1 Kodeksu Wykroczeń, orzekł tak jak we wniosku.

Czy sąd słusznie orzekł 4 miesięczny zakaz prowadzenia pojazdów?

Kazimierz D. podczas spaceru w parku w M. nie prowadził swojego psa na smyczy i w kagańcu, popełniając w ten sposób wykroczenie z art. 77 Kodeksu Wykroczeń. Sąd na podstawie art. 77 w zw. z art. 36 § 1 Kodeksu Wykroczeń na karę nagany. Skazany nie był właścicielem psa i nie sprawował nad nim żadnego nadzoru.

Czy swoim zachowaniem Kazimierz D. wyczerpał znamiona z art. 77 Kodeksu Wykroczeń?

Błażej W. w dniu 20.09.2005r. spożywał alkohol w postaci piwa w parku miejskim. W tym samym dniu zatrzymał go patrol policji. Błażej W. podał im fałszywe dane personalne. Popełnił wykroczenie z art.  43 z ind. 1 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz z art. 65 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu Wykroczeń. Sąd na podstawie art. 65 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu Wykroczeń i art. 9 § 2 Kodeksu Wykroczeń wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania w oznaczonym miejscu nieodpłatnej dozorowanej pracy w wymiarze 30 godzin.

Czy sąd słusznie na podstawie przepisów art. 65 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu Wykroczeń i art. 9 § 2 Kodeksu Wykroczeń wymierzył Błażejowi W. karę ograniczenia wolności?

Sławomir W. w dniu 15.11.2006r. o godzinie 21.00 prowadził samochód osobowy marki Opel bez wymaganego przepisami oświetlenia. W czasie manewru wyprzedzania przekroczył podwójną linię ciągłą. Popełnił w ten sposób wykroczenia z art. 88 Kodeksu Wykroczeń i z art. 92 § 1 Kodeksu Wykroczeń w zw. z art. 9 § 1 Kodeksu Wykroczeń. Na podstawie art. 88 Kodeksu Wykroczeń w zw. z art. 9 § 1 Kodeksu Wykroczeń i art. 24 § 1 Kodeksu Wykroczeń sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 600 zł. Ponadto na podstawie art. 92 § 3 w zw. z art. 29 § 1 Kodeksu Wykroczeń sąd orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 miesięcy, a także na podstawie art. 29 § 3 Kodeksu Wykroczeń zobowiązał go do zwrotu prawa jazdy.

Czy sąd słusznie orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym?