Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia - Uczestnicy postępowania

Karolowi S. jego sąsiad Łukasz Z. zarzucił że dopuścił się on uszkodzenia należącego do niego ogrodu owocowo – warzywnego. W związku z tym, że wykroczenie to jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego, w postępowaniu przed Sądem I instancji Łukasz Z. występował jako oskarżyciel posiłkowy.
Jednak w trackie postępowania okazało się, że Karol S. jest niewinny i nie popełnił zarzucanego mu czynu. W związku z tym Sąd na podstawie art. 5 § 1 ust. 1 Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia umorzył postępowanie w stosunku do obwinionego. Kosztami postępowania natomiast obarczył Łukasza Z., który występował w tej sprawie jako oskarżyciel posiłkowy.

1)Czy Sąd mógł w omawianym wypadku umorzyć postępowanie w stosunku do Karola S.?
2)Czy Łukasz Z. występował w tej sprawie w prawidłowym charakterze?
3)Czy Sąd mógł w omawianym przypadku obarczyć oskarżyciela posiłkowego całością kosztów postępowania?

1)Sąd w omawianym wypadku nie mógł umorzyć już toczącego się przed nim postępowania, jeżeli zachodziły przesłanki wymienione w przepisie art 5 § 1 ust. 1 Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia. Zgodnie z brzmieniem art. 62 § 3 Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia sąd jeżeli zachodzą w/w przesłanki, obligatoryjnie wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca czynu był w momencie jego popełnienia niepoczytalny. W tym wypadku nic na temat niepoczytalności obwinionego nie wiemy, więc należy przyjąć, że Sąd powinien go od zarzucanego czynu uniewinnić.

2)Łukasz Z. jako osoba pokrzywdzona tym wykroczeniem, mógł występować jako oskarżyciel posiłkowy. Art. 27 § 1 Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia wskazuje, że jeżeli wykroczenie jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego, a w tym wypadku mamy właśnie taką sytuację (art. 150 § 1 – 2 Kodeksu Wykroczeń) to pokrzywdzony wnosi wniosek o ukaranie i bierze udział w postępowaniu jako oskarżyciel posiłkowy. 

3)Sąd mógł obciążyć w danej sprawie oskarżyciela posiłkowego całością kosztów sądowych. Art. 118 § 2 Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia wskazuje, że w razie uniewinnienia obwinionego, jeżeli wniosek o jego ściganie złożył oskarżyciel posiłkowy, to on ponosi koszty postępowania.

Dorota K. została oskarżona o popełnienie przestępstwa z art. 284 § 3 Kodeksu Karnego, czyli przywłaszczenie. Zarzucono jej, że działając na szkodę Romualda W. przywłaszczyła sobie znaleziony telefon komórkowy o wartości 300 zł. Jednak w trakcie postępowania przed Sądem, w którym oskarżona korzystała z obrońcy – adwokata Mariusza J. z wyboru okazało się, że wartość telefonu ustalona w postępowaniu przygotowawczym, została ustalona błędnie – realna jego wartość to 200 zł. W związku z tym Sąd postanowił rozpoznać sprawę na podstawie przepisów postępowania w sprawach o wykroczenia. Obwiniona została ona o popełnienie wykroczenia z art. 125 Kodeksu Wykroczeń. Jednak z powodu upływu czasu przeznaczonego na rozprawę Sąd postanowił przerwać posiedzenie i wznowić je za 15 dni. W tym czasie obwiniona zwolniła swojego pełnomocnika i na jego miejsce zatrudniła radcę prawnego  - Karola G.

Oceń, czy taka zmiana obrońcy, była zgodna z przepisami Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia.

Grzegorzowi L. zarzucono popełnienie wykroczenia z art. 65 § 1 pkt 1 Kodeksu Wykroczeń, czyli wprowadzenie organu państwowego w błąd co do tożsamości własnej osoby. Policja, która wykryła niniejszy czyn chciała ukarać Grzegorza L. mandatem karnym w wysokości 300 zł, jednak ten odmówił przyjęcia w/w. W związku z tym policja sporządziła w wniosła do właściwego Sądu wniosek o ukaranie obwinionego.
Grzegorz L. wniósł o przyznanie mu obrońcy z urzędu, gdyż jak stwierdził, jego znajomość prawa jest bardzo słaba, wręcz żadna, sam nie poradzi sobie przed Sądem, a dodatkowo nie stać go na zatrudnienie obrońcy z wyboru. W związku z tym Sąd zwrócił się do Okręgowej Rady Adwokackiej o wyznaczenie odpowiedniej osoby, która zostanie obrońcą z urzędu obwinionego.

Oceń, czy procedura ustanowienia obrońcy z urzędu dla obwinionego była zgodna z przepisami Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia.

Janusz G. wniósł do właściwego Sądu wniosek o ukaranie Adriana M, któremu zarzucił zniszczenie należącego do niego ogrodu warzywnego. We wniosku tym wskazał, że obwiniony w dniu 20 września 2008 roku przewożąc na teren swojej działki opał do domu nie mając możliwości pełnego manewrowania zbyt dużym samochodem ciężarowym, wjechał podczas manewrowania na teren ogrodu pokrzywdzonego, niszcząc przy tym część upraw. Według wnioskodawcy obwiniony wyczerpał znamiona wykroczenia opisane w art. 150 § 1 Kodeksu Wykroczeń.
Sąd w związku z tym wyznaczył termin rozprawy, na którą wezwał obwinionego i pokrzywdzonego – oskarżyciela posiłkowego. Pomimo prawidłowego zawiadomienia o rozprawie nie pojawił się na niej oskarżyciel posiłkowy. W związku z tym Sąd postanowił umorzyć wszczęte wnioskiem pokrzywdzonego postępowanie, stwierdzając, że ten swoim niestawiennictwem wskazał, że zrezygnował z oskarżenia.

Oceń, czy decyzja Sądu w omawianej sprawie była zgodna z przepisami Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia.

Henryk L wniósł do właściwego Sądu wniosek o ukaranie Mieczysława G. Ten w trakcie prac ogrodowych, wykonując opryski chemiczne swoich upraw na działce sąsiadującej, z działką pokrzywdzonego, zrobił je nieostrożnie, co spowodowało zniszczenie krzewów owocowych należących do pokrzywdzonego. Pokrzywdzony wskazał we wniosku tym, że czyn obwinionego wyczerpuje znamiona wskazane w art. 150 § 1 i 2 Kodeksu Wykroczeń.
Sąd po zapoznaniu się ze sprawą przyjął wniosek pokrzywdzonego i wyznaczył rozprawę. Jednak tuż przed rozprawą oskarżyciel posiłkowy zmarł. Sąd w takim wypadku zawiesił postępowanie w spawie. Po upływie miesiąca, od postanowienia o zawieszeniu postępowania, w związku z brakiem wstąpienia osoby uprawnionej na miejsce oskarżyciela posiłkowego, Sąd umorzył wszczęte postępowanie.


Oceń, czy postanowienia Sądu o zawieszeniu i umorzeniu postępowania przeciwko Mieczysławowi G. Były zgodne z przepisami 150 § 1 i 2.

Grzegorz L. złożył wniosek o ukaranie Tomasza O. za popełnienie wykroczenia z art. 151 § 1 Kodeksu Wykroczeń. We wniosku tym wskazał, że obwiniony pasł bydło na należącym do pokrzywdzonego polu uprawnym. Sąd przyjął wniosek pokrzywdzonego do rozpoznania. Grzegorz L. jednak, jako osoba nie znająca się na prawie, ustanowił dwóch pełnomocników – zawodowych prawników – adwokatów – Mariusza L. i Sylwestra G.

Oceń, czy ustanowienie pełnomocników przez oskarżyciela posiłkowego, w omawianej sprawie, było zgodne z przepisami Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia.

Janusz T. wniósł wniosek o ukaranie Mieczysława L. zarzucając mu popełnienie wykroczenia z art. 123 § 1 Kodeksu Wykroczeń. Wskazał w swoim wniosku, iż dnia 20 czerwca 2009 roku zaobserwował jak obwiniony kradnie z działki Jarosławy T. warzywa i owoce. Zainterweniował, wtedy Mieczysław L. uciekł z działki sąsiadki skarżącego.
We wniosku tym wskazał, że to on wnosi o ukaranie Mieczysława L., ponieważ Jarosława T. wyjechała za granicę do córki i sama nie może wnieść tego wniosku, a on podjął się, że zrobi to za nią, bo w końcu sprawcę kradzieży należy ukarać.


Oceń, czy wniosek Janusza T zasługuje, w omawianej sprawie na rozpoznanie w świetle przepisów Kodeksu Postępowania w Sprawach o Wykroczenia.

Ryszard M. wniósł do właściwego Sądu Rejonowego wniosek o ukaranie Wojciecha S. We wniosku tym zarzucił on Wojciechowi S., że ukradł on z ogrodu Krzysztofa G., 150 kg ziemniaków, wartości ok. 150 zł, które Ryszard M. chciał kupić od Krzysztofa G. W związku z tym Ryszard M. wskazał, że obwiniony wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 123 § 1 Kodeks Wykroczeń, a w związku z tym, że to wykroczenie ścigane jest na wniosek pokrzywdzonego, on wnosi w/w wniosek o ukaranie, gdyż nie mógł dokonać transakcji kupna – sprzedaży w/w płodów rolnych.

Oceń, czy wniosek Ryszarda M. był złożony zgodnie z przepisami postępowania w sprawach o wykroczenia.