Kodeks postępowania cywilnego - Proces

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2006 r. Sąd Okręgowy w K. uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę z powództwa X. przeciwko Y. o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji do Sądu Rejonowego w K., argumentując to tym, że ustawodawca nie zastrzegł spraw dotyczących nieuczciwej konkurencji do właściwości sądów okręgowych i o właściwości rzeczowej sądu decyduje wartość przedmiotu sporu. Sąd ten wskazał, iż roszczenia z czynów nieuczciwej konkurencji mają charakter majątkowy bowiem ustawa ta chroni majątkowe interesy przedsiębiorców. Według tego sądu roszczenie o nakazanie pozwanemu opublikowania stosownego oświadczenia również ma charakter majątkowy, faktycznym jego celem jest bowiem poinformowanie klientów o naruszeniu interesów powoda, a chodzi przy tym o jego interes majątkowy jakim jest jego pozycja na rynku i wielkość dokonywanej sprzedaży. Postanowienie to zostało zaskarżone przez pozwaną, która zarzuciła mu naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 16, 17 Kodeksu Postępowania Cywilnego poprzez przyjęcie, iż roszczenie dochodzone pozwem powinno być rozpoznane przez Sąd Rejonowy. W uzasadnieniu skarżąca podniosła, iż charakter roszczeń o złożenie stosownego oświadczenia oraz o usunięcie skutków niedozwolonych działań ma charakter mieszany, a nie stricte majątkowy. Część żądań powódki ma charakter majątkowy mają one jednak charakter uboczny, dochodzone są obok roszczeń niemajątkowych, dlatego zdaniem pozwanej powinny być rozpoznawane przez Sąd Okręgowy. W odpowiedzi na zażalenie strona powodowa wniosła o jego oddalenie. Czy zażalenie pozwanej zasługuje na uwzględnienie?

Zażalenie pozwanej zasługuje na uwzględnienie. Za przyjęciem właściwości sądu okręgowego przemawia aktualna treść art. 17 pkt 4³ Kodeksu Postępowania Cywilnego, gdzie do właściwości sądów okręgowych dodano także sprawy o zapobieganiu i zwalczanie nieuczciwej konkurencji. Oczywiście przepis ten nie ma bezpośredniego zastosowania (w ówczesnym stanie prawnym; obecnie przepis ten oczywiście obowiązuje, wszedł w życie 20 marca 2007 r.) bowiem, jak wynika z przepisów przejściowych w niniejszej sprawie jako wszczętej przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się do czasu zakończenia postępowania w danej instancji przepisy dotychczasowe, mimo to nowelizacja art. 17 Kodeksu Postępowania Cywilnego daje wyraz nowym zapatrywaniom prawnym, i przesądza, że tego typu sprawy powinny być rozpoznawane przez sąd okręgowy. Niecelowym więc, zdaniem Sądu Apelacyjnego, byłoby przekazywanie obecnie sprawy Sądowi Rejonowemu. 

Powódka Anna G. wniosła do Sądu Rejonowego powództwo przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej, domagając się udostępnienia jej, jako członkowi pozwanej, całości dokumentacji dotyczącej nieruchomości wspólnej. Powódka powołała się na art. 29 ust. 3 Ustawy o własności lokali oraz na art. 5 Kodeksu Cywilnego. Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa wniosła o oddalenie powództwa podnosząc, iż powód miał możliwość przeglądania całej dokumentacji Wspólnoty. Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, iż powódka jest właścicielką lokalu położonego przy ulicy L. Z własnością tego lokalu jest związany udział powódki wynoszący 68/500 części w nieruchomości wspólnej. Zarządcą nieruchomości przy ulicy L. jest Korporacja Mieszkaniowa "W.". Korporacja "W." gromadzi w swojej siedzibie przy ulicy T. całość dokumentacji związanej z administrowaniem rzeczoną nieruchomością. Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że powódka, za pośrednictwem swego pełnomocnika Weroniki U., domagała się nieograniczonego dostępu do dokumentacji znajdującej się w siedzibie administratora. Dokumenty te były udostępniane pełnomocnikowi powódki przez pracowników biura do wglądu, a także powielane za pomocą skanera. Pełnomocnik powódki przychodziła tam czasami przez kilka dni z rzędu i spędzała w biurze zarządcy po kilka godzin przeglądając te same dokumenty. W związku z częstymi wizytami pełnomocnika powódki Korporacja Mieszkaniowa "W." wyznaczyła powódce dni i godziny, w których mogła ona przeglądać dokumenty. Sąd Rejonowy ustalił ponadto, iż odpisy uchwał podjętych przez pozwaną oraz inne pisma dotyczące zarządu nieruchomością Wspólnoty były także doręczane powódce za pośrednictwem kuriera. Pełnomocnikowi powódki odmawiano udostępnienia dokumentów jedynie wtedy, gdy domagała się ona wydania całych teczek z dokumentami pozwanej w celu umożliwienia ich przejrzenia w domu. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 12 stycznia 2007 r. oddalił powództwo uznając, iż wskazanie pełnomocnikowi powódki dni tygodnia, w których mogła ona przeglądać dokumenty pozwanej, nie świadczy o naruszeniu prawa powoda dostępu do dokumentów pozwanej Wspólnoty ani art. 29 ust. 3 Ustawy o własności lokali przyznającego każdemu właścicielowi lokalu prawo kontroli działalności Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej. Powód wniósł apelację od wyroku Sądu Rejonowego, czy słusznie?

Postanowieniem z dnia 25 marca 2007 r. wydanym w sprawie z powództwa Lecha S. przeciwko Firmie Usługowej "F." Bartosz L. w O., Sąd Rejonowy w K. stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w O. wobec niewskazania w pozwie przesłanek uzasadniających właściwość przemienną. W zażaleniu powód zarzucał, że pozew został wniesiony do sądu właściwego stosownie do art. 34 Kodeksu Postępowania Cywilnego, bowiem z dołączonych do pozwu faktur VAT wynika, że miejscem wykonania zobowiązania, którego pozew dotyczy, jest K. Czy zgodnie z treścią art. 187 § 1 pkt 2 Kodeksu Postępowania Cywilnego treść pozwu powinna obligatoryjnie zawierać wskazania właściwości miejscowej sądu, do którego jest kierowany z jednoczesnym przytoczeniem okoliczności uzasadniających tę właściwość?

Krzysztof S. wytoczył przed Sąd Rejonowy w O. przeciwko Gminie Miasta O. powództwo ustalenie prawa do dysponowania grobem (pochowanie zwłok, możliwość odbywania ceremonii religijnych i podejmowania innych czynności). Czy powód wybrał właściwy rzeczowo sąd?

Marian K. i Halina K. stracili córkę wypadku komunikacyjnym. W dniu 17 lutego 2007 r. wytoczyli przed Sąd Okręgowy w D. pozew przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeniowemu „P.” o odszkodowanie za znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej w kwotach po 50.000,00 złotych na rzecz każdego z nich, a powódka dodatkowo żądała kwoty 15.000,00 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z pogrzebem. Sąd Okręgowy w D. uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w D. Stwierdził, że powodowie są współuczestnikami formalnymi, w związku z czym wartością przedmiotu sporu, wyznaczającą właściwość rzeczową sądu, jest wartość poszczególnych roszczeń dochodzonych przez każdego z powodów, a nie suma tych wartości. Oceń rozstrzygnięcie Sądu

22 stycznia 2009 r. „L.” sp. z o.o.” wniosła przeciwko „N.” sp. z o.o. do Sądu Okręgowego w P. pozew o zapłatę kwoty 100 000 EURO. Powódka oznaczyła wartość przedmiotu sporu kwotą 100 000 EURO. Czy taka sytuacja jest dopuszczalna? Odpowiedź uzasadnij.

Sąd Rejonowy w K., na skutek wniesienia w dniu 30 grudnia 2005 r. pozwu o zapłatę przeciwko Damianowi U., wydał, na podstawie art. 130 § 1 Kodeksu Postępowania Cywilnego, w dniu 16 stycznia 2007 r. postanowienie o stwierdzeniu swojej niewłaściwości i przekazaniu sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Częstochowie, w którego okręgu znajduje się miejsce mieszkania pozwanego (art. 27 Kodeksu Postępowania Cywilnego). W pozwie powód stwierdził jedynie, że dokonał wyboru właściwości miejscowej sądu według zasad określonych w art. 454 Kodeksu Cywilnego oraz art. 34 Kodeksu Postępowania Cywilnego i nie wskazał żadnych okoliczności uzasadniających właściwość miejscową inną niż ogólna. Powód złożył zażalenie na postanowienie, w którym podniósł, że wystarczające jest przytoczenie przepisów uzasadniających wybór sądu właściwego. Czy ma rację?

Postanowieniem z dnia 28 lutego 2007 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił pozew Andrzeja S. przeciwko Zenonowi T. o zapłatę i zniósł dotychczasowe postępowanie w sprawie. W dniu 7 kwietnia 2007 r. powód wniósł apelację od powyższego postanowienia, uzasadniając ten fakt doręczeniem mu odpisu postanowienia na urzędowym druku wyroku. W dniu 11 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy doręczył powodowi prawidłowy odpis postanowienia z dnia 28 lutego 2007 r. oraz wezwał go do wypowiedzenia się, czy poprzednio, tj. w dniu 25 marca 2007 r., otrzymał odpis postanowienia czy wyroku. W piśmie wyjaśniającym z dnia 14 kwietnia r. powód nie złożył wniosku o uznanie wniesionego przez niego środka odwoławczego nazwanego "apelacją" jako zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 lutego 2007 r., a także nie wniósł - w ustawowym terminie - prawidłowego środka zaskarżenia. Z tych względów postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2007 r. Sąd Apelacyjny w S. zażalenie powoda odrzucił. W dniu 21 kwietnia 2007 r. powód wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 lutego 2007 r., które - jako spóźnione - zostało odrzucone postanowieniem Sądu Apelacyjnego, które powód zaskarżył skargą kasacyjną. Czy powód miał prawo wnieść ową skargę kasacyjną?

Postanowieniem z dnia 16 października 2008 r., wydanym na podstawie art. 398⁶ § 2 w związku z art. 398⁴ § 2 Kodeksu Postępowania Administracyjnego, Sąd Apelacyjny w S. odrzucił skargę kasacyjną interwenienta ubocznego od wyroku tego Sądu z dnia 6 lipca 2008 r., wskazując, że pełnomocnik skarżącego, mimo wezwania, nie złożył pełnomocnictwa upoważniającego do wniesienia skargi kasacyjnej, a w świetle art. 91 Kodeksu Postępowania Cywilnego udzielone mu pełnomocnictwo procesowe do prowadzenia sprawy nie obejmuje umocowania do wniesienia skargi kasacyjnej. W zażaleniu pełnomocnik skarżącego, zarzucając naruszenie art. 91 Kodeksu Postępowania Cywilnego przez przyjęcie, że pełnomocnictwo procesowe do prowadzenia sprawy nie obejmuje z mocy prawa umocowania do wniesienia skargi kasacyjnej, wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Oceń zasadność zażalenia.

Krzysztof S. wniósł do Sądu Rejonowego pozew o wydanie nakazu zapłaty. Do pozwu dołączył jedynie pisemne uznanie długu przez Katarzynę S., nie dołączył natomiast odpisu wezwania do zapłaty. W związku z tym Sąd, nie widząc możliwości na podstawie art. 485 § 1 Kodeksu Postępowania Cywilnego wydania takiego nakazu, oddalił powództwo.

Czy Sąd postąpił słusznie?

Rodzice Krzysztofa M., zamieszkali w Szczecinie, wnieśli pozew do Sądu Rejonowego właściwego miejscowo dla siebie, jako powodów, przeciwko swojemu synowi, zamieszkałemu w Poznaniu, który do tej pory otrzymywał od nich alimenty o uchylenie przez Sąd tego obowiązku. W pozwie zaznaczyli, że właściwość miejscową Sądu w tej sprawie reguluje art. 42 KPC, z zgodnie z którym właściwym sądem do rozpatrywania tej sprawy jest Sąd w którego okregu mieszka powód.

Czy strona powodowa dobrze określiła właściwość miejscową Sądu?

Do Sądu Rejonowego w Poznaniu wpłynął pozew przeciwko Mariuszowi Z., zamieszkałemu w Łodzi, który wykonywał umowę zlecenie, jako zleceniobiorca. Zleceniodawcą była firma L - G., która swoją siedzibę miała w Poznaniu.

Czy powód dobrze określił właściwość miejscową Sądu?

Wiesław S. wniósł do Sądu rejonowego pozew o wydanie nakazu zapłaty, do którego dołączył zaakceptowany przez dłużnika rachunek, którego ten nie uiścił do dnia wniesienia pozwu. W pozwie zaznaczył, że prosi Sąd o wydanie nakazu zapłaty i oznaczenie terminu zapłaty dla dłużnika na okres tygodnia od dnia doręczenia nakazu zaplaty.

1)Czy dokument dołączony przez powoda jest wystarczający do wydania nakazu zaplaty?

2)Czy ostatnie roszczenie powoda było zasadne?

Przed Sądem Rejonowym w R. rozpatrywana była sprawa z powództwa Mieczysława O. przeciwko Bolesławowi Ch. Z powodu powstania zagadnień prawnych budzących poważne wątpliwości Sąd postanowił przekazać sprawę do rozpatrzenia Sądowi Okręgowemu.

Ten przed pierwszą rozprawą odmówił przyjęcia sprawy na podstawie art. 18 § 2 Kodeksu Postępowania Cywilnego, zwrócił sprawę ponownie do Sądu Rejonowego w R.

Ten jednak, mimo uzyskania uzasadnienia Sądu Okręgowego, stwierdził, że jednak nadal istnieją zagadnienia prawne budzące poważne wątpliwości i postanowił po raz kolejny przekazać sprawę Sądowi Okręgowemu.

Czy takie działanie Sądu jest zgodne z przepisami postępowania cywilnego?

Olgierd J., lat 19, zamieszkały w Mrągowie, dowiedział się, że mąż jego matki, nie jest jego biologicznym ojcem. Dotarł również do dokumentów, które jednoznacznie ten fakt potwierdzały. Jednocześnie jego matka w rozmowie potwierdzila jego przypuszczenia. Postanowił wystąpić do Sądu z powództwem o obalenie domniemania ojcostwa.

Złożył pozew do Sądu Rejonowego w Bartoszycach, gdzie mają miejsca zamiszkania jego matka i jej mąż. Jako stronę pozwaną oznaczyl swoją matkę i jej męża.

1) Czy Olgierd J. posiadał legitymację czynną do wniesienia tego powództwa?

2) Czy Powód dobrze oznaczył stronę pozwaną?

3) Czy Powód złożył pozew do właściwego miejscowo Sądu?

4) Co stanie się, jeżleli Powód złożył pozew w niewłaściwym miejscowo Sądzie?

Sebastiam W. wykonywał umowę - zlecenie jako zleceniobiorca. 01 marca 2009 zakończył jej wykonanie, jednak po upływie czternastu dni od zakończenia zlecenia, w których zleceniodawca zobowiązany był zapłacić za wykonanie zlecenia, nie otrzymał on wymaganej kwoty 2000 zł (dwóch tysięcy zł).

Dnia 10 marca 2010 roku, mimo wezwania dłużnika do uregulowania należności, nie otrzymał pieniędzy, dlatego postanowił złożyć w Sądzie Rejonowym pozew o zapłatę.

Wartość przedmiotu sporu określil na 2209 zł, twierdząc, że 2000 to podstawa a 209 zł to odsteki ustawowe za okres od 14 marca 2009 do 10 marca 2010.

Czy Powód dobrze określil wartość przedmiotu sporu?

Bolesław K. dnia 27 marca 2009 r. został w Krakowie, czyli miejscu swojego zamieszkania, okradziony przez Wiesława O. mieszkańca Gliwic.

Dnia 12 lipca 2009 roku Sąd Rejonowy w Krakowie skazał Wiesława O. na 3 miesiące pozbawienia wolności za popełnienie przestępstwa z art. 278 § 1 Kodeksu Karnego. Stwierdził on, że nie budzi wątpliwości, że Oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy, należący do Pokrzywdzonego Bolesława K, o wartości 600 zł.

Skazany nie naprawił szkody Pokrzywdzonego, dlatego ten, postanowił wystąpić przeciwko niemu z powództwem cywilnym, o roszczenie z czynu niedozwolonego.

Dnia 12 marca 2010 roku złożył pozew do Sądu Okręgowego w Krakowie.

W odpowiedzi na pozew Pozwany zarzucił uchybienie Powodowi, że ten wniósł powództwo do niewłaściwego rzeczowo i miejscowo Sądu. W związku z tym wniósł o odrzucenie powództwa.

Czy pozwany miał rację?

W Sądzie Rejonowym w B. toczyła się sprawa przeciwko Michałowi L. o zapłatę.

W trakcie rozpatrywania sprawy Sąd stwierdził, że istnieje konieczność bezpośredniego przesłuchania Pozwanego (art .299 Kodeksu Postępowania Cywilnego).Przewodniczący wyznaczył zatem dnia 12 lutego 2009 rozprawę na dzień 23 marca 2009 roku, i jednocześnie pisemnie wezwał Pozwanego do osobistego stawiennictwa (art. 208 § 1 pkt 1 Kodeksu Postępowania Cywilnego).

Wezwanie to odebrał 18 lutego 2009 roku 17 letni syn pozwanego, gdyż w czasie doręczenia przez pracownika poczty Michała L. nie było w domu.

Pozwany nie stawil się na rozprawę,a jedynie przysłał fax, pismo w którym wnosi o odroczenie rozprawy z powodu niewłaściwego doręczenia pisma, przez co nie mógł się stawić na wezwanie w Sądzie. Stwierdził, że jego syn po odebraniu pisma nie przekazał mu go, o czym dowiedział się dopiero w dniu rozprawy.

Czy Sąd powinien uwzględnić wniosek pozwanego, czy też procedować dalej z pominięciem informacyjnego przesłuchania strony?

Krzysztof Z. zamieszkały w Gdańsku złożył pozew o zapłatę 2000 zł (dwóch tysięcy zł),  przeciwko Krystianowi M. zamieszkałemu w Krakowie, do Sądu Rejonowego w Gdańsku.

Po przyjęciu pozwu przez Sąd stwierdził jednak, że wniósł powództwo do niewłaściwego miejscowo Sądu, dlatego postanowił złożyć pozew w Sądzie Rejonowym właściwym miejscowo dla Pozwanego, czyli w Krakowie.

Tak też zrobił, jednak nie wycofał pozwu z Sądu Rejonowego w Gdańsku.

1) Czy Powód postąpił prawidło?

2) Co w takim wypadku powinien zrobić Sąd Rejonowy w Krakowie?

3) Co powinien zrobić Sąd Rejonowy w Gdańsku?

Z akt sprawy wynika, że po rozpoznaniu sprawy na rozprawie w dniu 1 marca 2008 r. Sąd Okręgowy w K. odroczył ogłoszenie wyroku na dzień 12 marca 2008 r., brak jednak protokołu ogłoszenia tego wyroku. W wyjaśnieniu udzielonym przez przewodniczącego wydziału w Sądzie Okręgowym, zostało stwierdzone, że wyrok nie został ogłoszony, gdyż sędzia Kamila R.-J., która jednoosobowo rozpoznawała sprawę, "przebywała w tym czasie na zwolnieniu lekarskim". Jest więc niewątpliwe, że wyrok, który został wydany przez Sąd pierwszej instancji po rozpoznaniu sprawy na rozprawie, nie został ogłoszony. Czy wyrok, który podlegał ogłoszeniu, a nie został ogłoszony, jest wyrokiem istniejącym, czy wyrokiem nieistniejącym?

Tomasz G. pożyczył Kamilowi H. kwotę 10.000 USD, a pożyczkę tę poręczył Paweł R. Pożyczka została częściowo zwrócona w wysokości 2.000 USD, w dniu 3 lipca 2007 r. Tomasz G. wytoczył powództwo przeciwko Kamilowi H. i Pawłowi R. o zapłatę pozostałej części pożyczki przed właściwy sąd. Sąd wydał nakaz zapłaty. Następnie pozwani złożyli apelację, podnosząc w niej zarzut nieważności postępowania  (art. 199 § 1 pkt 3 w związku z art. 379 pkt 2  Kodeksu Postępowania Cywilnego), okazało się bowiem, że powód nie podpisał pełnomocnictwa procesowego reprezentującego go adwokata Jana D. Z racji potwierdzenia czynności pełnomocnika przez Tomasz G. sąd uznał za skuteczne czynności tego pełnomocnika. Oceń zasadność apelacji.

Krystiana G. wniosła powództwo  do Sądu Rejonowego w M. o zapłatę kwoty 7000 zł (siedem tysięcy zł) przeciwko Renacie M. Do pozwu dołączyła wniosek o zwolnienie jej z kosztów sądowych. W nim to wskazała, że obecnie od roku nie pracuje, na co przedstawiła zaświadczenie z urzędu pracy, nie posiada oszczędności bądź innych środków, które mogłaby przeznaczyć na w/w koszty. Stwierdziła, że nie mogąc ponieść kosztów sądowych, będzie zmuszona do rezygnacji ze swoich roszczeń w stosunku do Pozwanej, czyli nie będzie mogła realizować uprawnienia jakie daje jej art. 77 ust. 2 Konstytucji RP – czyli prawa do Sądu.
W związku z tą argumentacją i przedstawionym zaświadczeniem z urzędu pracy, Sąd Rejonowy uznał, że sytuacja ta wypełnia przesłanki, aby na podstawie art. 102 Kodeksu Postępowania Cywilnego zwolnić powódkę z kosztów sądowych.
W związku z tym Krystiana G. złożyła wniosek o ustanowienie, jako osobie która została zwolniona z kosztów sądowych, na podstawie art. 117 § 1 Kodeksu Postępowania Cywilnego, jako jej pełnomocnika, adwokata lub radcę prawnego. 

Sąd przychylił się i do tego wniosku, a okręgowa rada adwokacka wyznaczyła na to stanowisko adwokata Mariana L.
Jednak w trakcie postępowania przed Sądem okazało się, że Powódka powołała się na nieprawdziwe okoliczności, we wniosku o zwolnienie z kosztów sądowych. Okazało się mianowicie, że zataiła ona fakt, iż wykonuje od momentu kiedy zarejestrowana została jako osoba bezrobotna,  umowę – zlecenie z której czerpie dochód w wysokości 4000 zł (cztery tysiące zł) miesięcznie.
W związku z tym, Sąd zdecydował o cofnięciu pełnomocnictwa dla ustanowionego adwokata, oraz nakazał zapłatę całości jego wynagrodzenia Krystianie G. Dodatkowo skazał ją na grzywnę w wysokości 1500 zł (tysiąc pięćset zł)
1)Czy Sąd mógł cofnąć w tym wypadku pełnomocnictwo adwokatowi?
2)Czy Sąd mógł obciążyć Krystianę G. Kosztami wynagrodzenia adwokata, jeżeli sprawa nadal trwała?
3)Czy Sąd mógł skazać Krystianę G. Na karę grzywny w wysokości 1500 zł?

Do Sadu Rejonowego w L. Został złożony pozew przeciwko Marianowi L. o zapłatę 2000 zł (dwa tysiące zł). Pozew wniósł Grzegorz J.  na urzędowym formularzu. W pozwie tym zawarł wniosek o wydanie nakazu zapłaty. Sąd rozpatrzył ten wniosek pozytywnie i wydał nakaz zapłaty.
Marian L., niezadowolony z takiego obrotu sprawy twierdząc, że nie jest dłużnikiem Powoda, wniósł w terminie dwóch tygodni od doręczenia mu nakazu zapłaty, w zwykłym piśmie, sprzeciw od niego.

1)Czy Pozwany mógł wnieść w tej sprawie sprzeciw w formie zwykłego pisma procesowego, czy powinien złożyć sprzeciw na odpowiednim, urzędowym formularzu?
2)Co zrobi Sąd w wypadku, jeżeli Pozwany nie wniósł sprzeciwu od nakazu zapłaty w prawidłowej formie?

Fundacja na Rzecz Pomocy Ofiarom Przestępstw, złożyła do Sądu Rejonowego w B. pozew na rzecz Mieczysławy K., pokrzywdzonej przez Dariusza L., skazanego na 2 lata pozbawienia wolności za popełnienie przestępstwa z art. 209 § 1 Kodeksu Karnego (uchylanie się od alimentów). Pokrzywdzona, w skutek popełnienia przez Pozwanego czynu zabronionego, wyraziła zgodę na wytoczenie w jej imieniu powództwa przez w/w organizację społeczną.

Czy zgodnie z przepisami KPC Fundacja ta mogła wnieść powództwo w imieniu Mieczysławy K.?

Prokurator wniósł powództwo przeciwko Marianowi L. o zapłatę 3000 zł (trzy tysiące zł) na rzecz Marianny L. Stwierdził w nim, że osoba, na rzecz której powództwo wnosi, jest osobą starszą i sama tego powództwa by nie wniosła, a naruszone by w ten sposób zostały jej prawa, jako obywatela. Marianna L. Została poinformowana przez Sąd o wszczętym postępowaniu i został jej przesłany odpis pozwu, jednak do zakończenia postępowania nie wzięła udziału w postępowaniu, które Sąd Rejonowy zakończył, wydając wyrok nakazujący zapłatę przez Pozwanego w/w sumy.
W związku z tym, że Marianna L. nie wstąpiła do toczącego się postępowania, ani nie zgłosiła się po odbiór zasądzonej sumy, Prokurator postanowił ją podjąć od Pozwanego i przekazać na działanie Fundacji na Rzecz Pomocy Ofiarom Wojny.

 1) Czy Marianna L. mimo prawidłowego zawiadomienia o toczącym się postępowaniu mogła nie wstąpić do niego?
2)Czy prokurator miał prawo, z powodu nie wstąpienia do toczącego postępowania Marianny L. i nieodebrania przez nią należnej jej sumy, przekazać ją na wskazany cel społeczny?

W Sądzie Rejonowym w L. toczyła się sprawa o zapłatę 3000 zł (trzy tysiące zł) pomiędzy Mieczysławem J. a Aldoną B.  W sprawie tej posiedzenia odbyły się kolejno 23 maja 2008 roku, 25 czerwca 2008 roku i 5 lipca 2008 roku. Po ostatnim posiedzeniu, na którym zapadł wyrok, Aldona B. złożyła wniosek o sprostowanie protokołu z posiedzenia, które odbyło się 23 maja 2008 roku, stwierdzając, że akta nadal znajdują się w Sądzie, a w protokole tym znalazło się nieprawdziwe stwierdzenie o osiąganych przez nią dochodach, które ona zauważyła dopiero teraz, przeglądając akta w Sądzie po zakończeniu sprawy.


Czy Aldona B. złożyła swój wniosek zgodnie z przepisami postępowania cywilnego?

Przed Sądem Rejonowym w K. toczyła się sprawa z powództwa Mirosława L. przeciwko Iwonie K. o zapłatę 3000 zł (trzech tysięcy zł). Powód wskazał, że w tej sprawie powinien być przesłuchany jako świadek  Mieczysław S. zamieszkały w L. Sąd postanowił wezwać go na rozprawę, podczas której miał być przesłuchany. Mimo prawidłowego wezwania go na rozprawę, świadek nie stawił się na niej nie usprawiedliwiając swojej nieobecności. W związku z tym Sąd postanowił skazać świadka na grzywnę w wysokości 100 zł i nakazać jego doprowadzenia przez Policję na kolejną rozprawę.

1)Czy Sąd mógł ukarać świadka grzywną i czy w wymienionej wysokości?
2)Czy Sąd mógł zarządzić doprowadzenie świadka przez Policję w w/w sytuacji.

Przed Sądem Rejonowym w L. toczy się sprawa o zapłatę pomiędzy Agnieszką M. a Jolantą J. Sąd uznał, że w związku z wyczerpaniem środków dowodowych pozostały nie wyjaśnione fakty istotne do rozstrzygnięcia sprawy zarządził zatem dowód z przesłuchania strony pozwanej. Wezwał zatem Agnieszkę M. zgodnie z przepisami postępowania cywilnego na rozprawę. Ta odebrała zawiadomienie. Agnieszka M. jednak nie stawiła się na rozprawę, przysyłając wniosek o odroczenie rozprawy i usprawiedliwienie jej nieobecności z powodu choroby, na dowód której dołączyła kopię zwolnienia lekarskiego tzw. L – 4.
Sąd jednak uznał, że usprawiedliwienie to jest niewystarczające i ze względu na niestawienie się na rozprawę Pozwanej, prawidłowo zawiadomionej, postanowił skazać ją na grzywnę w wysokości 300 zł.

1)Czy mimo zwolnienia L – 4 Sąd mógł uznać że nie można usprawiedliwić nieobecności Pozwanej na rozprawie?
2)Czy Sąd w razie nieusprawiedliwionej nieobecności Pozwanej, mógł skazać ją na grzywnę?

Fundacja na Rzecz Osób Pokrzywdzonych wniosła, za zgodą zainteresowanej, do Sądu Rejonowego w M. powództwo na rzecz Martyny L. przeciwko Adrianowi Z., zamieszkałemu w G. o roszczenie z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną  poprzez popełnienie przez Pozwanego przestępstwa z art. 284 § 1 i 4 Kodeksu Karnego. Adrian Z. został  uznany za winnego popełnionego czynu i skazany prawomocnym wyrokiem przez Sąd Rejonowy w M.
W odpowiedzi na pozew pozwany stwierdził, że po pierwsze powództwo zostało wniesione do niewłaściwego miejscowo Sądu, gdyż nie ma on miejsca zamieszkania w M. a w G., a na podstawie art. 27 § 1 Kodeksu Postępowania Cywilnego powództwo winno być wniesione do Sądu właściwego dla miejsca jego zamieszkania.
Po drugie stwierdził, że Fundacja ta nie miała prawa wnosić powództwa na rzecz pokrzywdzonej Martyny L.

Czy twierdzenia Pozwanego w odpowiedzi na pozew były słuszne?

W Sadzie Rejonowym w L. toczy się sprawa przeciwko Marianowi I. o zapłatę. Powództwo wniósł prokurator na rzecz  Ryszarda G., który w trakcie postępowania nie wstąpił do postępowania, w trakcie którego Sąd stwierdził, że wyczerpane zostały środki dowodowe, a nie zostały wyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygania sprawy. W związku z tym Sąd postanowił przesłuchać Ryszarda G. jako powoda. Wezwał go zatem zgodnie z przepisami Kodeksu Postępowania Cywilnego na rozprawę. Ten jednak się nie stawił, natomiast w odpowiedzi na wezwanie odpisał, że nie bierze i nie będzie brał udziału w tym postępowaniu, nawet jeżeli toczy się w jego sprawie i dlatego nie będzie odpowiadał na żadne pytania.
Sąd w tej sytuacji postanowił ponownie wezwać Ryszarda G. i nałożyć na niego karę grzywny, za nieusprawiedliwione niestawiennictwo na wezwanie Sądu.

1)Czy Sąd mógł ponownie wezwać Ryszarda G?
2)Czy Sąd mógł ukarać Ryszarda G. grzywną?
3)Czy Ryszard G. mógł odmówić stawienia się na wezwanie Sądu?

W Sądzie Rejonowym w F. toczyła się sprawa z powództwa Roberta K. przeciwko Bogdanowi K. Bogdan K. w trakcie trwania postępowania składał wyjaśnienia pisemne, oraz zwrócił się do Sądu o przeprowadzenie rozprawy pod jego nieobecność na podstawie art. 209 Kodeksu Postępowania Cywilnego. Sąd w takim wypadku wydał wyrok zaoczny, niekorzystny dla pozwanego, pomijając wyjaśnienia złożone przez Pozwanego w trakcie trwania postępowania i przyjmując za prawdziwe wszystkie twierdzenia powoda, zawarte w pozwie i innych pismach procesowych.

Czy Sąd w tej sprawie mógł wydać wyrok zaoczny w stosunku do Pozwanego?

Przed Sądem Rejonowym w Poznaniu toczy się sprawa o zapłatę 3000 zł pomiędzy Henrykiem L i Mieczysławem O. Sąd wyznaczył kolejne posiedzenie na dzień 28 maja 2010 roku. W związku z tym do Sądu dnia 25 kwietnia wpłynął wniosek Henryka L o odroczenie posiedzenia na inny termin, natomiast taki sam wniosek drugiej strony wpłyną 30 kwietnia 2010 roku. Powód jak i pozwany w swoich wnioskach wskazali, że nie mogą się pojawić na rozprawie z powodu tego, że obydwaj są fanami miejscowej drużyny piłkarskiej, która tego dnia będzie rozgrywała bardzo ważne spotkanie, które muszą oni koniecznie obejrzeć ten mecz w telewizji.
Sąd jednak odmówił odroczenia terminu rozprawy, stwierdzając, że powód przedstawiony przez strony, jest zbyt błahy.

Czy w omawianej sytuacji Sąd mógł odmówić odroczenia posiedzenia, jeżeli strony wniosły zgodny wniosek o odroczenie?

Pomiędzy Marianem J a Krzysztofem L wynikł spór o spłatę długu w wysokości 2000 zł. Dlatego Marian J wniósł do Sądu Rejonowego w G powództwo przeciwko Krzysztofowi L o zapłatę w/w kwoty. Podczas postępowania sądowego, strony zgodziły się na mediację, na którą w tym wypadku skierował sprawę Sąd. Postępowanie mediacyjne zakończyło się zawarciem ugody, która została zatwierdzona przez właściwy Sąd. Jednak po upływie 6 miesięcy od zatwierdzenia ugody przez Sąd Krzysztof L stwierdził, że jest niezadowolony z rozwiązania sprawy i złożył pozew do Sądu Rejonowego w G  przeciwko Marianowi J.
Czy Krzysztof L zgodnie z przepisami Kodeksu Postępowania Cywilnego mógł wnieść w/w powództwo?

Firma Z z Gdańska weszła w spór ze swoim zleceniobiorcą – Mariuszem L zamieszkałym w Krakowie. Spór dotyczył kwoty 2000 zł pobranych przez Mariusza L zaliczek. Firma Z postanowiła sprawę rozwiązać w sposób ugodowy i wniosła do Sądu Rejonowego w Gdańsku zawezwanie do próby ugodowej, motywując, że Sąd w Gdańsku jest właściwym do rozpatrzenia tej sprawy, zgodnie z treścią umowy zlecenia, które wykonywał Mariusz L, która zawierała klauzulę prorogacyjną, wskazującą, że właściwym do rozwiązywania sporów wynikłych w trakcie wykonywania tej umowy, jest miejscowo Sąd w Gdańsku.

Czy Firma Z w omawianej sytuacji wniosła zawezwanie do próby ugodowej do właściwego miejscowo Sądu?

Kacper T i Grażyna W weszli między sobą w spór o kwotę 3000 zł, które Kacper T pożyczył od Grażyny T i nie zwrócił pożyczonej sumy w umówionym czasie. W związku z tym do Sądu Rejonowego miejscowo właściwego dla Kacpra T wierzycielka wniosła zawezwanie do ugodowego załatwienia sprawy. Sąd w tym wypadku wezwał strony na posiedzenie pojednawcze. Na to stawił się zawezwany, jednak wzywająca nie, nie przedstawiając jednocześnie żadnego usprawiedliwienia.
W związku z tym Sąd skazał ją na grzywnę w wysokości 200 zł.

Czy decyzja Sądu była zgodna z przepisami Kodeksu Postępowania Cywilnego?

Do Sądu Rejonowego w L Krystyna G wniosła zawezwanie do próby ugodowej przeciwko Feliksowi L. W zawezwaniu tym wskazała ona, że wezwany nie wywiązał się prawidłowo z umowy  o dzieło, na podstawie której miał wybudować na działce wzywającej altanę drewnianą, na co otrzymał odpowiednią kwotę pieniędzy od Krystyny G. Sąd w związku z tym postanowił podjąć postępowanie pojednawcze i wyznaczył na dzień 11 maja 2010 roku posiedzenie pojednawcze.
Wzywająca jednak na nie się nie stawiła ani nie przedstawiła właściwego usprawiedliwienia swojej nieobecności.
W związku z tym Sąd z urzędu zarządził zwrot kosztów wywołanych próbą ugodową na rzecz wezwanego.

Czy decyzja Sądu była zgodna z przepisami Kodeksu Postępowania Cywilnego?

Katarzyna L wniosła do Sądu Rejonowego w M zawezwanie do próby ugodowej przeciwko Marianowi J zamieszkałemu w M. W zawezwaniu tym wskazała, że Marian J nie wykonał umowy o dzieło, na podstawie której został zobowiązany do przeprowadzenia prac porządkowych na posesji należącej do Katarzyny L, a na ten cel pobrał sumę 500 zł zaliczki. Nie wykonał jednak podjętego zobowiązania, ani nie rozliczył się z pobranej zaliczki.
Sąd postanowił podjąć postępowanie pojednawcze i wezwał strony do stawienia się na posiedzenie pojednawcze w dniu 7 stycznia 2010 roku.
Wezwany jednak, mimo prawidłowego zawiadomienia o posiedzeniu, nie stawił się na nie. Sąd na wniosek wzywającej postanowił zarządzić zwrot kosztów wywołanych próbą ugodową na rzecz wzywającej. Wskazał że określona kwota ma zostać uiszczona bezzwłocznie a sprawa  po wniesieniu pozwu przez wzywającą, została do rozpoznania w trybie zwykłym.
Czy postanowienie Sądu w sprawie zwrotu kosztów wywołanych próbą ugodową było zgodne z przepisami postępowania cywilnego.

Karol D wniósł do Sądu Rejonowego w F wezwanie do próby ugodowej przeciwko Natalii U zamieszkałej w F, wskazując w wezwaniu tym, że Natalia U nie wywiązała się w sposób prawidłowy z zawartej między nią a wnoszącym, umowy o dzieło, na podstawie której miała ona wykonać ozdoby drewniane i rozmieścić je na terenie działki rekreacyjnej Karola D. Na ten cel przyjęła ona 200 zł zaliczki, z której również się nie rozliczyła.
Sąd uznał za właściwe podjęcie postępowania pojednawczego. Wezwał strony na posiedzenie pojednawcze w dniu 7 maja 2010 roku. Jednak mimo prawidłowego zawiadomienia wezwana nie stawiła się na posiedzenie, ani nie przedstawiła żadnego usprawiedliwienia swojej nieobecności.
W związku z tym, wzywający wniósł żądanie zwrotu kosztów od wezwanej na jego rzecz, powstałych w skutek próby ugodowej. Jednocześnie wskazał, że ze względu na niewielką wartość przedmiotu sporu nie będzie wnosił powództwa przeciwko wezwanej.
Czy w omawianym przypadku wniosek wzywającego był zasadny w świetle przepisów postępowania cywilnego?

Przed Sądem Rejonowym w K. toczy się sprawa o zapłatę z powództwa spółki G. przeciwko Marianowi L. Obie strony były związane wcześniej umową – zleceniem. Spółka w pozwie stwierdziła, że Marian L. wykonując w/w umowę, pobrał materiały reklamowe, z których po zakończeniu wykonywania umowy nie rozliczył się w sposób właściwy, w związku z tym powinien zapłacić za nie kwotę 2000 zł (dwa tysiące zł).
Pozwany nie godził się na takie rozwiązanie. Na drugiej rozprawie złożył dodatkowo powództwo wzajemne, przeciwko spółce powodowej, wskazując w nim roszczenie z tytułu wykonywania w/w umowy – mianowicie zwrotu kosztów poniesionych przez niego na wykonanie umowy – zlecenia, gdyż jak wskazał, mimo że jego praca była nierozerwalnie związana z bezpośrednim docieraniem do klienta, spółka powodowa nie zwracała mu kosztów zużytego na ten cel paliwa, mimo, że posiadał on samochód służbowy. Wysokość przedmiotu sporu na podstawie faktur za paliwo określił na kwotę 4000 zł.
Czy w omawianym przypadku powództwo wzajemne było dopuszczalne?

W Sadzie Rejonowym w P toczy się sprawa pomiędzy Karolem L. a Damianem J. o zapłatę kwoty 45 tyś. zł. Kwoty tej domaga się Karol L. od pozwanego, wskazując, że kwotę tą pożyczył Damianowi J. a ten jej nie zwrócił.
W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł pozew wzajemny, skazując w nim, że Karol L. nie zwrócił mu natomiast kwoty 80 tyś zł, którą pożyczył od niego wcześniej.
Sąd jednak stwierdził, że pozew wzajemny w omawianej sytuacji jest niedopuszczalny, gdyż nie da się go rozpatrzyć w Sądzie Rejonowym – czyli sądzie pozwu głównego, gdyż ten nie jest właściwy rzeczowo – sprawa ta powinna być rozpatrywana przez Sąd Okręgowy. Odrzucił zatem niedopuszczalne powództwo wzajemne Damiana J.

Oceń, czy w omawianej sprawie, decyzja Sądu była zgodna z przepisami o postępowaniu cywilnym.

Przed Sądem Rejonowym w L. toczy się sprawa przeciwko Jarosławowi L. o zapłatę 3000 zł z powództwa Radosława L. Kwota ta miała wynikać, wg powoda z niespłaconej pożyczki. W odpowiedzi na pozew Jarosław L. wniósł powództwo wzajemne, wskazując, jako roszczenie dające się potrącić, kwotę 2000 zł, które Radosław L. miał zapłacić Jarosławowi L. za wykonanie prac remontowych w posiadanym przez niego mieszkaniu, na podstawie umowy o dzieło. Prace te zostały wykonane, a Radosław L. nie zapłacił powyższej sumy. Jak w pozwie wzajemnym wskazał Jarosław L sprawa niewypłaconej kwoty została rozpoznana przez Sąd Rejonowy, który wydał już prawomocny nakaz zapłaty całości kwoty na rzecz powoda od Radosława L. wraz z odsetkami ustawowymi.

Oceń, czy w omawianej sytuacji powództwo wzajemne jest dopuszczalne w rozumieniu przepisów o postępowaniu cywilnym.

W Sadzie Okręgowym w L został złożony przez Mariusza J pozew o zapłatę 100 tyś zł przeciwko Marianowi L. Powód wskazał, że kwota ta jest mu należna jako kwota, którą pożyczył pozwanemu, jednak ten nie zwrócił długu w wyznaczonym czasie. W odpowiedzi na pozew Marian L wniósł powództwo wzajemne, wskazując, że od Mariusza L należy mu się 45 tyś zł jako niewypłacona należność z tytułu spełnienia umowy o dzieło, na podstawie której podjął się on wykonania prac remontowych w nieruchomości należącej do Mariusza J, a za wykonanie tych prac nie uzyskał umówionego wynagrodzenia w w/w wysokości.
Sąd Okręgowy stwierdził jednak, że nie może rozpoznać powództwa wzajemnego, gdyż nie jest on właściwy rzeczowo i postanowił przekazać pozew wzajemny do rozpatrzenia przez właściwy miejscowo Sąd Rejonowy.

Oceń, czy decyzja Sądu była w omawianej sprawie zgodna z przepisami o postępowaniu cywilnym.

Przed Sądem Rejonowym w L. został złożony pozew przeciwko Marianowi L. przez Spółkę D., o zapłatę 3000 zł z tytułu nieprawidłowego wykonania umowy zlecenia, polegającego na nieprawidłowym rozliczeniu się pozwanego z powierzonych mu materiałów należących do Spółki D. Podczas pierwszej rozprawy pozwany wniósł powództwo wzajemne, wskazując, że Spółka D. powinna zapłacić mu kwotę 3000 zł jako zaległe wynagrodzenie z tytułu wykonywania w/w umowy.
Jednocześnie złożył wniosek o przekazanie tej sprawy do Sądu Okręgowego.

Oceń czy powództwo wzajemne w omawianej sprawie było dopuszczalne i czy żądanie przekazania sprawy do Sądu Okręgowego było zasadne?

Do Sądu Rejonowego w L został wniesiony przez Mariana L pozew o zapłatę 250 zł przeciwko Filipowi M. Pozwany podczas rozprawy złożył wniosek, o przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w L w którym złożył on powództwo przeciwko Marianowi L o zapłatę kwoty 100 tyś. zł, wskazując, że roszczenia nadają się do potrącenia.

Oceń, czy w omawianej sytuacji żądanie pozwanego było zgodne z przepisami o postępowaniu cywilnym.

W Sądzie Rejonowym w L. powództwo o zapłatę kwoty 45 tyś zł złożył przeciwko Ryszardowi L. Krystian W. Podczas rozprawy okazało się, że w Sądzie Okręgowym w T. pozew przeciwko Krystianowi W. złożył Ryszard L., wskazując, że należy mu się od niego suma 80 tyś. zł. W związku z tym, Krystian W. złożył wniosek o przekazanie sprawy z jego powództwa do Sądu Okręgowego, wskazując, że roszczenia nadają się do potrącenia.

Oceń, czy żądanie powoda było zgodne z przepisami  postępowania cywilnego?

Przed Sądem rejonowym w K toczy się sprawa przeciwko Magdalenie U z powództwa Spółki L, która złożyła pozew o zapłatę kwoty 6000 zł. Kwotę tą wg strony powodowej, pozwana pożyczyła od spółki i do dnia wniesienia pozwu nie zwróciła. Jednak podczas postępowania Magdalena U wskazała, że powództwo zostało wniesione przeciwko osobie, która nie powinna być pozwaną w tej sprawie i wskazała, ze pozwać powinno się Małgorzatę U. Na wniosek pozwanej, Sąd wezwał Małgorzatę do wzięcia udziału w sprawie. Jednak podczas kolejnej rozprawy okazało się, że Małgorzata U również nie jest osobą przeciwko której powinna toczyć się ta sprawa, a spółka powodowa wskazała, że jest nią Krystyna J.

Oceń która ze stron, w razie wystąpienia Małgorzaty U o zwrot kosztów postępowania, będzie je musiała pokryć.

Spółka D wniosła do Sądu Rejonowego pozew o zapłatę przeciwko Marianowi L i Urszuli G, dochodząc łącznie od pozwanych kwoty 25 tyś. zł. Pozwani w sprawie wskazali, że ich pełnomocnikiem będzie adwokat – Mariusz L. W związku z tym, po uzyskaniu tej informacji Sąd zaczął przesyłać pełnomocnikowi  pozwanych tylko  jeden egzemplarz każdego pisma i załącznika, a nie zgodnie z ilości osób pozwanych.

Oceń, czy sposób przesyłania pism procesowych i załączników przez Sąd w omawianej sprawie był zgodny z przepisami postępowania cywilnego.

Krzysztof L wniósł powództwo z o zapłatę kwoty 100 tyś złotych do Sądu Okręgowego w Olsztynie, przeciwko Spółce D z siedzibą w Kętrzynie. Pozwana Spółka wskazała, że będzie działała przez pełnomocników Mariusza J, Krzysztofa L i Oresta G – wszyscy byli adwokatami prowadzącymi swoje kancelarie. Od tej pory Sąd w trakcie postępowania przesyłał pisma i załączniki skierowane do strony pozwanej tylko do Oresta G.

1) Oceń, czy powód prawidłowo określił właściwość Sądu do którego wniósł powództwo.
2) Oceń, czy sposób doręczania pism w postępowaniu, stronie pozwanej, był zgodny z przepisami postępowania cywilnego.

Katarzyna M wniosła powództwo przeciwko Marianowi L o zapłatę 74 tyś zł do Sądu Okręgowego w Olsztynie. Marian M ma miejsce stałego zamieszkania w Olsztynie. Do pozwu Katarzyna M załączyła pełnomocnictwa dla radcy prawnego Grzegorza L i adwokata Romana W, który w tej sprawie mieli być jej pełnomocnikami procesowymi. W pozwie zawarła również żądanie, aby pisma procesowe i załączniki w trakcie postępowania, były przesyłane równocześnie obydwu pełnomocnikom.

1)Oceń, czy powódka wniosła powództwo do właściwego miejscowo i rzeczowo Sądu.
2)Oceń, czy żądanie powódki, co do sposobu doręczania pism i załączników w postępowaniu sądowym było zgodne z przepisami postępowania cywilnego, uwzględniając, że pełnomocnicy powódki wykonują różne zawody prawnicze.

Przed Sadem Okręgowym w Olsztynie toczy się postępowanie z powództwa Krzysztofa L, Joanny T, Katarzyny L, Urszuli K, Małgorzaty U i Damiana S przeciwko Spółce D o zapłatę. Wszyscy współuczestnicy sporu złożyli zgodne wnioski, wskazując w nich osobę Damiana S, jako osobę uprawnioną do odbioru pism Sądowych w tej sprawie, dla wszystkich współuczestników. Od tej pory Sąd przesyłał jedynie Damianowi S jeden egzemplarz pisma jak i załączników które do momentu złożenia w/w wniosku doręczał każdemu współuczestnikowi z osobna.

Oceń, czy wniosek złożony przez współuczestników był dopuszczalny w świetle przepisów postępowania cywilnego, a także, czy sposób doręczana pism po jego złożeniu przez Sąd był prawidłowy?

W Sądzie Okręgowym w Elblągu toczyła się sprawa z powództwa Doroty M. przeciwko Grzegorzowi L., Krystynie M., Karolowi S., Marianowi K, Wiesławowi G i Zbigniewowi M o zapłatę. W trakcie postępowania Wiesław G. został wskazany, jako osoba uprawniona do odbierania pism dla współuczestników sporu – Mariana K. i Krystyny M., na okoliczność czego złożyli oni zgodne wnioski. Sąd jednak wskazał, że nie może ich zaakceptować, gdyż nie zostały one złożone przez pozostałych współuczestników sporu, a zatem Wiesław G. nie został uprawniony w sposób odpowiedni, aby odbierać pisma dla wszystkich współuczestników wchodzących w skład strony Pozwanej. Sąd postanowił również przekazywać pisma i załączniki każdemu ze współuczestników jak do tej pory, czyli każdemu oddzielnie.

Oceń, czy decyzja Sądu była zgodna z przepisami postępowania cywilnego?

W Sądzie Rejonowym w L toczy się sprawa pomiędzy Stanisławą L a Bogusławą U o zapłatę 250 zł z tytułu niezwróconej pożyczki. W trakcie postępowania Powódka zmieniła miejsce zamieszkania. Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, we właściwym urzędzie gminy dokonała zmiany meldunku. Po jakimś czasie dowiedziała się, że w jej sprawie Sąd przeprowadził dwie kolejne rozprawy na które nie otrzymała ona wezwań. W związku z tym udała się do Sądu z pretensjami, twierdząc, że dopełniła wszystkich obowiązków wywołanych faktem zmiany miejsca zamieszkania, gdyż poinformowała o tym odpowiedni urząd gminy i otrzymała nowy dowód osobisty.

Oceń, czy w omawianej sprawie twierdzenia powódki były zasadne w rozumieniu przepisów postępowania cywilnego.

Przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie toczy się sprawa pomiędzy Marianem L a Spółką O o zapłatę 3000 zł. Przewodniczący zwołał posiedzenie w sprawie na dzień 11 maja 2010 roku. Posiedzenie to, ze względu na swój charakter toczy się jako posiedzenie jawne. Nauczycielka z tutejszego Liceum postanowiła, w ramach zajęć Wiedzy o Społeczeństwie, chcąc pokazać, jak wygląda sprawa w sądzie, zabrać grupę uczniów klasy I LO na w/w posiedzenie. Sąd jednak przed rozpoczęciem posiedzenia nakazał opuszczenie sali rozpraw przez uczniów, po upewnieniu się, że żaden z nich nie jest osobą pełnoletnią.

Oceń, czy decyzja Sądu była zgodna z przepisami postępowania cywilnego.

W sprawie  toczącej się przed Sądem Rejonowym w Ł. przeciwko Łukaszowi W. z powództwa Spółki G. pozwanemu została, na jego wniosek, przyznana pomoc z urzędu. Jego pełnomocnikiem został adwokat – Mariusz D. Jednak pełnomocnik strony powodowej, podczas rozprawy wskazał, że Mariusz D nie może pełnić funkcję pełnomocnika, gdyż nie otrzymał i nie dostarczył do Sądu dokumentu potwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa procesowego ze strony pozwanego.

Oceń, czy zarzut ten był zasadny w rozumieniu przepisów postępowania cywilnego.

Powódka Urszula K. dochodziła zasądzenia od pozwanej Gminnej Spółdzielni "S. Ch." w S. kwoty 19 000 zł. Twierdziła, że jako adwokat, świadczyła na rzecz pozwanej usługi prawne, za które nie otrzymała wynagrodzenia. Czy wyżej przytoczona sprawa jest "zwykłą" sprawą cywilna czy sprawą gospodarczą?

Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2008 r., Sąd Apelacyjny w O. nie uwzględnił wniosku powoda Rafała M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Z akt sprawy wynika, iż odpis wyroku Sądu Apelacyjnego z uzasadnieniem doręczono powodowi dnia 12 kwietnia 2008 r., a zatem termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął 12 czerwca 2008 r. W dniu 9 czerwca 2008 r. u powoda rozpoznano grypę i lekarz stwierdził niezdolność do pracy od dnia 9 czerwca 2008 r. do dnia 19 czerwca 2008 r., zalecając leżenie. W ocenie Sądu Apelacyjnego te okoliczności nie pozwalają jednak przyjąć, że powód nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia kasacji. Orzeczenie to zaskarżył skargą kasacyjną powód, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 168 § 1 i art. 169 § 2 Kodeksu Postępowania Cywilnego, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Oceń zasadność postanowienia Sądu Apelacyjnego.

Sąd Rejonowy w S. orzekł o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania, opartej na podstawie wymienionej w art. 403 § 1 pkt 1 Kodeksu Postępowania Cywilnego. Postępowanie, będące przedmiotem skargi,  zostało wcześniej zakończone oddaleniem apelacji przez Sąd drugiej instancji (tj. Sąd Okręgowy w S.). Czy Sąd Rejonowy w S. mógł rozpoznać skargę o wznowienie postępowanie? Czy zachodzi tutaj nieważność postępowania przewidziana w art. 379 pkt 6 Kodeksu Postępowania Cywilnego?

Postanowieniem z dnia 1 czerwca 2007 r. Sąd Rejonowy w K. zniósł współwłasność samochodu między Andrzejem N. i Joanną L. Postanowienie to nie zostało zaskarżone w terminie, a wniosek o przywrócenie terminu do złożenia apelacji Sąd Rejonowy oddalił postanowieniem z dnia 4 września 2007 r. W myśl stanowiska tego sądu, doręczenie postanowienia o zniesieniu współwłasności wraz z uzasadnieniem dokonane zostało do rąk pełnomocnika dla doręczeń i było skuteczne. Zażalenie na postanowienie oddalające wskazany wniosek Sąd Okręgowy w K. oddalił postanowieniem. Sąd Okręgowy odniósł się przede wszystkim do pisma pełnomocnika wnioskodawcy z dnia 7 sierpnia 2007 r., adresowanego do Urzędu Pocztowego w K., tej treści: "w związku z wyjazdem na leczenie sanatoryjne uprzejmie proszę o zatrzymanie na poczcie wszystkich przesyłek skierowanych na adres Kancelarii Adwokackiej przy ul. Jasnej 5 do dnia 25 sierpnia 2007 r., w szczególności przesyłanych przez sądy, urzędy oraz niewydawanie ich pełnomocnikom w tym okresie. Ważna jest data odbioru korespondencji do wnoszenia odwołań w sądach i urzędach". Czy w/w pismo rodzi skutki prawne w zakresie doręczeń?

Mariola R. wystąpiła do właściwego Sądu z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej Ilony T. Sąd jednak zwrócił Marioli R. ten wniosek z powodu braków formalnych, które mimo wezwania nie zostały usunięte. Mariola R., ze względu na zamiar zażalenia zwrotu, złożyła wniosek o doręczenie jej zarządzenia o odrzuceniu wraz z uzasadnieniem. Postanowieniem Sąd odrzucił ten wniosek. W uzasadnieniu tłumaczył, że na zarządzenie o zwrocie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej zażalenie nie przysługuje, a skoro tak, to sąd go nie uzasadnia. Oceń rozstrzygnięcie Sądu.

Adam N. zawarł z Dorotą K. umowę przedwstępną (w prawidłowej formie) do sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. Kasztanowej 7 w O.  Jednak Adam N. nie wywiązał się w oznaczonym terminie z umowy przedwstępnej. Dorota K. wystąpiła do właściwego Sądu z powództwem o zawarcie umowy przyrzeczonej. W toku sprawy Adam N. zbył przedmiotową nieruchomość na rzecz osoby trzeciej. Czy dłużnik zobowiązany na podstawie umowy przedwstępnej do sprzedaży oznaczonej nieruchomości zachowuje legitymację bierną w procesie o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli o sprzedaży tej nieruchomości, jeżeli w toku procesu zbył ją na rzecz osoby trzeciej?

Sąd Rejonowy w R.  wydał w wyrok zaoczny. Pozwany Marek J. działał od początku procesu przez pełnomocnika będącego adwokatem. Komu Sąd doręczy wyrok zaoczny z urzędu oraz czy jest zobligowany do pouczenia o przysługujących środkach zaskarżenia również profesjonalistów (w tym przypadku adwokata)?

Andrzej L. zamieszkały w Warszawie wytoczył powództwo o zapłatę kwoty 30 000 zł przeciwko Danielowi P. zamieszkałemu w Olsztynie przed Sąd Rejonowy Wydział Cywilny w Bydgoszczy. Pozew został skonstruowany oraz opłacony prawidłowo. Czy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy może rozpoznać tę sprawę? Jaki Sąd jest właściwy dla tej sprawy?