Kodeks postępowania cywilnego - Postępowanie egzekucyjne

Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2007 r. Sąd Rejonowy w D. oddalił wniosek wierzyciela Aleksandra W. wniesiony przeciwko dłużniczce Katarzynie N. o wszczęcie egzekucji świadczenia niepieniężnego z powodu niedopuszczalności żądanego sposobu egzekucji, wierzyciel złożył bowiem wniosek o przeprowadzenie egzekucji na podstawie art. 1049 kodeksu Postępowania Cywilnego przewidzianego dla czynności tzw. zastępowalnych, podczas gdy świadczenie zasądzone na jego rzecz, tj. opublikowanie oświadczenia zawierającego tekst przeprosin za zachowanie naruszające dobra osobiste, ma - w ocenie Sądu - charakter czynności niezastępowalnej i podlega egzekucji na podstawie art. 1050 Kodeksu Postępowania Cywilnego. Oceń rozstrzygnięcie Sądu.

Zgodnie z art. 24 Kodeksu Cywilnego, ten, czyje dobro zostało naruszone, może żądać m.in. aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, a w szczególności, aby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. W judykaturze oraz nauce prawa cywilnego przyjmuje się, że treść oświadczenia może obejmować przeproszenie lub wyrażenie ubolewania, przy czym przez formę oświadczenia - zależną od okoliczności konkretnej sprawy - rozumie się sposób jego oznajmienia innym osobom lub publicznego ogłoszenia, a więc udostępnienia większej grupie nieoznaczonych osób. Nie może być wątpliwości, że unormowanie zawarte w art. 24 Kodeksu Cywilnego - stanowiące element szeroko rozumianej ochrony dóbr osobistych - osłania przede wszystkim interes osoby dotkniętej naruszeniem. W rozważanej sytuacji interes pokrzywdzonego na ogół przemawia za tym, żeby ogłoszenie o treści wyroku uznać za czynność "zastępowalną"; chodzi o to, żeby ukazało się ono jak najszybciej i stanowiło surogat oświadczenia złożonego przez samego naruszyciela. Innymi słowy, nawet przy przyjęciu, że czynność nakazana wyrokiem może być wykonana tylko przez egzekwowanego dłużnika, to skoro z perspektywy interesów wierzyciela istnieje możliwość dokonania przez inną osobę czynności zbliżonej (o tym samym skutku), a zarazem czyniącej zadość jego oczekiwaniom, możliwość taką należy dopuścić. Podsumowując, należy więc stwierdzić, że 0bowiązek usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, polegający na złożeniu przez dłużnika oświadczenia odpowiedniej treści w formie ogłoszenia, podlega egzekucji na podstawie art. 1049 Kodeksu Postępowania Cywilnego.

Wydanemu przez Sąd Rejonowy w D. w dniu 12 marca 2008 r. w postępowaniu upominawczym nakazowi zapłaty, po jego uprawomocnieniu się, Sad ten nadał klauzulę wykonalności z urzędu i pozostawił go w aktach sprawy. Czy Sąd postąpił prawidłowo?