Szeregowy Wojska Polskiego Mieczysław K. został skazany na karę 2 lat aresztu wojskowego. Wojskowy Sąd Garnizonowy, na wniosek skazanego, odroczył wykonanie orzeczonej kary na okres 6 miesięcy. Skazany we wniosku tym wskazał, że natychmiastowe wykonania kary pociągnęłoby zbyt ciężkie skutki dla jego rodziny, gdyż w związku z tym, że jego żona jest również żołnierzem i obecnie przebywa na misji w Afganistanie, nikt nie będzie mógł zając się ich małoletnimi dziećmi.
Jednak w dwa miesiące od wydania postanowienia w sprawie odroczenia wykonania orzeczonej kary, do Wojskowego Sądu Garnizonowego wpłyną wniosek dowódcy skazanego o odwołanie odroczenia wskazując, że nie powinien on korzystać z odroczenia wykonania kary, gdyż jego małoletnimi dziećmi mogą zająć się rodzice żony skazanego.
Oceń, czy wniosek dowódcy skazanego żołnierza był zgodny z przepisami prawa karnego wykonawczego.
Kodeks karny wykonawczy - część wojskowa
Kategoria: Prawo Karne
Odwołanie odroczenia wykonania kary w stosunku do żołnierza
W omawianym przypadku należy uznać, że wniosek dowódcy skazanego żołnierza był zgodny z przepisami Kodeksu Karnego Wykonawczego.
Sąd I instancji wydał zgodnie z art. 151 § 1 Kodeksu Karnego Wykonawczego postanowienie o odroczeniu wykonania kary aresztu wojskowego w stosunku do Mieczysława K. na jego wniosek.
Zgodnie z art. 156 § 1 Kodeksu Karnego Wykonawczego wskazuje że Sąd może odwołać w razie ustania przyczyny dla którego zostało udzielone, lub w wypadku gdy skazany nie korzysta z odroczenia w celu w jakim zostało udzielone lub rażąco narusza porządek prawny.
Natomiast art. 157 Kodeksu Karnego Wykonawczego wskazuje, że odwołanie odroczenia wykonania kary Sąd może odwołać wobec żołnierza również na wniosek jego dowódcy.
Natomiast zgodnie z art. 225 § 1 pkt 1 Kodeksu Karnego Wykonawczego, wniosek został wniesiony do właściwego Sądu – czyli Sądu I instancji, który w omawianej sprawie był Wojskowy Sąd Garnizonowy.
