Kodeks karny wykonawczy - część ogólna

Skazany Dariusz J. osadzony w ZK w Ł, grupa i podgrupa kwalifikacyjna R – 1/z dokonał samouszkodzenia ciała poprzez wykonanie tzw. połyku, po czym został skierowany na oddział szpitalny ZK nr 2 w Ł. Podczas jego nieobecności, związanej z rekonwalescencją, jego wychowawca złożył wniosek do dyrektora ZK nr 1 w Ł o ukaranie Dariusza J. karą dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej. Dyrektor zdecydował, że po powrocie osadzonego z ZK nr 2 w Ł odbędzie on karę 15 dni celi izolacyjnej. Skazany po powrocie do swojego ZK, po 3 miesiącach spędzonych na oddziale szpitalnym, stwierdził, że nie podda się wykonaniu kary, gdyż nie może ona ulec wykonaniu z powodu przedawnienia.

1)Czy w omawianym przypadku ukaranie karą celi izolacyjnej było zasadne?
2)Jakie warunki należy spełnić, aby można było wykonać nałożoną przez dyrektora karę?
3)Czy twierdzenie skazanego o przedawnieniu wykonania kary jest zasadne?

1)Należy uznać, że w omawianym wypadku zastosowanie kary celi izolacyjnej było zasadne. Art. 143 § 3 Kodeksu Karnego Wykonawczego wskazuje, że karę tą można zastosować, jeżeli skazany popełnił przekroczenie naruszające w poważnym stopniu obowiązującą w zakładzie karnym dyscyplinę i porządek. Wydarzenie samookaleczenia jest uważane za wydarzenie nadzwyczajne w realiach ZK, działanie osadzonego doprowadziło do przymusowego przeniesienia go na długi czas do innego ZK na oddział szpitalny, do tego jego działanie było celowe. Dlatego należy uznać, że dopuścił się on przekroczenia porządku i dyscypliny w stopniu poważnym.
2)Kara ta została nałożona przez prawidłowy organ, jakim jest dyrektor zakładu karnego, w którym doszło do zdarzenia – art. 144 § 1 Kodeksu Karnego Wykonawczego. Wniosek o ukaranie został również złożony przez uprawnioną do tego osobę – przełożonego skazanego, jakim jest jego wychowawca – art. 144 § 2. Przy nałożeniu kary celi izolacyjnej, konieczne jest jeszcze wysłuchanie obwinionego (art. 145 § 2 Kodeksu Karnego Wykonawczego), oraz uzyskanie pisemnej opinii lekarza lub psychologa o zdolności odbycia tej kary przez osadzonego, a także konieczne będzie uzyskanie zgody sędziego penitencjarnego, gdyż kara ta przekracza termin 14 dni – art. 145 § 3 Kodeksu Karnego Wykonawczego
3)Twierdzenie skazanego o przedawnieniu wykonania kary jest całkowicie bezzasadne. Oczywiście art. 147 § 1 Kodeksu Karnego Wykonawczego wskazuje, że nie wykonuje się kary dyscyplinarnej po upływie 14 dni od jej nałożenia – w omawianym wypadku minęło więcej czasu, jednak art. 147 § 2 Kodeksu Karnego Wykonawczego wskazuje, że terminy przedawnienia nie biegną, jeżeli osadzony przebywa poza ZK, również z powodu leczenia w wyniku samookaleczenia. W tym wypadku, jeżeli wszystkie w/w warunki zostały spełnione, orzeczona kara zostanie wykonana.