Kodeks cywilny

Pani Ś. zawarła umowę 28.08.2000 z Towarzystwem Ubezpieczeniowym „K” umowę ubezpieczenia auto-casco. W grudniu 2000 r. mąż pani Ś. zjechał samochodem na pobocze i uderzył w przydrożny betonowy słupek. Samochód odholowano po kilku nieudanych próbach wyjechania z pobocza. Mąż pani Ś. nie obejrzał uszkodzeń. Na skutek uderzenia uszkodzeniu uległy miska olejowa, reflektory, kierunkowskazy, chłodnica, przedni zderzak i pokrywa silnika. Sporządzono protokół likwidacji. Po odbiorze samochodu z warsztatu mąż pani Ś. zwrócił uwagę na głośniejszą pracę silnika. Po gwarancyjnym przeglądzie samochodu, pani Ś. zdecydowała się na wymianę silnika. Koszt wymiany silnika wyniósł 20.507.94 zł. Ubezpieczyciel nie wyraził zgody na pokrycie kosztu wymiany silnika. Pani Ś. wystąpiła do sądu o zasądzenie od ubezpieczyciela kwoty 20.507.94 zł.
Jakie powinno być rozstrzygnięcie sądu? Proszę określić właściwy sąd.

Zgodnie z dyspozycją art. 826 § 1 Kodeksu Cywilnego: „ W razie zajścia wypadku ubezpieczający obowiązany jest użyć dostępnych mu środków w celu ratowania przedmiotu ubezpieczenia oraz zapobieżenia szkodzie lub zmniejszenia jej rozmiarów.” Z tego wynika, że pan Ś. powinien wyłączyć silnik samochodu w celu uniknięcia dalszych uszkodzeń pojazdu. Na ten temat wypowiedział się także Sąd Najwyższy w wyroku z 30.05.2006 (sygnatura IVCK 11/06), w sentencji którego stwierdził: „ Praca silnika po wypadku powodującym uszkodzenie miski olejowej i chłodnicy powiększa szkodę w ubezpieczonym samochodzie. Obowiązkiem ubezpieczającego wynikającym z art. 826 § 1 Kodeksu Cywilnego jest więc natychmiastowe wyłączenie silnika. Niewykonanie przez ubezpieczającego tego obowiązku jest jednak poddane sankcji w postaci odmowy wpłaty odszkodowania jedynie wtedy, gdy uchybienie temu obowiązkowi jest wynikiem rażącego niedbalstwa.”
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku wskazał, że obowiązkiem ubezpieczającego było niewątpliwie natychmiastowe wyłączenie silnika po kolizji. Odmowa wypłaty odszkodowania z tego powodu, że ubezpieczający nie wykonał obowiązku jest możliwe- na podstawie art. 826 § 3 Kodeksu Cywilnego ( „ Jeżeli ubezpieczający umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa nie zastosował środków określonych w §1, ubezpieczyciel jest wolny od odpowiedzialności za szkody powstałe z tego powodu.”). Przez rażące niedbalstwo należy rozumieć niezachowanie minimalnych zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji.
Zgodnie z powyższym roszczenie powódki zostanie oddalone.
Zgodnie z art. 16 Kodeksu Postępowania Cywilnego w związku z art. 17 Kodeksu Postępowania Cywilnego właściwy do rozpoznania sprawy będzie sąd rejonowy.

Pan Antoni i pan Stefan zawarli umowę sprzedaży nieruchomości. Przed notariuszem oświadczyli, że cena nieruchomości wynosi 250   tysięcy zł., chociaż w rzeczywistości wynosiła 500 tysięcy zł. Uczynili tak dlatego, aby uniknąć wysokiego podatku od czynności cywilnoprawnych. Czy tak zawarta umowa sprzedaży jest ważna? Przedstaw sposoby zawarcia umowy.

Pani Ś. zawarła umowę 28.08.2000 z Towarzystwem Ubezpieczeniowym „K” umowę ubezpieczenia auto-casco. W grudniu 2000 r. mąż pani Ś. zjechał samochodem na pobocze i uderzył w przydrożny betonowy słupek. Samochód odholowano po kilku nieudanych próbach wyjechania z pobocza. Mąż pani Ś. nie obejrzał uszkodzeń. Na skutek uderzenia uszkodzeniu uległy miska olejowa, reflektory, kierunkowskazy, chłodnica, przedni zderzak i pokrywa silnika. Sporządzono protokół likwidacji. Po odbiorze samochodu z warsztatu mąż pani Ś. zwrócił uwagę na głośniejszą pracę silnika. Po gwarancyjnym przeglądzie samochodu, pani Ś. zdecydowała się na wymianę silnika. Koszt wymiany silnika wyniósł 20.507.94 zł. Ubezpieczyciel nie wyraził zgody na pokrycie kosztu wymiany silnika. Pani Ś. wystąpiła do sądu o zasądzenie od ubezpieczyciela kwoty 20.507.94 zł.
Jakie powinno być rozstrzygnięcie sądu? Proszę określić właściwy sąd.

Pan Karol i pan Tomasz są właścicielami sąsiadujących ze sobą nieruchomości. Pan Karol wyjechał do Niemiec na 2 lata. W tym czasie pan Tomasz rozpoczął budowę stodoły na swojej nieruchomości. Po dwóch latach pan Karol wrócił z za granicy i zauważył, że część budynku sąsiada stoi na jego nieruchomości. Zażądał od sąsiada przywrócenia stanu poprzedniego, dlatego że w tym miejscu chciał wybudować garaż. Z takim też żądaniem wystąpił do sądu. Czy sąd powinien uwzględnić żądanie pana Karola?

Pan Edward Z. Poinformował żonę o zamiarze zmiany dotychczasowego  testamentu oraz przedstawił jej treść nowego testamentu. Ewelina Z., żona spadkodawcy udała się do kancelarii notarialnej, gdzie poinformowała notariusza, że jej mąż chciałby zmienić testament i podała zamierzoną wstępnie jego treść. Do państwa Z. przyszedł  inny notariusz z tej samej kancelarii. Zadał spadkodawcy kilka kontrolnych pytań, aby sprawdzić czy testator jest zdolny do sporządzenia testamentu. Następnie odebrał od spadkodawcy treść jego ostatniej woli, którą do całości spadku powołał  żonę. Na przygotowanym wcześniej projekcie testamentu testator złożył tuszowy odcisk palca lewej ręki- prawą rękę stracił w wyniku wypadku. Ewelina Z. wcześniej zawołała sąsiadkę, aby poświadczyła tożsamość spadkodawcy- napisała obok tuszowego śladu palca imię i nazwisko testatora oraz złożyła swój podpis. Następnie swój podpis złożył notariusz.
Czy tak sporządzony testament jest ważny?

Tadeusz J. zawarł związek małżeński z Magdaleną J. 17.04.1978 r. Dnia 13.01.1982 r. wystąpił z powództwem o rozwód z winy żony. Rozwód został orzeczony 15.03.1982 r., ale na skutek wniesienia rewizji, następnie zawieszenia postępowania na zgodny wniosek stron, wyrok ten nie uprawomocnił się. Dnia 07.05.1983 r. Tadeusz J. zawarł związek małżeński z Malwiną J. Z tego związku urodziła się córka Paulina J. Tadeusz J. zmarł 20.10.2000 r. 17. 08.2001 sąd unieważnił małżeństwo Tadeusz J. i Malwiny J. z powodu pozostawania Tadeusza J. w złej wierze w chwili zawierania drugiego małżeństwa. Z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku wystąpiły córka pana Tadeusza oraz jego pierwsza żona. Paulina J. wystąpiła z wnioskiem o wyłączenie od dziedziczenia Magdaleny J. na podstawie art. 940 KC. Czy Paulina J. ma prawo domagać się wyłączenia od dziedziczenia Magdaleny J.?

Adrian C. około godziny 14tej wracał do swojego mieszkania ze sklepu. Na podwórku przed kamienicą, w której mieszkał, pracownicy Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji, po przeczyszczeniu otworu kanalizacyjnego, odpowiednio go nie zabezpieczyli (nie zamknęli pokrywy), co spowodowało, że Adrian C. do niego wpadł i złamał sobie rękę oraz poobijał się. Właściciel nieruchomości, przed wpadnięciem Adriana C. do niezabezpieczonego otworu kanalizacyjnego, obejrzał otwarty otwór, ale zaniechał przedsiębrania czynności mających na celu usunięcie zagrożenia. Kto i na jakiej podstawie będzie odpowiedzialny za skutki uszczerbku na zdrowiu Adriana C., wywołanego wpadnięciem do nienależycie zabezpieczonego otworu kanalizacyjnego?

Waldemar U. postanowił rozebrać walący się dom, będący jego własnością. W tym celu zatrudnił na umowę o dzieło dwóch mężczyzn, nie mających jakichkolwiek kwalifikacji budowlanych. Roboty rozbiórkowe prowadzone przez Waldemara U. nie były w ogóle zorganizowane ani nadzorowane, a najęci mężczyźni pracowali  w sposób zupełnie dowolny i nie kontrolowany. Trzeciego dnia rozbiórki na jednego z mężczyzn zawaliła się ściana budynku, w skutek czego doznał on silnego urazu kręgosłupa. Czy Waldemar U. jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną mężczyźnie? Jeśli tak to na jakiej podstawie?

Anna C. (wynajmujący) i Pola L. (najemca) zawarły pisemną umowę najmu mieszkania na okres dwóch lat. Pola L. dokonała jednak nakładów na przedmiotowy lokal (po wyznaczeniu wynajmującej odpowiedniego terminu), gdyż został on jej wydany w stanie nieprzydatnym do umówionego użytku. Pola L. wystąpiła przed właściwy sąd z powództwem przeciwko Annie C. na podstawie art. 405 Kodeksu Cywilnego bezpodstawne wzbogacenie). Czy Pola L. przyjęła właściwą podstawę prawną do dochodzenia swych roszczeń z tytułu nakładów koniecznych poczynionych na wynajęte mieszkanie?

Marian W. zmarł 21 lipca 2000 r. Przed śmiercią podarował swojej najstarszej córce Ewie nieruchomość, której wartość rynkowa wynosiła wówczas 30.000 zł, obecnie zaś nieruchomość warta jest 36.000 zł. Marian W. nie sporządził testamentu, spadek po nim zatem na podstawie ustawy nabyły w częściach równych trzy jego córki, wszystkie w dacie otwarcia spadku pełnoletnie. Wartość masy spadkowej w dacie otwarcia spadku wynosiła 18.000 zł. Spadkobierczynie dokonały umownego działu spadku w ten sposób, że przypadła ona w częściach równych dwóm młodszym siostrom. Jednak po dokonaniu działu zażądały one od Ewy, by ta dopuściła je do udziału we współwłasności nieruchomości, a gdy ta odmówiła, wytoczyły przeciwko niej w dniu 13 marca 2005 r. powództwo o zapłatę na rzecz każdej z nich 12.000 zł jako odpowiadającej 1/3 wartości darowanej jej przez ojca nieruchomości.
Proszę ocenić zasadność powództwa i zaproponować rozstrzygnięcie.

Powód Andrzej B. żądał zasądzenia od pozwanego Przedsiębiorstwa zarzadzającego ściekami komunalnymi w O. kwoty 50 000 zł. Twierdził przy tym, że w sierpniu 2009 r. jego plantacja drzew i krzewów owocowych została zalana ściekami komunalnymi z oczyszczalni ścieków należącej do pozwanego, co spowodowało zamieranie tych drzew i krzewów oraz znaczny spadek plonów w 2010 r. Przedsiębiorstwo zarządzające ściekami komunalnymi, nie chcąc dopuścić do wdarcia się do miasta poprzez kanały ściekowe wysokiej fali powodziowej, zamknęło odpływ tych ścieków do rzeki, wskutek czego doszło do zalania ściekami sąsiednich upraw i powstania szkody. Czy powództwo Andrzeja B. jest zasadne?

Powodowie Anna I Jan M. twierdzą, że pozwani na swoim gruncie w pobliżu granicy z gruntami powodów posadzili drzewa, których gałęzie i korzenie przeszły na ich działkę, wskutek czego powodowie nie mogą uprawiać swego przygranicznego pasa gruntu o szerokości od 5 do 7 m. Pomimo kilkakrotnych wezwań pozwani nie wyrazili zgody na usunięcie przechodzących na grunt powodów korzeni i gałęzi, wobec czego powodowie domagają się nakazania przez Sąd pozwanym, aby obcięli wspomniane korzenie i gałęzie.
Czy pomimo dozwolonej przez prawo samopomocy, polegającej na usunięciu gałęzi i korzeni we własnym zakresie (art. 150 Kodeksu Cywilnego), właściciel gruntu, nad którym się zwieszają, bądź na który przechodzą, może dochodzić w drodze sądowej zobowiązania sąsiada, aby nie stawiał przeszkód w usunięciu gałęzi i korzeni?

Joanna L. w pozwie zażądała zasądzenia na jej rzecz od Henryka O. kwoty 10.000 zł tytułem wynagrodzenia za znalezienie testamentu po zmarłym Kazimierzu O. Joanna L. porządkując mieszkanie po zmarłym Kazimierzu O. znalazła testament zmarłego, w którym pozwany został ustanowiony spadkobiercą. Czy powództwo Joanny L. jest zasadne?

Roman J. jest właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 2 ha. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się bezodpływowy zbiornik wodny. Roman J. ma zamiar wydzierżawić staw. Czy ma taką możliwość?

Teresa G. jest właścicielką nieruchomości gruntowej, na której stoi mały budynek mieszkalny. Budynek ten znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie i otoczeniu kompleksu zabudowań, tzw. bloków. Przez wzniesienie nowych budynków Spółdzielnia X spowodowała trwałe zniekształcenia odbioru telewizyjnego, tłumiące i odbijające sygnały telewizyjne, stwarzając odbiór wielokonturowy w odbiorniku telewizyjnym Teresy G. Czy uniemożliwienie lub utrudnianie właścicielowi nieruchomości odbioru programu telewizyjnego na skutek zabudowy podpada pod pojęcie działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę z art. 144 Kodeksu Cywilnego, a w razie odpowiedzi twierdzącej, czy uzasadnia roszczenie o nakazanie zakłócającemu podłączenie, na jego koszt, odbiornika telewizyjnego właściciela nieruchomości do zbiorczej instalacji antenowej, znajdującej się na budynku nieruchomości sąsiedniej?

Grażyna N. sprzedała Leonowi U. nabyty od Gminy O. lokal mieszkalny, zanim jeszcze lokal ten stał się przedmiotem wpisu w księdze wieczystej. W akcie sprzedaży zamieszczona została relacja orientująca o tym, że przedmiot sprzedaży został ujęty we wniosku Grażyny N. o wpis, a ten oczekuje na załatwienie („zarejestrowany został w Sądzie Rejonowym w O.”). Zawarcie przez strony umowy sprzedaży lokalu nastąpiło zatem w okolicznościach, gdy lokal ten nie stał się jeszcze przedmiotem odrębnej własności. Proszę rozważyć czy sprzedaż lokalu nabytego przez Grażynę N. przed uzyskaniem wpisu tego lokalu do księgi wieczystej nosi cechy nieważności?

Sąd ustalił, że Adam K. i Jacek K. są inwestorami planowanego obiektu budowlanego oraz współwłaścicielami gruntu na którym ten obiekt ma być posadowiony. Sąsiadująca nieruchomość to czterokondygnacyjny budynek zbudowany w latach 1892-1894, wpisany w 1991 r. do rejestru zabytków pod nr 1. Jego ściany nośne podłużne i poprzeczne piwniczne nie mają stężeń. Stateczność więc w dużej mierze zapewnia mu ciężar własny ścian pionowych oraz pionowe reakcje podpór stropów. Z uwagi na taki układ konstrukcyjny budynku - stropy drewniane belkowe oparte na ścianach nośnych podłużnych nie „skotwione” ze ścianą szczytową, brak belek wieńczących w poziomie stropów - utworzył się niekorzystny układ statyczny w formie swobodnej ściany szczytowej (pionowej tarczy) w wysokości ok. 22 m o zmiennej grubości. Planowana inwestycja wymaga przeprowadzenia głębokich prac ziemnych, około 8 m poniżej poziomu istniejących fundamentów sąsiedniego budynku. Ponadto, budynek ten podlega stałym drganiom wywołanym dużym natężeniem ruchu ulicznego oraz hamowaniem ciężkich pojazdów. Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 31 maja 2006 r. na mocy art. 147 Kodeksu Cywilnego w zw. z art. 222 § 2 Kodeksu Cywilnego zakazał pozwanym prowadzenia inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku biurowo-mieszkalnego z zespołem podstawowych urządzeń niezbędnych do należytego jego funkcjonowania, w tym z podziemnym trzykondygnacyjnym parkingiem, na bliżej określonym gruncie w K., według projektu budowlanego zatwierdzonego decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia 20 marca 2001 r. - bez wykonania w czasie realizacji tej inwestycji zabezpieczeń sąsiedniego budynku w postaci założenia stężeń stalowych pod stropami piwnic, nad stropem podstrychowym i w poziomie pozostałych stropów. Oceń rozstrzygnięcie sądu.

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2005 r. Sąd Dyscyplinarny Izby Notarialnej w S. - na podstawie art. 68 § 1 Prawa o notariacie - zawiesił w czynnościach zawodowych notariusza Pawła T., prowadzącego kancelarię notarialną w K., przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne. Postanowienie to, natychmiast wykonalne na podstawie art. 462 Kodeksu Postępowania Karnego w związku z art. 69 Prawa o notariacie, zostało doręczone notariuszowi w dniu 26 listopada 2005 r., a mimo to w dniu 28 listopada 2005 r. - w obecności stron, tj. Janusza H. i Kamila W. - sporządził on w formie aktu notarialnego umowę przenoszącą własność nieruchomości gruntowej położonej w P. Czy zachodzi nieważność czynności prawnej, dla której ustawa zastrzega formę aktu notarialnego (art. 158 Kodeksu Cywilnego w zw. z art. 73 § 2 Kodeksu Cywilnego) w sytuacji, gdy akt notarialny dokumentujący tę czynność, został sporządzony przez notariusza zawieszonego w czynnościach zawodowych na podstawie art. 68 § 1 Prawa o notariacie?

Poprzednicy prawni Leokadii W. od 1951 r. wystawiali własnym kosztem i staraniem ogrodzenie pomiędzy działką stanowiącą obecnie jej własność a działką Bożeny Ch. Gdy kolejny drewniany płot uległ zniszczeniu, Leokadia W. wraz z mężem wybudowała nowe ogrodzenie z siatki drucianej na metalowych słupkach. Bożena Ch. odmówiła pokrycia połowy kosztów nowego ogrodzenia. Czy obowiązek wspólnego ponoszenia przez sąsiadów kosztów związanych z utrzymaniem płotu znajdującego się w granicy gruntów sąsiadujących (art. 154 § 2 Kodeksu Cywilnego) obejmuje również koszty wybudowania nowego płotu, w miejsce zużytego?

Roman J. w dniu 23 lipca 1995 r. na giełdzie samochodowej w K. kupił samochód od Tadeusza L. za 6.300 zł. Sprzedający wręczył kupującemu dowód rejestracyjny samochodu i wylegitymował się dowodem osobistym, a także wydał mu samochód. W dniu 4 sierpnia 1995 r. Roman J. udał się do Urzędu Gminy w P. w celu zarejestrowania samochodu. Urząd ten zwrócił się do Urzędu Miejskiego we W. o potwierdzenie danych zawartych w dowodzie rejestracyjnym. Okazało się, że pod wskazanym adresem nie mieszka Tadeusz L., posługiwał się on skradzionym dowodem osobistym. W dniu 1 sierpnia 1999 r.Roman J. wystapił do właściwego sądu o ustalenie nabycia własności ruchomości przez zasiedzenie. Zdaniem Sądu Rejonowego wnioskodawca kupując samochód działał w dobrej wierze, albowiem dochował aktów staranności (sprawdził tożsamość sprzedawcy, zapoznał się z dowodem rejestracyjnym, sprawdził numery silnika i nadwozia). Wnioskodawca utracił jednak dobrą wiarę, gdy dowiedział się w Urzędzie Gminy w P., że sprzedawca posługiwał się skradzionym dowodem osobistym. Utrata dobrej wiary - zdaniem Sądu Rejonowego - stwarza niemożność nabycia własności ruchomości przez zasiedzenie, stosownie do art. 174 Kodeksu Cywilnego Oceń sytuację.

Wanda F. zawarła w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia służebności gruntowej (nieodpłatnej służebności gruntowej na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości objętych księgami wieczystymi nr (...) i (...) polegającej na prawie swobodnego dostępu i prawie do korzystania z elementów komunikacji i małej architektury znajdujących się na działce 1/1). Jednakże w chwili zawierania umowy, a także w datach złożenia i rozpatrywania wniosku o wpis Wanda F. była wpisana jako właściciel nieruchomości, na rzecz których miałaby być ustanowiona służebność. Jednocześnie pozostawała współwłaścicielem nieruchomości obciążanej służebnością. Czy taka sytuacja jest zgodna z przepisem art. 285 Kodeksu Cywilnego?

Gmina P. wniosła do właściwego sądu o unieważnienie oświadczenia woli pozwanej T. Spółdzielni Mieszkaniowej w P. z dnia 18 lipca 2007 r. o zrzeczeniu się prawa użytkowania wieczystego nieruchomości obejmującej działki nr 1/2 i 3/4 położone w P. w obrebie nr 2. Oświadczenie Gminy P. nie jest obciążone żadnymi wadami. Czy takie powództwo jest zasadne?

Powód LUX SA pozwał Pawła E. o zapłatę składki ubezpieczenia OC z dnia 1 lipca 2006 r. (wymagalna 15 lipca 2006 r.). Pozwany uważa, że roszczenie to przedawniło się z upływem lat 3 od dnia wymagalności faktury. Czy ma rację?

Powód X pozwał Andrzeja H. o zapłatę składki ubezpieczenia OC z dnia 1 lipca 2006 r. (wymagalna 15 lipca 2006 r.). Pozwany uważa, że roszczenie się przedawniło, na co powód odpowiada, iż kupił ww. wierzytelność od PZU S.A. w dniu 1 stycznia 2009 r. w związku z czym przedwnienie w tym dniu uległo przerwaniu i biegnie od nowa. Która strona sporu ma rację?

Roman J. prowadzący działalność gospodarczą wniósł w dniu 20 grudnia 2009 r. przeciwko Poli K. również prowadzącej działalność gospodarczą pozew o zapłatę kwoty 2 000,00 zł, będącej częścią należności wynikającej z faktury VAT z terminem płatności 1 stycznia 2007 r. (pozostała część wynikająca z faktury VAT to 20 000,00 zł). Następnie w dniu 20 stycznia 2010 r. powód wniósł pozew o zapłtę pozostałej kwoty, wynikającej z faktury VAT ( 20 000,00 zł). Pozwana podniosła jednak zarzut przedawnienia (3 lata). Czy pozwana ma rację?

Anna M. wystąpiła do sądu z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym Adamie O. na jej rzecz i Leona W., dołączając pismo stwierdzające treść testamentu ustnego z dnia 1 lutego 1991 r. Podała przy tym, że wspomniane pismo zostało przez nią napisane, a podpisali je świadkowie testamentu i testator osobiście. Z treści pisma wynikało, że Adam O. mocą testamentu szczególnego chciał, aby po jego śmierci cały majątek, tj. umeblowanie mieszkania, rzeczy osobiste oraz obrazy znajdujące się w depozycie Muzeum Narodowego, przeszły na własność Anny M. jako wieloletniej przyjaciółki i opiekunki, a mieszkanie własnościowe, znajdujące się w W. przy ul. Wąskiej nr 1, otrzymał przyjaciel - Leon W. Treść pisma wskazywała, że zostało ono spisane przez jednego ze świadków testamentu. W rzeczywistości pismo sporządziła Anna M. i przez nią został podrobiony podpis spadkodawcy. Czy w tym wypadku zachodzi przesłanka z art. 928 § 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego?

Małoletni Patryk L.- spadkodawca był synem Agaty W. i Jacka L. Dwa lata przed śmiercią uległ wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego doznał uszkodzenia pnia rdzeniowego. W następstwie tego urazu, wymagał całodobowej opieki, nie był bowiem zdolny do samodzielnego wykonywania czynności życiowych. Jacek L. nie tylko nie pomagał Agacie W. w opiece nad synem, ale nawet nie łożył na jego utrzymanie. Alimenty - zasądzone od Jacka L. na rzecz syna w kwocie 250 zł miesięcznie - wypłacane były z funduszu alimentacyjnego. Wszystkie pozostałe koszty utrzymania syna ponosiła Agata W.  Jacek L. został ukarany wyrokiem Sądu Rejonowego w U. za uporczywe uchylanie się od łożenia na utrzymanie swego syna Patryka L. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres 3 lat. Tym samym wyrokiem, Jacek L. został zobowiązany do uregulowania zaległości alimentacyjnych w ciągu 2 lat i do systematycznego wywiązywania się z bieżących obowiązków alimentacyjnych względem syna. Małoletni Patryk L. miał wówczas 7 lat. Jacek L. zobowiązany był do alimentów na syna w kwocie 80 zł miesięcznie, lecz od września 1994 r. całkowicie zaprzestał płacenia alimentów. Również po wyroku Sądu Rejonowego w U. pozwany uporczywie nie wykonywał ciążącego na nim obowiązku alimentacji syna. Na podkreślenie zasługuje fakt, że Jacek L. nie zmienił swojej postawy w kwestii łożenia na utrzymanie syna również po tragicznym wypadku, którego następstwa doprowadziły do zgonu małoletniego. W konsekwencji, Sąd Rejonowy w G., postanowieniem, zarządził wykonanie kary wymierzonej Jackowi L. Czy zachowanie Jacka L. można określić jako ciężkie przestepstwo określone w art. 928 § 1 pkt 1 Kodeksu Cywilnego?

W sporządzonej notarialnie umowie z dnia 2 lipca 2011 r. Maria W. zrzekła się dziedziczenia jedynie niektórych składników majątku spadkowego po Henryku L, który ma jej przypaść na podstawie dziedziczenia ustawowego. Czy takie zrzeczenie się dziedziczenia jest dopuszczalne?

W sporządzonej notarialnie umowie z dnia 2 lipca 2011 r. Maria W. zrzekła się dziedziczenia jedynie określonej części ułamkowej majątku spadkowego po Henryku L, który ma jej przypaść na podstawie dziedziczenia ustawowego. Czy takie zrzeczenie się dziedziczenia jest dopuszczalne?

Sąd Okręgowy w Koszalinie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wyrokiem z dnia 2 września 2006 r. zmienił zaskarżoną decyzję ZUS, w ten sposób, że ustalił, iż w okresie od dnia 2 stycznia 2004 r. do dnia 31 października 2005 r. ubezpieczony Kamil O. podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z art. 750 Kodeksu Cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, jak też zasądził od organu rentowego na rzecz Kamila O. kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.Apelację od tego wyroku wywiódł organ rentowy.Kamil O. wniósł o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od organu rentowego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.Pismem złożonym w dniu 6 maja 2007 r. pełnomocnik ubezpieczonego poinformował, iż Kamil O. zmarł dnia 20 marca 2007 r. w K.; pełnomocnik wskazał, iż w miejsce zmarłego do postępowania sądowego wchodzą następcy prawni spadkobiercy ustawowi, tj. żona oraz dwójka dzieci. Oceń zasadność wejścia do postępowania sądowego w miejsce zmarłego spadkobierców ustawowych.

W dniu 6 grudnia 2007 r. Janina H. wystąpiła do Spółdzielni Mieszkaniowej o przekształcenie przysługującego jej lokatorskiego prawa do lokalu w prawo własnościowe. Dnia 17 grudnia 2007 r. zmarła. W marcu 2008 r. Helena P.-siostra zmarłej i jedyna spadkobierczyni, wpłaciła wymaganą przy przekształceniu sumę tytułem uzupełnienia wkładu budowlanego. W dniu 2 kwietnia 2008 r. Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej podjął uchwałę o przekształceniu przysługującego Janinie H. spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu w prawo własnościowe. W grudniu 2008 r. Helena P. powiadomiła Spółdzielnię Mieszkniową o śmierci siostry i wniosła o przyjęcie jej w poczet członków Spółdzielni i przydzielenie lokalu po zmarłej siostrze. W dniu 20 marca 2008 r. Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej uchylił uchwałę z dnia 2 kwietnia 2007 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa odmówiła przyjęcia Heleny P. w poczet swoich członków i przydzielenia lokalu po zmarłej siostrze. Czy roszczenie o przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu we własnościowe prawo do tego lokalu podlega dziedziczeniu?

Decyzją Naczelnika Gminy w K.K. z 27 kwietnia 1976 r. przejęto na własność Państwa, z urzędu, jako wykazujące niski poziom produkcji rolnej gospodarstwo rolne o powierzchni 8,904 ha bez zabudowań położone we wsi K.Ł. stanowiące współwłasność po 1/2 części Jana L. i jego syna Zbigniewa L. Spadek po Janie L. nabył w całości Zbigniew L. Nastepnie spadek po Zbigniewie L. nabył w całości jego syn Paweł L. Wnioskiem z dnia 20 lipca 2002 r. Paweł L. wystąpił o stwierdzenie nieważności ww. decyzji. Czy uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważnośći decyzji jest prawem wymienionym w § 2 art. 922 Kodeksu Cywilnego?

Pismem z dnia 13 grudnia 2010 r. Jolanta R. wystąpiła do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Sz. z wnioskiem o określenie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. od dochodów uzyskanych przez jej zmarłą w dniu 1 listopada 2010 r. siostrę Patrycję K., po której nabyła prawo do spadku stwierdzone załączonym postanowieniem sądowym. Pierwszy Urząd Skarbowy w Sz. decyzją z dnia 3 stycznia 2011 r. wydaną na podstawie art. 105 § 1 Kodeksu Postępowania Administracyjnego umorzył postępowanie wywołane wyżej wymienionym wnioskiem uznając, że wnioskodawczyni nie przysługują uprawnienia podatkowe ściśle związane z osobą zmarłej siostry. Czy Urząd Skarbowy postapił prawidłowo?

Członkowie zarządu RAK sp. z o.o., tj. Katarzyna P. i Piotr W. zostali pozwani na podstawie art. 299 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych. W toku postepowania pozwany Piotr W. zmarł. Czy przechodzi na spadkobierców zmarłego członka zarządu spółki z o.o. obowiązek wykonania zobowiązania spółki względem wierzyciela, wynikający z odpowiedzialności z art. 299 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych?

Bronisław T.skierował do właściwego sądu pozew o odszkodowanie o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, przyznawane na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Bronisław T. zmarł jednak przed wypłata odszkodowania. Czy roszczenie o zapłatę określonej kwoty, wynikającej  z ww. pozwu wchodzi do masy spadkowej po Bronisławie T. na zasadach ogólnych?

Urszula J. wytoczyła przed właściwy sąd powództwo na podstawie art. 56 Kodeksu Pracy, wnosząc o zasądzenienie na jej rzecz odszkodowania. W trakcie postepowania a przed wydaniem orzeczenia w sprawie powódka zmarła. Czy roszczenie o odszkodowanie przewidziane w art. 56 Kodeksu PRacy wchodzi w skład spadku po pracowniku, który zmarł przed wydaniem w tym przedmiocie orzeczenia przez organ powołany do rozstrzygnięcia sporów ze stosunku pracy?

Powód Piotr K. wniósł o wydanie nakazu zapłaty zobowiązującego T. Sp. z o.o. w W. do zapłaty kwoty 100.000,00 zł z ustawowymi odsetkami, tytułem zapłaty wynagrodzenia za wybudowane na zlecenie pozwanego kablowe linie światłowodowe (umowa o dzieło).
W sprzeciwie od wydanego przez Sąd Okręgowy nakazu zapłaty, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany podniósł, że roszczenie powoda nie jest wymagalne, gdyż zgodnie z punktem 5.3 umowy stron, wynagrodzenie jest płatne w ciągu 5 dni od daty otrzymania przez pozwanego środków z O. sp. z o.o., których pozwany nie otrzymał.
Czy pozwany ma rację?

W dniu 1 lipca 2010 r. Kamil G. przekazał do naprawy, w stacji obsługi samochodów prowadzonej przez Romana D., swój samochód marki MERCEDES BENZ S 500 L. Strony ustaliły, że termin wykonania usługi nastąpi w dniu 10 lipca 2010 r. Przedmiotem usługi miała być naprawa powypadkowa pojazdu i przegląd techniczny. Przedmiotowy samochód w czasie między naprawami był parkowany na parkingu należącym do Romana D.
W dniu 7 lipca 2010 r. samochód został skradziony. Kamil G. uważa, że Roman D. odpowiada na podstawie art. 641 Kodeksu Cywilnego, czy ma rację?

Strony zawarły umowę nr 1, na podstawie której Feliks D. obowiązany był wykonać na rzecz Waldemara L. roboty budowlane w budynku przy ul. Krakowskie Przedmieście 55. Roboty te Feliks D. wykonał tylko częściowo, a ich wartość została wyceniona przez biegłego T.K. na kwotę 109.655,50 zł. Pozwany uregulował na poczet dochodzonej należności kwotę 26.700 zł.
Ponieważ Feliks D. nie wykonał w terminie umowy, Waldemar L. mógł skutecznie odstąpić od umowy (art. 635 Kodeksu Cywilnego w związku z art. 656 Kodeksu Cywilnego). Umowa została rozwiązana ze skutkiem ex tunc, a zatem strony zobowiązane są do zwrotu wzajemnych świadczeń. Zasadne jest żądanie Waldemara D. zwrotu równowartości wykonanych na podstawie umowy prac, których wartość wynosi 109.655,50 zł. Od należności tej Waldemar L. odliczył kwotę 26.700 zł i taką kwote zapłacił Feliksowi D. Czy strony rozliczyły się prawidłowo?