V SA/Wa 819/13

Uzasadnienie

W dniu 7 listopada 2008 r. Jednostka Certyfikująca A. Sp. z o.o. w W. (dalej: Spółka lub Skarżąca) złożyła wniosek wraz z suplementem do Krajowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w W., (dalej: KSCh-R) o udzielenie i wypłacenie dotacji. KSCh-R, pismami z dnia 18 i 21 listopada 2008 r., wezwała Spółkę do usunięcia nieprawidłowości we wniosku z dnia 7 listopada 2008 r. pod rygorem nie rozpatrzenia wniosku.

Nieprawidłowościami podanymi we wniosku było m. in.: ubieganie się po raz drugi o dofinansowanie kosztów za przeprowadzoną kontrolę w gospodarstwie, brak podania we wniosku numeru identyfikacyjnego producenta rolnego nadanego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz ubieganie się o dotację na pokrycie kosztów kontroli poszczególnych nieruchomości będących w posiadaniu tego samego producenta.

W odniesieniu do pierwszego z braków, Spółka pismem z 25 listopada 2008 r. wyjaśniła, że w przypadku podmiotu A. w P., którego jedno z gospodarstw zostało zamieszczone we wniosku, jak również w suplemencie, była to niezamierzona pomyłka. Spółka uzupełniła również braki numeru identyfikacyjnego producenta rolnego nadanego przez ARiMR.

Spółka dwukrotnie, pismem z dnia 25 i 27 listopada 2008 r., odmówiła uzupełnienia nieprawidłowości określonych w wezwaniu z dnia 21 listopada 2008 r., dotyczących ubiegania się o dotacje w odniesieniu do poszczególnych nieruchomości będących w posiadaniu tego samego podmiotu.

Pismem z dnia [...] grudnia 2008 r. Dyrektor KSCh-R odmówił wypłaty dotacji Spółce. Spółka wniosła odwołanie od powyższego pisma. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej: Minister) decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Dyrektora KSCh-R. Spółka złożyła skargę na ww decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z 19 października 2009 r., sygn. akt V SA/Wa 603/09 stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji. Sąd uznał, że Dyrektor KSCh-R nie ma kompetencji do merytorycznego rozstrzygania wniosku o dotację przedmiotową dla upoważnionej jednostki certyfikującej.

Minister postanowieniem z [...] marca 2010 r. [...] stwierdził niedopuszczalność odwołania Spółki z dnia 12 stycznia 2009 r.

Następnie po rozpatrzeniu wniosku Strony decyzją z [...] maja 2010 r. znak [...] odmówił wypłaty dotacji na kwotę 590 500,00 zł.

Spółka złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, a w następstwie rozpatrzenia tego wniosku Minister decyzją z [...] lipca 2010 r. nr [...] umorzył postępowanie w sprawie odmowy wypłaty dotacji dla Spółki.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2010 r. Spółka złożyła skargę na ww. decyzję a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 lutego 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 2302/10, uchylił zaskarżoną decyzję.

Minister wniósł od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z 11 września 2012 r. sygn. akt II GSK 1207/11 oddalił skargę kasacyjną.

NSA w swoim wyroku uznał, iż w rozpatrywanej sprawie należy zastosować prawo materialne obowiązujące w momencie złożenia przez Skarżącą wniosku, tj. przepisy ustawy o finansach publicznych z dnia 30 czerwca 2005 r. oraz rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2007 r.

Następnie decyzją z [...] grudnia 2012 r. nr [...] Minister utrzymał w mocy decyzję własną z [...] maja 2010 r.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że przedłożony przy wniosku Spółki suplement należy traktować jako integralną część wniosku o udzielenie dotacji na dofinansowanie kosztów kontroli gospodarstwa ekologicznego. Zgodnie bowiem z § 15 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2007 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. z 2007 r., Nr 64, poz. 446 ze zm., dalej: rozporządzenie z dnia 13 kwietnia 2007 r.) wniosek składa się na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze 18. Powołał się na definicję słowa ,,suplement" zawartą w Słowniku języka polskiego, wyd. PWN, Warszawa 1996 r., str. 345, zgodnie z którą jest to dodatek, uzupełnienie. Ponadto, podkreślił, że zarówno wniosek, jak i wniosek suplement są tożsame pod względem żądania wnioskodawcy, jak również podstawy prawnej tego żądania, wobec czego należy je uznać za jeden wniosek, tym bardziej, że zostały nadesłane przy jednym piśmie.

Minister uznał, że wniosek przekazany przy piśmie z dnia 25 listopada 2008 r. przez Spółkę jest poprawny pod względem formalnym. Dopiero ocena merytoryczna wskazuje, że w odniesieniu do dwóch kontrolowanych producentów rolnych Spółka wnioskowała o dotację na pokrycie kosztów kontroli poszczególnych nieruchomości będących w posiadaniu tego samego producenta.

Organ wskazał, iż zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r. Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi upoważnionej jednostce certyfikującej może być udzielona dotacja na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa producenta rolnego. Zgodnie zaś z definicją gospodarstwa rolnego, zawartą w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76, z późn. zm., dalej: ustawa o krajowym systemie ewidencji producentów), gospodarstwo rolne to wszystkie nieruchomości rolne będące w posiadaniu tego samego podmiotu.

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Ministra, ubieganie się o dotacje w odniesieniu do poszczególnych nieruchomości będących w posiadaniu tego samego podmiotu należy uznać za bezpodstawne, tym bardziej, że zmiana wprowadzona rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 maja 2008 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. Nr 102, poz. 654), miała na celu m. in. wprowadzenie zasady przyznawania jednej dotacji na kontrolę gospodarstwa producenta rolnego niezależnie od ilości nieruchomości posiadanych przez tego producenta.

Organ wskazał, że wniosek jednostki certyfikującej o przyznanie dotacji na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa producenta rolnego ma szczególny charakter. Wniosek taki stanowi w istocie rozliczenie z wykonanych usług (przeprowadzonych kontroli) i jest składany (wystawiany) po ich wykonaniu. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz. U z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm., dalej: ustawa o rachunkowości) jej przepisy, stosuje się, m.in. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółek kapitałowych, państwowych jednostek budżetowych, a także innych jednostek, jeżeli otrzymują one na realizację zadań zleconych dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych - od początku roku obrotowego, w którym dotacje lub subwencje zostały im przyznane. Dlatego też wniosek ten jako dowód księgowy przeprowadzenia kontroli podlega reżimowi ustawy o rachunkowości. Zdaniem Ministra, udzielenie i wypłacenie dotacji na wniosek wypełniony niepoprawnie, stanowiłby naruszenie art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych dokumenty. Ponadto art. 22 ust. 2 ustawy o rachunkowości reguluje sposób postępowania z dowodami źródłowymi zewnętrznymi, w których stwierdzono błędy. Dokument błędny nie może podlegać księgowaniu do momentu skorygowania, gdyż nie spełniałby warunków ust. 1 tego artykułu. Ustawa wskazuje, że prawidłowym sposobem skorygowania błędu w dokumencie zewnętrznym jest zastosowanie dokumentu korygującego, przy czym korekty w dokumencie może dokonać jedynie podmiot, który dokument ten wystawił.

Minister zauważył ponadto, że wnioskowana kwota dotacji 588 600,00 zł w ramach przedłożonego zbiorczego zestawienia wniosków, podmiotów ubiegających się o dotacje na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa ekologicznego, sprawdzonego pod względem formalnym i rachunkowym i zaakceptowanego do udzielenia i wypłaty dotacji przez Dyrektora KSCh-R, nie była tożsama względem wnioskowanej przez Spółkę - we wniosku z dnia 7 listopada 2008 r. - kwoty 590 500,00 zł. Dyrektor KSCh-R pismem z dnia 10 grudnia 2008 r. skierował prośbę do Ministra o pozytywne rozpatrzenie wniosku, dokonując samodzielnie korekty wnioskowanej kwoty, z powodu odmowy współpracy ze strony Spółki oraz zważywszy na krótki czas na realizację rozliczeń dotacji w roku 2008.

Dodatkowo Minister zauważył, że wnioskowana przez Stronę kwota dotacji wynosi 590 500 zł, w ramach przedłożonego wniosku z dnia 25 listopada 2008 r. i została bezzasadnie podwyższona o kwotę 1 900 zł. Zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia z dnia 13 kwietnia 2007 r. upoważnionej jednostce certyfikującej, o której mowa w przepisach o rolnictwie ekologicznym, na jej wniosek, może być udzielona dotacja na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa producenta rolnego, który zgłosił, zgodnie z przepisami o rolnictwie ekologicznym, zamiar prowadzenia działalności w zakresie rolnictwa ekologicznego, w wysokości 100% kosztów, o których mowa w art. 14 ust. 2 lit. d rozporządzenia nr 1857/2006, lecz nie wyższej niż ustalona według stawek określonych w załączniku nr 8 do rozporządzenia. Zgodnie zaś z załącznikiem 8 do ww. rozporządzenia, wysokość stawki dotacji na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa o powierzchni powyżej 100 ha użytków rolnych wynosiła 800 zł na gospodarstwo. Mając powyższe na uwadze Spółka mogła wnioskować o wypłatę dotacji zarówno względem F.- ul. [...]; Ż. jak i F.- ul. [...]; P., jedynie w wysokości 800 zł na gospodarstwo w rozumieniu ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów.

Zdaniem Ministra Spółka bezzasadnie wywodzi, że na organie administracyjnym spoczywa oczywisty obowiązek przekazania jej dotacji - wobec tego, że Spółce przekazano zadania z zakresu kontroli na mocy art. 27 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) z dnia 28 czerwca 2007 r. nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz. Urz. UE L 189 z 20.7.2007, str. 1, z późn. zm., dalej: rozporządzenie nr 834/2007). Rozporządzenie powyższe stosuje się od 1 stycznia 2009 r., zatem nie obowiązywało w dniu 7 listopada 2008 r. kiedy to Spółka złożyła wniosek wraz z suplementem do KSCh-R o udzielenie i wypłacenie dotacji. Jednocześnie Organ zaznaczył, że art. 27 ust. 5 rozporządzenia nr 834/2007 odnosi się do możliwości przekazania konkretnej jednostce certyfikującej zadań związanych z kontrolą wypełniania zobowiązań wynikających z tego rozporządzenia, nie znajduje tym samym w żadnej mierze zastosowania do obowiązku finansowania jednostek certyfikujących ze środków publicznych.

Minister wskazał, że podstawą prawną wypłaty dotacji na dofinansowanie kosztów rolnictwa ekologicznego było rozporządzenie Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 70/2001 (Dz.U.UE.L.06.358.3, dalej: rozporządzenie nr 1857/2006) oraz rozporządzenie z dnia 13 kwietnia 2007 r.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie spólka zarzuciła decyzjom Ministra, iż wydane zostały z naruszeniem:

1. art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: K.p.a.) w związku z § 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r. poprzez nieuwzględnienie przez Ministra prawidłowego pod względem formalnym wniosku wniesionego przez uprawnioną jednostkę certyfikującą pomimo wykonania przez jednostkę zadań powierzonych jej przez organ administracji;

2. art. 7 i art. 8 K.p.a poprzez wydanie decyzji stojącej w sprzeczności z obowiązującymi przepisami prawa, a nadto w zakresie odmowy wypłaty całości dotacji w sprzeczności z wcześniejszymi decyzjami wydawanymi przez tę samą jednostkę budżetową oraz treścią oświadczenia zawartego w piśmie Dyrektora Krajowej Stacji Chemiczno - Rolniczej w W. z dnia 21 listopada 2008 r. i 10 grudnia 2008 r.;

3. art. 80 K.p.a. w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości przez błędne przyjęcie, że przedłożony przez skarżącą wniosek o udzielenie dotacji zawierał nierzetelne dowody księgowe;

4. art. 27 ust. 4 i 5 rozporządzenia nr 834/2007 i art. 109 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r. nr 249 poz. 2104 ze zm., dalej: ustawa o finansach publicznych z 2005 r.) w jej brzmieniu w dacie złożenia wniosku o udzielenie dotacji przez przekroczenie zakresu uznania administracyjnego określonego w tej normie i odmowę zapłaty za wykonane zadania powierzone jednostce certyfikującej.

Decyzji Ministra z dnia [...] grudnia 2012 r. Spółka zarzuciła ponadto naruszenie:

1. art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a. przez utrzymanie w mocy własnej decyzji w sytuacji gdy winna ona zostać uchylona;

2. art. 107 § 3 K.p.a. przez nie wyjaśnienie w uzasadnieniu decyzji podstawy faktycznej i prawnej zastosowania uznania administracyjnego;

3. art. 6, 7, 8, 10, 12 K.p.a. w zw. z art. 140 K.p.a przez działanie organu z pominięciem przepisów prawa, bez dokładnego wyjaśniania stanu prawnego, z rażącym poderwaniem zaufania do organów państwa w szczególności poprzez nierozpoznanie zarzutów skarżącej zawartych we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, a także poprzez zmianę ustaleń faktycznych stanowiących podstawę decyzji organu bez umożliwienia stronie wypowiedzenia się.

Przedstawiając powyższe zarzuty, Spółka wniosła o uchylenie obydwu zaskarżonych decyzji Ministra oraz o zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

W motywach skargi podniesiono, że wniosek skarżącej przekazany przy piśmie z dnia 25 listopada 2008 r. jest poprawny pod względem formalnym.Wniosek nie zawierał żadnych uchybień, czy nieścisłości poza usuniętymi na wezwanie organu w dniu 25 listopada 2008 r. W tej sytuacji niezrozumiałe jest twierdzenie Ministra, iż "udzielenie i wypłacenie dotacji na wniosek wypełniony niepoprawnie, stanowiłoby naruszenie art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości".

Skarżąca podniosła, że Minister dokonał błędnej interpretacji załączonego do wniosku suplementu, który również nie zawierał błędów określonych w ustawie o rachunkowości, a jedynie odmienną, niż przyjęta przez Ministra, wykładnię norm prawa krajowego i wspólnotowego. Wybierając formę suplementu Skarżąca przede wszystkim miała na celu wskazanie organowi administracji na zaistniałą rozbieżność wykładni przepisów krajowych względem wskazań zawartych w art. 11 rozporządzenia nr 834/2007. Miało to umożliwić organowi wydanie decyzję o wypłacie dotacji w części niespornej, a w pozostałym zakresie rozstrzygnąć kwestię nieścisłości zapisów ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów i § 15 ust. 1 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r. z treścią art. 11 rozporządzenia nr 834/2007.

Skarżąca wskazała, opierając się na treści § 15 ust. 1 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r., że przyznanie dotacji na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa producenta rolnego, należy do sfery uznania administracyjnego. W tym zakresie jednak organ administracji zobowiązany jest wskazać na przyczyny odmowy załatwienia sprawy zgodnie z wnioskiem zainteresowanego. Jednocześnie podniosła, iż stosownie do treści art. 27 ust. 4 rozporządzenia nr 834/2007 uznaniem administracyjnym objęta winna być tylko kwestia możliwości powierzenia zadań kontrolnych w rolnictwie ekologicznym odpowiedniej jednostce certyfikującej, a nie kwestia zapłaty za wykonane zadania poruczone.

Skarżąca stwierdziła, że niezależnie od stanowiska Ministra w kwestii uznania administracyjnego, bezspornie jej wniosek (wyłączając suplement), jest poprawny zarówno formalnie, jak i merytorycznie, a zadania powierzone jednostce certyfikującej objęte wnioskiem zostały przez Skarżącą wykonane. Stosując zatem regułę wnioskowania a maiori ad minus wniosek Skarżącej winien zostać rozpatrzony pozytywnie w niespornym zakresie. Nie może stanowić podstawy nieuwzględnienia wniosku Skarżącej, w części niekwestionowanej przez Ministra, fakt odmiennej interpretacji przepisów prawa w pozostałym obszarze. Takie stanowisko skarżącej podziela również Dyrektor Krajowej Stacji Chemiczno - Rolniczej w W., który w swoim piśmie z dnia 10 grudnia 2008 r. wnioskował o przekazanie środków w wysokości niespornej kwoty dotacji, celem ich wypłaty na rzecz wnioskodawcy.

Skarżąca zauważyła, iż w toku uprzedniej współpracy z Ministrem kwota dotacji bywała zmniejszana o sporne należności, ale nigdy nie dochodziło do wstrzymania wypłaty całości dotacji.Takie działanie stoi w rażącej sprzeczności z przepisami rozporządzenia nr 834/2007 w szczególności z jego art. 27 ust. 5, gdyż wraz z przekazaniem akredytowanej jednostce certyfikującej zadań z zakresu kontroli oczywisty jest obowiązek przekazania środków na ten cel.

Odnosząc się do zarzutów dotyczących wyłącznie decyzji z [...] grudnia 2012 r. Skarżąca stwierdziła, iż Minister rozpoznając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy działać winien jak organ drugiej instancji i dokonać kontroli prawidłowości swej decyzji odnosząc się również do podniesionych we wniosku zarzutów. W niniejszej sprawie Minister zaniechał wykonania tego obowiązku w szczególności przez pominięcie wyjaśnienia podstawy prawnej swojej decyzji. Poza tym Minister zmieniając ustalenia faktyczne poprzez przyjęcie, że wniosek Skarżącej jest prawidłowy pod względem formalnym, nie poinformował o tym Skarżącej i nie umożliwił jej odniesienia się do tej niezwykle istotnej kwestii.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z p. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Natomiast, w myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. Nr 270 z p. zm. – dalej: P.p.s.a.), sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonego aktu administracyjnego pod kątem zgodności z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 134 § 1 P.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Ponadto stosownie do treści art. 170 P.p.s.a.- orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.

W ocenie Sądu, skarga analizowana w świetle powyższych regulacji prawnych zasługuje na uwzględnienie, chociaż nie wszystkie zarzuty skargi są zasadne.

Rozpoznając niniejszą sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie związany jest, zgodnie z art. 170 P.p.s.a., wykładnią prawa zawartą w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 września 2012 r., sygn. akt II GSK 1207/11 oraz zaleceniami sformułowanymi w jego uzasadnieniu. W powyższym wyroku rozstrzygnięto jednoznacznie, że w rozpoznawanej sprawie (zainicjowanej wnioskiem Skarżącej o udzielenie i wypłacenie dotacji na dofinansowanie kosztów kontroli gospodarstw ekologicznych) należy zastosować prawo materialne obowiązujące w dacie złożenia wniosku tj. przepisy ustawy o finansach publicznych z 2005 r. oraz rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 pkt 4 ustawy o finansach publicznych z 2005 r. – z budżetu państwa mogą być udzielane dotacje przedmiotowe kalkulowane według stawek jednostkowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa. W art. 109 ust. 4 ustawy o finansach publicznych z 2005 r. przewidziano, że Minister właściwy do spraw rolnictwa i rozwoju wsi w porozumieniu z Ministrem Finansów ustali, w drodze rozporządzenia, stawki dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 4, na jednostkę usługi lub produktu oraz szczegółowy sposób i tryb udzielania oraz rozliczania tych dotacji, z uwzględnieniem równoprawności podmiotów. Wykonując powyższą delegację ustawową Minister wydał rozporządzenie z 13 kwietnia 2007 r., którego § 15 ust. 1 stanowi, że upoważnionej jednostce certyfikującej, o której mowa w przepisach o rolnictwie ekologicznym, na jej wniosek, może być udzielona dotacja na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa producenta rolnego, który zgłosił zgodnie z przepisami o rolnictwie ekologicznym, zamiar prowadzenia działalności w zakresie rolnictwa ekologicznego, w wysokości 100 % kosztów, o których mowa w art. 14 ust. 2 lit. d rozporządzenia nr 1857/2006, lecz nie wyższej niż ustalona według stawek określonych w załączniku nr 8 do rozporządzenia. W powyższym przepisie rozporządzenia nr 1857/2006 wskazano, że pomoc przyznaje się na pokrycie kosztów działalności usługowych, o tyle, o ile są one związane z rozwojem wysokiej jakości produktów rolnych – do 100 % kosztów opłat pobieranych przez uznane organy certyfikujące za początkową certyfikację zapewnienia jakości i podobne systemy. Wniosek o udzielenie dotacji składa się do Dyrektora KSC-R na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 we wzorze nr 18, nie częściej niż raz w miesiącu w okresie od dnia 1 maja do dnia 10 listopada, dołączając także wersję elektroniczną tego wniosku ( § 15 ust. 2 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r.). Zgodnie z § 15 ust. 2 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r. Dyrektor KSC-R akceptuje wnioski o udzielenie pomocy, poprawne pod względem formalnym i rachunkowym, jeżeli warunki do udzielenia dotacji zostały spełnione, a następnie sporządza zbiorcze zestawienie zaakceptowanych wniosków i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Krajowej Stacji Chemiczno-Rolniczej środki na wypłatę dotacji na podstawie zbiorczego zestawienia, o którym mowa w ust. 3. Dotacje wypłaca Dyrektor KSC-R.

W świetle powyżej wskazanych przepisów prawa materialnego, mających zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, Minister zasadnie przyjął, że wniosek skarżącej o udzielenie dotacji wraz z suplementem, wystawione w tym samym dniu (7 listopada 2008 r.) należy rozpatrywać jako integralną całość – jeden wniosek. Za taką interpretacją wniosku (wraz z jego suplementem) przemawia nie tylko powołane przez organ rozumienie językowe pojęcia ,,suplement’’ czy tożsamość żądania wypłaty dotacji zawartego we wniosku i suplemencie, opartego na tej samej podstawie prawnej (§ 15 ust. 1 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r.), lecz również prawne ograniczenia w zakresie ilości składanych wniosków – nie częściej niż raz na miesiąc (§15 ust. 3 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r.). Trafnie Minister uznał, że wniosek (wraz z suplementem), uzupełniony przez Skarżącą pismem z 25 listopada 2008 r. jest poprawny pod względem formalnym w związku z czym podlegać powinien ocenie merytorycznej. W ramach tej oceny prawidłowo organ orzekający wywiódł w oparciu o treści § 15 ust. 1 rozporządzenia z 13 kwietnia 2007 r. oraz art. 3 pkt 1 ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów, że niedopuszczalne jest przyznanie dotacji na kontrolę gospodarstwa producenta rolnego w odniesieniu do kilku nieruchomości należących do gospodarstwa – wyszczególnionych w odrębnych pozycjach wniosku o dofinansowanie. Oceny Sądu w powyższym zakresie nie zmienia odwoływanie się przez Skarżącą do treści art. 11 rozporządzenia nr 834/2007, który dotyczy ogólnych zasad produkcji rolnej, w tym określa wymogi względem równoległej produkcji ekologicznej i nieekologicznej w tym samym gospodarstwie rolnym. Podobnie nietrafna jest argumentacja Skarżącej negująca uznaniowy charakter decyzji wydawanej w przedmiocie przyznania dotacji na pokrycie kosztów kontroli gospodarstwa. Powoływany przez Skarżącą w tym zakresie art. 27 rozporządzenia nr 834/2007 w ust. 4 b) stanowi, że właściwy organ może przyznać swoje uprawnienia kontrolne jednej lub kilku jednostkom kontrolnym. Nie ma zatem podstaw by przyjąć w rozpatrywanej sprawie, w oparciu o treść powyższej regulacji, że rozstrzygnięcie wniosku o udzielenie dotacji, wbrew literalnemu brzmieniu art. 109 ust. 1 pkt 4 ustawy o finansach publicznych z 2005 r. oraz § 15 ust. 1 rozporządzenia z dnia 13 kwietnia 2007 r. nie następuje w formie decyzji uznaniowej.

Nieprawidłowo natomiast, w ocenie Sądu, organ orzekający przyjął, że w rozpatrywanej sprawie brak jest możliwości pozytywnego rozpatrzenia wniosku Skarżącej w odniesieniu do tych jego elementów, które są niespornie poprawne pod względem formalnym jak i rachunkowym, jeżeli warunki do udzielenia dotacji zostały spełnione, oraz jednoczesnej odmowy uwzględnienia wniosku w części nie kwalifikującej się - zgodnie z przepisami prawa materialnego - do wypłaty dotacji. Kwestia charakteru merytorycznego rozstrzygnięcia wniosku o wypłatę dotacji, leżącego we właściwości Ministra, zaakcentowana została w uzasadnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 października 2009 r. sygn. akt V SA/Wa 603/09, który stwierdził że merytoryczne rozstrzygnięcie wniosku o dotację oznacza zarówno możliwość udzielenia dotacji, jak i możliwość odmowy jej udzielenia. Przy czym jak wskazano już powyżej nie ma przeszkód prawnych by takie rozstrzygnięcie merytoryczne, ujęte w formie decyzji administracyjnej, w części uwzględniało wniosek, w części zaś go nie uwzględniało.

W świetle powyższego za uzasadnione należało uznać zarzuty skargi wskazujące na brak podstaw do odmowy przyznania dotacji w niespornej merytorycznie (w tym rachunkowej) części wniosku Skarżącej. Oznacza to, że zaskarżona decyzja (w przedmiocie odmowy wypłaty dotacji w łącznej wysokości ujętej we wniosku i jego suplemencie, tj. 590.500 zł) wydana została z naruszeniem przytoczonych we wcześniejszej części uzasadnienie przepisów prawa materialnego, zawartych w §15 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia z dnia 13 kwietnia 2007 r. w związku z art. 109 ust. 1 pkt 4 ustawy o finansach publicznych z 2005 r., które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy.

Rozpatrując sprawę ponownie Minister zobligowany będzie do uwzględnienia oceny prawnej wyrażonej w uzasadnieniu wyroku, w szczególności w zakresie możliwości prawnej częściowego uwzględnienia wniosku o udzielenie dotacji i jednoczesnej odmowy uwzględnienia wniosku w pozostałym zakresie. Mając na względzie uznaniowy charakter decyzji Minister należycie uzasadni podjęte rozstrzygnięcie, czyniąc zadość wymogom z art. 107 § 3 w związku z art. 11 K.p.a.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku. O kosztach postepowania Sąd orzekł, na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. jak w pkt 2 sentencji wyrok.