II SA/Gl 1326/13

Uzasadnienie

W dniu [...] r. inwestor "A" Sp. z o.o. z siedzibą w C. wniosła o zmianę decyzji nr [...] Starosty [...] z dnia [...] r., którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę "hali produkcyjnej fabryki alternatorów samochodowych wraz z zapleczem socjalnym i technicznym oraz infrastrukturą" oraz o zatwierdzenie projektu zamiennego o nazwie: " zaplecze socjalne i techniczne nowej hali produkcyjnej fabryki alternatorów samochodowych wraz z infrastrukturą komunikacyjną w C., przy ul. [...]". Przedmiotowy projekt zamienny miał zostać zrealizowany na [...] działkach ewidencyjnych i nie obejmował swoim zakresem budowy nowej hali produkcyjno-magazynowej wraz zapleczem socjalnym i technicznym oraz infrastrukturą komunikacyjną, której dotyczyło pozwolenie na budowę nr [...], a także budowy samej hali produkcyjnej, która została objęta oddzielnym wnioskiem oraz projektem zamiennym. Decyzją z dnia [...] r., Starosta [...] zatwierdził zamienny projekt budowlany i udzielił inwestorowi pozwolenia na budowę. Decyzja ta nie utrzymała się jednak w obrocie prawnym, bowiem w wyniku rozpatrzenia odwołania wniesionego przez aktualnych skarżących K. I P. F., właścicieli sąsiadującej z terenem inwestycji działki nr [...] zabudowanej budynkiem mieszkalnym, orzeczenie to zostało uchylone decyzją Wojewody [...] z dnia [...] r. Uchylając decyzję Starosty [...] Wojewoda stwierdził, że przedłożony do zatwierdzenia projekt budowlany nie był kompletny. W dokumentacji brak było bowiem pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód opadowych z terenu inwestycji do rzeki [...] oraz uzgodnienia z Dyrektorem RZGW w G. dotyczącego odprowadzania do tej rzeki zwiększonej ilości wód opadowych. Zdaniem Wojewody z kontrolowanej decyzji nie wynikał także zakres robót budowlanych objętych pierwotną decyzją oraz zakres inwestycji objęty aktualną decyzją o zmianie tego pozwolenia. Projekt zagospodarowania terenu nie uwzględniał również opisu istniejących obiektów oraz nowych obiektów przewidzianych do realizacji w kolejnych etapach. W ocenie Wojewody w ponownym postępowaniu należało zbadać także kwestię konieczności uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na budowie kanalizacji deszczowej, bowiem decyzja środowiskowa z dnia [...] r., znak: [...], nie przewidywała budowy zbiornika retencyjnego do gromadzenia nadmiaru wód deszczowych.

W następstwie kasacyjnej decyzji Wojewody Starosta [...] działając na wniosek inwestora zawiesił postepowanie w sprawie do czasu uzupełnienia wniosku o wymagane dokumenty. Postanowienie to zostało uchylone przez Wojewodę [...] w wyniku zażalenia wniesionego przez K. i P. F., którzy nie wyrazili zgody na zawieszenie postępowania wymaganej przepisem art. 98 § 1 k.p.a.

Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Starosta [...] po ponownym rozpatrzeniu sprawy zatwierdził przedłożony przez inwestora zamienny projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę, W podstawie prawnej tej decyzji organ wskazał art. 28, art. 33 ust. 1 art. 34 ust. 4 i art. 36 a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). W sentencji tej decyzji organ zastosował się do wskazań Wojewody określając szczegółowo zakres zmian wprowadzonych do decyzji z [...] r., a także poszczególne etapy realizacji inwestycji oraz określił szczegółowo zakres zmian wprowadzonych do projektu zagospodarowania terenu. W szczególności podał, że przedłożony projekt zamienny obejmuje realizację zaplecza socjalno-biurowego, zaplecza rozładunkowego z dokami, pomieszczeń technicznych, części laboratoriów wraz z biurami i łącznikiem nad drogą między halami. W zakresie zmian projektu zagospodarowania terenu mieściło się usytuowanie "budynków pobocznych", sieci i przyłączy wodociągowych, wód przeciwpożarowych dla hydrantów zewnętrznych, sieci i przyłącza teletechniczne, sieci i przyłącza kanalizacji deszczowej wraz ze zbiornikiem retencyjnym, sieci i przyłącza C.O., sieci i przyłącza kanalizacji sanitarnej, zbiornik wody przeciwpożarowej wraz z przyłączeniem do budynku, place i drogi zewnętrzne z chodnikami, drogi pożarowe, parking dla przewozów pracowniczych oraz rozbudowę istniejącego parkingu dla gości i dostawców. Organ stwierdził ponadto, że realizacja inwestycji podzielona została na 3 etapy przy czym znaczna część przedłożonego do zatwierdzenia projektu zamiennego miała zostać zrealizowana w II etapie budowy. I etap obejmował budowę laboratorium wraz z pomieszczeniami ruchu elektrycznego zgodnie z pozwoleniem na budowę z [...] r. W II etapie przewidziano natomiast realizację obiektów objętych przedmiotowym projektem zamiennym, w szczególności zaś realizację sieci i instalacji zewnętrznych, budynków zewnętrznych wartowni, wiaty na odpady, rozbudowy magazynu chemicznego, wiaty palarni wraz z przebudową ulicy [...], drogami wewnętrznymi, chodnikami, parkingiem dla busów, gości i dostawców oraz zagospodarowanie terenu wokół hali. Wreszcie w III etapie przewidziana została realizacja drugiej połowy hali wraz z dodatkową przestrzenią biurową i socjalną oraz realizacja obiektów objętych oddzielnym wnioskiem o pozwolenie na budowę.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że wezwał pełnomocnika inwestora do uzupełnienia dokumentacji projektowej w zakresie wskazanym w decyzji Wojewody. W odpowiedzi na to pełnomocnik opisał w jakim stadium realizacji znajduje się przedmiotowa budowa wskazując, że przebudowano w 90 % ul. [...], zrealizowano w 90 % parking pracowniczy oraz wybudowano połowę hali produkcyjnej. Na podstawie pierwotnego pozwolenia wybudowano także laboratoria oraz zaplecze techniczne hali, wstrzymano natomiast prace związane z zagospodarowaniem terenu. Inwestor przedłożył także pozwolenie wodnoprawne na odprowadzanie wód opadowych i roztopowych do rzeki [...] udzielone mu ostateczną decyzją Starosty [...] z dnia [...] r., znak: [...]. Złożył także aneks do wniosku w sprawie zmiany nazwy inwestycji oraz uzupełnił projekt zagospodarowania terenu.

Starosta podał też, że zawiadomił strony o możliwości zapoznania się z dowodami i materiałami sprawy. W odpowiedzi na to K. F. wniosła pisemne zastrzeżenia nie zgadzając się na usytuowanie na działce nr [...], znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie jej działki, podziemnego zbiornika przeciwpożarowego o pojemności [...] m³. W odpowiedzi na te zastrzeżenia inwestor stwierdził, że zbiornik ten, podobnie jak zbiornik retencyjny, zaprojektowano jako zbiornik podziemny oraz zostanie on oddzielony pasem zieleni od sąsiedniej nieruchomości. W związku z tym nie będzie on w żaden sposób oddziaływać na sąsiednią działkę, a przyjęte w projekcie zamiennym rozwiązanie jest znacznie korzystniejsze dla sąsiadów niż rozwiązanie poprzednie.

W odwołaniu od tej decyzji K. i P. F. zarzucili, że decyzja o warunkach zabudowy z [...] r. nie była jedyną decyzją wydaną na rzecz inwestora, bowiem dla działki nr [...] wydano dodatkową decyzję, której to decyzji nie uwzględniono w decyzji Starosty. Dodali, że obowiązujący na części terenu inwestycji plan miejscowy w żadnym zapisie nie zawiera informacji o możliwości budowy zbiornika retencyjnego. W § 9 ust. 2.3 tej uchwały znalazł się jedynie zapis dopuszczający odprowadzanie wód opadowych do kolektora, którego nie można traktować jako zbiornika retencyjnego. Strony wnoszące odwołanie zarzuciły także pominięcie ich w postępowaniu w sprawie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód opadowych do rzeki [...]. W ich ocenie pozwolenie wodnoprawne powinno być zaś udzielone na odprowadzanie ścieków, a nie wód opadowych. Zaskarżona decyzja nie została także uzgodniona z Dyrektorem RZGW w G. Według stron zbiornik przeciwpożarowy został w decyzji o warunkach zabudowy przewidziany do realizacji na innej działce, a nie działce [...]. Zbiornik ten oraz droga pożarowa nie zostały także uzgodnione w zakresie ochrony przeciwpożarowej. W ocenie odwołujących się decyzja w sprawie projektu zamiennego nie powinna wreszcie opierać się na decyzjach środowiskowych wydanych przed kilku laty. Ich wątpliwości wzbudziło także uznanie, że zbiornik przeciwpożarowy nie stanowi urządzenia wodnego w rozumieniu ustawy Prawie wodne. Zwrócili wreszcie uwagę, że projektowany separator błota i tłuszczu znajdujący się poza obszarem objętym decyzją nie może być uznany za urządzenie służące do oczyszczania ścieków, co powoduje, że do rzeki [...] będą odprowadzane nieoczyszczone ścieki zawierające m.in. związki ropopochodne.

Wojewoda [...] zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu wskazał, że planowana inwestycja znajduje się częściowo na działkach objętych decyzją o warunkach zabudowy wydaną przez Burmistrza Miasta C. w dniu [...] r., znak: [...], a częściowo na działkach, których przeznaczenie ustalono w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy C. obejmującym tereny położone w sąsiedztwie ulic: [...] i [...]. przyjętym uchwałą Rady Miejskiej Nr [...] z dnia [...] r. W ocenie tego organu decyzja Starosty [...] i zatwierdzony nią projekt budowlany wbrew stanowisku odwołujących się są zgodne zarówno ze wspomnianą decyzją o warunkach zabudowy, jak i obowiązującym planem miejscowym. Wojewoda [...] uznał także, że zatwierdzony projekt budowlany zamienny jest zgodny z decyzjami Burmistrza C. o środowiskowych uwarunkowaniach. W szczególności jest on zgodny:

- z decyzją z dnia [...] r., znak: [...], o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie sieci wodociągowej, sieci kanalizacji sanitarnej, deszczowej, przebudowie wodnej sieci cieplnej i budowie zbiornika przeciwpożarowego , które wymienione zostały w § 3 ust. 1 pkt 34, 63 i 72a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573 ze zm. dalej rozporządzenie RM z 2004 r.),

- z decyzją z dnia [...] r. , znak: [...], o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie nowego układu drogowego w rejonie projektowanej hali produkcyjnej oraz przebudowie i rozbudowie istniejącego układu drogowego obejmującego istniejące hale produkcyjne, wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 56 rozporządzenia RM z 2004 r. oraz

- z decyzją z dnia [...] r. , znak: [...], o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie nowej hali produkcyjnej z zapleczem socjalnym i infrastrukturą komunikacyjną na terenie zakładu "A" Sp. z o.o. wymienionym zw § 3 ust. 1 pkt 14 i 38 rozporządzenia RM z 2004 r.

Wojewoda wskazał następnie, że zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko - decyzje środowiskowe wiążą organ administracji architektoniczno-budowlanej. Podał też, że zgodnie z uwarunkowaniami zawartymi w decyzji z dnia [...] r. wody deszczowe z terenów utwardzonych miały być odprowadzane poprzez separatory substancji ropopochodnych kanalizacją Ø 600mm do rzeki [...] po uzyskaniu pozwolenia wodnoprawnego (pkt 2 lit h decyzji środowiskowej – przyp. Sąd). Wskazane pozwolenie wodnoprawne na odprowadzanie wód opadowych do rzeki [...] udzielone zostało zaś decyzją Starosty [...] z dnia [...]r. , znak: [...]. Inwestor uzyskał także zgodę Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G. oraz Okręgowego Związku Wędkarskiego w K. Projekt został uzgodniony również z dysponentami sieci oraz posiada opinię Zespołu Uzgadniania Dokumentacji z dnia [...] r. , nr [...].

W ocenie Wojewody zakres projektowanych zmian wymagał zmiany pozwolenia na budowę udzielonego przez Starostę [...] w [...] r. Dodał, że przedłożony projekt zamienny aczkolwiek nie dotyczy całego zamierzenia budowlanego jest jednak zgodny z art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego, bowiem inwestor przewidując etapową realizację inwestycji obejmującej więcej niż jeden obiekt przedłożył do zatwierdzenia projekt zagospodarowania terenu obejmujący całe zamierzenie inwestycyjne.

Za nieuzasadnione organ II instancji uznał zarzuty podniesione w odwołaniu K. i P. F. W szczególności stwierdził, że okoliczność, iż dla przedmiotowego terenu wydano więcej niż jedną decyzję ustalająca warunki zabudowy nie narusza przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż sytuację taką dopuszcza art. 63 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Za niezasadny Wojewoda uznał także zarzut naruszenia przepisów planu miejscowego w zakresie usytuowania zbiornika retencyjnego wód opadowych, gdyż zbiornik ten należy traktować jako urządzenie budowlane związane z dopuszczonymi w planie projektowanymi przemysłowymi obiektami budowlanymi.

Wojewoda wskazał jednocześnie, że nie jest organem właściwym do rozpatrzenia zarzutów podniesionych wobec udzielonego przez Starostę [...] pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód opadowych do rzeki [...]. Za chybiony uznał natomiast zarzut braku stosownego uzgodnienia z RZGW w G. na odprowadzanie wód opadowych z terenu inwestycji do rzeki [...]. Uzgodnienie takie zostało dołączone bowiem do akt sprawy o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego.

W ocenie Wojewody chybiony był również zarzut usytuowania zbiornika przeciwpożarowego niezgodnie z lokalizacją wynikającą z załącznika graficznego do decyzji o warunkach zabudowy. Załącznik ten przedstawiał bowiem orientacyjne usytuowanie obiektu na działce objętej decyzją. Dla organu udzielającego pozwolenie na budowę wiążąca jest natomiast treść decyzji oraz załącznika graficznego w zakresie obrazującym linie zabudowy i granice obszaru inwestycji.

Nietrafny w przekonaniu organu był też zarzut braku uzgodnienia usytuowania zbiornika przeciwpożarowego oraz drogi pożarowej z rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń pożarowych, bowiem projekt zagospodarowania terenu stanowiący integralną część projektu budowlanego został uzgodniony przez uprawnionego rzeczoznawcę.

Wreszcie zdaniem Wojewody wbrew stanowisku skarżących budowa zbiornika do gromadzenia wód opadowych i zbiornika przeciwpożarowego nie wymagała pozwolenia wodnoprawnego. Projektowane zbiorniki nie stanowią bowiem urządzeń wodnych w rozumieniu ustawy Prawo wodne lecz stanowią urządzenia budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję Wojewody [...] wnieśli K. F. i P. F. domagając się uchylenia w całości zaskarżonej decyzji, wstrzymania wykonania decyzji organu I instancji (wniosek oddalony postanowieniem WSA z dnia 19 sierpnia 2013 r. ) oraz zasądzenia kosztów postępowania. Skarżący podnieśli wobec zaskarżonej decyzji Wojewody [...] 7 zarzutów dotyczących naruszenia przepisów Prawa budowlanego, a to: art. 32 ust. 1 pkt 1 , ust. 4 art. 33 ust. 1 i odrębnie ust. 1 pkt 3, art. 34 ust. 1 - wszystkie w zw. z art. 36a ust. 3; art. 36a ust. 3 , art. 3 pkt 9 . Zdaniem skarżących zaskarżona decyzja została wydana ponadto z naruszeniem szeregu przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne, a to: art. 9 ust 14 i art. 9 ust. 9 (winno być ust. 1 pkt 14 i pkt 19 ), art. 42 ust. 2 w zw. z art. 76 ustawy Prawo ochrony środowiska oraz art. 122 ust. 4 Prawa wodnego, a także art. 36 w zw. z art. 122 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. W przekonaniu skarżących zaskarżoną decyzją naruszono także kilka przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, a to art. 3 pkt 38 (def. ścieków analogiczna jak w art. 9 pkt 14 Prawa wodnego). Ponadto skarżący zarzucili naruszenie zaskarżoną decyzją przepisów 72 ust. 1 pkt 1 i pkt 6 oraz art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Przedstawione zarzuty zostały uzasadnione w 12 stronicowym uzasadnieniu skargi.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości stanowisko zajęte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Odnosząc się w sposób "zbiorczy" do zarzutów skargi organ stwierdził, że nie były trafne zarzuty kwestionujące z uwagi na upływ czasu ważność wydanych w sprawie decyzji o warunkach zabudowy, jak i decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W przypadku bowiem zatwierdzania projektu zamiennego organ bada jego zgodność z decyzją o warunkach zabudowy, jaki i decyzjami środowiskowymi, na których podstawie wydane zostało pierwotne pozwolenie na budowę. W przypadku niniejszej sprawy inwestor nie wystąpił także poza warunki określone w decyzji o warunkach zabudowy z dnia [...] r., ani także poza ustalenia obowiązującego na części terenu inwestycji planu miejscowego (obejmującego m.in. teren posadowienia zbiornika retencyjnego o pojemności [...] m³). W przekonaniu Wojewody zaskarżona decyzja zachowuje wymogi określone także w dwóch decyzjach o środowiskowych uwarunkowaniach z dnia [...] r. oraz w decyzji z dnia [...] r.

Do zarzutów i wniosków skargi w dwóch pismach procesowych z dnia [...] r. odniósł się także Inwestor "A" Sp. z o.o. zstępowany przez radcę prawnego M. P., a także w piśmie procesowym z dnia [...] r. W ostatnio wymienionym piśmie pełnomocnik uczestnika wniósł o oddalenie skargi oraz obszernie odniósł się do wszystkich zawartych w niej zarzutów dowodząc, że są one chybione.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga okazała się zasadna aczkolwiek większość podniesionych w niej zarzutów nie zasługiwało na uwzględnienie. Zasadnym okazał się jednak zarzut naruszenia przez Wojewodę [...] art. 32 ust. 1 pkt 1 oraz 35 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 36a ust. 3 ustawy Prawo budowlane.

Kontrolowana decyzja zapadła w trybie art. 36 a ustawy Prawo budowlane. Stosownie do ustępu 1 tego artykułu istotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę jest dopuszczalne jedynie po uzyskaniu decyzji o zmianie pozwolenia na budowę. Sytuacja taka miała miejsce w kontrolowanej sprawie, bowiem inwestor dysponujący pozwoleniem na budowę udzielonym decyzją nr [...] Starosty [...] z dnia [...] r. uznał za konieczne wprowadzenie szeregu zmian do projektu budowlanego zatwierdzonego tą decyzją. Bezsporne jest zatem, że zakres zmian wprowadzonych do wcześniejszego projektu budowy hali produkcyjnej fabryki alternatorów samochodowych wraz z zapleczem socjalnym i technicznym oraz infrastrukturą był istotny w rozumieniu art. 36a ust. 5 pkt 1 i pkt 7 ustawy. W szczególności dotyczył on zakresu objętego projektem zagospodarowania działki, a zakres wprowadzonych zmian wymagał uzyskania opinii uzgodnień pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych przepisami szczególnymi.

W toku postępowania w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę przepis art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego nakazuje stosowanie przepisów art. 32 -35 tej ustawy odpowiednio do zakresu tej zmiany. Zdaniem skarżących zaskarżona decyzja została zaś wydana z naruszeniem art. 32 ust. 1 pkt 1 oraz art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Pierwszy z tych przepisów nakazuje aby udzielenie pozwolenia na budowę zostało poprzedzone uprzednim przeprowadzeniem oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, jeżeli przeprowadzenie takiej oceny jest wymagane przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ( Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.). Stosownie natomiast do art. 35 ust. 1 pkt 1 przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza zgodność projektu budowlanego m.in. z wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku (...).

Wątpliwości dotyczące spełnienia wskazanych wyżej wymogów wynikających z art. 32 ust. 1 pkt 1 oraz 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego aktualni skarżący podnieśli już odwołaniu od decyzji Starosty [...] wskazując, że decyzja w sprawie projektu zamiennego nie powinna opierać się na decyzjach środowiskowych wydanych przed kilku laty. Do kwestii tej nie odniósł się w swojej decyzji organ odwoławczy, aczkolwiek w jej uzasadnieniu wskazał na zgodność zatwierdzonego projektu zamiennego z trzema decyzjami o środowiskowych uwarunkowaniach wydanych w [...] r. przez Burmistrza C.

Odnosząc się do tych zarzutów w pierwszym rzędzie zauważyć należy, że pochodzące z [...] r. decyzje Burmistrza C. o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięć składających się na przedmiotową inwestycję zostały wydane pod rządami uchylonych z dniem 15 listopada 2008 r. przepisów art. 46 i nast. ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (j.t. Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze zm.). Aktualnie obowiązujące regulacje prawne odnoszące się ocen oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zamieszczone zostały w dziale V ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku (...), a kwestie odnoszące się do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach znalazły się w rozdziale 3 działu V tej ustawy. W świetle powołanego w skardze art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. (w brzmieniu obowiązującym w dacie wydawania kontrolowanego orzeczenia) decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach dołącza się do wniosku o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1. Złożenie wniosku powinno nastąpić w terminie 4 lat od dnia, w którym decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach stała się ostateczna, z zastrzeżeniem ust. 4 i 4b. Dodać trzeba, że stosownie do ust. 4 tego artykułu złożenie wniosku może nastąpić w terminie 6 lat od dnia, w którym decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach stała się ostateczna, o ile strona (...) otrzymała, przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, od organu, który wydał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, stanowisko, że realizacja planowanego przedsięwzięcia przebiega etapowo oraz nie zmieniły się warunki określone w tej decyzji. Zajęcie stanowiska winno nastąpić w drodze postanowienia.

Wskazane w skardze przepisy art. 72 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia z dnia 3 października 2008 r. nie mają jednak zastosowania do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanych przed jej wejściem w życie. Stosownie bowiem do art. 155 tej ustawy jej przepisów zobowiązujących podmiot planujący podjęcie realizacji przedsięwzięcia do uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie stosuje się w odniesieniu do podmiotów posiadających decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach wydane na podstawie przepisów dotychczasowych. Możliwość skutecznego posługiwania się przez inwestora decyzjami środowiskowymi wydanymi przed dniem 15 listopada 2008 r., kiedy to weszła w życie ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku (...), należy zatem zgodnie z zasadą tempus regit actum ocenić na podstawie przepisów ustawy Prawo ochrony środowiska w oparciu, o które zostały one wydane. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt III CZP 45/12, OSNC 2013/4/44, wskazał, że zgodnie z tą zasadą skutki zdarzenia prawnego ocenia się według przepisów prawa materialnego obowiązujących w chwili gdy dane zdarzenie nastąpiło. Dodał także że zasada ta ma charakter podstawowej reguły prawa intertemporalnego. W innych wcześniejszych uchwałach Sądu Najwyższego przyjmuje się nawet, że zasadę tę należy domniemywać w razie braku przepisów odnoszących się do zagadnień międzyczasowych (por. m.in. uchwały Sądu Najwyższego: z dnia 18 października 1995r., III CZP 29/95, OSNP 1996, nr 8, poz. 107, z dnia 20 marca 2003 r., III CZP 4/03, OSNC 2003, nr 12, poz. 162).

Stosownie do art. 46 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo ochrony środowiska wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę obiektu budowlanego, decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych wydawanych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Przepis art. 46 ust. 4b tej ustawy nakazywał inwestorowi dołączenie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach do wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 4, oraz do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 4a. Złożenie wniosku albo dokonanie zgłoszenia powinno nastąpić jednak nie później niż przed upływem czterech lat od dnia, w którym decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach stała się ostateczna. Stwierdzić wreszcie przyjdzie, że stosownie do art. 46 ust. 4d omawianej ustawy dla przedsięwzięcia, dla którego została wydana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, przepisu ust. 4 nie stosuje się w przypadku zmian decyzji, o której mowa w ust. 4 pkt 2, polegających na odstąpieniu od zatwierdzonego projektu budowlanego dotyczącym:

1) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji,

2) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne

- które nie spowodują zmian warunków określonych w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Odnosząc brzmienie tego przepisu do art. 36a ust. 5 Prawa budowlanego należy zatem a contrario wywieść wniosek, że w przypadku istotnego odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego w zakresie objętym projektem zagospodarowania terenu, co miało miejsce w kontrolowanej sprawie, inwestor ubiegający się o zatwierdzenie projektu zamiennego obejmującego tę część projektu budowlanego miał obowiązek dołączenia do wniosku o zmianę pozwolenia na budowę nowej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Na marginesie dodać należy, że art. 72 ust. 2 pkt 1a obowiązującej ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku zawiera analogiczne rozwiązanie dotyczące wymogu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach stanowiąc, że nie stosuje się go w przypadku zmiany decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, polegających na odstąpieniu od zatwierdzonego projektu budowlanego dotyczącym:

a) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji,

b) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne

– które nie spowodują zmian uwarunkowań określonych w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Mając na uwadze przeprowadzoną analizę oczywistym wydaje się, że inwestor do wniosku o wydanie decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, w związku z zamierzoną istotną zmianą zatwierdzonego wcześniej projektu budowlanego polegającą na zmianie projektu zagospodarowania terenu, miał obowiązek dołączenia nowych decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach uwzględniających zmiany wprowadzone w tym projekcie. Nie wywiązanie się z tego obowiązku pociągnęło za sobą brak podstaw do stwierdzenia, że decyzja zmieniająca pozwolenie na budowę została poprzedzona oceną oddziaływania tego przedsięwzięcia na środowisko. W konsekwencji naruszone zostało unormowanie zawarte w art. 32 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego. Wojewoda stwierdzając zaś zgodność projektu budowlanego zamiennego z decyzjami o środowiskowych uwarunkowaniach wydanymi w [...] r. dla poprzednio planowanego przedsięwzięcia naruszył także unormowanie zawarte w art. 35 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego.

Ze wskazanych powodów należało uznać wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 32 ust. 1 pkt 1 i art. 35 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego. Nie był trafny zarzut natomiast zarzut wydania przez Burmistrza C. decyzji z dnia [...] r., znak : [...], którą organ ten ustalił warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji z naruszeniem art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. Decyzja ta została bowiem wydana na długo przed wejściem w życie ostatnio wymienionej ustawy, a przepis art. 46 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska w ówczesnym brzmieniu ( od dnia 28 lipca 2005 r.) nie nakładał obowiązku wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy (poza przypadkiem przedsięwzięcia polegającego na zalesieniu).

Ponownie rozpatrując sprawę Wojewoda po analizie przedłożonego do zatwierdzenia projektu zamiennego ustali czy i które z przedsięwzięć składających się na planowaną inwestycję należy zaliczyć do mogących zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku (...). W tym celu winien on zanalizować przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397). W przypadku gdyby przeprowadzona analiza wykazała konieczność poprzedzenia decyzji o zmianie pozwolenia na budowę wydaniem decyzji środowiskowej lub decyzji środowiskowych organ ten uchyli decyzję Starosty [...] i przekaże mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ I instancji w oparciu o art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego nałoży zaś na inwestora obowiązek przedłożenia wskazanej (wskazanych) wyżej decyzji.

Wojewoda mając na względzie zakres swojej właściwości rzeczowej poza zakresem rozważań dotyczących decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach umieści przedsięwzięcia wskazane w art. 72 ust. 1 pkt 6 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku(...), które objęte zostały wydanym przez Starostę [...] pozwoleniem wodnoprawnym. Skarżącym w tym miejscu wyjaśnić trzeba, że nie było trafne kierowane pod adresem Wojewody [...], jako organu administracji architektoniczno-budowlanej, zarzutów dotyczących naruszenia przez ten organ przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2012 r. Prawo wodne ( j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 145 ze zm.). W szczególności poza zakresem właściwości tego organu leżały kwestie dotyczące zgodności z prawem udzielonego pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód opadowych z terenu inwestycji, wykonania urządzeń wodnych służących do odprowadzania tych wód do rzeki [...], uznania odprowadzanych wód opadowych za ścieki, czy wreszcie niewystarczającego sposobu ich oczyszczania przed wprowadzeniem do wód. Do zadań organów administracji architektoniczno-budowlanej należą co prawda kwestie związane z budową urządzeń wodnoprawnych, ale zadania te nie obejmują kształtowania i ochrony zasobów wodnych, korzystania z wód czy zarządzania zasobami wodnymi. Dodać należy, ze stosownie do art. 2 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego przepisy tej ustawy nie naruszają ustawy Prawo wodne w odniesieniu do urządzeń wodnych. Z kolei w myśl art. 62 ust. 2 Prawa wodnego przepisy art. 63 – 66 tej ustawy nie naruszają przepisów ustawy Prawo budowlane. Powyższe oznacza zatem, jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym w skardze wyroku z dnia 22 października 2010 r., II OSK 1654/09, LEX nr 746714, tylko tyle, że przy braku szczególnych zwolnień wykonanie urządzenia wodnego będzie wymagało zarówno pozwolenia na budowę (albo zgłoszenia), jak i pozwolenia wodnoprawnego. Sąd kontrolując legalność zaskarżonej decyzji Wojewody [...] kontrolą tą także nie mógł objąć kwestii rozstrzyganych w trybie przepisów Prawa wodnego w odrębnych postępowaniach leżących poza granicami sprawy.

W ocenie Sądu chybione okazały się również pozostałe zarzuty skargi. W szczególności zgodzić się należy z Wojewodą [...], że podlegające kontroli tego organu rozwiązania przyjęte w projekcie budowlanym nie naruszały decyzji Burmistrza C. z dnia [...] r., znak : [...]. Podzielić także trzeba stanowisko organu odwoławczego dotyczącego możliwości wydania dla tego samego terenu więcej niż jednej decyzji ustalającej warunki zabudowy. Decyzja taka nie rodzi bowiem praw do terenu oraz nie narusza prawa własności ( por. art. 63 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ). Podzielić także trzeba stanowisko organu II instancji co do zakresu związania organu wydającego pozwolenie na budowę decyzją ustalającą warunki zabudowy, gdyż decyzja ta wytycza jedynie ogólne podstawowe kierunki projektowanej inwestycji, podlegające dalszym szczegółowym ustaleniom, przewidzianym w prawie budowlanym. Dodać należy, że dopiero projekt zagospodarowania działki lub terenu winien uwzględniać szczegółowe rozwiązania w zakresie odprowadzania wód opadowych, w tym lokalizacji kanalizacji deszczowej czy zbiorników wód opadowych. Zaakceptować także przyjdzie stanowisko Wojewody co do zakresu związania organu administracji architektoniczno-budowlanej ustaleniami zawartymi w załączniku graficznym do tej decyzji w zakresie usytuowania poszczególnych obiektów. Organ ten jest związany bowiem jedynie wskazanymi w tym załączniku liniami zabudowy oraz oznaczonymi w nim granicami terenu inwestycji.

Z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy bez znaczenia dla kontrolowanego etapu postępowania jest natomiast kwestia zgodności z prawem ostatecznej decyzji Burmistrza C. z [...] r. W szczególności wpływu takiego nie mogło mieć toczące się aktualnie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym postępowanie ze skargi kasacyjnej "A" Sp. z o.o. wniesionej od wyroku WSA w Gliwicach z dnia 9 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 1451/12, którym uchylona została decyzja SKO w B. odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Dopiero bowiem ewentualne stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...]r. stanowić może podstawę do stwierdzenia nieważności kontrolowanego pozwolenia na budowę na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. ( vide: uchwała NSA z dnia 13 listopada 2012r. , I OPS 2/12, ONSAiWSA 2013/1/1).

Za niezrozumiały z kolei uznać należy zarzut skargi podniesiony w kontekście zgodności udzielonego pozwolenia na budowę z decyzją ustalającą warunki zabudowy, w którym wskazano na inną decyzję Starosty [...] o zmianie pozwolenia na budowę z dnia [...]r., nr [...]. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji Wojewody wynika bowiem, że decyzja ta dotyczyła innego zakresu realizowanej inwestycji, a to budowy nowej hali produkcyjno-magazynowej wraz z zapleczem socjalnym i technicznym oraz infrastrukturą komunikacyjną. Niezrozumiałe jest zatem, w jaki sposób ta decyzja, dotycząca innych obiektów, usytuowanych na innych działkach mogłaby powodować naruszenie kontrolowaną decyzją art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego. Domyślać się zaś jedynie można, że skarżący nie brali udziału w tym postępowaniu, bowiem ich nieruchomość leżała poza obszarem odziaływania obiektów wskazanych w tej decyzji.

Chybiony był także zarzut skargi dotyczący naruszenia art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego poprzez uznanie zbiornika przeciwpożarowego oraz zbiornika retencyjnego zbierającego wody opadowe z terenu inwestycji jako urządzeń budowlanych, a nie odrębnych budowli wskazanych w art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego. Obu wyżej wskazanych zbiorników nie można było bowiem na gruncie kontrolowanej sprawy traktować jako odrębnych budowli, o jakich jest mowa w art. 3 pkt 3 ustawy, gdyż są one ściśle związane ze wskazanymi w decyzji o zmianie pozwolenia na budowę obiektami budowlanymi i służyć mają zapewnieniu możliwości użytkowania tych obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem. W związku z tym Sąd nie dopatrzył się także naruszenia ustaleń obowiązującego na części terenu inwestycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy C. obejmującego tereny położone w sąsiedztwie ulic: [...] i [...], który przyjęty został uchwałą Rady Miejskiej Nr XLIX /519/06 z dnia 4 września 2006 r. ( Dz. Urz. Woj. Śląskiego z 2006r. Nr 141, poz. 3965). Zapisy tego planu nie wykluczają bowiem lokalizacji podziemnego zbiornika odbierającego nadwyżki wód opadowych na terenach oznaczonych symbolem "P" , które zostały przeznaczone pod zabudowę przemysłową, produkcyjną, magazynową i usługową.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem przepisów prawa materialnego i na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej zwanej p.p.s.a.) uchylił zaskarżoną decyzję. O niewykonalności zaskarżonej decyzji do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku orzeczono po myśli art. 152 p.p.s.a. o kosztach postępowania Sąd orzekał w oparciu o art. 200, art. 202 § 2 , art. 205 § 1 i art. 209 p.p.s.a.