I FSK 2167/13

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 5 września 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 434/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę P. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 11 kwietnia 2013 r. nr ... w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej po wznowieniu postępowania i zwrócił uiszczony od skargi wpis sądowy.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że mimo wezwania pełnomocnika skarżącego do usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania braków formalnych skargi poprzez złożenie opłaconego pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącego przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi, pełnomocnik nie usunął wskazanego braku formalnego skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił więc skargę, której braków formalnych nie uzupełniono w terminie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.).

W skardze kasacyjnej na to postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 45, art. 46, art. 47, art. 57 § 1 pkt 3, § 2 i § 3 p.p.s.a., a szczególnie art. 46 § 3 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie i wniósł o uchylenie postanowienia WSA i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący wskazał, że pełnomocnictwo było już złożone do akt administracyjnych, a ponadto złożenie pełnomocnictwa bez opłaty skarbowej nie stanowi braku formalnego skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a więc oparta została ona na podstawie kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., mimo że wstępnie wskazano w niej również art. 174 pkt 1 p.p.s.a. dotyczący naruszenia prawa materialnego. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, co oznacza, że zakres jego kontroli ograniczony jest wyłącznie do oceny zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej, bez możliwości ich konkretyzowania i domyślania się ich uzasadnienia. Z urzędu NSA bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania (art. 183 § 1 p.p.s.a.), co jednak w tej sprawie nie występuje.

Autor skargi kasacyjnej argumentuje, że pełnomocnictwo było już złożone w postępowaniu podatkowym, a powołane w skardze kasacyjnej przepisy zastrzegające warunki formalne pism procesowych w postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie wymagają dodatkowego pełnomocnictwa, jeśli już w danej sprawie zostało złożone. Postępowanie sądowoadministracyjne jest jednak odrębnie uregulowanym postępowaniem mającym na celu kontrolę pod względem zgodności z prawem działalności organów administracyjnych. Bezspornie więc mamy do czynienia z dwiema sprawami – administracyjną i sądową. W sprawie administracyjnej toczącej się przed organem administracyjnym normy prawa materialnego konkretyzowane są w postaci uprawnienia lub obowiązku strony tego postępowania W sprawie sądowoadministracyjnej zaś dokonuje się kontroli działań administracji publicznej. Postępowanie sądowoadministracyjne prowadzone jest przed sądem administracyjnym, który zakłada odrębne od akt administracyjnych akta sprawy sądowoadministracyjnej, w których - jeśli strona tego postępowania jest reprezentowana przez pełnomocnika - winno znaleźć się pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis. Kwestia ta została uregulowana w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w Dziale II "Strony" Rozdziale 3 "Pełnomocnicy" i w Dziale III "Postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym" Rozdziale 1 "Pisma w postępowaniu sądowym".

Zgodnie z art. 37 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a. pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. Przepis art. 46 § 3 p.p.s.a. jest w zasadzie powtórzeniem cytowanego wcześniej przepisu, wskazuje bowiem, że do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który przedtem nie złożył pełnomocnictwa. Nie ulega więc wątpliwości, że do akt postępowania sądowego należało złożyć pełnomocnictwo do reprezentowania strony tego postępowania, a z obowiązku tego nie zwalnia fakt uprzedniego złożenia pełnomocnictwa do akt postępowania administracyjnego. Rację ma autor skargi kasacyjnej, że wskazane przepisy nie odnoszą się do kwestii opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, jak również, że brak tej opłaty nie byłby brakiem formalnym skargi. W sprawie niniejszej chodzi jednak o to, że pełnomocnictwo lub jego uwierzytelniony odpis w ogóle nie zostało złożone (nawet nieopłacone) ani razem ze skargą, ani po wezwaniu o uzupełnienie braków formalnych skargi. Pełnomocnictwo zostało doręczone dopiero wraz z pismem strony z 24 października 2013 r. w celu uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej.

Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej w sprawie tej prawidłowo przyjęto, że skarga obarczona jest brakiem formalnym, bowiem podpisana została przez pełnomocnika strony, a nie zostało do niej, jako pierwszego pisma w postępowaniu sądowym, dołączone pełnomocnictwo. W takiej sytuacji stosownie do art. 49 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. jeżeli skarga nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jej uzupełnienie pod rygorem odrzucenia skargi. Wobec nieuzupełnienia wskazanego braku formalnego skargi po wezwaniu pełnomocnika strony, prawidłowo Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. stanowiącym, że sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.

Nie znajdując więc podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 184 w zw. z art. 182 § 1 i § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.