IV SA/Gl 937/13

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 29 maja 2014 r. sygn. akt IV SA/Gl 937/13 oddalił skargę H. W. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.

Pismem z dnia 21 lipca 2014 r. H. W. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcę prawnego. Podniosła, że nie pracuje oraz nie posiada dochodu umożliwiającego poniesienie kosztów zastępstwa procesowego. Ponadto posiada liczne zobowiązania kredytowe i pożyczkowe. Skarżąca wskazała, że ze względu na stan zdrowia ma problemy ze znalezieniem pracy i w samodzielnym funkcjonowaniu. Jednocześnie w najbliższym okresie zamierza poddać się zabiegowi operacyjnemu. Do pisma dołączyła urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy. Stwierdziła w nim, że zamieszkuje samodzielnie oraz nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych oraz nieruchomości. Zajmuje mieszkanie o powierzchni 40,5 m2.

Zarządzeniem z dnia 20 sierpnia 2014 r. Sąd zobowiązał skarżącą do uzupełnienia i uprawdopodobnienia danych zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez podanie orientacyjnej miesięcznej wysokości kosztów bieżącego utrzymania, nadesłanie faktur VAT, paragonów oraz wskazanie źródeł, z których czerpie środki na pokrycie wspomnianych kosztów utrzymania. Jednocześnie wezwał do nadesłania wyciągów i wykazów obejmujących operacje finansowe dokonywane na posiadanych przez skarżącą rachunkach bankowych w okresie ostatnich 3 miesięcy oraz udokumentowanie faktu, że skarżąca jest osobą bezrobotną.

W odpowiedzi H. W. nadesłała dokumentację w postaci informacji z dnia czerwca 2014 r. o wysokości miesięcznego czynszu za zajmowany lokal w kwocie 346,43,- zł. oraz dowód wpłaty podatku od nieruchomości i opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu w kwocie 88,29,- zł, jak również rachunek za gaz za sierpień 2014 r. w kwocie 35,- zł. Jednocześnie przesłała decyzje MOPS w T. z maja i czerwca 2014 r. o przyznaniu jej zasiłków celowych na zakup żywności, pokrycie kosztów leków i leczenia oraz wydane w ramach programu "Pomoc państwa w zakresie dożywiania". Ponadto, przedłożyła decyzję z czerwca 2014 r. o przyznaniu jej w lipcu 2014 r. zasiłku okresowego z powody długotrwałej choroby w wysokości 271,- zł i nadesłała rachunki za leki z apteki z czerwca 2014 r. na kwotę około 200,- zł. oraz z sierpnia 2014 r. na kwotę około 320,- zł. i rachunek z sierpnia 2014 r. za protezę stawu kolanowego na kwotę 1.400,- zł., w tym także skierowanie z lipca 2014 r. do leczenia w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej w P. w lutym 2015 r. Skarżąca przesłała wezwania z lipca 2014 r. do zapłaty należności z firmy [...] w kwocie 156,- zł. oraz z [...] w kwocie 4.660,- zł., wyrok Sądu Rejonowego w T. z [...] zasądzający od niej na rzecz [...] w G. do zapłaty łącznie kwotę 47.679,50,- zł oraz harmonogram spłaty pożyczki ze [...] w Ł. w kwocie 960,- zł. miesięcznie do czerwca 2017 r. i z [...] w kwocie 1.446,28,- zł miesięcznie (łączne zadłużenie na 12 września 2014 r. - 152.821,22,- zł.). Ponadto, nadesłała wyciąg z rachunku bankowego w PKO BP z okres od maja do lipca 2014 r. z ujemnym saldem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm., zwanej dalej w skrócie: "p.p.s.a."), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje: w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania; w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zgodnie z art. 245 § 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

W przedmiotowej sprawie skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika, bez wskazania, czy ma to być radca prawny, czy też adwokat. Mając na względzie to, że skarga została wniesiona na decyzję w przedmiocie choroby zawodowej, skarżąca nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych zgodnie z regulacją art. 239 § pkt 1 lit. c p.p.s.a. Zatem w tym zakresie wniosek jest bezprzedmiotowy i nie podlega rozpoznaniu.

Zdaniem Sądu wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika zasługuje na uwzględnienie. Skarżąca, która jest osobą schorowaną, samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe oraz nie posiada żadnych zasobów pieniężnych oraz ruchomości. Jest właścicielką mieszkania, które jest jednak obciążone kredytem hipotecznym. Utrzymuje się przede wszystkim ze świadczeń z pomocy społecznej i jest zadłużona z tytułu licznych pożyczek i kredytów na kwotę ponad 200.000 zł.

Powyższe okoliczności wskazują, iż sytuacja finansowa skarżącej jest trudna i nie posiada ona środków na pokrycie kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika. Należy dodać, że skarżąca wniosła o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, nie precyzując czy domaga się ustanowienia adwokata lub radcy prawnego. W tej sytuacji Sąd biorąc pod uwagę obciążenie tych pełnomocników, ustanowił dla skarżącej radcę prawnego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.