V SA/Wa 2427/13

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi z 26 września 2013 r. wniesionej przez [...] [...] jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w [...] z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] uchylająca w całości decyzję organu podatkowego pierwszej instancji i określająca zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego w kwocie 19.321,00 zł.

Skarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

[...] [...] złożył w dniu 2 czerwca 2009 r. deklarację uproszczoną nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki PORSCHE CARRERA COUPE nr nadwozia [...], rok produkcji 2008, pojemność skokowa silnika 3596 cm³ i dokonał zapłaty akcyzy w kwocie 7328,00 zł.

W złożonej deklaracji podatnik wykazał m.in. podstawę obliczenia podatku w kwocie 39.398,00 zł. W piśmie z dnia 2 czerwca 2009 r., złożonym na wezwanie organu, podatnik wyjaśnił, iż pojazd został sprowadzony z USA, jest po wypadku, co spowodowało utratę jego wartości. Podatnik przedstawił wycenę nr [...] z dnia 1 czerwca 2009 r. sporządzoną przez rzeczoznawcę samochodowego [...] [...], który ustalił wartość rynkową pojazdu na dzień wykonania opinii na kwotę 33.200,00 zł.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2010 r. Naczelnik Urzędu Celnego w [...] wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości podstawy opodatkowania oraz zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki PORSCHE CARRERA COUPE nr nadwozia [...], rok produkcji 2008, pojemność skokowa silnika 3596 cm³.

Następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] organ I instancji określił wysokość podstawy opodatkowania w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego ww. samochodu osobowego w wysokości 151.080,00 zł oraz określił zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w wysokości 28.101,00 zł. W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 207, art. 13 § 1 pkt 1, art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 53 § 1, art. 54 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) w związku z art. 8 ust. 1 pkt 4, art. 10 ust. 1, art. 14 ust. 1, ust. 8, art. 100 ust. 1 pkt 2, ust. 4, art. 101 ust. 2 pkt 1, art. 102 ust. 1, art. 104 ust. 8, ust. 9, ust. 11, art. 105, art. 106 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.); dalej: "u.p.a.".

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał w dniu 30 maja 2009 r. i na ten dzień średnia wartość brutto przedmiotowego samochodu na rynku krajowym wynosiła 218.600 zł. Zatem wartość netto przedmiotowego pojazdu organ ustalił w wysokości 151.080,00 zł, a wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym określił na kwotę 28.101,00 zł. Organ wyjaśnił jednocześnie, iż wycena nr [...] z 01.06.2009 r. nie odzwierciedla wartości wskazanego samochodu osobowego marki PORSCHE, gdyż została wykonana w oparciu o notowania pojazdu na rynku amerykańskim. Organ zauważył, iż do określenia wartości przedmiotowego pojazdu przyjął wartość rynkową brutto samochodu ustaloną w oparciu o System wyceny wartości pojazdów EUROTAXGLASS’S z uwzględnieniem korekty na miesiąc dopuszczenia w wysokości 3.418,00 zł, korekty pojazd powypadkowy (-20%) w wysokości - 55.340,00 zł oraz korekty stan opon (1%) w wysokości – 2.770,00 zł. Tym samym uwzględnił uszkodzenia pojazdu opisane w treści wycen rzeczoznawcy oraz potwierdzone sporządzoną dokumentacją zdjęciową i zastosował korektę ze względu na uszkodzenia pojazdu w wysokości 20% wartości pojazdu, zgodnie z instrukcją EUROTAX. Organ podatkowy uwzględnił również zły stan ogumienia pojazdu i zastosował korektę ujemną w wys. 1 % wartości pojazdu. Organ wyjaśnił dalej, iż zastosowana korekta jest wyższa niż wartość oferty na naprawę przedmiotowego samochodu, przedłożona przez Skarżącego (nr oferty [...] z 28.06.2010 r.). Jednocześnie, zdaniem organu, nie znalazły w przedmiotowej sprawie uzasadnienia korekty z tytułu przebiegu, braku aktualnych badań technicznych, braku dokumentów dotyczących serwisowania pojazdu, czy też importu prywatnego.

Pismem z dnia 3 września 2010 r. [...] [...] wniósł odwołanie od decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu wskazał, iż decyzja odnosi się do nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu, podczas gdy samochód pochodził z rynku amerykańskiego, a nie z kraju Wspólnoty Europejskiej. Ponadto nie zgodził się z dokonanymi korektami. Do odwołania załączona została nowa wycena przedmiotowego pojazdu na kwotę 91.100 zł i Skarżący wniósł o jej uwzględnienie do naliczenia stosownej opłaty akcyzy.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] uchylił w całości decyzję organu I instancji i określił zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki PORSCHE CARRERA COUPE nr nadwozia [...], rok produkcji 2008, pojemność skokowa silnika 3596 cm³ w kwocie 19.321,00 zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ zaznaczył, iż z akt sprawy wynika, iż w dniu [...] czerwca 2009 r. [...] [...] złożył Naczelnikowi Urzędu Celnego w [...] deklarację uproszczoną nabycia wewnątrzwspólnotowego przedmiotowego samochodu osobowego, którego przemieszczenie z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju nastąpiło w dniu 30 maja 2009 r. W złożonej deklaracji podatkowej podatnik wykazał podstawę opodatkowania w kwocie 39.398,00 zł. Organ przyjął jako materiał źródłowy w sprawie oceny techniczne przedmiotowego pojazdu nr [...], [...] i nr [...] r., jednakże wskazał, iż nie są one wystarczającym dowodem uzasadniającym podanie w złożonej przez podatnika deklaracji podatkowej podstawy opodatkowania w wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego. Organ wyjaśnił, iż wycena [...] jest niewiarygodna gdyż dotyczy rynku państwa trzeciego, natomiast wyceny nr [...] i [...] nie mogą zostać przyjęte, gdyż dotyczą czerwca 2009 r,. podczas gdy pojazd został nabyty wewnątrzwspólnotowo 30 maja 2009 r.

Następnie organ II instancji ustalił, iż notowanie dla pojazdu podobnego po raz pierwszy zarejestrowanego w maju 2008 r. przy standardowym przebiegu i w stanie nieuszkodzonym wynosiło w miesiącu nabycia wewnątrzwspólnotowego (baza danych maj 2009 r.) 273.300,00 zł. Organ dokonał korekty na plus z tytułu pierwszej rejestracji (5633,34 zł) oraz dodatkowego wyposażenia pojazdu (12.410,00 zł) oraz na minus z uwagi na wyższy przebieg (16.698,63 zł), z tytułu koniecznej naprawy (122.550,07 zł) oraz zużytego ogumienia (1825,00 zł). Pozostałe korekty zdaniem Dyrektora Izby Celnej w [...] nie znalazły w sprawie uzasadnienia. W konsekwencji organ odwoławczy ustalił wartość rynkową pojazdu brutto w kwocie 150.030,00 zł. Z uwagi na fakt, iż w kwocie tej zawarty jest podatek od towarów i usług i podatek akcyzowy należało go odliczyć i w ten sposób organ ustalił podstawę opodatkowania w kwocie 103.876,00 zł. Zdaniem organu w przedmiotowej sprawie różnica pomiędzy średnią wartością rynkową samochodu osobowego (sprowadzoną do wartości netto) ustaloną przez organ a wartością zadeklarowaną przez podatnika jest istotna (ponad 62%) i uprawniała organ do określenia wysokości podstawy opodatkowania zgodnie z art. 104 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym.

Pismem z dnia 26 września 2013 r. [...] [...] (zwany dalej: Skarżącym) złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], wnosząc o jej uchylenie w części tj. co do określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym w kwocie ponad 11.711,00 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu oraz zasądzenie kosztów postepowania sądowego.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa procesowego tj.:

- art. 187 § 1 w zw. z art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, a co za tym idzie dokonanie ustaleń w zakresie wysokości podstawy opodatkowania z pominięciem istotnej części materiału dowodowego, jakim była przedstawiona przez skarżącego opinia rzeczoznawcy o nr [...] z dnia [...].09.2010 r., w związku z tym nieprawidłowe określenie łącznej sumy korekt na kwotę 123.030,36 zł, pomniejszającą wartość bazową brutto wynoszącą 273.300,00 zł i wyceniającą wartość rynkową ww. pojazdu brutto na kwotę 150.269,64 zł, podczas gdy prawidłowa suma korekt wynosi 182.156,00 zł, co w konsekwencji określa wartość rynkową brutto pojazdu w kwocie 91.100,00 zł.

- art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez błędne ustalenie polegające na określeniu wysokości podstawy opodatkowania nabytego wewnątrzwspólnotowo ww. samochodu osobowego w kwocie 103.876,00 zł podczas, gdy okoliczność taka w żaden sposób nie znajduje potwierdzenia w całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego

- art. 125 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez jego niezastosowanie polegające na rozpatrywaniu przez organ II instancji odwołania złożonego przez Skarżącego w dniu [...].09.2010 r. przez okres niemalże 3 lat, tj. do dnia [...].08.2013r. – dnia wydania zaskarżonej decyzji, podczas gdy treść zaskarżonego przepisu nakłada na organy podatkowe obowiązek szybkiego działania oraz posługiwania się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia, do czego organ odwoławczy nie zastosował się w niniejszej sprawie.

2. naruszenie prawa materialnego tj. art. 104 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym poprzez jego błędne zastosowanie polegające na uznaniu, że wysokość podstawy opodatkowania wykazana przez Skarżącego w ramach toczącego się postępowania odwoławczego na podstawie dokonanej przez rzeczoznawcę wyceny nr [...] z dnia [...].09.2010 r. określającej wartość rynkową brutto ww. pojazdu możliwą do osiągnięcia na rynku lokalnym na kwotę 91.100,00 zł jest zaniżona, bowiem uwzględnia kwoty korekt, które zdaniem organu odwoławczego nie powinny być brane pod uwagę przy dokonywaniu wyceny wartości rynkowej brutto pojazdu, podczas gdy korekty zakwestionowane przez organ II instancji były dostatecznie uzasadnione i miały istotny wpływ na ww. wartość samochodu osobowego nabytego przez Skarżącego.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w [...] wniósł o jej oddalenie, podtrzymując motywy zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 21 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem.

Z przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.); dalej: "p.p.s.a." uchylenie decyzji może nastąpić jedynie w sytuacji gdy wydanie zaskarżonej decyzji nastąpiło w wyniku naruszenia prawa materialnego lub procesowego, które to naruszenie miało lub mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Stosownie zaś do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach sprawy nie będąc związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną skargi.

W rozpoznawanej sprawie organy podatkowe obu instancji zakwestionowały zadeklarowaną przez skarżącego podstawę opodatkowania uznając, że bez uzasadnionych przyczyn odbiega ona znacznie od wartości rynkowej pojazdu notowanej na rynku krajowym.

Zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 2 u.p.a. podstawą opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego jest kwota, jaką podatnik obowiązany jest zapłacić za samochód. Stosownie do literalnego brzmienia tego przepisu należy przyjąć, że kwotą tą jest wartość wynikająca z faktury sprzedaży samochodu. Jednak w celu ograniczenia przypadków zaniżania wartości nabytych wewnątrzwspólnotowo pojazdów, ustawodawca wprowadził zapis zawarty w art. 104 ust. 8 u.p.a., zgodnie z którym jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3, bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonane zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazanie przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wysokość podstawy opodatkowania (art. 104 ust. 9 u.p.a.). Natomiast średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalona na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, tego samego modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy (art. 104 ust. 11 u.p.a.).

W rozpoznawanej sprawie zamiarem organów było ustalenie przyczyn, dla których podana przez skarżącego wartość podstawy opodatkowania odbiega od średniej wartości rynkowej tego zakupionego samochodu.

Zdaniem Sądu, w rozpoznawanej sprawie decydujące znaczenie ma kryterium wartości pojazdu a nie jego cena. Wartość jest pojęciem ekonomicznym odnoszącym się do samochodu osobowego o określonych cechach technicznych. Wartość stanowi pojęcie zobiektywizowane ekonomicznie, będącą pochodną cech towaru. Dlatego na przykład okoliczności nabycia wynikające z pertraktacji cenowych, nie stanowią przesłanki uzasadniającej określenie podstawy opodatkowania na poziomie innych niż wartość samochodu osobowego. Okoliczności te nie wpływają na wartość pojazdu, jedynie kształtują jego cenę. Rozpoznanie prawne w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania na poziomie wartości a nie ceny zostało przyjęte również w systemie podatków majątkowych: podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn. Przyjęcie podstawy opodatkowania na poziomie średniej wartości rynkowej stanowi kryterium obiektywne w sytuacji niewykazania uzasadnionych przyczyn, dla których samochód osobowy ma wartość znacznie niższą.

W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie aktualność i trafność zachowuje pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 63/09 w zakresie oceny, że regionalna sytuacja rynkowa nie stanowi okoliczności mogącej mieć wpływ na znaczne obniżenie wartości samochodu osobowego.

Organ, posiadając uprawnienie do kwestionowania podstawy opodatkowania przyjętej przez podatnika, zobowiązany jest do oceny podanych przez stronę przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej oraz oceny czy różnica jest znaczna. W rozpoznawanej sprawie skarżący nie złożył wiarygodnych wyjaśnień co do przyczyn uzasadniających rozbieżność pomiędzy zadeklarowaną wartością podstawy opodatkowania a średnią wartością rynkową zakupionego samochodu. Różnica między wyżej podanymi wartościami jest na tyle istotna, że organ podatkowy był uprawniony do określenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 104 ust. 8 i 9 u.p.a.

Ustaleń faktycznych co do określenia średniej wartości samochodu organ odwoławczy dokonał w oparciu o program wyceny aut używanych Carwert Eurotax Glass's Polska, który jest specjalistycznym katalogiem motoryzacyjnym, służącym m.in. do obliczania należnych zobowiązań podatkowych, celnych czy w zakresie ubezpieczeń cywilnych. Jego dane pozwalały organowi skorygować wartość początkową o elementy związane ze stanem technicznym pojazdu skutkujące obniżeniem jego wartości. Organ II instancji skorzystał przy tym z wiadomości specjalnych wynikających z przedstawionych przez skarżącego w toku postępowania wycen pojazdu nr [...] z dnia [...] lipca 2010 r. oraz [...] z [...] września 2010 r. sporządzonych przez rzeczoznawcę samochodowego.

W ocenie Sądu, organ odwoławczy w sposób prawidłowy dokonał korekt z tytułu koniecznej naprawy spornego pojazdu. Uznał bowiem, że z uwagi na przedstawioną do wyceny kalkulację nie może kwestionować kosztów jakie należało ponieść przy naprawie pojazdu. Jednocześnie prawidłowo wskazano, iż nie można było przyjąć jako korekty z tytułu koniecznych napraw pojazdu całości kosztu naprawy, gdyż koszt ten musi być (zgodnie z Instrukcją określania wartości pojazdów - Rzeczoznawców Samochodowych 1/2005) obniżony o współczynnik amortyzacji pojazdu, gdyż naprawienie pojazdu nie powoduje, iż jego wartość obniża się o wartość poniesionych kosztów.

Dyrektor Izby Celnej w [...] prawidłowo wykazał również, że korekty wynikające ze stanu utrzymania i dbałości o pojazd wskazują jedynie na koszty jakie należałoby ponieść, aby odtworzyć pojazd w stanie idealnym, lecz przede wszystkim okoliczności te są już wkalkulowane w cenę pojazdu na rynku wtórnym ustalaną według średnich cen aut. Również sam fakt dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego indywidualnie przez stronę na rynku wtórnym nie daje żadnej podstawy do uwzględnienia korekty z tego tytułu.

W ocenie Sądu, za trafne należy także uznać stanowisko organów podatkowych, iż nieprzedstawienie dokumentacji serwisowej pojazdu nie oznacza, że pojazd nie był serwisowany, z uwagi na możliwość weryfikacji stosownych zapisów w systemie komputerowym.

Za uzasadnioną należy uznać także korektę z tytułu stanu ogumienia, gdyż w wyniku oględzin rzeczoznawca stwierdził zużycie przedniech kół na poziomie 75%, natomiast tylnych kół na poziomie 90%, natomiast wycena wartości pojazdu na podstawie systemu Carwert Eurotax Glass's Polska opiera się na modelowym aucie, które charakteryzuje maksymalnie 50% stopień zużycia ogumienia.

Wykazana przez organ różnica między średnią wartością rynkową samochodu osobowego (sprowadzoną do wartości netto) ustaloną z uwzględnieniem uzasadnionych korekt (103.876,00 zł), a wartością podstawy opodatkowania zadeklarowaną przez skarżącego (39.398,00 zł) była na tyle istotna (64.478,00 zł, tj. ponad 62%), że uprawniała organy do określenia wysokość podstawy opodatkowania zgodnie z art. 104 ust. 9 u.p.a.

Należy zaznaczyć, iż Dyrektor Izby Celnej w [...] dokonał także analizy wartości pojazdu marki PORSCHE CARRERA COUPE na rynku amerykańskim w kontekście kwoty zadeklarowanej przez podatnika jako podstawa opodatkowania pojazdu. Z akt sprawy wynika, że skarżący zakupił pojazd na rynku amerykańskim za cenę 9.800,00 USD wskazaną w umowie kupna-sprzedaży z dnia [...] kwietnia 2009 r. W dyspozycji organu odwoławczego był wydruk z serwisu aukcyjnego AUTO BID MASTER (www.autobidmaster.com), z którego wynika, że na dzień sprzedaży aktualna wartość pojazdu marki PORSCHE CARRERA COUPE wynosiła 78.456,00 USD. Mimo stwierdzonej przez rzeczoznawcę konieczności dokonania koniecznych napraw pojazdu, należało zatem uznać, iż cena zakupionego pojazdu znacznie odbiegała od wartości pojazdu na rynku amerykańskim. Skarżący natomiast nie wskazał uzasadnionych przyczyn, które uzasadniałyby wartość pojazdu zadeklarowaną w dniu 2 czerwca 2009 r.

W związku z powyższym Sąd uznał, że organy nie naruszyły prawa materialnego, podjęły niezbędne działania w celu wyjaśnienia stanu faktycznego, zgromadziły wystarczające dowody do wydania rozstrzygnięcia w sprawie, a ich ocena mieści się w granicach dyspozycji art. 191 Ordynacji podatkowej. W rozpoznawanej sprawie nie została naruszona zasada ogólna prawdy obiektywnej. Fakt, że ocena materiału dowodowego dokonana przez organy różni się od deklarowanej przez podatnika, nie może stanowić podstawy do formułowania zarzutu o naruszeniu obowiązujących zasad prowadzonego postępowania podatkowego. Wyraz oceny materiału dowodowego znalazł swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniach decyzji organów obu instancji.

Należy podkreślić, iż postanowienia art. 104 ust. 11 u.p.a. pozwalają organom podatkowym przy ustalaniu średniej wartości rynkowej samochodu osobowego na stosowanie różnych narzędzi do dokonania analizy porównawczej. Ustalenie średniej wartości rynkowej, o której mowa powołanym przepisie, nie wiąże się z obowiązkiem ustalania podstawy opodatkowania z uwzględnieniem opinii biegłego bądź rzeczoznawcy. W tym zakresie znajduje bowiem zastosowanie reguła, że dowodem w sprawie może być wszystko, co może przyczynić się do jej wyjaśnienia, a co nie jest sprzeczne z prawem. Zatem przedłożona w sprawie przez skarżącego dokumentacja dowodowa podlegała ocenie tak jak każdy inny dowód. Ustalenie wysokości podstawy opodatkowania może być dokonane przy pomocy każdego zgodnego z prawem środka dowodowego (art. 180 Ordynacji podatkowej). Organy podatkowe w trakcie postępowania dokonują oceny na podstawie własnego przekonania opartego na wszechstronnym rozważeniu zebranego materiału dowodowego. Ocena techniczna pojazdu dokonana przez rzeczoznawcę nie jest przy tym dla organów wiążąca, może być zatem wykorzystana jedynie posiłkowo przy ustalaniu wartości przedmiotowego pojazdu, jest bowiem tylko jednym z dowodów służących do ustalenia wartości uszkodzonego pojazdu.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 125 Ordynacji podatkowej, wyrażającego zasadę szybkości postępowania, należy stwierdzić, że przepis ten stanowi, iż organy podatkowe powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia (§ 1). Natomiast sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwiane niezwłocznie (§ 2).

Wynikający ze wskazanego przepisu obowiązek podejmowania działań wnikliwych, wprost nawiązuje do zasady prawdy obiektywnej (art. 122 Ordynacji podatkowej). Tak więc, realizując zasadę szybkości postępowania, organ nie może stracić z pola widzenia najistotniejszej zasady jaką jest zasada prawdy obiektywnej. Dążąc do wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą, aby w ten sposób stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisu prawa, organ musi jednocześnie podejmowanie czynności z pominięciem sformalizowanych procedur prawnych a więc działać w sposób prosty.

Z drugiej jednak strony, wynikający ze wskazanego przepisu obowiązek szybkiego i niezwłocznego działania, nawiązuje do terminów załatwiania spraw podatkowych.

Zgodnie z art. 139 Ordynacji podatkowej, załatwienie sprawy wymagającej przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. Natomiast załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone na podstawie dowodów przedstawianych przez stronę, łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania. Do terminów załatwiania spraw nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony (np. brak uzupełnienia materiału dowodowego w oznaczonym terminie) albo z przyczyn niezależnych od organu (np. niestawienie się wezwanego świadka). Niezałatwienie sprawy we właściwym terminie nakłada na organ podatkowy obowiązek zawiadomienia strony z podaniem przyczyny niedotrzymania terminu oraz wskazania nowego terminu załatwienia sprawy (art. 140 Ordynacji podatkowej).

Z powyższego wynika, iż organ prowadzący postępowanie powinien w sposób rygorystyczny przestrzegać terminów załatwienia sprawy. Stronie, na niezałatwienie sprawy w terminie służy bowiem ponaglenie do organu podatkowego wyższego stopnia (art. 141 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej), z którego może skorzystać do momentu wydania przez organ rozstrzygnięcia w danej spawie. Z prawa tego skarżący nie skorzystał, co w chwili obecnej czyni zarzut bezskutecznym (postępowanie w sprawie zostało zakończone wydaniem ostatecznej decyzji w dniu [...] sierpnia 2013 r.). Ponadto brak zachowania ustawowych terminów do załatwienia sprawy nie przesądza w sposób automatyczny o naruszeniu zasady szybkości postępowania. Poza tym sam fakt naruszenia zasady szybkości postępowania, co do zasady, nie może wpływać na ocenę legalności rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż w sprawie nie doszło do naruszenia ani przepisów prawa materialnego, ani przepisów prawa procesowego w sposób mający wpływ na wynik sprawy.

Z tych względów Sąd oddalił skargę w myśl art. 151 p.p.s.a.