II SA/Po 1235/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 lipca 2013 r. B. J. i S. P. wspólnicy [...] spółki cywilnej zwrócili się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją tego organu z dnia [...] 2012 r. nr [...] o umorzeniu postępowania w sprawie stanu technicznego obiektu – budynku użytkowanego jako bar [...] w P. przy ul. M./ul. G..

Wnioskodawcy podnieśli, iż podstawą wspomnianej decyzji była ekspertyza budowlana, w której stwierdzono, że przeprowadzone oględziny obiektu nie ujawniły elementów budynku, które mogły powodować zagrożenia dla mienia i życia ludzkiego. Zdaniem zaś wnioskodawców takim elementem budynku jest przybudówka, przez którą przebiega wyjście, pełniące funkcję wyjścia ewakuacyjnego. Ocena zaś stanu technicznego tej przybudówki ma istotne znaczenie w stosunkach prawnych i własnościowych pomiędzy stronami. Wyjaśniono, że w Sądzie Rejonowym w P. toczy się sprawa o zniesienie służebności gruntowej, która jest ustanowiona na działce wnioskodawców dla nieruchomości władnącej, będącej własnością uczestnika – K. D. Ten ostatni twierdzi, że zniesienie służebności jest niemożliwe, gdyż konieczne jest wyjście ewakuacyjne z przybudówki na aktualnie istniejącą drogę konieczną. Biegły sądowy powołany w tej sprawie stwierdził zaś, że przybudówka jest w takim stanie technicznym, że zagraża zdrowiu i życiu ludzi i powinna być rozebrana. Tymczasem opinia wydana w niniejszym postępowaniu administracyjnym stwierdza, że żaden z elementów obiektu budowlanego (baru "[...]") nie może powodować zagrożenia dla mienia i życia ludzkiego. Sprzeczność tych opinii została dostrzeżona przez Prokuratora Rejonowego w P., który wszczął postępowanie karne o czyn z art. 233 § 4 k.k. (sygn. Ds. 240/13).

Wnioskodawcy wskazali również, że nie brali bez własnej winy udziału w zakończonym przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. postępowaniu administracyjnym, pomimo, iż posiadali interes prawny. Ich zdaniem, powinni w nim brać udział, skoro opinia wydana przez organ dotyczy stanu prawnego sąsiedniej działki będącej ich własnością. Podali, że wnieśli odwołanie od decyzji Inspektora z dnia [...] 2012 r., domagając się przyznania im prawa strony w tym postępowaniu i wskazali, że za datę zgodną z treścią art. 148 § 2 k.p.a. powinno się przyjąć datę doręczenia im postanowienia Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego wydaną w sprawie [...] tj. 4 czerwca 2013 r.

Dodatkowo wnioskodawcy wskazali na istnienie nowych okoliczności faktycznych i nowych dowodach w tejże sprawie, które ich zdaniem mają istotne znaczenie i mogą stanowić dodatkową podstawę wznowienia postępowania. Zaznaczyli, że dowiedzieli się o nich z zawiadomienia o wszczęciu śledztwa w sprawie [...].

Reasumując wskazali, że wniosek o wznowienie postępowania we wskazanej na wstępie sprawie opierają na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., a nadto w związku z toczącym się postępowaniem karnym podstawą wznowienia mogą być przesłanki określone w art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a.

Pismem z dnia Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. (dalej: PINB) wezwał pełnomocnika wnioskodawców – na podstawie art. 64 § 2 k.p.a., do uzupełnienia braków wniosku poprzez wskazanie i udowodnienie daty, w jakie wnioskodawcy dowiedzieli się o decyzji z dnia [...] 2012 r. i przedłożenie pełnomocnictwa do reprezentowania wnioskodawców podpisanego przez nich.

W odpowiedzi pełnomocnik wnioskodawców w piśmie z dnia 25 lipca 2013 r. wskazał, że postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2013 r. zostało doręczone mu w dniu 4 czerwca 2013 r. i z niego właśnie wynika, ze uczestnik postępowania K. D. nie zawiadomił spółki i wspólników o toczącym się postępowaniu administracyjnym w sprawie stanu technicznego obiektu, w którym mieści się bar "[...]". Tenże uczestnik postępowania zataił też przed organem nadzoru budowlanego, że toczy się postępowanie sądowe o zniesienie służebności drogi koniecznej, w której wydano istotną dla tej sprawy opinię o stanie technicznym obiektu. Pełnomocnik wnioskodawców dodał, że w dniu 2 lipca 2013 r. listem poleconym na adres PINB przesłał wniosek z dnia 1 lipca 2013 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją tego organu z dnia [...] 2012 r. Wyjaśnił też, że dodatkową przesłanką złożenia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie był fakt otrzymania w dniu 10 czerwca 2013 r. zawiadomienia o wszczęciu śledztwa przez Prokuraturę Rejonową w P. w sprawie [...] w związku z wydaniem w dniu [...] 2013 r. w P. przez rzeczoznawców ekspertyzy i podejrzeniem popełnienia przestępstwa z art. 233 § 4 k.k. Ekspertyza ta została wydana w sprawie nr [...].

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. postanowieniem z dnia [...] 2013 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 149 § 3 i § 4 w zw. z art. 147, art. 148 § 2, art. 150 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), dalej: k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku B. J. i S. P., odmówił wznowienia postępowania zakończonego własną decyzją ostateczną z dnia [...] 2012 r. nr [...]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał, że w dniu 2 kwietnia 2013 r. wpłynęło do niego odwołanie B. J. i S. P. wspólników spółki "[...]" s.c. z dnia [...] 2013 r. od decyzji z dnia [...] 2012 r. Wskazano w nim, że decyzję z [...] 2012 r. doręczono odwołującym w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie sądowej.

PINB wskazał, że postanowieniem z dnia [...] 2013 r. Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: WWINB) stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania wyjaśniając, że strona, która bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu i dowiedziała się o wydaniu decyzji, gdy ta jest już ostateczna, może po upływie terminu jedynie złożyć wniosek o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. W rezultacie B. J. i S. P. pismem z 1 lipca 2013 r. wnieśli o wznowienie postępowania zakończonego decyzją PINB z dnia [...] 2012 r.

Organ nadzoru wyjaśnił, że zgodnie z art. 148 § 1 k.p.a. strona ze skutkiem prawnym może złożyć podanie o wznowienie postępowania w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę wznowienia. Natomiast stosownie do art. 148 § 2 k.p.a. termin złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji. Strona winna wskazać i udowodnić kiedy dowiedziała się o decyzji. PINB wskazał, że podanie o wznowienie zostało przez wnioskodawców nadesłane przesyłką pocztową w dniu 2 lipca 2013 r., czyli przed upływem jednomiesięcznego terminu od daty 4 czerwca 2013 r., w którym – jak twierdzą wnioskodawcy – dowiedzieli się o decyzji z dnia [...] 2012 r. Jednakże w ocenie organu wnioskodawcy posiadali wiedzę na temat wydanej decyzji dużo wcześniej, skoro wnieśli od niej odwołanie, skutkujące wydaniem wymienionego we wniosku o wznowienie postanowienia przez WWINB. Skoro odwołanie wnioskodawców od przedmiotowej decyzji z dnia [...] 2012 r. zostało nadane przesyłką pocztową w dniu 28 marca 2013 r. to już co najmniej w tym dniu wnioskodawcy musieli wiedzieć o tej decyzji. W uzasadnieniu odwołania podano, że decyzja została doręczona wnioskodawcom w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie sądowej. Tym samym termin do złożenia wniosku o wznowienie o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. upływał w dniu 14 kwietnia 2013 r. Nawet zaś gdyby przyjąć, że w dniu 14 marca 2013 r. sami wnioskodawcy jeszcze nie dowiedzieli się o przedmiotowej decyzji, to udzielenie przez nich pełnomocnictwa do wniesienia od niej odwołania świadczy, że dowiedzieli się o tej decyzji najpóźniej w dniu 28 marca 2013 r. W takiej sytuacji wskazany w art. 148 § 2 k.p.a. byłby również przekroczony, gdyż upływałby w dniu 28 kwietnia 2013 r. Zważywszy zatem na upływ niedochowanie terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania PINB odmówił wznowienia postępowania na wniosek oparty na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.

Równocześnie organ I instancji wyjaśnił, że zgodnie z art. 147 k.p.a. wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony. W postępowaniu zakończonym decyzją z [...] 2012 r. wnioskodawcy nie byli stronami, a zatem wznowienie postępowania mogłoby nastąpić jedynie na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., co z uwagi na uchybienie terminu w złożeniu żądania było niemożliwe. W tej sytuacji PINB nie mógł wznowić postępowania opartego na przesłankach określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a.

B. J. i S. P. wnieśli zażalenie na powyższe postanowienie PINB, zarzucając organowi I instancji błędne przyjęcie, że o ostatecznej decyzji dowiedzieli się najpóźniej w dniu 28 marca 2013 r., podczas gdy zdarzenie to nastąpiło w dniu 4 czerwca 2013 r., z chwilą doręczenia postanowienia WWINB z dnia [...] 2013 r. W uzasadnieniu zażalenia powołali okoliczności przedstawione we wniosku o wznowienie postępowania z dnia 1 lipca 2013 r.

Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, art. 123 § 1 w zw. z art. 144 k.p.a. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał przepisy art. 148 § 1 i 2 k.p.a. i następnie wskazał, że z pisma wnioskodawców z dnia 26 marca 2013 r. wyraźnie wynikało, że stanowi ono odwołanie od decyzji PINB z dnia [...] 2012 r. W piśmie tym wskazano, że decyzję z [...] 2012 r. doręczono wnioskodawcom w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie przed Sądem Rejonowym w P., zaś wniosek o wznowienie postępowania z dnia 1 lipca 2013 r. nadano w dniu 2 lipca 2013 r., a więc z przekroczeniem terminu określonego w art. 148 § 2 k.p.a. WWINB wyjaśnił, że rolą organu nie jest dekodowanie treści pisma profesjonalnego pełnomocnika. Do obowiązków fachowego pełnomocnika należy bowiem precyzyjne wyrażanie zajmowanego w sprawie stanowiska, w tym niebudzące wątpliwości formułowanie wniosków procesowych. W związku z tym nie można było pisma z dnia 26 marca 2013 r. będącego odwołaniem od decyzji z dnia [...] 2012 r. potraktować jako wniosku o wznowienie postępowania zakończonego tą decyzją.

Odnosząc się do okoliczności, że w piśmie z 1 lipca 2013 r. jako podstawę wznowienia wskazano również art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a. i powołano okoliczność wszczęci przez Prokuraturę Rejonową w P. śledztwa pod sygn. [...] w sprawie wydania przez rzeczoznawców fałszywej ekspertyzy technicznej do celów postępowania administracyjnego zakończonego decyzją PINB z dnia [...] 2012 r. organ odwoławczy uznał, że skoro zawiadomienie o tej okoliczności wnioskodawcy otrzymali (na ręce ich pełnomocnika) w dniu 10 czerwca 2013 r. to w tym zakresie wniosek o wznowienie wnieśli w terminie. WWINB uznał jednak, że z racji tej, że wnioskodawcy nie byli stroną postępowania zakończonego decyzją PINB z dnia [...] 2012 r. to należało odmówić wznowienia postępowania.

B. J. i S. P. wnieśli skargę na powyższe postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zarzucając organowi II instancji naruszenie art. 75 § 1, art. 76, art. 77, art. 80 i art. 28 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności. Podnieśli, iż organy orzekające pominęły, że niniejsza sprawa została wszczęta na skutek urzędowego pisma z Sądu Rejonowego w P., w którym to Sąd ten wskazał na przedmiot sprawy i strony tego postępowania – B. J., S. P. i K. D. Zdaniem skarżących już lektura tego pisma powinna skłonić organy do uznania skarżących za strony niniejszego postępowania. Ponadto wskazali, że z pisma Sądu z dnia 10 sierpnia 2012 r. oraz z załączonej opinii inż. W. wynikała istota i przedmiot sprawy, a w sytuacji gdy organy miały wątpliwości co do przyznania skarżącym przymiotu stron w postępowaniu administracyjnym, to powinny zapoznać się z aktami sądowymi sprawy, czego nie uczyniły. Zdaniem skarżących nie powinno budzić wątpliwości, że organ II instancji mógł skarżącym przyznać prawa stron. Skarżący zwrócili też uwagę na okoliczność, iż we wniosku z 1 lipca 2013 r. powołali dwie dodatkowe podstawy wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a.), które zostały udokumentowane. Pomimo zaś, iż co do tych podstaw organy uznały, że wniosek o wznowienie postępowania jest w terminie, to błędnie nie uwzględniły ich, z uwagi na brak przymiotu strony w zakończonym decyzją PINB z dnia [...] 2012 r. postępowaniu administracyjnym.

W odpowiedzi WWINB wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując swe dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga okazała się zasadna, choć Sąd podzielił argumentację strony skarżącej jedynie w części.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2013 r., którym utrzymano w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia [...] 2013 r. o odmowie wznowienia postępowania zakończonego decyzją tegoż Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2012 r. umarzającej postępowanie w sprawie stanu technicznego obiektu budowlanego – budynku użytkowanego jako bar "[...]", zlokalizowanego na działkach nr [...] w P. przy ul. M./ G.

Podstawą odmowy wznowienia postępowania przez organy obu instancji było po pierwsze uznanie, że skarżący złożyli podanie o wznowienie postępowania zakończonego wspomnianą decyzją PINB po terminie określonym w art. 148 § 2 k.p.a. Stwierdziły bowiem, że skoro skarżący dowiedzieli się o decyzji z dnia [...] 2012 r. w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie przed Sądem Rejonowym w P., to wnosząc o wznowienie postępowania w dniu 2 lipca 2013 r. uchybili miesięcznemu terminowi określonymi w art. 148 § 2 k.p.a.

Po wtóre organy orzekające stwierdziły, że z racji tej, iż skarżący nie byli stroną postępowania zakończonego decyzją PINB z dnia [...] 2012 r., to nie jest możliwe z ich wniosku wznowić tegoż postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lub 5 k.p.a. Tylko bowiem podmioty, które nie brały udziału w postępowaniu bez własnej winy mogą żądać wznowienia na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.

Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela stanowisko organów orzekających w zakresie pierwszej z dwóch tez. Bezsporne jest, że decyzja PINB z dnia [...] 2012 r. nie została doręczona skarżącym. Poza sporem również jest, że pismem z dnia 26 marca 2013 r. skarżący działając przez pełnomocnika adw. P. M. wnieśli odwołanie od tej decyzji, wskazując w nim, że decyzję doręczono im w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie sądowej przed Sądem Rejonowym w P. w sprawie o zniesienie służebności gruntowej (sygn. akt [...]). Przepis art. 148 § 1 k.p.a. określa, że podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania. Zgodnie zaś z art. 148 § 2 k.p.a. termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji.

Jedną z powołanych przez pełnomocnika skarżących w podaniu z dnia 1 lipca 2013 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją PINB z dnia [...] 2012 r. podstawą była okoliczność pozbawienia skarżących jako stron udziału, bez ich winy w zakończonym postępowaniu (art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.). W związku z tym – chcąc stwierdzić, czy podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione z zachowaniem terminu określonym w art. 148 § 1 k.p.a. - istotnym było ustalenie, w jakiej dacie skarżący dowiedzieli się o decyzji, o czym stanowi art. 148 § 2 k.p.a. Trafnie wskazały organy obu instancji, że pełnomocnik skarżących sam w odwołaniu od decyzji PINB z dnia [...] 2012 r. podał, że skarżącym doręczono tę decyzję w dniu 14 marca 2013 r. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że we wniosku o wznowienie postępowania pełnomocnik skarżących wskazał, iż za datę dowiedzenia się o decyzji PINB z dnia 14 lutego 2012 r. należy uznać datę doręczenia im (skarżącym) postanowienia WWINB z dnia [...] 2013 r., stwierdzającego uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji PINB z dnia [...] 2012r. Rację miał również organ odwoławczy twierdząc, że nie sposób uznać pisma z dnia 26 marca 2013 r., sporządzonego przez profesjonalnego pełnomocnika skarżących, za wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją z dnia [...] 2012 r., skoro jednoznacznie w odwołaniu z dnia 26 marca 2013 r. ten sam pełnomocnik skarżących podał, że skarżący dowiedzieli się o decyzji PINB z [...] 2012 r. w dniu 14 marca 2013 r. Uwzględniwszy zatem, że termin do złożenia podania o wznowienie postępowania administracyjnego w oparciu o podstawę określoną w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. wynosi miesiąc od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji (art. 148 § 1 i 2 k.p.a.), prawidłowo organy I i II instancji uznały, że skoro skarżący dowiedzieli się o decyzji PINB z dnia [...] 2012 r. w dniu 14 marca 2013 r., to złożenie w dniu 2 lipca 2013 r. podania o wznowienie postępowania nastąpiło z uchybieniem terminu.

Sąd nie podzielił jednak stanowiska organów nadzoru budowlanego jakoby nieprzyznanie skarżącym statusu stron w postępowaniu zakończonym decyzją PINB z dnia [...] 2012 r. przesądzało o tym, że niedopuszczalne jest badanie podniesionych przez nich podstaw wznowienia określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a. Zważyć należy, że ustawa z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 18) zmieniła w sposób zasadniczy brzmienie art. 149 k.p.a. Zmiana objęła formę rozstrzygnięcia z decyzji na postanowienie w przypadku odmowy wznowienia postępowania (§ 3), a ponadto dodano § 4, zgodnie z którym na postanowienie to służy zażalenie. Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 stycznia 2014 r. (sygn. akt II OSK 1835/12, dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl), zgodnie z którym wspomniana zmiana w k.p.a. ma charakter zasadniczy i nie sprowadza się tylko do zmiany formy rozstrzygnięcia oraz jej ujednolicenia w całej normie art. 149 k.p.a., ale oznacza, że podstawą odmowy wznowienia postępowania mogą być wyłącznie względy formalne, a nie merytoryczne. Ulec zatem muszą stosownej modyfikacji dotychczasowe poglądy wyrażane m.in. w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. O ile bowiem w uprzednio obowiązującym stanie prawnym można było wywodzić, że przyczynę odmowy wznowienia postępowania może stanowić brak podstawy wznowienia, polegający na tym, że strona wprawdzie powołuje się na konkretny przepis z art. 145 § 1 k.p.a., ale już pobieżna analiza podania prowadzi do wniosku, że podstawa taka nie istnieje, o tyle na gruncie nowego brzmienia art. 149 § 3 k.p.a. ocena ta musi być znacznie węższa i bardziej formalna. W obecnym stanie prawnym odmowa wznowienia postępowania może więc nastąpić tylko w razie, gdy wznowienie postępowania z przyczyn podmiotowych lub przedmiotowych jest niedopuszczalne oraz gdy strona złożyła wniosek o wznowienie postępowania z uchybieniem ustawowego terminu. Niedopuszczalność wznowienia z przyczyn przedmiotowych będzie zaś miała miejsce, gdy strona żąda wznowienia postępowania w sprawie, w której organ działał w innej formie prawnej, np. umowy cywilnej czy czynności materialno-technicznej, gdy sprawa nie jest jeszcze zakończona decyzją ostateczną, gdy strona opiera żądanie na podstawie dającej podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji, czy postanowienia (art. 156 § 1 k.p.a.).

Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący B. J. i S. P. wspólnicy [...] s.c. we wniosku o wznowienie postępowania z dnia 2 lipca 2013 r., podnieśli m.in., poza podstawą określoną w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., że podstawą decyzji PINB z dnia [...] 2012 r. o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie stanu technicznego obiektu budowlanego – budynku użytkowanego jako Bar "[...]" zlokalizowanego na działkach nr [...] ark. mapy [...] w P. przy ul. M./ G., była treść ekspertyzy budowlanej przedłożonej w sprawie przez stronę K. D. W ekspertyzie tej stwierdzono, że: "przeprowadzone oględziny obiektu nie ujawniły elementów budynku, które mogą powodować zagrożenia dla mienia i życia ludzkiego". W podaniu o wznowienie skarżący podnieśli, że ich zdaniem takim elementem przedmiotowego budynku jest m.in. przybudówka, przez którą przebiega wyjście ewakuacyjne z budynku. Zaznaczyli, że w Sądzie Rejonowym w P. toczy się sprawa o zniesienie służebności gruntowej, która jest ustanowiona na ich działce dla nieruchomości będącej własnością K. D., na której to zlokalizowany jest przedmiotowy budynek. Wskazali, że K. D. twierdzi, iż zniesienie służebności jest niemożliwe, gdyż konieczne jest wyjście ewakuacyjne z przedmiotowej przybudówki na aktualnie istniejącą drogę konieczną (własność skarżących). Skarżący w podaniu o wznowienie postępowania podnieśli nową okoliczność, iż biegły sądowy w powołanej sprawie stwierdził, że przedmiotowa przybudówka jest w takim stanie technicznym, że zagraża zdrowiu i życiu ludzi i powinna być rozebrana. Równocześnie skarżący wskazali, że w zakończonym decyzją PINB z dnia [...] 2012 r. postępowaniu opinia techniczna przedstawiała zupełnie odmienny stan budynku. Skarżący we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. dodatkowo podnieśli, że sprzeczność tych opinii jest przedmiotowej postępowania karnego (śledztwa) prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w P. o czyn z art. 233 § 4 k.k. tj. przedstawienia przez rzeczoznawcę fałszywej opinii mającej służyć za dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy (sygn. Ds. 240/13). Przedstawiając powyższe okoliczności skarżący podali, że o zawiadomieniu o wszczęciu śledztwa przez Prokuraturę ich pełnomocnik dowiedział się w dniu 10 czerwca 2013 r., kiedy to zawiadomienie to zostało mu doręczone (k. 72-75 akt adm. I instancji). Równocześnie wskazali na podstawy wznowienia określone w art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a. tj. dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe (pkt 1) oraz wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję (pkt 5).

Mając powyższe rozważania na względzie w ocenie Sądu, w świetle aktualnego brzmienia art. 149 k.p.a. niedopuszczalne było odstąpienie przez organy nadzoru od merytorycznej oceny podania w aspekcie zaistnienia przesłanek określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a. Skoro organy przyznały, że w tym zakresie podanie zostało wniesione w ustawowym terminie, bowiem od dnia 10 czerwca 2013 r. (doręczenie pełnomocnikowi skarżących zawiadomienia o wszczęciu śledztwa) do dnia 2 lipca 2013 r. nie upłynął okres miesiąca, nie było podstaw do uznania, że ocenę wniosku w zakresie podstaw określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a. uniemożliwia uchybienie terminu do wniesienia podania o wznowienie na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. i tym samym uznanie, że podanie nie pochodzi od strony. Zdaniem Sądu w tym zakresie organy I i II instancji dopuściły się naruszenia art. 149 § 3 k.p.a., co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 135 p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu I instancji. Ponownie rozpoznając sprawę organy nadzoru – kierując się przepisem art. 153 p.p.s.a. - zobowiązane będą do wznowienia postępowania i merytorycznej oceny podania skarżących z dnia 2 lipca 2013 r. w zakresie wskazanych w nim podstaw określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 5 k.p.a.

Sąd na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 2 ust. 1 i 2, § 3 ust. 1 i § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 461) zasądził od organu na rzecz skarżących kwotę 457 zł (tytułem: 200 zł –uiszczonego wpisu od skargi, 240 zł – wynagrodzenia pełnomocnika, 17 zł – uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa).

Sąd na podstawie art. 152 p.p.s.a. orzekł o wykonalności zaskarżonego postanowienia.