II SA/Lu 312/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2014-04-23Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bogusław Wiśniewski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy P. reprezentowanej przez Wójta Gminy P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. P. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej wykaz uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej: "p.p.s.a.") uprawnionym do wniesienia skargi jest ten kto ma w tym interes prawny. Co do zasady organ administracji publicznej działający w imieniu gminy nie ma własnego interesu prawnego w indywidualnych sprawach należących do jego kompetencji rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych, występuje on bowiem w takiej sytuacji jako nosiciel imperium gminy (por. postanowienie NSA z dnia 14 października 2005 r., sygn. akt I OSK 580/05 – Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). W niniejszej sprawie Gmina P. reprezentowana przez Wójta Gminy P. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. P. z dnia [...], Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kolegium z [...], Nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji wydanej przez Naczelnika Gminy P. z dnia [...], Nr [...] w sprawie zatwierdzenia wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej wsi O. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przeważa pogląd, że bez względu na przedmiot sprawy gmina nie może być stroną postępowania w sprawie indywidualnej, w której w pierwszej instancji decyzję wydaje wójt tej gminy, ponieważ nie jest możliwe jednoczesne występowanie jako strona kierująca się własnym interesem prawnym i organ prowadzący postępowanie (por. np. postanowienie NSA z dnia 15 października 1990 r., sygn. akt SA/Wr 990/90, ONSA 1990 nr 4, poz. 7). Również w doktrynie prezentowany jest pogląd, że gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) i nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję administracyjną, choćby nawet miała w tym interes prawny w rozumieniu tego przepisu, jeśli do wydania decyzji w pierwszej instancji w określonej sprawie upoważniony jest wójt (por. T. Woś w: Glosa do uchwały NSA z dnia 19 maja 2003 r. OPS 1/03). Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. Oznacza to, że w zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcje organu administracji publicznej, nie jest on uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej (gminy) (por. postanowienie NSA z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 542/14 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Wójt może więc wystąpić w charakterze nosiciela imperium w stosunku do własnej gminy. W zakresie, w jakim wójt (burmistrz, prezydent miasta) pełni funkcję organu administracji publicznej w stosunku do własnej gminy jako osoby prawnej, nie jest on ani żaden z innych organów uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego. Uprawnienie do korzystania z władztwa administracyjnego przez organ gminy w odniesieniu do niej jako osoby prawnej następuje zatem kosztem jej uprawnień procesowych (por. postanowienie NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt II OSK 652/12 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Wójt Gmina P. nie ma zatem własnego interesu prawnego w kwestionowaniu decyzji stwierdzającej nieważność decyzji wydanej przez Naczelnika Gminy P. Nie może on bowiem mieć w tej samej sprawie uprawnień władczych i uprawnień strony. Tym samym skarga wniesiona przez Gminę P. reprezentowaną przez Wójta Gminy P. podlegać będzie odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. jako niedopuszczalna z innych względów (por. postanowienie NSA z dnia 20 maja 2009 r., sygn. akt I GSK 471/08 – Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Z tych względów orzeczono jak w postanowieniu.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bogusław Wiśniewski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy P. reprezentowanej przez Wójta Gminy P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. P. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej wykaz uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej: "p.p.s.a.") uprawnionym do wniesienia skargi jest ten kto ma w tym interes prawny. Co do zasady organ administracji publicznej działający w imieniu gminy nie ma własnego interesu prawnego w indywidualnych sprawach należących do jego kompetencji rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych, występuje on bowiem w takiej sytuacji jako nosiciel imperium gminy (por. postanowienie NSA z dnia 14 października 2005 r., sygn. akt I OSK 580/05 – Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). W niniejszej sprawie Gmina P. reprezentowana przez Wójta Gminy P. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. P. z dnia [...], Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kolegium z [...], Nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji wydanej przez Naczelnika Gminy P. z dnia [...], Nr [...] w sprawie zatwierdzenia wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej wsi O. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przeważa pogląd, że bez względu na przedmiot sprawy gmina nie może być stroną postępowania w sprawie indywidualnej, w której w pierwszej instancji decyzję wydaje wójt tej gminy, ponieważ nie jest możliwe jednoczesne występowanie jako strona kierująca się własnym interesem prawnym i organ prowadzący postępowanie (por. np. postanowienie NSA z dnia 15 października 1990 r., sygn. akt SA/Wr 990/90, ONSA 1990 nr 4, poz. 7). Również w doktrynie prezentowany jest pogląd, że gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) i nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję administracyjną, choćby nawet miała w tym interes prawny w rozumieniu tego przepisu, jeśli do wydania decyzji w pierwszej instancji w określonej sprawie upoważniony jest wójt (por. T. Woś w: Glosa do uchwały NSA z dnia 19 maja 2003 r. OPS 1/03). Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. Oznacza to, że w zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcje organu administracji publicznej, nie jest on uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej (gminy) (por. postanowienie NSA z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 542/14 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Wójt może więc wystąpić w charakterze nosiciela imperium w stosunku do własnej gminy. W zakresie, w jakim wójt (burmistrz, prezydent miasta) pełni funkcję organu administracji publicznej w stosunku do własnej gminy jako osoby prawnej, nie jest on ani żaden z innych organów uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego. Uprawnienie do korzystania z władztwa administracyjnego przez organ gminy w odniesieniu do niej jako osoby prawnej następuje zatem kosztem jej uprawnień procesowych (por. postanowienie NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt II OSK 652/12 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Wójt Gmina P. nie ma zatem własnego interesu prawnego w kwestionowaniu decyzji stwierdzającej nieważność decyzji wydanej przez Naczelnika Gminy P. Nie może on bowiem mieć w tej samej sprawie uprawnień władczych i uprawnień strony. Tym samym skarga wniesiona przez Gminę P. reprezentowaną przez Wójta Gminy P. podlegać będzie odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. jako niedopuszczalna z innych względów (por. postanowienie NSA z dnia 20 maja 2009 r., sygn. akt I GSK 471/08 – Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Z tych względów orzeczono jak w postanowieniu.
