II GSK 1156/12

Uzasadnienie

W skardze kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 22 marca 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 133/12, oddalającego skargę T. G. Sp. jawna w W. na decyzję Dyrektora M. Oddziału Regionalnego ARiMR w W. z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...], w przedmiocie wpisu do ewidencji producentów, zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że skarżąca spółka zgodnie z Postanowieniami Kierownika Biura Powiatowego W. Z. o spełnieniu warunków do przyznania pomocy na zalesienie z dnia [...] września 2010 r., nr [...] oraz [...], poniosła ogromne koszty zalesienia, którego dokonała w dniu [...] kwietnia 2011 r. Skarżąca podała również, że prowadzone przez wiele miesięcy postępowanie administracyjne uniemożliwia jej uzyskanie rekompensaty poniesionych kosztów. Nadto zaznaczyła, że wkrótce rozpoczyna się kolejny okres wegetacyjny, w ramach którego należy pielęgnować młode zalesienie i w związku z tym będzie musiała ponieść kolejne koszty, które miały być zrekompensowane przez Agencję Restrukturyzację i Modernizacji Rolnictwa. Mając na względzie powyższe argumenty skarżąca wywiodła, że w jej ocenie wykonanie zaskarżonej decyzji, spowoduje nieodwracalne szkody po stronie skarżącej przede wszystkim finansowe.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego i sformułowany w skardze kasacyjnej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podlega oddaleniu.

Na wstępie należy zauważyć, że uchwała 7 sędziów NSA z dnia 16 kwietnia 2007 r. sygn. akt I GPS 1/07 (publ. np. w Monitorze Prawniczym 2007/6/47) przesądziła, że w postępowaniu kasacyjnym, wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę dopuszczalne jest wstrzymanie wykonania decyzji na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej p.p.s.a. ale w konkretnym przypadku nie zostało wykazane, aby (na etapie rozpoznawania skargi kasacyjnej) zachodziło niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, stanowiące w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. przesłanki wydania rozstrzygnięcia o wstrzymaniu wykonania decyzji. Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczne decyzje administracyjne korzystają z domniemania zgodności z prawem i podlegają wykonaniu. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym między innymi w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. (GZ 138/ 2004), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji – zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. – jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taki uszczerbek (majątkowy lub niemajątkowy), który nie będzie mógł być usunięty przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego surogat w postaci sumy pieniężnej nie przedstawiałby znaczenia dla skarżącego, albo gdyby zachodziło zagrożenie życia lub zdrowia. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się także, iż do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczający sam wywód strony. Uzasadnienie wniosku powinno bowiem uwzględniać wszystkie konkretne okoliczności pozwalające przyjąć, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Twierdzenia powinny być poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi sytuacji finansowej wnioskodawcy. Natomiast brak wyczerpującego uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienia NSA: z dnia 30 listopada 2004 r., GZ 120/04 i z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04). Przedmiotem wniosku jest decyzja utrzymująca w mocy decyzję anulującą nadany numer identyfikacyjny i odmawiająca wpisu do ewidencji producentów T. G. Spółka Jawna z siedzibą w W.

Decyzja taka ze swej istoty nie stanowi dla strony żadnego obciążenia, nie zawiera bowiem obowiązku wykonania określonych czynności czy też poniesienia ciężaru finansowego. Zatem po stronie skarżącej nie powstaje obowiązek działania czy zaniechania działania, którego wykonanie powodowałoby powstanie niebezpieczeństwa, przed którego skutkami mógłby się chronić sięgając do instytucji wstrzymania wykonania takiej decyzji. Ponadto skarżąca nie przedstawiła jakie to udokumentowane fakty wypełniają jej zdaniem dyspozycję art. 61 § 3 p.p.s.a., podała jedynie, że poniosła koszty zalesienia dokonanego w dniu [...] kwietnia 2011 r. Dodatkowo zaznaczyła, że w niedługim czasie będzie musiała przeprowadzić czynności pielęgnacyjne młodego zalesienia jednak nie wskazała przy tym choćby przybliżonej kwoty pieniędzy jaką należy przeznaczyć na ten cel.

Sam fakt istnienia niekorzystnego dla strony skarżącej rozstrzygnięcia, nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Zaznaczenia wymaga, że ewentualne przyznanie pomocy na zalesienie może nastąpić dopiero, gdy zostanie wydana w tym zakresie stosowna decyzja, zatem nie można w chwili obecnej rozpatrywać hipotetycznego zrekompensowania skarżącej kosztów zalesienia.

Na marginesie dodać tylko można, że oddalenie określonej treści wniosku o wstrzymanie nie tworzy powagi rzeczy osądzonej i nie uniemożliwia ponowienia wniosku.

Według art. 61 § 4 p.p.s.a. tego rodzaju postanowienia mogą być zmieniane lub uchylane w każdym czasie w razie zmiany okoliczności.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji z mocy art. 61 § 3 p.p.s.a. w związku z art. 193 p.p.s.a.