II SAB/Bd 92/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
2012-09-03Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Klotz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 3 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. R. oraz R. R. na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie wydania decyzji o umorzeniu sprawy postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
K. i R. R. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku skarżących z dnia [...] września 2011r. złożonego w sprawie znak: [...].
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta [...] wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012r. poz. 270, dalej powoływanej jako "p.p.s.a.").
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 i 2 ww. ustawy sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4 pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Bezczynność organu następuje wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia określonych czynności, wynikających z przepisów prawa, nie wykonuje ich w terminie przez te przepisy określonym. Innymi słowy bezczynność oznacza stan, w którym organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do wydania aktu administracyjnego lub podjęcia innej czynności, pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma na celu spowodowanie rozstrzygnięcia przez organ administracji publicznej określonej sprawy administracyjnej. Składanie skargi na bezczynność dopuszczalne jest jedynie w odniesieniu do tych aktów lub czynności, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego, nie może zatem ona dotyczyć innych czynności. Podkreślić należy, że bezczynność organu powiązana być musi z kompetencją do wydania w danej sprawie decyzji, postanowienia, czy też innych aktów bądź czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność organu jest zatem wystąpienie określonej podstawy prawnej do określonego zachowania się organu wobec żądania strony. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (do 31 grudnia 2003r.) w Warszawie w wyroku z dnia 13 czerwca 2001 r., sygn. akt IV SA 961/99 – w sprawach ze skarg na bezczynność organów administracji, w których podnoszone jest niewydanie decyzji administracji w terminie określonym w kpa, lub niepodjęcie czynności z zakresu administracji publicznej - kontrola Sądu Administracyjnego sprowadza się więc przede wszystkim do sprawdzenia, czy istotnie sprawa, w której skarżący zarzuca organowi administracji bezczynność podlega załatwieniu przez ten organ na drodze aktu administracyjnego. (LEX nr 78938).
W niniejszej sprawie skarżący przedmiotem skargi uczynili bezczynność Prezydenta Miasta [...] w zakresie rozpoznania wniosku skarżących o umorzenie postępowania w sprawie znak: [...].
Jak wynika z akt administracyjnych nadesłanych przez skarżony organ sprawa o numerze [...] nie toczyła się przed Prezydentem Miasta [...]. Wskazany numer zawiera pismo Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2010r. stanowiące odpowiedź organu na skargę K. i R. R. z dnia [...] czerwca 2010r. na działanie zastępcy Wydziału [...] Urzędu Miasta [...], skierowaną do Wojewody [...], przekazaną przez ten organ organowi skarżonemu w niniejszym postępowaniu według właściwości. W związku z powyższym nie jest możliwe zakończenie postępowania w drodze wydania decyzji merytorycznej lub też decyzji umarzającej postępowanie. Wobec powyższego skarga na bezczynność organu w tym przedmiocie jest niedopuszczalna.
Zwrócić uwagę należy, że pisma skarżących z dnia [...] września 2011r. o treści "Nie ubiegamy się o wydanie decyzji w tej sprawie. Wniosku w tej sprawie nie złożyliśmy" nie można potraktować jako wniosek o umorzenie sprawy. Zgodnie z treścią art. 222 k.p.a. o tym, czy pismo jest skargą albo wnioskiem, decyduje treść pisma, a nie jego forma zewnętrzna. Mimo, iż pismo skarżących zatytułowane jest "wniosek o umorzenie postępowania", w istocie takim wnioskiem nie jest, na co po pierwsze wskazuje treść pisma, a po drugie okoliczność, że w sprawie niniejszej nie toczy się postępowanie czy to wszczęte z urzędu, czy to wnioskiem skarżących, umorzenie postępowania natomiast jest formą zakończenia toczącej się sprawy administracyjnej. Wskazać należy, że jak wynika z odpowiedzi na zażalenie na bezczynność Prezydenta Miasta [...], udzielonej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], Prezydent pismem z [...] października 2011r. znak [...] udzielił skarżącym odpowiedzi na pismo z dnia [...] września 2011r.
Wobec powyższego, uznając że skarga jest niedopuszczalna Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Klotz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 3 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. R. oraz R. R. na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie wydania decyzji o umorzeniu sprawy postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
K. i R. R. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku skarżących z dnia [...] września 2011r. złożonego w sprawie znak: [...].
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta [...] wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012r. poz. 270, dalej powoływanej jako "p.p.s.a.").
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 i 2 ww. ustawy sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4 pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Bezczynność organu następuje wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia określonych czynności, wynikających z przepisów prawa, nie wykonuje ich w terminie przez te przepisy określonym. Innymi słowy bezczynność oznacza stan, w którym organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do wydania aktu administracyjnego lub podjęcia innej czynności, pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma na celu spowodowanie rozstrzygnięcia przez organ administracji publicznej określonej sprawy administracyjnej. Składanie skargi na bezczynność dopuszczalne jest jedynie w odniesieniu do tych aktów lub czynności, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego, nie może zatem ona dotyczyć innych czynności. Podkreślić należy, że bezczynność organu powiązana być musi z kompetencją do wydania w danej sprawie decyzji, postanowienia, czy też innych aktów bądź czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność organu jest zatem wystąpienie określonej podstawy prawnej do określonego zachowania się organu wobec żądania strony. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (do 31 grudnia 2003r.) w Warszawie w wyroku z dnia 13 czerwca 2001 r., sygn. akt IV SA 961/99 – w sprawach ze skarg na bezczynność organów administracji, w których podnoszone jest niewydanie decyzji administracji w terminie określonym w kpa, lub niepodjęcie czynności z zakresu administracji publicznej - kontrola Sądu Administracyjnego sprowadza się więc przede wszystkim do sprawdzenia, czy istotnie sprawa, w której skarżący zarzuca organowi administracji bezczynność podlega załatwieniu przez ten organ na drodze aktu administracyjnego. (LEX nr 78938).
W niniejszej sprawie skarżący przedmiotem skargi uczynili bezczynność Prezydenta Miasta [...] w zakresie rozpoznania wniosku skarżących o umorzenie postępowania w sprawie znak: [...].
Jak wynika z akt administracyjnych nadesłanych przez skarżony organ sprawa o numerze [...] nie toczyła się przed Prezydentem Miasta [...]. Wskazany numer zawiera pismo Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2010r. stanowiące odpowiedź organu na skargę K. i R. R. z dnia [...] czerwca 2010r. na działanie zastępcy Wydziału [...] Urzędu Miasta [...], skierowaną do Wojewody [...], przekazaną przez ten organ organowi skarżonemu w niniejszym postępowaniu według właściwości. W związku z powyższym nie jest możliwe zakończenie postępowania w drodze wydania decyzji merytorycznej lub też decyzji umarzającej postępowanie. Wobec powyższego skarga na bezczynność organu w tym przedmiocie jest niedopuszczalna.
Zwrócić uwagę należy, że pisma skarżących z dnia [...] września 2011r. o treści "Nie ubiegamy się o wydanie decyzji w tej sprawie. Wniosku w tej sprawie nie złożyliśmy" nie można potraktować jako wniosek o umorzenie sprawy. Zgodnie z treścią art. 222 k.p.a. o tym, czy pismo jest skargą albo wnioskiem, decyduje treść pisma, a nie jego forma zewnętrzna. Mimo, iż pismo skarżących zatytułowane jest "wniosek o umorzenie postępowania", w istocie takim wnioskiem nie jest, na co po pierwsze wskazuje treść pisma, a po drugie okoliczność, że w sprawie niniejszej nie toczy się postępowanie czy to wszczęte z urzędu, czy to wnioskiem skarżących, umorzenie postępowania natomiast jest formą zakończenia toczącej się sprawy administracyjnej. Wskazać należy, że jak wynika z odpowiedzi na zażalenie na bezczynność Prezydenta Miasta [...], udzielonej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], Prezydent pismem z [...] października 2011r. znak [...] udzielił skarżącym odpowiedzi na pismo z dnia [...] września 2011r.
Wobec powyższego, uznając że skarga jest niedopuszczalna Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji postanowienia.
