II SA/Po 855/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2012-12-05Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Edyta Podrazik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 5 grudnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Edyta Podrazik po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. M. w przedmiocie działalności Rady Wydziału Historycznego U. w Poznaniu w kadencji od [...] września 2008 r. do [...] sierpnia 2012 r. oraz od [...] września 2012 r. postanawia odrzucić skargę /-/ E. Podrazik
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] czerwca 2012 r., sprecyzowanym następnie w piśmie z dnia [...] października 2012 r., D. M. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, domagając się uznania "działalności Rady Wydziału Historycznego U. w Poznaniu w kadencji [...].09.2008-[...].08.2012 i od [...].09.2012 r. (nowa czteroletnia kadencja) w dwóch różnych składach osobowych (w odniesieniu do profesorów i doktorów habilitowanych) – czyli odbywania posiedzeń nadzwyczajnych (tzw. naukowych) i zwyczajnych (tzw. administracyjnych)" za niezgodną z art. 67 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.).
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w jego ocenie Rada Wydziału powinna być jedna, złożona z pracowników nauki oraz wybranych przedstawicieli innych grup zawodowych. Tymczasem aktualnie eliminuje się część samodzielnych pracowników nauki z zasiadania w Radzie Administracyjnej, będącej ciałem równoległym do Rady Naukowej, które to Rady miałyby łącznie zastąpić jedną Radę Wydziału. Dlatego też skarżący został pozbawiony prawa do udziału w posiedzeniach zwyczajnych Rady Wydziału.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] czerwca 2012 r., uzupełnionej następnie pismem z dnia [...] listopada 2012 r., Rada Wydziału Historycznego U. w P. podkreśliła, że organami kolegialnymi w świetle powołanej ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym są senat oraz rady podstawowych jednostek organizacyjnych. Według natomiast § 23 ust. 1 Statutu UAM podstawową jednostką organizacyjną jest wydział oraz instytut. Nie istnieje zatem Rada Administracyjna jako organ uczelni, wobec czego skarga podlega odrzuceniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Skarga okazała się niedopuszczalna.
Na wstępie trzeba zauważyć, że zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270 z późn. zm.) skarga do sądu administracyjnego przysługuje tylko na (1) decyzje administracyjne, (2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty, (3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, (4) inne niż określone w pkt 1-3 akty bądź też czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, (5) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane w indywidualnych sprawach, (6) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, (7) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 6, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, (8) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, oraz na (9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-5.
Nie ulega zatem wątpliwości, że w powyższym katalogu nie mieści się kontrola działalności jako takiej Rady Wydziału Historycznego U. w Poznaniu, gdyż sam przedmiot zaskarżenia nie dotyczy w ogóle aktu lub czynności organu administracji publicznej albo pozostawania w stanie bezczynności przez ten organ. Sąd administracyjny nie posiada natomiast kompetencji kontrolnych bądź też nadzorczych wobec organów uczelni. Tym samym skargę złożoną w przedmiotowej sprawie należy uznać za niedopuszczalną, co prowadzi z kolei do jej odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Niemniej, na marginesie należy zauważyć, że skarga podlegałaby odrzuceniu nawet, gdyby dotyczyła uchwał podjętych przez Radę Wydziału. Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) uczenia posiadają autonomię we wszystkich obszarach swojego działania na zasadach, jakie zostały określone w powołanej ustawie, co jest z kolei potwierdzeniem art. 70 ust. 5 Konstytucji RP. Tym samym uczelnie publiczne nie mają charakteru organu administracji publicznej w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz raczej stanowią zakład administracyjny, czyli jednostkę organizacyjną powołaną do wykonywania określonych zadań publicznych. Dlatego też sądowoadministracyjna kontrola aktów lub czynności podejmowanych przez takie podmioty musi być wprost umocowana w konkretnym przepisie ustawy.
Taką regulację zawarto w art. 36 ust. 1, art. 207 ust. 1 i 4 oraz 221 cytowanej ustawy, przy czym z perspektywy rozpatrywanej sprawy istotne znaczenie posiada pierwszy z wymienionych przepisów. Zgodnie bowiem z art. 36 ust. 1 in principio tej ustawy, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego stwierdza nieważność uchwały organu kolegialnego uczelnia lub decyzji rektora uczelni, ale z wyłączeniem decyzji administracyjny, w razie stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa lub statutem uczelni, nie później niż w terminie 2 miesięcy od otrzymania uchwały lub decyzji. Przepis ten stanowi zatem przejaw ogólnej reguły z art. 33 ust. 1 powołanej ustawy, według której minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego sprawuje nadzór nad działalnością uczelni. Tym samym przedmiotem zaskarżenia – na mocy wyraźnego wskazania w art. 36 ust. 1 in fine cytowanej ustawy – może być dopiero rozstrzygnięcie nadzorcze ministra, a nie sama uchwała organu kolegialnego uczelni, jak próbowałby to ewentualnie wywieść skarżący w niniejszej sprawie. Dlatego także w tym zakresie złożoną skargę należałoby uznać za niedopuszczalną.
Powyższe stanowisko aprobowane jest również w orzecznictwie (zob. wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 454/11; postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 17 sierpnia 2009 r., IV SA/Gl; wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt I OSK 1579/10; postanowienie NSA z dnia 11 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 884/10 – Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia .nsa.gov.pl).
W tej sytuacji Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
/-/ E. Podrazik
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Edyta Podrazik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 5 grudnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Edyta Podrazik po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. M. w przedmiocie działalności Rady Wydziału Historycznego U. w Poznaniu w kadencji od [...] września 2008 r. do [...] sierpnia 2012 r. oraz od [...] września 2012 r. postanawia odrzucić skargę /-/ E. Podrazik
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] czerwca 2012 r., sprecyzowanym następnie w piśmie z dnia [...] października 2012 r., D. M. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, domagając się uznania "działalności Rady Wydziału Historycznego U. w Poznaniu w kadencji [...].09.2008-[...].08.2012 i od [...].09.2012 r. (nowa czteroletnia kadencja) w dwóch różnych składach osobowych (w odniesieniu do profesorów i doktorów habilitowanych) – czyli odbywania posiedzeń nadzwyczajnych (tzw. naukowych) i zwyczajnych (tzw. administracyjnych)" za niezgodną z art. 67 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.).
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w jego ocenie Rada Wydziału powinna być jedna, złożona z pracowników nauki oraz wybranych przedstawicieli innych grup zawodowych. Tymczasem aktualnie eliminuje się część samodzielnych pracowników nauki z zasiadania w Radzie Administracyjnej, będącej ciałem równoległym do Rady Naukowej, które to Rady miałyby łącznie zastąpić jedną Radę Wydziału. Dlatego też skarżący został pozbawiony prawa do udziału w posiedzeniach zwyczajnych Rady Wydziału.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] czerwca 2012 r., uzupełnionej następnie pismem z dnia [...] listopada 2012 r., Rada Wydziału Historycznego U. w P. podkreśliła, że organami kolegialnymi w świetle powołanej ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym są senat oraz rady podstawowych jednostek organizacyjnych. Według natomiast § 23 ust. 1 Statutu UAM podstawową jednostką organizacyjną jest wydział oraz instytut. Nie istnieje zatem Rada Administracyjna jako organ uczelni, wobec czego skarga podlega odrzuceniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Skarga okazała się niedopuszczalna.
Na wstępie trzeba zauważyć, że zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270 z późn. zm.) skarga do sądu administracyjnego przysługuje tylko na (1) decyzje administracyjne, (2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty, (3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, (4) inne niż określone w pkt 1-3 akty bądź też czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, (5) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane w indywidualnych sprawach, (6) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, (7) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 6, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, (8) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, oraz na (9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-5.
Nie ulega zatem wątpliwości, że w powyższym katalogu nie mieści się kontrola działalności jako takiej Rady Wydziału Historycznego U. w Poznaniu, gdyż sam przedmiot zaskarżenia nie dotyczy w ogóle aktu lub czynności organu administracji publicznej albo pozostawania w stanie bezczynności przez ten organ. Sąd administracyjny nie posiada natomiast kompetencji kontrolnych bądź też nadzorczych wobec organów uczelni. Tym samym skargę złożoną w przedmiotowej sprawie należy uznać za niedopuszczalną, co prowadzi z kolei do jej odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Niemniej, na marginesie należy zauważyć, że skarga podlegałaby odrzuceniu nawet, gdyby dotyczyła uchwał podjętych przez Radę Wydziału. Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) uczenia posiadają autonomię we wszystkich obszarach swojego działania na zasadach, jakie zostały określone w powołanej ustawie, co jest z kolei potwierdzeniem art. 70 ust. 5 Konstytucji RP. Tym samym uczelnie publiczne nie mają charakteru organu administracji publicznej w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz raczej stanowią zakład administracyjny, czyli jednostkę organizacyjną powołaną do wykonywania określonych zadań publicznych. Dlatego też sądowoadministracyjna kontrola aktów lub czynności podejmowanych przez takie podmioty musi być wprost umocowana w konkretnym przepisie ustawy.
Taką regulację zawarto w art. 36 ust. 1, art. 207 ust. 1 i 4 oraz 221 cytowanej ustawy, przy czym z perspektywy rozpatrywanej sprawy istotne znaczenie posiada pierwszy z wymienionych przepisów. Zgodnie bowiem z art. 36 ust. 1 in principio tej ustawy, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego stwierdza nieważność uchwały organu kolegialnego uczelnia lub decyzji rektora uczelni, ale z wyłączeniem decyzji administracyjny, w razie stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa lub statutem uczelni, nie później niż w terminie 2 miesięcy od otrzymania uchwały lub decyzji. Przepis ten stanowi zatem przejaw ogólnej reguły z art. 33 ust. 1 powołanej ustawy, według której minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego sprawuje nadzór nad działalnością uczelni. Tym samym przedmiotem zaskarżenia – na mocy wyraźnego wskazania w art. 36 ust. 1 in fine cytowanej ustawy – może być dopiero rozstrzygnięcie nadzorcze ministra, a nie sama uchwała organu kolegialnego uczelni, jak próbowałby to ewentualnie wywieść skarżący w niniejszej sprawie. Dlatego także w tym zakresie złożoną skargę należałoby uznać za niedopuszczalną.
Powyższe stanowisko aprobowane jest również w orzecznictwie (zob. wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 454/11; postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 17 sierpnia 2009 r., IV SA/Gl; wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt I OSK 1579/10; postanowienie NSA z dnia 11 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 884/10 – Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia .nsa.gov.pl).
W tej sytuacji Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
/-/ E. Podrazik
