I SA/Gd 834/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
2014-09-08Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marek Kraus /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 8 września 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marek Kraus po rozpoznaniu w dniu 8 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. T. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 kwietnia 2014 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia 18 kwietnia 2014 r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania M. T. – dalej jako "Skarżąca" od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 22 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru dołączonego do akt administracyjnych sprawy (karta 160) wynika, że doręczyciel w dniu 9 maja 2014 r. doręczył przesyłkę, zawierającą zaskarżoną decyzję wraz z prawidłowym pouczeniem o trybie i terminie wniesienia skargi do sądu administracyjnego, pełnoletniemu domownikowi – synowi Skarżącej.
W dniu 5 czerwca 2014 r. Skarżąca nadała w urzędzie pocztowym skargę na ww. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 kwietnia 2014 r. bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przekazał skargę Dyrektorowi Izby Skarbowej, według właściwości, w dniu 12 czerwca 2014 r. (data nadania przesyłki pocztowej).
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej odrzucenie, z uwagi na wniesienie skargi z uchybieniem terminu.
Odpis odpowiedzi na skargę doręczono Skarżącej w dniu 24 lipca 2014 r.
W dniu 25 lipca 2014 r. Skarżąca wystąpiła do tut. Sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
W uzasadnieniu Skarżąca wskazała, że z odpowiedzi na skargę dowiedziała się, że błędnie złożyła skargę bezpośrednio do Sądu. W ocenie Skarżącej powyższe było wynikiem omyłki, wynikającej ze złego stanu zdrowia. Wskutek choroby Skarżąca pozostaje w stanie permanentnego stresu, co negatywnie wpływa na jej postepowanie.
Do wniosku Skarżąca dołączyła zwolnienie lekarskie, z którego treści wynika, że w chwili składania skargi pozostawała na zwolnieniu lekarskim.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", uchybiony termin można przywrócić, jeżeli spełnione zostaną następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu, wniosek taki zostanie wniesiony w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, równocześnie ze złożeniem wniosku strona dokona czynności, dla której określony był termin, we wniosku uprawdopodobnione zostaną okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego.
Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że dla przywrócenia terminu konieczne jest, aby wskazane wyżej przesłanki zostały spełnione łącznie, w przeciwnym razie wniosek podlega oddaleniu bądź też – w przypadku wniosku spóźnionego lub z mocy ustawy niedopuszczalnego – odrzuceniu przez Sąd.
W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie Skarżąca w terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia skargi wystąpiła z wnioskiem o jego przywrócenie, natomiast nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Skarżąca, wnioskując o przywrócenie uchybionego terminu powołała się na zły stan zdrowia oraz fakt pozostawania na zwolnieniu lekarskim.
W ocenie Sądu przedstawione we wniosku o przywrócenie terminu okoliczności nie świadczą o braku winy w uchybieniu terminu, a zatem wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługuje na uwzględnienie.
Kryterium braku winy w rozumieniu art. 86 § 1 p.p.s.a, polega na dopełnieniu przez stronę (jej pełnomocnika) obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej (por. wyroki: WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 295/10, LEX nr 670948 i NSA z dnia 14 lipca 2010 r. sygn. akt I FZ 226/10, LEX nr 658416). Oceniając wystąpienie tej przesłanki sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu (zob. postanowienie NSA z dnia 28 marca 2012 r., II OZ 179/12, LEX nr 1138241). Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in.: stany nadzwyczajne, takie jak problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe (powódź, pożar), czy nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą.
Z brakiem winy mamy zatem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Okolicznością taką nie jest w ocenie Sądu twierdzenie Skarżącej, że zły stan zdrowia uniemożliwiał prawidłowe zaadresowanie przesyłki.
Jak już wyżej podkreślono, warunkiem przywrócenia terminu jest uprawdopodobnienie braku winy w jego uchybieniu, przy czym winę pojmuje się w sposób obiektywny – wymagając od strony staranności. Od strony postępowania należy bowiem oczekiwać i wymagać szczególnej staranności w zakresie prowadzenia swych spraw. W tym też kontekście należy oceniać przesłankę braku winy w uchybieniu terminu przez skarżącego. Należyta staranność w prowadzeniu swych spraw wymaga, by w warunkach z jakiegokolwiek powodu niekorzystnych zachować szczególną dbałość i ostrożność, zwłaszcza w dokonywaniu istotnych czynności urzędowych.
Sąd stanął na stanowisku, że twierdzenie Skarżącej o omyłkowym nadaniu przesyłki bezpośrednio do Sądu, zamiast do Dyrektora Izby Skarbowej, nie może mieć wpływu na bieg terminów sądowych. W ocenie Sądu wskazane okoliczności dotyczące złego stanu zdrowia, nie mogą stanowić o braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Skarżąca, pomimo, jak twierdzi, złego samopoczucia i choroby udała się do placówki pocztowej celem nadania przesyłki. Błędne zaadresowanie przesyłki świadczy, w ocenie Sądu, o niezachowaniu należytej staranności, a zatem strona nie uprawdopodobniła okoliczności wskazującej na brak winy w uchybieniu terminu.
Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł, jak w postanowieniu.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marek Kraus /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 8 września 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marek Kraus po rozpoznaniu w dniu 8 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. T. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 kwietnia 2014 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia 18 kwietnia 2014 r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania M. T. – dalej jako "Skarżąca" od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 22 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru dołączonego do akt administracyjnych sprawy (karta 160) wynika, że doręczyciel w dniu 9 maja 2014 r. doręczył przesyłkę, zawierającą zaskarżoną decyzję wraz z prawidłowym pouczeniem o trybie i terminie wniesienia skargi do sądu administracyjnego, pełnoletniemu domownikowi – synowi Skarżącej.
W dniu 5 czerwca 2014 r. Skarżąca nadała w urzędzie pocztowym skargę na ww. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 kwietnia 2014 r. bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przekazał skargę Dyrektorowi Izby Skarbowej, według właściwości, w dniu 12 czerwca 2014 r. (data nadania przesyłki pocztowej).
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej odrzucenie, z uwagi na wniesienie skargi z uchybieniem terminu.
Odpis odpowiedzi na skargę doręczono Skarżącej w dniu 24 lipca 2014 r.
W dniu 25 lipca 2014 r. Skarżąca wystąpiła do tut. Sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
W uzasadnieniu Skarżąca wskazała, że z odpowiedzi na skargę dowiedziała się, że błędnie złożyła skargę bezpośrednio do Sądu. W ocenie Skarżącej powyższe było wynikiem omyłki, wynikającej ze złego stanu zdrowia. Wskutek choroby Skarżąca pozostaje w stanie permanentnego stresu, co negatywnie wpływa na jej postepowanie.
Do wniosku Skarżąca dołączyła zwolnienie lekarskie, z którego treści wynika, że w chwili składania skargi pozostawała na zwolnieniu lekarskim.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", uchybiony termin można przywrócić, jeżeli spełnione zostaną następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu, wniosek taki zostanie wniesiony w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, równocześnie ze złożeniem wniosku strona dokona czynności, dla której określony był termin, we wniosku uprawdopodobnione zostaną okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego.
Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że dla przywrócenia terminu konieczne jest, aby wskazane wyżej przesłanki zostały spełnione łącznie, w przeciwnym razie wniosek podlega oddaleniu bądź też – w przypadku wniosku spóźnionego lub z mocy ustawy niedopuszczalnego – odrzuceniu przez Sąd.
W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie Skarżąca w terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia skargi wystąpiła z wnioskiem o jego przywrócenie, natomiast nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Skarżąca, wnioskując o przywrócenie uchybionego terminu powołała się na zły stan zdrowia oraz fakt pozostawania na zwolnieniu lekarskim.
W ocenie Sądu przedstawione we wniosku o przywrócenie terminu okoliczności nie świadczą o braku winy w uchybieniu terminu, a zatem wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługuje na uwzględnienie.
Kryterium braku winy w rozumieniu art. 86 § 1 p.p.s.a, polega na dopełnieniu przez stronę (jej pełnomocnika) obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej (por. wyroki: WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 295/10, LEX nr 670948 i NSA z dnia 14 lipca 2010 r. sygn. akt I FZ 226/10, LEX nr 658416). Oceniając wystąpienie tej przesłanki sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu (zob. postanowienie NSA z dnia 28 marca 2012 r., II OZ 179/12, LEX nr 1138241). Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in.: stany nadzwyczajne, takie jak problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe (powódź, pożar), czy nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą.
Z brakiem winy mamy zatem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Okolicznością taką nie jest w ocenie Sądu twierdzenie Skarżącej, że zły stan zdrowia uniemożliwiał prawidłowe zaadresowanie przesyłki.
Jak już wyżej podkreślono, warunkiem przywrócenia terminu jest uprawdopodobnienie braku winy w jego uchybieniu, przy czym winę pojmuje się w sposób obiektywny – wymagając od strony staranności. Od strony postępowania należy bowiem oczekiwać i wymagać szczególnej staranności w zakresie prowadzenia swych spraw. W tym też kontekście należy oceniać przesłankę braku winy w uchybieniu terminu przez skarżącego. Należyta staranność w prowadzeniu swych spraw wymaga, by w warunkach z jakiegokolwiek powodu niekorzystnych zachować szczególną dbałość i ostrożność, zwłaszcza w dokonywaniu istotnych czynności urzędowych.
Sąd stanął na stanowisku, że twierdzenie Skarżącej o omyłkowym nadaniu przesyłki bezpośrednio do Sądu, zamiast do Dyrektora Izby Skarbowej, nie może mieć wpływu na bieg terminów sądowych. W ocenie Sądu wskazane okoliczności dotyczące złego stanu zdrowia, nie mogą stanowić o braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Skarżąca, pomimo, jak twierdzi, złego samopoczucia i choroby udała się do placówki pocztowej celem nadania przesyłki. Błędne zaadresowanie przesyłki świadczy, w ocenie Sądu, o niezachowaniu należytej staranności, a zatem strona nie uprawdopodobniła okoliczności wskazującej na brak winy w uchybieniu terminu.
Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł, jak w postanowieniu.
