IV SO/Wr 12/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2013-06-18Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta Sikorska /przewodniczący/
Mirosława Rozbicka-Ostrowska /sprawozdawca/
Wanda Wiatkowska-IlkówSentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie Sędzia NSA Mirosława Rozbicka – Ostrowska (spr.) Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Protokolant Anna Rudzińska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 r. sprawy z wniosku G. W. o wymierzenie grzywny Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz z aktami sprawy postanawia: I. wymierzyć Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. grzywnę w kwocie 500 (słownie: pięćset) złotych, II. zasądzić od Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. na rzecz skarżącej G. W. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 29 czerwca 2012 r. wniesionym bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu G. W. wniosła skargę na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. z dnia [...] maja 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania jej stypendium rektora dla najlepszych studentów za wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym. Przedmiotowe pismo z dnia 29 czerwca 2012 r. – zarejestrowane pod sygn. akt IV KO 49/12 - jako niewłaściwie wniesione bezpośrednio do tutejszego Sądu przekazano wraz z załącznikami w dniu 2 lipca 2012 r. do Odwoławczej Komisji Stypendialnej
w Politechnice W.. Powyższa przesyłka sądowa została odebrana w dniu
4 lipca 2012 r. przez pełnomocnika pocztowego nr 6 Politechniki W. Działu Ochrony Mienia i Korespondencji Sekcji Korespondencji M. P..
Wnioskiem z dnia 7 marca 2013 r. G. W. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o wymierzenie grzywny Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. za nieprzekazanie jej skargi z dnia 29 czerwca 2012 r. kierowanej do tegoż Sądu, z tym uzasadnieniem, że skarga ta wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi nie została przekazana w terminie 30 dni do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Wnioskodawczyni wskazała również, że 11 lutego 2013r. wysłała pismo wraz z kopią skargi, przypominające o obowiązujących terminach, które to pismo pozostawiono bez odpowiedzi.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny Odwoławcza Komisja Stypendialna w Politechnice W. wniosła o jego oddalenie jako zbyt dolegliwego w stosunku do stopnia jej zawinienia w uchybieniu terminu, podnosząc zarzut braku zawinienia w uchybieniu terminu. Jednocześnie Komisja przyznała fakt przesłania przez nią skargi do Sądu z dużym opóźnieniem w stosunku do terminu,
w jakim skarga ta została doręczona Politechnice W., lecz bez opóźnienia
w stosunku do terminu, w jakim powzięła ona wiadomość o złożeniu skargi. Zdaniem komisji do opóźnienia doszło skutkiem niefortunnego zbiegu różnych okoliczności, a nie skutkiem złej woli czy zaniedbań po jej stronie. Pierwszą z tych okoliczności było wniesienie skargi przez wnioskodawczynię bezpośrednio do sądu administracyjnego ,który przesłał ją na Politechnikę W., a pracownik dziekanatu złożył ją do akt studentki, pozostając w błędnym przekonaniu o odrzuceniu skargi przez Sąd. O fakcie złożenia pisma z Sądu do akt wnioskodawczyni została powiadomiona. Natomiast błędne zachowanie pracowników dziekanatu było wynikiem niedostatecznej wiedzy
o procedurze sądowej i braku jakichkolwiek doświadczeń w tym zakresie. Dopiero po interwencji skarżącej (pismem z dnia 11 lutego 2013 r.) podjęto poszukiwania skargi, która wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy została przekazana w dniu 14 marca 2013 r. do sądu administracyjnego .
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)(dalej zwanej ustawą p.p.s.a.), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ ten, zgodnie z art. 54 § 2 p.p.s.a., przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Niezastosowanie się przez organ administracji publicznej do tego obowiązku skutkuje tym, że na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. sąd może orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. sformułowanie "W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny (...)" oznacza, że wyłączną, materialno-prawną przesłanką orzeczenia grzywny jest niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. w terminie przewidzianym w tym przepisie. Jednakże sformułowanie "Sąd może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny oznacza, że podejmując rozstrzygnięcie w tej sprawie Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 ustawy, czas, jaki upłynął od wniesienia skargi, a także okoliczność, czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. A zatem, co należy podkreślić- wymierzenie grzywny organowi może nastąpić w każdym przypadku niewypełnienia obowiązków, niezależnie od stopnia zawinienia organu.
W rozpoznawanej sprawie zachodzą okoliczności odpowiadające dyspozycji przepisu art. 55 ustawy. Z materiału aktowego, a mianowicie ze zwrotnego poświadczenia odbioru, znajdującego się w aktach tutejszego Sądu o sygn. akt IV KO 49/12 wynika, że skarga strony z dnia 29 czerwca 2012 r. adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wpłynęła do organu w dniu
4 lipca 2012 r., co oznacza, że termin do przekazania skargi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę minął w dniu 5 sierpnia 2012 r. Tymczasem, wskazana wyżej dokumentacja, nadana przez organ w dniu 13 marca 2013 r. wpłynęła do Sądu w dniu 14 marca 2013 r. A zatem złożona przez skarżącą skarga "dotarła" do sądu administracyjnego z przekroczeniem ustawowego terminu o ponad 7 miesięcy.
Powyższe okoliczności uzasadniają stwierdzenie, że wniosek skarżącej zasługuje na uwzględnienie.
W tym miejscu wymaga podkreślenia, że grzywna wymierzana organowi, o jakiej mowa w przepisie art. 55 § 1 p.p.s.a., ma charakter mieszany, a mianowicie dyscyplinująco - restrykcyjny. Ma ona, bowiem na celu, oprócz dyscyplinowania organu stanowić sankcję za naruszenie podstawowego prawa jednostki do rozpatrzenia sprawy bez zbędnej zwłoki. Ponadto wymierzenie grzywny pełni funkcję prewencyjną i ma służyć zapobieganiu naruszania przez organ przepisu art. 54 § 2 p.p.s.a. w przyszłości. W zakresie wymiaru grzywny, którą można orzec za niewypełnienie przez organ administracji publicznej obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. unormowanie art. 55 § 2 p.p.s.a. odsyła do przepisu art. 154 § 6 p.p.s.a. Stosownie do tego przepisu. grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Jak wynika z portalu informacyjnego Głównego Urzędu Statystycznego przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2012 r. wynosiło 3521,67 złotych.
Mając na uwadze wysokość tej kwoty Sąd uznał, że w niniejszej sprawie adekwatne do stopnia zaniedbania obowiązków przez organ jest wymierzenie grzywny w wysokości wskazanej w sentencji orzeczenia, albowiem czas, jaki upłynął od wniesienia skargi był znaczny. Natomiast jedyną okolicznością łagodzącą wymiar grzywny jest to, że po przesłaniu przez skarżącą pisma ponaglającego z 11 lutego
2013 r. organ w trzydziestodniowym terminie od dnia jego otrzymania nadesłał skargę wraz z aktami administracyjnymi sprawy i odpowiedzią na skargę. Samo jednak wykonanie obowiązku, określonego w art. 54 § 2 p.p.s.a nie uzasadnia odstąpienia od wymierzenia grzywny. Z treści nadesłanej przez organ odpowiedzi na wniosek
o ukaraniu grzywną wynika wprost, co było przyczyną nie przekazania skargi
w terminie przewidzianym art. 54 § 2 p.p.s.a. Jednak organ, który dopuszcza się naruszenia obowiązku, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie nie może zasłaniać się problemami natury organizacyjnej, w szczególności związanymi z obiegiem dokumentów i merytorycznym nieprzygotowaniem pracownika do kwalifikacji pism wpływających do organu. W świetle ujawnionych okoliczności sprawy organ zareagował na skargę skarżącej dopiero po pisemnej interwencji strony z 11.02.2013 r., przekazując skargę do Sądu w około-miesięcznym terminie. Jest to jedyna okoliczność przemawiająca na korzyść organu, lecz biorąc pod uwagę czas jaki upłynął od daty wpływu skargi strony i wniesienie jej wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na nią do tutejszego Sądu z przekroczeniem ustawowego terminu o ponad 7 miesięcy uzasadnia wymierzenie grzywny w wysokości 500 zł. W ocenie Sądu taka kwota grzywny stanowić będzie sankcję na tyle dotkliwą, że zapobiegnie w przyszłości nie wywiązywaniu się przez organ z obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a.
Z powyższych względów na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 200 § 1 p.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta Sikorska /przewodniczący/Mirosława Rozbicka-Ostrowska /sprawozdawca/
Wanda Wiatkowska-Ilków
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie Sędzia NSA Mirosława Rozbicka – Ostrowska (spr.) Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Protokolant Anna Rudzińska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 r. sprawy z wniosku G. W. o wymierzenie grzywny Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz z aktami sprawy postanawia: I. wymierzyć Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. grzywnę w kwocie 500 (słownie: pięćset) złotych, II. zasądzić od Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. na rzecz skarżącej G. W. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 29 czerwca 2012 r. wniesionym bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu G. W. wniosła skargę na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. z dnia [...] maja 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania jej stypendium rektora dla najlepszych studentów za wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym. Przedmiotowe pismo z dnia 29 czerwca 2012 r. – zarejestrowane pod sygn. akt IV KO 49/12 - jako niewłaściwie wniesione bezpośrednio do tutejszego Sądu przekazano wraz z załącznikami w dniu 2 lipca 2012 r. do Odwoławczej Komisji Stypendialnej
w Politechnice W.. Powyższa przesyłka sądowa została odebrana w dniu
4 lipca 2012 r. przez pełnomocnika pocztowego nr 6 Politechniki W. Działu Ochrony Mienia i Korespondencji Sekcji Korespondencji M. P..
Wnioskiem z dnia 7 marca 2013 r. G. W. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o wymierzenie grzywny Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Politechniki W. za nieprzekazanie jej skargi z dnia 29 czerwca 2012 r. kierowanej do tegoż Sądu, z tym uzasadnieniem, że skarga ta wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi nie została przekazana w terminie 30 dni do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Wnioskodawczyni wskazała również, że 11 lutego 2013r. wysłała pismo wraz z kopią skargi, przypominające o obowiązujących terminach, które to pismo pozostawiono bez odpowiedzi.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny Odwoławcza Komisja Stypendialna w Politechnice W. wniosła o jego oddalenie jako zbyt dolegliwego w stosunku do stopnia jej zawinienia w uchybieniu terminu, podnosząc zarzut braku zawinienia w uchybieniu terminu. Jednocześnie Komisja przyznała fakt przesłania przez nią skargi do Sądu z dużym opóźnieniem w stosunku do terminu,
w jakim skarga ta została doręczona Politechnice W., lecz bez opóźnienia
w stosunku do terminu, w jakim powzięła ona wiadomość o złożeniu skargi. Zdaniem komisji do opóźnienia doszło skutkiem niefortunnego zbiegu różnych okoliczności, a nie skutkiem złej woli czy zaniedbań po jej stronie. Pierwszą z tych okoliczności było wniesienie skargi przez wnioskodawczynię bezpośrednio do sądu administracyjnego ,który przesłał ją na Politechnikę W., a pracownik dziekanatu złożył ją do akt studentki, pozostając w błędnym przekonaniu o odrzuceniu skargi przez Sąd. O fakcie złożenia pisma z Sądu do akt wnioskodawczyni została powiadomiona. Natomiast błędne zachowanie pracowników dziekanatu było wynikiem niedostatecznej wiedzy
o procedurze sądowej i braku jakichkolwiek doświadczeń w tym zakresie. Dopiero po interwencji skarżącej (pismem z dnia 11 lutego 2013 r.) podjęto poszukiwania skargi, która wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy została przekazana w dniu 14 marca 2013 r. do sądu administracyjnego .
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)(dalej zwanej ustawą p.p.s.a.), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ ten, zgodnie z art. 54 § 2 p.p.s.a., przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Niezastosowanie się przez organ administracji publicznej do tego obowiązku skutkuje tym, że na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. sąd może orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. sformułowanie "W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny (...)" oznacza, że wyłączną, materialno-prawną przesłanką orzeczenia grzywny jest niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. w terminie przewidzianym w tym przepisie. Jednakże sformułowanie "Sąd może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny oznacza, że podejmując rozstrzygnięcie w tej sprawie Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 ustawy, czas, jaki upłynął od wniesienia skargi, a także okoliczność, czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. A zatem, co należy podkreślić- wymierzenie grzywny organowi może nastąpić w każdym przypadku niewypełnienia obowiązków, niezależnie od stopnia zawinienia organu.
W rozpoznawanej sprawie zachodzą okoliczności odpowiadające dyspozycji przepisu art. 55 ustawy. Z materiału aktowego, a mianowicie ze zwrotnego poświadczenia odbioru, znajdującego się w aktach tutejszego Sądu o sygn. akt IV KO 49/12 wynika, że skarga strony z dnia 29 czerwca 2012 r. adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wpłynęła do organu w dniu
4 lipca 2012 r., co oznacza, że termin do przekazania skargi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę minął w dniu 5 sierpnia 2012 r. Tymczasem, wskazana wyżej dokumentacja, nadana przez organ w dniu 13 marca 2013 r. wpłynęła do Sądu w dniu 14 marca 2013 r. A zatem złożona przez skarżącą skarga "dotarła" do sądu administracyjnego z przekroczeniem ustawowego terminu o ponad 7 miesięcy.
Powyższe okoliczności uzasadniają stwierdzenie, że wniosek skarżącej zasługuje na uwzględnienie.
W tym miejscu wymaga podkreślenia, że grzywna wymierzana organowi, o jakiej mowa w przepisie art. 55 § 1 p.p.s.a., ma charakter mieszany, a mianowicie dyscyplinująco - restrykcyjny. Ma ona, bowiem na celu, oprócz dyscyplinowania organu stanowić sankcję za naruszenie podstawowego prawa jednostki do rozpatrzenia sprawy bez zbędnej zwłoki. Ponadto wymierzenie grzywny pełni funkcję prewencyjną i ma służyć zapobieganiu naruszania przez organ przepisu art. 54 § 2 p.p.s.a. w przyszłości. W zakresie wymiaru grzywny, którą można orzec za niewypełnienie przez organ administracji publicznej obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. unormowanie art. 55 § 2 p.p.s.a. odsyła do przepisu art. 154 § 6 p.p.s.a. Stosownie do tego przepisu. grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Jak wynika z portalu informacyjnego Głównego Urzędu Statystycznego przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2012 r. wynosiło 3521,67 złotych.
Mając na uwadze wysokość tej kwoty Sąd uznał, że w niniejszej sprawie adekwatne do stopnia zaniedbania obowiązków przez organ jest wymierzenie grzywny w wysokości wskazanej w sentencji orzeczenia, albowiem czas, jaki upłynął od wniesienia skargi był znaczny. Natomiast jedyną okolicznością łagodzącą wymiar grzywny jest to, że po przesłaniu przez skarżącą pisma ponaglającego z 11 lutego
2013 r. organ w trzydziestodniowym terminie od dnia jego otrzymania nadesłał skargę wraz z aktami administracyjnymi sprawy i odpowiedzią na skargę. Samo jednak wykonanie obowiązku, określonego w art. 54 § 2 p.p.s.a nie uzasadnia odstąpienia od wymierzenia grzywny. Z treści nadesłanej przez organ odpowiedzi na wniosek
o ukaraniu grzywną wynika wprost, co było przyczyną nie przekazania skargi
w terminie przewidzianym art. 54 § 2 p.p.s.a. Jednak organ, który dopuszcza się naruszenia obowiązku, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie nie może zasłaniać się problemami natury organizacyjnej, w szczególności związanymi z obiegiem dokumentów i merytorycznym nieprzygotowaniem pracownika do kwalifikacji pism wpływających do organu. W świetle ujawnionych okoliczności sprawy organ zareagował na skargę skarżącej dopiero po pisemnej interwencji strony z 11.02.2013 r., przekazując skargę do Sądu w około-miesięcznym terminie. Jest to jedyna okoliczność przemawiająca na korzyść organu, lecz biorąc pod uwagę czas jaki upłynął od daty wpływu skargi strony i wniesienie jej wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na nią do tutejszego Sądu z przekroczeniem ustawowego terminu o ponad 7 miesięcy uzasadnia wymierzenie grzywny w wysokości 500 zł. W ocenie Sądu taka kwota grzywny stanowić będzie sankcję na tyle dotkliwą, że zapobiegnie w przyszłości nie wywiązywaniu się przez organ z obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a.
Z powyższych względów na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 200 § 1 p.p.s.a.
