IV SAB/Wa 32/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-08-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Karolina Kisielewicz-Malec /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Karolina Kisielewicz-Malec po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. P. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie rozpoznania wniosku postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W dniu 2 lipca 2013 r. S. P. zwrócił się do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata). Wniosek złożył w sprawie wszczętej z jego skargi na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych, po otrzymaniu postanowienia Sądu z dnia 7 czerwca 2013 r. o odrzuceniu skargi.
We wniosku PPF skarżący oświadczył, że nie osiąga żadnego dochodu i z powodu stanu zdrowia nie może podjąć pracy. Jego jedyny majątek stanowi nieruchomość rolna (łąka) o pow. 0,34 ha. W uzasadnieniu podał, że z zawodu jest tokarzem i "na prawie się nie zna".
Referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 10 lipca 2013 r. wezwał skarżącego do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy przez złożenie (nadesłanie):
1) wyjaśnienia, z jakich konkretnie środków finansowych czerpie skarżący środki na bieżące utrzymanie, skoro we wniosku o przyznanie prawa pomocy podał, że nie osiąga żadnego dochodu (rubryka 10 wniosku PPF),
2) jednoznacznego oświadczenia, czy prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe,
3) udokumentowanego (w formie faktur, rachunków, dowodów wpłaty) spisu stałych wydatków odnoszących się do poszczególnych opłat eksploatacyjnych (opłaty za energię elektryczną, gaz, telefon, czynsz, itp.) oraz podanie, jaka jest miesięczna wysokości innych stałych kosztów ponoszonych przez skarżącego (zakup żywności, ubrań}, leków itp.),
4) wyjaśnienia, czy skarżący otrzymuje świadczenia z zakresu pomocy społecznej bądź inne świadczenia z zakresu zabezpieczenia społecznego (jeżeli tak należy wskazać rodzaj otrzymywanych świadczeń - np. zasiłek stały, zasiłek okresowy, zasiłek celowy, zasiłek rodzinny, świadczenia opiekuńcze - i nadesłać decyzję o przyznaniu tych świadczeń),
5) wyciągów z posiadanych przez skarżącego rachunków bankowych, w tym kont i lokat terminowych z okresu ostatnich trzech miesięcy (ewentualnie –oświadczenia o nieposiadaniu rachunku bankowego),
6) wyjaśnienia, jaki posiada tytuł prawny do nieruchomości rolnej o powierzchni 0,34 ha (nieużytki) oraz czy jest właścicielem jeszcze innych nieruchomości, ewentualnie kiedy sprzedał te nieruchomości i czy posiada środki finansowej z tej transakcji.
Jak wynika z akt sprawy powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 15 lipca 2013 r., jednakże do dnia rozpoznania wniosku pozostało bez odpowiedzi.
Stwierdzono, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Należy podkreślić, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Z treści art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. W związku z tym, zgodnie z art. 252 § 1 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony, obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach. Z kolei w myśl art. 255 tej ustawy, jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny jej stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Dopiero po zapoznaniu się z treścią takich dokumentów możliwe jest wydanie prawidłowego orzeczenia w sprawie prawa pomocy.
Skoro na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, musi on przedstawić sądowi argumentację, która potwierdzałaby jego niezdolność do wygospodarowania środków na pokrycie tych kosztów.
Referendarz stwierdza, że oświadczenie złożone przez skarżącego we wniosku o przyznanie prawa pomocy było niewystarczające do oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego. Jednak S. P., mimo wezwania, nie wskazał żadnych źródeł utrzymania, nie wskazał, jakie wydatki ponosi na swoje utrzymanie. Choćby był on na utrzymaniu osób bliskich lub w inny sposób zdobywał środki finansowe – powinien był o tym fakcie nadmienić w formularzu lub w odpowiedzi na wezwanie.
Trzeba podkreślić, że brak jest podstaw do prowadzenia z urzędu postępowania w sprawie sytuacji rodzinnej i majątkowej osoby wnioskującej o prawo pomocy, jeżeli ona sama uchyla się od złożenia niezbędnych do oceny tej sytuacji dokumentów. Uchylanie się przez skarżącego od składania dokładnych oświadczeń i nadesłania żądanych dokumentów przedstawiających sytuację majątkową w jakiej się znajduje, nie jest działaniem, które spowoduje przyznanie mu prawa pomocy we wnioskowym zakresie, ponieważ Sąd nie ma do tego podstaw. Nie jest bowiem w stanie ocenić rzeczywistej sytuacji majątkowej strony i odnieść ją do wysokości wymaganych od strony kosztów niniejszego postępowania.
Z tych powodów należało odmówić przyznania prawa pomocy na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Karolina Kisielewicz-Malec /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Karolina Kisielewicz-Malec po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. P. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie rozpoznania wniosku postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W dniu 2 lipca 2013 r. S. P. zwrócił się do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata). Wniosek złożył w sprawie wszczętej z jego skargi na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych, po otrzymaniu postanowienia Sądu z dnia 7 czerwca 2013 r. o odrzuceniu skargi.
We wniosku PPF skarżący oświadczył, że nie osiąga żadnego dochodu i z powodu stanu zdrowia nie może podjąć pracy. Jego jedyny majątek stanowi nieruchomość rolna (łąka) o pow. 0,34 ha. W uzasadnieniu podał, że z zawodu jest tokarzem i "na prawie się nie zna".
Referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 10 lipca 2013 r. wezwał skarżącego do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy przez złożenie (nadesłanie):
1) wyjaśnienia, z jakich konkretnie środków finansowych czerpie skarżący środki na bieżące utrzymanie, skoro we wniosku o przyznanie prawa pomocy podał, że nie osiąga żadnego dochodu (rubryka 10 wniosku PPF),
2) jednoznacznego oświadczenia, czy prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe,
3) udokumentowanego (w formie faktur, rachunków, dowodów wpłaty) spisu stałych wydatków odnoszących się do poszczególnych opłat eksploatacyjnych (opłaty za energię elektryczną, gaz, telefon, czynsz, itp.) oraz podanie, jaka jest miesięczna wysokości innych stałych kosztów ponoszonych przez skarżącego (zakup żywności, ubrań}, leków itp.),
4) wyjaśnienia, czy skarżący otrzymuje świadczenia z zakresu pomocy społecznej bądź inne świadczenia z zakresu zabezpieczenia społecznego (jeżeli tak należy wskazać rodzaj otrzymywanych świadczeń - np. zasiłek stały, zasiłek okresowy, zasiłek celowy, zasiłek rodzinny, świadczenia opiekuńcze - i nadesłać decyzję o przyznaniu tych świadczeń),
5) wyciągów z posiadanych przez skarżącego rachunków bankowych, w tym kont i lokat terminowych z okresu ostatnich trzech miesięcy (ewentualnie –oświadczenia o nieposiadaniu rachunku bankowego),
6) wyjaśnienia, jaki posiada tytuł prawny do nieruchomości rolnej o powierzchni 0,34 ha (nieużytki) oraz czy jest właścicielem jeszcze innych nieruchomości, ewentualnie kiedy sprzedał te nieruchomości i czy posiada środki finansowej z tej transakcji.
Jak wynika z akt sprawy powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 15 lipca 2013 r., jednakże do dnia rozpoznania wniosku pozostało bez odpowiedzi.
Stwierdzono, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Należy podkreślić, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Z treści art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. W związku z tym, zgodnie z art. 252 § 1 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony, obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach. Z kolei w myśl art. 255 tej ustawy, jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny jej stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Dopiero po zapoznaniu się z treścią takich dokumentów możliwe jest wydanie prawidłowego orzeczenia w sprawie prawa pomocy.
Skoro na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, musi on przedstawić sądowi argumentację, która potwierdzałaby jego niezdolność do wygospodarowania środków na pokrycie tych kosztów.
Referendarz stwierdza, że oświadczenie złożone przez skarżącego we wniosku o przyznanie prawa pomocy było niewystarczające do oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego. Jednak S. P., mimo wezwania, nie wskazał żadnych źródeł utrzymania, nie wskazał, jakie wydatki ponosi na swoje utrzymanie. Choćby był on na utrzymaniu osób bliskich lub w inny sposób zdobywał środki finansowe – powinien był o tym fakcie nadmienić w formularzu lub w odpowiedzi na wezwanie.
Trzeba podkreślić, że brak jest podstaw do prowadzenia z urzędu postępowania w sprawie sytuacji rodzinnej i majątkowej osoby wnioskującej o prawo pomocy, jeżeli ona sama uchyla się od złożenia niezbędnych do oceny tej sytuacji dokumentów. Uchylanie się przez skarżącego od składania dokładnych oświadczeń i nadesłania żądanych dokumentów przedstawiających sytuację majątkową w jakiej się znajduje, nie jest działaniem, które spowoduje przyznanie mu prawa pomocy we wnioskowym zakresie, ponieważ Sąd nie ma do tego podstaw. Nie jest bowiem w stanie ocenić rzeczywistej sytuacji majątkowej strony i odnieść ją do wysokości wymaganych od strony kosztów niniejszego postępowania.
Z tych powodów należało odmówić przyznania prawa pomocy na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a.
