I SA/Lu 761/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2013-09-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Irena Szarewicz-Iwaniuk /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uniemożliwienia zapoznania się z aktami sprawy - p o s t a n a w i a – - odrzucić skargę
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze przekazało skargę B. B. na uniemożliwienie zapoznania się z aktami sprawy, celem jej rozpatrzenia według właściwości.
Z uzasadnienia ww. postanowienia wynika, że B. B. złożył w Urzędzie Gminy w dniu 24 kwietnia 2013 r. skargę skierowaną do Samorządowego Kolegium Odwoławczego na działanie organu polegające na tym, iż w dniu 16 kwietnia 2013 r. nie umożliwiono mu zapoznania się z aktami sprawy znak [...]. Kolegium potraktowało wniesioną skargę jako skargę na zaniedbanie lub nienależyte wykonywania zadań przez właściwy organ (Wójta Gminy), do której mają zastosowanie przepisy Działu VIII k.p.a. SKO uznało, że nie jest organem właściwym do rozpoznania skargi na działalność Wójta, dlatego na podstawie art. 231 w zw. z art. 229 pkt 3 k.p.a. przekazało sprawę zgodnie z właściwością Radzie Gminy. Skarżący został również pouczony, że powyższe postanowienie jest niezaskarżalne.
W dniu 31 maja 2013 r. (data pisma i stempla pocztowego) B. B. wniósł pismo zatytułowane "sprzeciw do wydanych postanowień [...] z dnia [...]
Kolegium pismem z dnia 18 czerwca 2013 r. wezwało skarżącego do sprecyzowania treści złożonego pisma. Pismem złożonym osobiście w SKO dnia 9 lipca 2013 r. B. B. wyjaśnił, że sprzeciw od powyższych postanowień należy traktować jako skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Tak sformułowana skarga wraz z aktami sprawy została przekazana do tut. Sądu. W odpowiedzi na skargę Samorządowe kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie, z uwagi na fakt, że sprawa jakiej skarga dotyczy, nie podlega kognicji sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Jak wynika z art.175 ust.1 i art.184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez dokonywanie, w zakresie określonym w ustawie, kontroli działalności administracji publicznej, w tym również przez orzekanie o zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych organów administracji rządowej.
Stosownie do art.1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej, o której mowa, dokonywana jest, co do zasady, pod względem zgodności z prawem, zgodnie zaś z art.3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270- p.p.s.a), obejmuje ona orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że kontroli sądów administracyjnych nie została poddana działalność administracji publicznej we wszystkich jej przejawach, a jedynie takie przejawy tej działalności, które przybrały formę jednego z aktów lub czynności wymienionych w przywołanym art.3 § 2 p.p.s.a., w tym - spośród postanowień - postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2) oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3).
Przedmiotem skargi B. B. jest postanowienie wydana na podstawie art. 231 k.p.a., o przekazaniu skargi (w rozumieniu Działu VIII k.p.a.) przez organ niewłaściwy do organu właściwego. Postanowienie to nie należy do żadnej z kategorii postanowień, na które można wnieść skargę do sądu administracyjnego w świetle art. 3 § 2 pkt 2 i 3 p.p.s.a. Na postanowienie to nie służy zażalenie, gdyż zaskarżalne zażaleniem są tylko te postanowienia, o których kodeks tak stanowi (art. 141 § 1 k.p.a.), zaś art. 231 k.p.a. nie przewiduje takiej możliwości. Nie jest to ani postanowienie kończące postępowanie, ani rozstrzygające sprawę co do istoty. Zostało wydane w trybie tzw. uproszczonego postępowania w sprawach skarg i wniosków (Dział VIII k.p.a.), a nie w postępowaniu egzekucyjnym czy zabezpieczającym.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Irena Szarewicz-Iwaniuk /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uniemożliwienia zapoznania się z aktami sprawy - p o s t a n a w i a – - odrzucić skargę
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze przekazało skargę B. B. na uniemożliwienie zapoznania się z aktami sprawy, celem jej rozpatrzenia według właściwości.
Z uzasadnienia ww. postanowienia wynika, że B. B. złożył w Urzędzie Gminy w dniu 24 kwietnia 2013 r. skargę skierowaną do Samorządowego Kolegium Odwoławczego na działanie organu polegające na tym, iż w dniu 16 kwietnia 2013 r. nie umożliwiono mu zapoznania się z aktami sprawy znak [...]. Kolegium potraktowało wniesioną skargę jako skargę na zaniedbanie lub nienależyte wykonywania zadań przez właściwy organ (Wójta Gminy), do której mają zastosowanie przepisy Działu VIII k.p.a. SKO uznało, że nie jest organem właściwym do rozpoznania skargi na działalność Wójta, dlatego na podstawie art. 231 w zw. z art. 229 pkt 3 k.p.a. przekazało sprawę zgodnie z właściwością Radzie Gminy. Skarżący został również pouczony, że powyższe postanowienie jest niezaskarżalne.
W dniu 31 maja 2013 r. (data pisma i stempla pocztowego) B. B. wniósł pismo zatytułowane "sprzeciw do wydanych postanowień [...] z dnia [...]
Kolegium pismem z dnia 18 czerwca 2013 r. wezwało skarżącego do sprecyzowania treści złożonego pisma. Pismem złożonym osobiście w SKO dnia 9 lipca 2013 r. B. B. wyjaśnił, że sprzeciw od powyższych postanowień należy traktować jako skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Tak sformułowana skarga wraz z aktami sprawy została przekazana do tut. Sądu. W odpowiedzi na skargę Samorządowe kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie, z uwagi na fakt, że sprawa jakiej skarga dotyczy, nie podlega kognicji sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Jak wynika z art.175 ust.1 i art.184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez dokonywanie, w zakresie określonym w ustawie, kontroli działalności administracji publicznej, w tym również przez orzekanie o zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych organów administracji rządowej.
Stosownie do art.1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej, o której mowa, dokonywana jest, co do zasady, pod względem zgodności z prawem, zgodnie zaś z art.3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270- p.p.s.a), obejmuje ona orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że kontroli sądów administracyjnych nie została poddana działalność administracji publicznej we wszystkich jej przejawach, a jedynie takie przejawy tej działalności, które przybrały formę jednego z aktów lub czynności wymienionych w przywołanym art.3 § 2 p.p.s.a., w tym - spośród postanowień - postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2) oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3).
Przedmiotem skargi B. B. jest postanowienie wydana na podstawie art. 231 k.p.a., o przekazaniu skargi (w rozumieniu Działu VIII k.p.a.) przez organ niewłaściwy do organu właściwego. Postanowienie to nie należy do żadnej z kategorii postanowień, na które można wnieść skargę do sądu administracyjnego w świetle art. 3 § 2 pkt 2 i 3 p.p.s.a. Na postanowienie to nie służy zażalenie, gdyż zaskarżalne zażaleniem są tylko te postanowienia, o których kodeks tak stanowi (art. 141 § 1 k.p.a.), zaś art. 231 k.p.a. nie przewiduje takiej możliwości. Nie jest to ani postanowienie kończące postępowanie, ani rozstrzygające sprawę co do istoty. Zostało wydane w trybie tzw. uproszczonego postępowania w sprawach skarg i wniosków (Dział VIII k.p.a.), a nie w postępowaniu egzekucyjnym czy zabezpieczającym.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.
