I OZ 767/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-09-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Izabella Kulig - Maciszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. K.i-K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 158/12 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skarg J. K. – K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] i nr [...] w przedmiocie zasiłków celowych postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 158/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę kasacyjną J. K. – K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 grudnia 2012 r. w sprawie ze skarg J. K. – K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] listopada 2011 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż odpis wyroku z dnia 14 grudnia 2012 r. został doręczony skarżącej w dniu 4 marca 2013 r. Referendarz sądowy WSA w Krakowie postanowieniem z dnia 15 marca 2013 r. ustanowił dla skarżącej pełnomocnika z urzędu, adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka w Krakowie zarządzeniem z dnia 30 kwietnia 2013r. wyznaczyła na pełnomocnika skarżącej z urzędu adwokata Pawła Kozieła, który w dniu 6 czerwca 2013 r. wniósł skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Krakowie.
Sąd I instancji stwierdził, iż skarga kasacyjna została wniesiona po upływie terminu określonego w art. 177 § 1 p.p.s.a. i jako taka podlegała odrzuceniu. Sąd zaznaczył także, iż przedmiotowa skarga kasacyjna nie zawierała wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono:
1) art. 178 z zw. z art. 177 § 1 w zw. z art. 175 § 1 p.p.s.a. poprzez bezpodstawne przyjęcie, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu biegnie od dnia doręczenia stronie wyroku z uzasadnieniem, podczas gdy powinien być liczony od dnia zawiadomienia pełnomocnika z urzędu;
2) art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP poprzez ich niezastosowanie, co doprowadziło do nierównego potraktowania skarżącej wobec prawa z uwagi na korzystanie przez skarżącą z pomocy prawnej pełnomocnika z urzędu, czego konsekwencją było zamknięcie drogi do zaskarżenia skargą kasacyjną wyroku Sądu pierwszej instancji.
W oparciu o powyższe zarzuty pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Z ostrożności procesowej pełnomocnik skarżącej wniósł o skierowania pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego w trybie art. 193 Konstytucji RP o następującej treści:
"Czy art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest zgodny z art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP w zakresie, w jakim wskazuje na rozpoczęcie biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem w sytuacji, kiedy strona korzysta z pomocy prawnej pełnomocnika z urzędu ustanowionego już po upływie tak obliczonego terminu."
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, iż skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia, który przysługuje stronie niezależnie od tego czy korzysta z pomocy prawnej pełnomocnika z wyboru czy z urzędu. Musi przysługiwać również stronie, dla której pełnomocnik z urzędu został ustanowiony po 30 dniach od otrzymania orzeczenia z uzasadnieniem. Powołując się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 253/05 pełnomocnik skarżącej wskazał, że termin 30 dni do wniesienia skargi kasacyjnej liczy się od dnia zawiadomienia pełnomocnika z urzędu
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. W sprawie niniejszej nie podlega sporowi, iż skarga wniesiona przez pełnomocnika skarżącej w dniu w dniu 6 czerwca 2013 r. została złożona z przekroczeniem ustawowego terminu określonego w cytowanym wyżej przepisie, a który zaczął swój bieg od dnia doręczenia skarżącej odpisu wyroku z dnia 14 grudnia 2012 r. wraz z uzasadnieniem, tj. w dniu 4 marca 2013 r.
Należy wskazać, iż zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w literaturze przedmiotu podkreśla się, że wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia skargi kasacyjnej (por. m. in. postanowienie NSA z dnia 25 października 2006 r., sygn. akt I OZ 1444/06; postanowienie NSA z dnia 15 marca 2007 r., sygn. akt I FZ 59/07; postanowienie NSA z dnia 19 października 2007 r., sygn. akt II OZ 1036/07; postanowienie NSA z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt II FZ 295/09; postanowienie NSA z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. akt II GZ 213/09). W szczególności nie powoduje jego przerwania, zawieszenia ani przedłużenia. Przyznanie pełnomocnika po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej może natomiast uzasadniać złożenie wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Należy jednak przyjąć, iż w sytuacji, gdy pełnomocnik ustanowiony z urzędu zaniedba złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wniesionej po upływie terminu - skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako wniesiona po terminie (por. np. postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2005 r. FZ 754/04 i postanowienie NSA z dnia 12 grudnia 2007 r., I OZ 930/07). Taki przypadek występuje w sprawie niniejszej. Pełnomocnik z urzędu skarżącej wnosząc skargę kasacyjną nie złożył bowiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W tym stanie sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie był zobowiązany skargę kasacyjną odrzucić, co też uczynił prawidłowo w zaskarżonym postanowieniu.
Nie podzielając poglądu wyrażonego w przytoczonym w skardze kasacyjnej postanowieniu NSA z dnia 15 kwietnia 2005 r., II OZ 253/05 zauważyć należy, że ma on odosobniony charakter, a w wyrażona w nim teza jest wysoce dyskusyjna w świetle przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do skierowania pytania do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności art. 177 § 1 p.p.s.a. z art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP. W kontekście powyżej powołanego wniosku wskazać należy, iż instytucja pytania prawnego przewidziana art. 193 Konstytucji RP nie daje skarżącemu uprawnienia do skutecznego domagania się przedłożenia przez sąd pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu. Warunkiem wystąpienia z pytaniem prawnym jest wątpliwość powstała w składzie orzekającym co do zgodności przepisu prawa z Konstytucją RP, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą. Zatem wyłącznie wątpliwości Sądu mogą uzasadniać przedstawienie Trybunałowi pytania prawnego dotyczącego konstytucyjności aktu normatywnego (por. postanowienie NSA z dnia 23 lipca 2011 r., sygn. akt I OZ 559/10, LEX nr 694365 ). Naczelny Sad Administracyjny takich wątpliwości co do zgodności art. 177 § 1 p.p.s.a. z z art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP nie powziął.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Izabella Kulig - Maciszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. K.i-K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 158/12 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skarg J. K. – K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] i nr [...] w przedmiocie zasiłków celowych postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 158/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę kasacyjną J. K. – K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 grudnia 2012 r. w sprawie ze skarg J. K. – K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] listopada 2011 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż odpis wyroku z dnia 14 grudnia 2012 r. został doręczony skarżącej w dniu 4 marca 2013 r. Referendarz sądowy WSA w Krakowie postanowieniem z dnia 15 marca 2013 r. ustanowił dla skarżącej pełnomocnika z urzędu, adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka w Krakowie zarządzeniem z dnia 30 kwietnia 2013r. wyznaczyła na pełnomocnika skarżącej z urzędu adwokata Pawła Kozieła, który w dniu 6 czerwca 2013 r. wniósł skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Krakowie.
Sąd I instancji stwierdził, iż skarga kasacyjna została wniesiona po upływie terminu określonego w art. 177 § 1 p.p.s.a. i jako taka podlegała odrzuceniu. Sąd zaznaczył także, iż przedmiotowa skarga kasacyjna nie zawierała wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono:
1) art. 178 z zw. z art. 177 § 1 w zw. z art. 175 § 1 p.p.s.a. poprzez bezpodstawne przyjęcie, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu biegnie od dnia doręczenia stronie wyroku z uzasadnieniem, podczas gdy powinien być liczony od dnia zawiadomienia pełnomocnika z urzędu;
2) art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP poprzez ich niezastosowanie, co doprowadziło do nierównego potraktowania skarżącej wobec prawa z uwagi na korzystanie przez skarżącą z pomocy prawnej pełnomocnika z urzędu, czego konsekwencją było zamknięcie drogi do zaskarżenia skargą kasacyjną wyroku Sądu pierwszej instancji.
W oparciu o powyższe zarzuty pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Z ostrożności procesowej pełnomocnik skarżącej wniósł o skierowania pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego w trybie art. 193 Konstytucji RP o następującej treści:
"Czy art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest zgodny z art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP w zakresie, w jakim wskazuje na rozpoczęcie biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem w sytuacji, kiedy strona korzysta z pomocy prawnej pełnomocnika z urzędu ustanowionego już po upływie tak obliczonego terminu."
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, iż skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia, który przysługuje stronie niezależnie od tego czy korzysta z pomocy prawnej pełnomocnika z wyboru czy z urzędu. Musi przysługiwać również stronie, dla której pełnomocnik z urzędu został ustanowiony po 30 dniach od otrzymania orzeczenia z uzasadnieniem. Powołując się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 253/05 pełnomocnik skarżącej wskazał, że termin 30 dni do wniesienia skargi kasacyjnej liczy się od dnia zawiadomienia pełnomocnika z urzędu
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. W sprawie niniejszej nie podlega sporowi, iż skarga wniesiona przez pełnomocnika skarżącej w dniu w dniu 6 czerwca 2013 r. została złożona z przekroczeniem ustawowego terminu określonego w cytowanym wyżej przepisie, a który zaczął swój bieg od dnia doręczenia skarżącej odpisu wyroku z dnia 14 grudnia 2012 r. wraz z uzasadnieniem, tj. w dniu 4 marca 2013 r.
Należy wskazać, iż zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w literaturze przedmiotu podkreśla się, że wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia skargi kasacyjnej (por. m. in. postanowienie NSA z dnia 25 października 2006 r., sygn. akt I OZ 1444/06; postanowienie NSA z dnia 15 marca 2007 r., sygn. akt I FZ 59/07; postanowienie NSA z dnia 19 października 2007 r., sygn. akt II OZ 1036/07; postanowienie NSA z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt II FZ 295/09; postanowienie NSA z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. akt II GZ 213/09). W szczególności nie powoduje jego przerwania, zawieszenia ani przedłużenia. Przyznanie pełnomocnika po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej może natomiast uzasadniać złożenie wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Należy jednak przyjąć, iż w sytuacji, gdy pełnomocnik ustanowiony z urzędu zaniedba złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wniesionej po upływie terminu - skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako wniesiona po terminie (por. np. postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2005 r. FZ 754/04 i postanowienie NSA z dnia 12 grudnia 2007 r., I OZ 930/07). Taki przypadek występuje w sprawie niniejszej. Pełnomocnik z urzędu skarżącej wnosząc skargę kasacyjną nie złożył bowiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W tym stanie sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie był zobowiązany skargę kasacyjną odrzucić, co też uczynił prawidłowo w zaskarżonym postanowieniu.
Nie podzielając poglądu wyrażonego w przytoczonym w skardze kasacyjnej postanowieniu NSA z dnia 15 kwietnia 2005 r., II OZ 253/05 zauważyć należy, że ma on odosobniony charakter, a w wyrażona w nim teza jest wysoce dyskusyjna w świetle przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do skierowania pytania do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności art. 177 § 1 p.p.s.a. z art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP. W kontekście powyżej powołanego wniosku wskazać należy, iż instytucja pytania prawnego przewidziana art. 193 Konstytucji RP nie daje skarżącemu uprawnienia do skutecznego domagania się przedłożenia przez sąd pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu. Warunkiem wystąpienia z pytaniem prawnym jest wątpliwość powstała w składzie orzekającym co do zgodności przepisu prawa z Konstytucją RP, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą. Zatem wyłącznie wątpliwości Sądu mogą uzasadniać przedstawienie Trybunałowi pytania prawnego dotyczącego konstytucyjności aktu normatywnego (por. postanowienie NSA z dnia 23 lipca 2011 r., sygn. akt I OZ 559/10, LEX nr 694365 ). Naczelny Sad Administracyjny takich wątpliwości co do zgodności art. 177 § 1 p.p.s.a. z z art. 2 ust. 1 Konstytucji RP, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 78 Konstytucji RP nie powziął.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.
