II FZ 1116/13

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił wniosek I. D.- G. (dalej Skarżąca) o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S..

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wniosek Skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia skargi podlegał odrzuceniu, ponieważ został wniesiony z uchybieniem rocznego terminu na jego złożenie przewidzianego w art. 87 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r. poz. 270 dalej p.p.s.a.). Sąd pierwszej instancji argumentował dalej, że termin do wniesienia skargi na ww. decyzję upływał w dniu 2 października 2011 r., zaś pismo zawierające wniosek o przywrócenie terminu wpłynęło do Sądu w dniu 26 kwietnia 2013 r., tj. rok, sześć miesięcy i dwadzieścia cztery dni po upływie terminu do wniesienia skargi. W końcowym fragmencie uzasadnienia Sąd podniósł, iż nie dopatrzył się również żadnych wyjątkowych okoliczności, które mogłyby usprawiedliwiać przywrócenie terminu po upływie roku od jego uchybienia. Zdaniem Sądu za przyjęciem, że w sprawie doszło do zaistnienia "wyjątkowego przypadku" nie może przemawiać wskazana przez Skarżącą nieznajomość przepisów prawa, czy jej subiektywne przekonanie o "niesprawiedliwym" i niezgodnym z prawem działaniu organów podatkowych.

W zażaleniu na powyższe postanowienie Skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu zażalenia podniósła, że szczegółowe racje przemawiające za przywróceniem terminu do złożenia skargi na ww. decyzję znajdują się w aktach sprawy. Następnie wskazała, iż czuje się źle ze świadomością, że organy podatkowe wydały rozstrzygnięcie w jej sprawie z naruszeniem przepisów, co doprowadziło do jej dramatycznej sytuacji finansowej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (§ 2). Stosownie do art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4). Po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych (§ 5).

Zgodnie zatem z dyspozycją art. 86 § 1 p.p.s.a. warunkiem sine qua non do przywrócenia uchybionego terminu jest uprawdopodobnienie, że strona nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy. W orzecznictwie niejednokrotnie podkreśla się, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy. Dodatkowo art. 87 § 5 p.p.s.a. zaostrza warunki przywrócenia terminu, uzależniając możliwość merytorycznego rozpoznania wniosku, z uwagi na złożenie go po upływie roku od uchybienia terminowi, od wypadków wyjątkowych. Ich niezaistnienie skutkuje odrzuceniem wniosku jako niedopuszczalnego.

W niniejszej sprawie, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Skarżąca nie przedstawił ani okoliczności wskazujących na brak winy w niedokonaniu czynności, ani też nie powołała się na sytuację wyjątkową uzasadniającą przywrócenie terminu po upływie roku od jego uchybienia. Z akt sprawy wynika, że decyzja Dyrektora Izby Skarbowej została doręczona Skarżącej w dniu 2 sierpnia 2011 r., natomiast wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został złożony dopiero w dniu 26 kwietnia 2013 r., zatem stwierdzić należy, iż powyższy wniosek został złożony po upływie roku od uchybionego terminu do wniesienia skargi. Zgodnie zaś z art. 87 § 5 p.p.s.a., po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodzić należy się z Sądem pierwszej instancji, że w niniejszej sprawie nie wystąpił wyjątkowy przypadek o jakim mowa w wyżej przywołanym przepisie. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, słusznie przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny, że wskazana przez Skarżącą nieznajomość przepisów prawa, czy jej subiektywne przekonanie o "niesprawiedliwym" i niezgodnym z prawem działaniu organów podatkowych, nie może przemawiać, że doszło do zaistnienia "wyjątkowego przypadku". Z wniosku Skarżącej nie wynika, aby wystąpiły nadzwyczajne przeszkody uniemożliwiające złożenie wcześniej wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Nie można zatem stwierdzić aby wystąpił wyjątkowy przypadek, o którym mowa w art. 87 § 5 p.p.s.a.

Podsumowując należy zgodzić się z oceną Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, że przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest niedopuszczalne, skoro w dniu jego wniesienia upłynął rok od uchybionego terminu, a w jego treści nie wskazano na istnienie okoliczności świadczących o wyjątkowości sytuacji. Ocena determinującej odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu przesłanki wyjątkowej sytuacji, umożliwiającej przywrócenie terminu po upływie roku od jego uchybienia, dokonana przez Sąd pierwszej instancji była prawidłowa, a okoliczności powołane w zażaleniu nie podważyły jej. W konsekwencji uznać należy, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.

Z tych względów na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.