IBPP2/443-1055/09/WN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2009r. (data wpływu 21 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2010r. (data wpływu 20 stycznia 2010r.), pismem z dnia 8 lutego 2010r. (data wpływu 8 lutego 2010r.), pismem z dnia 15 lutego 2010r. (data wpływu 15 lutego 2010r.) oraz pismem z dnia 1 marca 2010r. (data wpływu 1 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia i dokumentowania importu usługi polegającej na wynajmie kontenerów - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 21 grudnia 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia i dokumentowania importu usługi polegającej na wynajmie kontenerów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2009r. (data wpływu 20 stycznia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 stycznia 2010r. znak: IBPP2/443-1055/09/WN, pismem z dnia 8 lutego 2010r. (data wpływu 8 lutego 2010r.), pismem z dnia 15 lutego 2010r. (data wpływu 15 lutego 2010r.) oraz pismem z dnia 1 marca 2010r. (data wpływu 1 marca 2010r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kontrahent Wnioskodawcy mający siedzibę w Austrii będący zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce jest usługodawcą najmu kontenerów. Usługa świadczona jest w Polsce, z tego tytułu usługodawca wystawia fakturę bez podatku z adnotacją, że podatek VAT rozlicza nabywca usługi. Usługobiorca wystawia fakturę wewnętrzną rozliczając podatek należny i naliczony.

Dodatkowo w piśmie z dnia 20 stycznia 2010r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w UE, ponadto nie jest małym podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

2. Przedmiotem zapytania jest usługa najmu kontenerów świadczona na rzecz Wnioskodawcy przez firmę, która ma siedzibę w Austrii i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE.

3. Termin płatności za świadczoną usługę najmu został określony w umowie jako „niezwłocznie po otrzymaniu faktury”.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2010r. Wnioskodawca wskazał też, iż oczekuje interpretacji w stanie prawnym obowiązującym na dzień wydania interpretacji.

Ponadto w piśmie z dnia 8 lutego 2010r. Wnioskodawca poinformował, iż w wynajmowanym od firmy Austriackiej kontenerze mieści się biuro dla pracowników Wnioskodawcy.

Natomiast w piśmie z dnia 15 lutego 2010r. Wnioskodawca dodał, iż faktura VAT wystawiana za wynajem kontenera określa okres rozliczeniowy liczony od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca, w którym świadczona jest usługa. Jednocześnie Wnioskodawca zmienił treść piątego pytania oraz własne stanowisko w sprawie składania informacji podsumowującej VAT-UE, które przedstawiono poniżej.

Ponadto w piśmie z dnia 1 marca 2010r. Wnioskodawca poinformował, iż zleceniobiorca nie uczestniczy w transakcjach zawieranych z Wnioskodawcą jako polski podatnik i na fakturach wystawianych co miesiąc za usługę najmu kontenera posługuje się austriackim numerem identyfikacji podatkowej. Stałym miejscem prowadzenia działalności przez zleceniobiorcę jest Austria.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sformułowane w piśmie z dnia 20 stycznia 2010r. oraz w piśmie z dnia 15 lutego 2010r.):

1. Czy obowiązek rozliczenia podatku VAT spoczywa na usługobiorcy, tj. Wnioskodawcy...

2. Czy prawidłowe jest zakwalifikowanie ww. usługi jako importu usług...

3. W jakim terminie Wnioskodawca powinien wystawić fakturę wewnętrzną...

4. W jakich pozycjach deklaracji VAT usługobiorca wykazuje VAT należny oraz VAT naliczony wynikający z nabycia usługi najmu...

5. Czy usługobiorca jest zobligowany do sporządzenia kwartalnej informacji podsumowującej VAT-UE i składania jej w terminie do 15. dnia miesiąca następnego po zakończeniu kwartału...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w piśmie z dnia 20 stycznia 2010r. oraz w piśmie z dnia 15 lutego 2010r., zgodnie z art. 28b znowelizowanej ustawy o VAT miejscem świadczenia usług jest siedziba usługobiorcy i dlatego na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek rozliczenia podatku VAT. Usługę najmu Wnioskodawca traktuje jako import usług, wystawia fakturę wewnętrzną w terminie płatności zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, który zostanie określony w momencie otrzymania faktury za usługę. W deklaracji VAT-7 (11) Wnioskodawca wykazuje VAT należny w poz. 38 oraz 40 i równocześnie odliczy VAT naliczony w poz. 52. Informacje podsumowujące VAT-UE Wnioskodawca powinien sporządzać w okresach kwartalnych i składać w terminie do 15 dnia miesiąca następnego po zakończeniu kwartału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1, 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1a przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Natomiast w świetle art. 17 ust. 2, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97. (art. 17 ust. 3).

Wskazać należy, iż stosownie do art. 8 ust. 4 ww. ustawy o VAT, przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Generalnie, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca ma swoją siedzibę jeśli jest on podatnikiem, bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ustęp 3 cyt. artykułu stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Jak wynika z treści wniosku, kontrahent Wnioskodawcy mający siedzibę w Austrii będący zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce jest usługodawcą najmu kontenerów. Usługa świadczona jest w Polsce, z tego tytułu usługodawca wystawia fakturę bez podatku z adnotacją, że podatek VAT rozlicza nabywca usługi. Usługobiorca wystawia fakturę wewnętrzną rozliczając podatek należny i naliczony.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek również o następujące informacje:

* Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w UE, ponadto nie jest małym podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

* Przedmiotem zapytania jest usługa najmu kontenerów świadczona na rzecz Wnioskodawcy przez firmę, która ma siedzibę w Austrii i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE.

* Termin płatności za świadczoną usługę najmu został określony w umowie jako „niezwłocznie po otrzymaniu faktury”.

* W wynajmowanym od firmy Austriackiej kontenerze mieści się biuro dla pracowników Wnioskodawcy.

* Faktura VAT wystawiana za wynajem kontenera określa okres rozliczeniowy liczony od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca, w którym świadczona jest usługa.

* Zleceniobiorca nie uczestniczy w transakcjach zawieranych z Wnioskodawcą jako polski podatnik i na fakturach wystawianych co miesiąc za usługę najmu kontenera posługuje się austriackim numerem identyfikacji podatkowej. Stałym miejscem prowadzenia działalności przez zleceniobiorcę jest Austria.

Powyższe wskazuje, iż Wnioskodawca nabywa usługi najmu rzeczy ruchomych (kontenerów biurowych) od firmy z Austrii. Zatem, w związku z tym, że ww. usługi świadczone są na rzecz firmy polskiej (tj. Wnioskodawcy) przez firmę austriacką, która posługuje się austriackim numerem identyfikacji podatkowej, która ma siedzibę jak i stałe miejsce prowadzenia działalności w Austrii, to w świetle wyżej cytowanych przepisów art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, zaliczyć je należy do usług, dla których miejscem świadczenia jest terytorium państwa, gdzie usługobiorca posiada siedzibę (tj. Polska). Tym samym nabywane przez Wnioskodawcę usługi należy uznać za import usług. W związku z tym podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu jest usługobiorca, czyli Wnioskodawca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi winno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 4 cyt. wyżej ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 19 tej ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 19a ustawy o VAT, przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;

2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Ponadto w myśl ust. 19b tego przepisu, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Z treści wniosku wynika, iż faktura VAT wystawiona za wynajem kontenera określa okres rozliczeniowy liczony od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca, w którym świadczona jest usługa, a termin płatności został określony w umowie jako „niezwłocznie po otrzymaniu faktury”.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 7 cyt. ustawy, w przypadku takich czynności jak opodatkowane darowizny towarów, przekazanie towarów na cele osobiste, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), opodatkowane usługi świadczone nieodpłatne (art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne. Podatnik za dany okres rozliczeniowy może wystawić jedną fakturę wewnętrzną, dokumentującą wyżej wymienione czynności wykonane w danym okresie. Faktury wewnętrzne są także wystawiane w celu udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 8 powołanego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;

2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;

3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;

2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;

4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży: w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;

5. nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;

6. miara i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;

7. cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);

8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

9. stawki podatku;

10. suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;

11. kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

12. kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia, nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym zdarzenia te miały miejsce, z zastrzeżeniem § 10-12.

Na podstawie § 11 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Dodatkowo zgodnie z § 11 ust. 2, faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

W myśl § 23 ust. 1 cyt. powyżej rozporządzenia Ministra Finansów przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż dla przedmiotowych usług zastosowanie znajdą przepisy cyt. § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, co oznacza, iż Wnioskodawca winien wystawić fakturę wewnętrzną, nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 4.

Dodatkowo w kwestii wykazania kwoty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego VAT w deklaracji VAT-7, należy zauważyć, iż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Wnioskodawca będący podatnikiem podatku VAT z tytułu transakcji będącej przedmiotem zapytania, wykazuje kolejno: w poz. 37, 39 deklaracji – kwotę podstawy opodatkowania (kwotę netto), w poz. 38 i 40 deklaracji VAT-7 – kwotę podatku należnego oraz powyższe kwoty wykazuje analogicznie w poz. 51 i 52 deklaracji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad. 5.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku sporządzenia informacji podsumowującej należy stwierdzić, iż zgodnie przepisy art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

- zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Jak wynika z powyższego przepisu, ustawodawca określił zamknięty katalog czynności zobowiązujący podatników do składania w urzędzie skarbowym informacji podsumowujących.

Wśród nich nie zostały wymienione czynności, o których mowa we wniosku, tj. usługi na rzecz podatnika będącego usługobiorcą, dla którego miejsce świadczenia usług określone zostało zgodnie z siedzibą lub stałym miejscem zamieszkania, świadczonych na terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0 %, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku jest usługobiorca.

Zatem na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzania i składania informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ust. 1 cyt. ustawy o VAT.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawca należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, Wnioskodawca nabywa usługę najmu kontenerów biurowych od kontrahenta w Austrii, które zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, winny zostać opodatkowane na terenie kraju. Dokumentując tę usługę Wnioskodawca winien wystawić fakturę wewnętrzną, zgodnie z przepisem § 11 ust. 1 cyt. rozporządzenia, nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Powyższe dodatkowo zobowiązuje Wnioskodawcę do wykazania przedmiotowej transakcji w poz. 37, 38, 39 i 40 deklaracji VAT-7, natomiast nie wiąże się z obowiązkiem złożenia informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów obrazujących przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, iż kontrahent Wnioskodawcy nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, a jeśli posiada to nie uczestniczy w transakcjach.

Ponadto należy w tym miejscu zauważyć, iż Wnioskodawca w piśmie z dnia 20 stycznia 2010r. wskazał, iż oczekuje interpretacji w stanie prawnym obowiązującym na dzień wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.