ILPP2/443-697/10-2/PG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 17 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która polega między innymi na produkcji filmów dokumentalnych i fabularnych przez producentów zewnętrznych na zlecenie telewizji (w tym kompletowanie grupy zdjęciowej, wybór miejsc zdjęciowych, realizacja zdjęć, montaż i udźwiękowienie filmu, wynajem obiektów zdjęciowych, zawieranie umów o dzieło z aktorami i twórcami). Działalność ta sklasyfikowana jest pod numerem PKWiU 92.11.31-00.00 i jest to usługa związana z kulturą. Zainteresowany zarejestrowany jest jako czynny podatnik podatku VAT dla celów wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności produkuje filmy (fragmenty filmów) w Polsce, na rzecz kontrahenta będącego czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz dla czynności wewnątrzwspólnotowych, którego siedziba jest na terytorium Niemiec.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy miejscem świadczenia usług w zakresie produkcji filmowej realizowanej w Polsce na rzecz kontrahenta zagranicznego z siedzibą na terytorium Niemiec, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz dla czynności wewnątrzwspólnotowych, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest terytorium Polski, czy kraj w którym ma siedzibę usługobiorca...

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia usług w zakresie produkcji filmowej do dnia 31 grudnia 2010 r. jest miejsce faktycznego wykonywania usługi, tj. terytorium Polski, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast od dnia 1 stycznia 2011 r. miejscem świadczenia usług będzie miejsce ustalone zgodnie z zasadą ogólną, czyli w miejscu siedziby usługobiorcy będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz dla czynności wewnątrzwspólnotowych, tj. terytorium Niemiec, zgodnie z artykułem 28b ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą m.in. na produkcji filmów dokumentalnych i fabularnych przez producentów zewnętrznych na zlecenie telewizji (w tym kompletowanie grupy zdjęciowej, wybór miejsc zdjęciowych, realizacja zdjęć, montaż i udźwiękowienie filmu, wynajem obiektów zdjęciowych, zawieranie umów o dzieło z aktorami i twórcami). Działalność ta sklasyfikowana jest pod numerem PKWiU 92.11.31-00.00 i jest usługą związana z kulturą. Zainteresowany zarejestrowany jest jako czynny podatnik podatku VAT dla celów wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności produkuje on filmy (fragmenty filmów) w Polsce na rzecz kontrahenta będącego czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz dla czynności wewnątrzwspólnotowych, którego siedziba jest na terytorium Niemiec.

Zatem Wnioskodawca wykonuje usługi, zgodnie z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z opisu sprawy wynika, że kontrahent Zainteresowanego spełnia powyższą definicję podatnika.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach, ustala się w sposób szczególny.

Wnioskodawca wskazał, że usługi, które świadczy na rzecz swojego kontrahenta (podatnika) z terytorium Niemiec są związane z kulturą.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż na mocy art. 2 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. w przypadku świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.

Powołany powyżej przepis potwierdza jedną z zasad wynikających z przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347/1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, iż miejscem opodatkowania każdego świadczenia usług co do zasady powinno być miejsce rzeczywistej konsumpcji.

Za prawidłowością przyjętej przez tut. Organ interpretacji przemawia porównanie obowiązującego przepisu art. 2 ustawy zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług z przepisem art. 52 lit. a Dyrektywy.

Stosownie do art. 52 lit. a Dyrektywy, miejscem świadczenia następujących usług jest miejsce, w którym usługa jest faktycznie świadczona: działalność kulturalna, artystyczna, sportowa, naukowa, edukacyjna, rozrywkowa lub podobna, w tym działania podejmowane przez organizatorów takiej działalności oraz, w stosownym przypadku, usługi pomocnicze do takiej działalności.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie usług związanych z kulturą należy uznać za świadczenie usług, o których mowa w tym przepisie.

Bowiem, jak wynika z art. 52 lit. a Dyrektywy, usługi związane z działalnością kulturalną, artystyczną, sportową, naukową, edukacyjną, rozrywkową lub podobną, taką jak targi i wystawy obejmują swoim zakresem szeroki wachlarz usług, w których skład wchodzą wymienione w tym przepisie usługi świadczone przez organizatorów takiej działalności.

Taka interpretacja powołanych przepisów potwierdza jedną z fundamentalnych zasad dotyczących wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którą miejscem świadczenia (opodatkowania) każdego świadczenia (w przedmiotowej sprawie wykonywanych usług) co do zasady powinno być miejsce rzeczywistej konsumpcji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług w zakresie produkcji filmowej realizowanej w Polsce na rzecz kontrahenta zagranicznego z siedzibą na terytorium Niemiec będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, jest miejsce, gdzie usługa jest faktycznie świadczona, a więc w przedmiotowej sprawie jest to terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.