ILPP2/443-1032/10-4/JKa

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży oprogramowania na portalu amerykańskim oraz wystawiania faktur – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 5 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży oprogramowania na portalu amerykańskim oraz wystawiania faktur. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.), o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada jednoosobową firmę, która zajmuje się m.in. pisaniem programów komputerowych na zlecenie różnych firm. Firmom tym za swoje usługi wystawia faktury VAT. Prowadzi księgę przychodów i rozchodów, rozlicza się na zasadach ogólnych.

Zainteresowany ma sporo pomysłów na ciekawe programy i aplikacje, z którymi chciałby zaistnieć na rynku światowym. Dowiedział się o istnieniu szansy sprzedaży oprogramowania za pośrednictwem amerykańskiego, ogólnodostępnego portalu internetowego firmy X. Możliwość skorzystania z pośrednictwa tego portalu wymaga zarejestrowania się na nim przez internet i zaakceptowania jego regulaminu, z którego wynika, że dowolny użytkownik na całym świecie może kupić umieszczone tam aplikacje (po uprzednim zarejestrowaniu konta w sklepie) za odpowiednią kwotę ustaloną przez programistę. Wg regulaminu, zarejestrowany programista ustanawia portal jako swojego agenta ds. marketingu, promocji i umożliwienia ściągnięcia aplikacji przez klientów sklepu internetowego. Portal nie kupuje aplikacji od programistów, jest tylko ich przedstawicielem upoważnionym do sprzedaży w imieniu autorów. Autor bierze odpowiedzialność za wszelkiego rodzaju ewentualne roszczenia dotyczące aplikacji (ich treści, zgodności z prawem itp). Portal każdego potencjalnego klienta powiadamia o warunkach zakupu i korzystania ze ściągniętego programu, lecz nie bierze odpowiedzialności za ewentualne naruszenie regulaminu przez klienta. Wszelkie prawa i obowiązki w tym zakresie należą do autora aplikacji. Klient zakupuje jedynie możliwość ściągnięcia danego oprogramowania i korzystania z niego, a prawa autorskie w dalszym ciągu są własnością autora aplikacji.

Programy są sprzedawane po cenach ustalonych przez programistę. Portal potrąca dla siebie 30% tej kwoty jako prowizję za usługę, pozostała część należy się programiście.

Z regulaminu portalu wynika, że ostatniego dnia każdego miesiąca, zarejestrowany użytkownik może sprawdzić raport sprzedaży (ilość sprzedanych aplikacji oraz kwotę należną programiście od portalu). Kwota ta, po upływie 45 dni od zakończenia miesiąca zostaje przelana na konto bankowe autora. Ta zwłoka (45 dni) jest spowodowana możliwością rezygnacji z zakupów przez klientów, ewentualną trudnością ściągnięcia opłaty przez portal, lub możliwymi roszczeniami osób trzecich odnośnie praw autorskich.

Portal nie wystawia żadnych faktur programistom ani ich od nich nie wymaga. Autor nie ma wpływu na to kiedy i komu są sprzedawane jego programy. Wszystkie rozliczenia dokonywane są w USD.

Zainteresowany w uzupełnieniu sprawy wskazał, iż ma wątpliwość w jakim języku i w jakiej walucie wystawić fakturę... W jego ocenie faktura powinna być wystawiona w języku polskim a kwota w PLN (przeliczona wg kursu z dnia poprzedniego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy taka sprzedaż na portalu amerykańskim podlega podatkowi VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, te transakcje, jako sprzedaż za granicę, nie podlegają podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

eksport towarów;

import towarów;

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży oprogramowania za pośrednictwem amerykańskiego, ogólnodostępnego portalu internetowego.

Możliwość skorzystania z pośrednictwa tego portalu wymaga zarejestrowania się na nim przez internet i zaakceptowania jego regulaminu, z którego wynika, że dowolny użytkownik na całym świecie może kupić umieszczone tam aplikacje za kwotę ustaloną przez programistę. W myśl regulaminu, Zainteresowany ustanawia portal jako swojego agenta d/s marketingu, promocji i umożliwienia ściągnięcia aplikacji przez klientów sklepu internetowego. Portal nie kupuje aplikacji od Wnioskodawcy, jest tylko jego przedstawicielem upoważnionym do sprzedaży w jego imieniu. Odpowiedzialność za wszelkiego rodzaju ewentualne roszczenia dotyczące aplikacji spoczywa na Zainteresowanym.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy, jest sprzedaż oprogramowania na portalu amerykańskim.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Na potrzeby stosowania przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, ustawodawca w art. 28a ustawy, zdefiniował pojęcie podatnika, i tak:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zainteresowany wskazał, iż nie ma on wpływu na to kiedy i komu są sprzedawane jego programy.

Zatem stwierdzić należy, iż usługobiorcami wykonanych przez niego usług będą zarówno podmioty wykonujące działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy, posiadające status podatników w myśl art. 28a ustawy, jak również podmioty niebędące podatnikami.

W oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zatem, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników o których mowa w art. 28a ustawy, miejscem świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług sprzedaży oprogramowania będzie miejsce, gdzie usługobiorcy posiadają siedzibę. Tym samym, w sytuacji gdy usługobiorcy będą posiadali siedzibę poza terytorium kraju, przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Jednak w przypadku sprzedaży tych usług na rzecz podatników posiadających siedzibę na terytorium kraju, miejscem ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie Polska.

Zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

Stosownie do art. 28l pkt 1 ustawy, w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty, usług sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.

W związku z powyższym, miejscem świadczenia wykonywanych przez Zainteresowanego usług sprzedaży oprogramowania, w sytuacji, gdy będą one wykonywane na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, mających siedziby, stałe miejsca zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu:

na terytorium Wspólnoty, będzie miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę, w myśl art. 28c ust. 1 ustawy. Tym samym, przedmiotowe usługi będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce;

poza terytorium Wspólnoty, będzie miejsce gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu, stosownie do art. 28l pkt 1 ustawy. Tym samym, przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Art. 106 ust. 4 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;

numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;

dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

stawki podatku;

sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że ani ustawa, ani przepisy rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, jak również ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa nie regulują obowiązującego języka urzędowego.

Jednakże w świetle art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999 ze zm.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów.

Dodatkowo na mocy art. 7 ust. 2 ww. ustawy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o których mowa w art. 4.

W myśl art. 7a ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa powyżej, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach towarów i usług (…).

Powyższe przepisy nakładają na wystawcę faktury wyraźny obowiązek sporządzenia jej w języku polskim w przypadku dokumentowania czynności z polskim konsumentem, a także w przypadku obrotu dokonywanego pomiędzy jednostkami prawa publicznego. Natomiast faktury na rzecz podmiotów mających miejsce zamieszkania czy siedzibę poza terytorium kraju nie muszą spełniać tego wymogu.

Z kolei Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 ze zm.), w art. 231 zawiera m.in. postanowienie, że faktury mogą być wystawiane w każdym z języków unijnych.

Uwzględniając powyższe, nie ma przeszkód, żeby Wnioskodawca wystawił faktury w języku obcym, jednakże wyłącznie na nabywców zagranicznych. Takie faktury pod warunkiem, że będą spełniać wszystkie wymogi określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych do ustawy, tj. w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., będą uznane za prawidłowe. Natomiast faktury wystawione na kontrahentów polskich winny być wystawione w języku polskim.

Stosownie do § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza - § 5 ust. 6 ww. rozporządzenia.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż kwoty wynikające z faktur dokumentujących sprzedaż oprogramowania mogą być wystawione w dowolnej walucie, za wyjątkiem kwoty podatku, którą wykazuje się w złotych.

Zatem stanowisko Zainteresowanego zgodnie z którym wszystkie opisane transakcje jako sprzedaż za granicę, nie podlegają podatkowi VAT oraz, że faktura powinna być wystawiona w języku polskim a kwota w PLN, należy uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ pragnie jednak zwrócić uwagę, iż w myśl art. 21 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio na dowodzie, chyba że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przetwarzanie walut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdza odpowiedni wydruk. Na żądanie organów kontroli lub biegłego rewidenta należy zapewnić wiarygodne tłumaczenie na język polski treści wskazanych przez nich dowodów, sporządzonych w języku obcym.

Stosownie natomiast do § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT KOMIS, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach (§ 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z przepisem § 12 ust. 4 tego rozporządzenia, dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie zdarzenia przyszłego w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży oprogramowania na portalu amerykańskim oraz wystawiania faktur. Wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wykonywanych na rzecz kontrahenta zagranicznego oraz wystawiania faktur rozstrzygnięty został w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2010 r. nr ILPP2/443-1032/10-5/JKa.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 8 października 2010 r. wydano odrębne interpretacje nr ILPB1/415-772/10-4/AO w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży oprogramowania, oraz nr ILPB1/415-772/10-5/AO w zakresie opodatkowania przychodów z umieszczania reklam mobilnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.