ILPB1/415-47/07-5/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2007 r. (data wpływu 17 sierpnia 2007 r.), uzupełnionym w dniu 28 września 2007 r. (wg daty wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego wspólnikowi spółki jawnej na podstawie umowy o pracę – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 17 sierpnia 2007 r. Spółka XXX Spółka Jawna z siedzibą w S., złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego wspólnikowi spółki jawnej na podstawie umowy o pracę. Wniosek podpisany był przez Pana G.G.

Wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Uregulowania zawarte w tej ustawie dotyczą podatników, którymi w tym przypadku są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która jako jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

W związku z tym, pismem z dnia 17 września 2007 r. nr ILPB1/415-41/07-2/MT, działając na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 2 i § 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, wystosowano do Spółki wezwanie do uzupełnienia wniosku poprzez podanie na druku ORD-IN danych osobowych (numeru NIP, numeru PESEL, adresu zamieszkania z podaniem województwa, powiatu i gminy, właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego) jednego ze wspólników, który dla tut. organu będzie stanowić Wnioskodawcę.

W odpowiedzi w dniu 28 września 2007 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym określono jako Wnioskodawcę Pana G.G.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma XXX prowadzi działalność gospodarczą w formie trzyosobowej spółki jawnej, w której Wnioskodawca jest jednym ze wspólników. Firma zamierza zatrudnić jednego ze wspólników na umowę o pracę. Przedmiotem tej umowy będzie praca związana z prowadzeniem spraw spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wspólnik spółki jawnej może być zatrudniony na umowę o pracę, a wypłacone mu wynagrodzenie będzie kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zatrudnić jednego ze wspólników na podstawie umowy o pracę, a wypłacane wynagrodzenie będzie stanowić koszty uzyskania przychodów w stosunku do pozostałych wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w Spółce, natomiast będzie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów dla zatrudnionego wspólnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie zawierają postanowień nadających spółce jawnej podmiotowość podatkową. Spółka ta zatem nie może być uznana za podmiot tego podatku.

Art. 1 ww. ustawy wymienia jako podmioty podatkowe wyłącznie osoby fizyczne, tylko zatem one, a nie założona przez nie spółka jawna, są podatnikami podatku dochodowego.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie opodatkował dochodu spółki jawnej, lecz dochód osiągany przez każdego ze wspólników. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zatem ustalając dochód z prowadzenia działalności gospodarczej należy stosować reguły przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dla każdego wspólnika osobno.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, iż w przypadku działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej, u wspólnika spółki nie stanowi kosztu uzyskania przychodów wartość pracy własnej wspólnika, jego małżonka i małoletnich dzieci pozostałych wspólników.

W związku z tym w stosunku do tego tylko podatnika (wspólnika spółki), który pobierał wynagrodzenie za pracę na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką, wydatek ten nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w formie spółki.

Wynagrodzenie to zaś będzie kosztem uzyskania przychodu w stosunku do pozostałych podatników (wspólników spółki), o ile nie zajdą przesłanki, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 tej ustawy.

Wniosek w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych został rozstrzygnięty pismem z dnia 30 października 2007 r. nr ILPB1/415-41/07-4/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.