PP B/406z-11/05/AU

Pytanie podatnika:

Dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60)po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 20 kwietnia 2005r. (wpływ do tut. Izby 12.05.2005r.) wniesionego przez E na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Wilda z dnia 20 kwietnia 2005r. Nr PV/443-I-14/2005 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług - odmawiam zmiany przedmiotowego postanowienia uznając, iż zawarta w nim ocena prawna stanowiska przedstawionego w zapytaniu jest prawidłowa.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 lutego 2005r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Wilda o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W przedłożonym wniosku strona wskazała, iż w 2002r. nabyła od dewelopera lokal mieszkalny wraz z gruntem, regulując jednocześnie całą należność. Przeniesienie własności nieruchomości na podstawie aktu notarialnego nastąpi jednak w 2005r. Wobec powyższego wątpliwość podatnika dotyczyła, czy słusznie deweloper powinien obciążać kupującą dodatkowymi kosztami podatku z chwilą przeniesienia własności lokalu mieszkalnego wraz z gruntem na podstawie aktu notarialnego. W ocenie podatnika, skoro zapłata całości należności za mieszkanie i grunt oraz zasiedlenie nastąpiło w 2002r., obowiązek podatkowy powstał w momencie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Wobec powyższego deweloper po ostatecznym przeniesieniu własności lokalu nie ma podstaw do opodatkowania gruntu.

Wymienionym w sentencji postanowieniem organ podatkowy pierwszej instancji uznał, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe i stwierdził, iż nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje w momencie zawarcia umowy przenoszącej własność tej nieruchomości lub praw, która powinna posiadać formę aktu notarialnego. Zatem skoro podatnik zamierza podpisać akt notarialny w 2005r. czynność tę należy opodatkować podatkiem od towarów i usług, według zasad obowiązujących po 1 maja 2005r.

W zażaleniu pani E wniosła o uchylenie ww. postanowienia. Podatnik podtrzymuje stanowisko, iż uiszczona przed 1 maja 2004r. zapłata na poczet udziału w gruncie podlega wyłączeniu z tytułu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W opinii wnoszącej zażalenie zdarzenia dokonane pod rządami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującej do 30 kwietnia 2004r. nie mogą być powtórnie analizowane w świetle nowych przepisów cyt. ustawy. Powyższe potwierdza również pismo Ministra Finansów nr PP3-812-458/2004/AK1786 z dnia 24 czerwca 2004r.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z cyt. ustawą o podatku od towarów i usług obowiązującą do dnia 30 kwietnia 2004r. grunt nie był towarem i nie stanowił przedmiotu opodatkowania tym podatkiem (por. art. 4 pkt 1 cyt. ustawy). Przy sprzedaży budynków lub budowli z podstawy opodatkowania wyłączono więc wartość gruntu (por. art. 15 ust. 2a tej ustawy ). Niemniej jednak sprzedaż nieruchomości (gruntu wraz z budynkiem, czy tylko nieruchomości gruntowej) wymagała formy aktu notarialnego, co wynika z art. 158 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz.93 ze zm.).

Ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), obowiązującą od 1 maja 2004r., wskazano, iż opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (por. art. 5 ust.1 pkt 1). Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (por. art. 2 pkt 6 ww. ustawy). Z kolei przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (por. art. 7 ust.1 ustawy o p. t. u.). Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o p. t. u. obowiązek podatkowy w odniesieniu do gruntu powstaje w momencie wydania towaru. Natomiast w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania (por. art. 19 ust. 10 ustawy o p. t. u.). Określony zatem w przepisach moment powstania obowiązku podatkowego wskazuje na termin rozliczenia przez podatnika podatku z tytułu wykonanej czynności. Również w stanie prawnym w zakresie p.t.u. obowiązującym od 1 maja 2004r. czynność dostawy nieruchomości musi być potwierdzona aktem notarialnym.

W przedstawionym stanie faktycznym strona wskazała, iż w 2002r. nabyła wyodrębniony lokal mieszkalny wraz z gruntem, za który dokonała zapłaty, co potwierdza faktura. Ostateczne przeniesienie własności nieruchomości wraz z przynależnym gruntem (zawarcie aktu notarialnego) nastąpi jednak w 2005r. Na podstawie przytoczonych przepisów oznacza to, że czynność podlegająca opodatkowaniu, tj. dostawa towaru nastąpi w chwili obowiązywania ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego deweloper zobowiązany będzie do określenia podstawy opodatkowania uwzględniającej zarówno wartość lokalu jak również gruntu (por. cyt. art.2 pkt 6 ustawy).

Należy zauważyć, iż w niniejszej sprawie nie występują okoliczności, na które wskazuje strona przywołując pismo Ministra Finansów nr PP3-812-458/2004/AK/1786 z dnia 24 czerwca 2004r., gdyż obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towaru (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) powstanie z chwilą podpisania aktu notarialnego, a więc pod rządami ustawy z dnia 11 marca 2004r.

Wobec przedstawionego przez stronę w zapytaniu stanu faktycznego nie ma podstaw do dokonania zmiany postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań - Wilda.

Reasumując należało orzec jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez podatnika stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu jej wydania stan prawny. Jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawców. Nie jest natomiast wiążąca dla podatnika (por. art. 14 b § 1 i 2 O.p.). W przypadku zmiany przepisów podatkowych interpretacja przestaje wiązać.