IBPP1/443-66/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2007r. (data wpływu 2 sierpnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowego ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku oddawania gruntów w użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalenia wysokości należnego podatku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2 sierpnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowego ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku oddawania gruntów w użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalenia wysokości należnego podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 232 Kc, grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego (gminy) mogą być oddawane na podstawie umowy cywilno-prawnej w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i prawnym. Z tytułu ustanowienia przedmiotowego prawa, pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne wnoszone przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do 31 marca każdego roku z góry za cały rok, przy czym nie pobiera się opłaty rocznej za rok, w którym zostało ustanowione prawo. Wysokość opłaty określana jest w umowie i stanowi procent ceny nieruchomości gruntowej ustalanej na podstawie jej wartości. W czasie trwania prawa użytkowania wieczystego, ustalone opłaty roczne mogą być aktualizowane w trybie art. 77 – 81 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami. Aktualizacji dokonuje się jeżeli wartość nieruchomości ulegnie zmianie, przy czym nie częściej niż raz w roku. W umowach o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie zawieranych po 1 maja 2004r., do ustalanych opłat Gmina dolicza podatek od towarów i usług, a obowiązek podatkowy ustala z chwilą otrzymania zapłaty. Za kwotę należną z tytułu sprzedaży uznaje się wysokość opłat – zarówno pierwszej jak i rocznej – powiększonych o podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak prawidłowo ustalić moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku oddawania gruntów w użytkowanie wieczyste i w jaki sposób ustalić wysokość należnego podatku od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na ciągły charakter opłat – pierwsza opłata i opłaty roczne – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części poszczególnych opłat. Wnioskodawca nadmienia także, iż takie rozwiązanie przewiduje również projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty – art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy.

W myśl uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007r. (sygn. I FPS 1/06), również oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej należy traktować jako dostawę towarów. Sąd stwierdził, iż należy mieć na uwadze szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Na mocy przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednakże, jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy). Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy).

Z regulacji zawartych w art. 71 ust. 1-4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) wynika, iż za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Natomiast w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej pierwszą opłatę można rozłożyć na oprocentowane raty. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. W myśl art. 27 cyt. ustawy o gospodarce nieruchomościami ustanowienie użytkowania wieczystego następuje w momencie dokonania wpisu tego prawa do księgi wieczystej, na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o jego ustanowieniu. Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, jest powstanie obowiązku podatkowego z chwilą wydania towaru (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), a w sytuacji gdy dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru. Przepisy te również mają zastosowanie gdy zapłata za towar jest rozłożona na raty lub nie zostanie dokonana. Ustawa o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy towarów nie wiąże bowiem momentu powstania obowiązku podatkowego z dokonaniem zapłaty (z wyjątkiem kasowej metody rozliczeń). Ponieważ ustawa o VAT nie przewiduje szczególnych momentów powstania obowiązku podatkowego dla dostawy towarów to również dla czynności oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wystawienia faktury.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny, zdaniem tut. organu podatkowego, w przypadku oddania w wieczyste użytkowanie nieruchomości gruntowej po 1 maja 2004 r. obowiązek podatkowy powstanie „jednorazowo” w chwili wydania towaru lub wystawienia faktury, a opodatkowaniu podatkiem VAT będzie podlegać całość świadczenia należnego od nabywcy (użytkownika wieczystego), na które będzie się składać zarówno pierwsza opłata, jak również należne opłaty roczne za cały okres użytkowania (które otrzymane dopiero będą w przyszłości), pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała